• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...

Merhaba arkadaşlar uzun zamandır bu forumu takip ediyorum ve yazılanların çoğunu okuyorum. Ben de bir çoğunuz gibi çok zor günler geçiriyorum. 33 haftalık hamileyim ve yaklaşık 1 aydır anksiyete ve panik atak ile mücadele ediyorum. 10 yıldır da bu hastalıkla yaşıyorum. Tabiki ilaç kullanarak çoğunlukla paxil kullandım ve hayatımı normal bir şekilde sürdürdüm. Bebek düşünmeye başlayınca cipralex e geçtim o da bi şekilde yetiyordu. İki olumsuz tüp bebek deneyiminden sonra kendiliğinden hamile kaldım. 11. Haftaya kadar cipralex kullandım ve birden bire kestim. İlk 1 ay baş ağrısı oldu sonra ablam çok ciddi ameliyatlar oldu ölümden döndü bu esnada 1 çocuğu oldu ve çocuğa 1 ay ben baktım. Çok güçlü hissediyordum kendimi ama aslında bir o kadarda korkmuştum. Herşey rayına oturmuş kendi çocuğumla ilgilenme vakti geldiğinde asıl kabuslar baş göstermeye başladı. Başım ağrıdı gittim mr çektirdim en ufak bi kan değerim farklı çıksa en kötü hastalıkları düşündüm. Böyle düşüne düşüne biricik hastalığım panik atağım birden bire geliverdi. İlk başlarda unutmaya çalıştım işime devam etmek için uğraştım ama gittikçe artıyordu. Ne yapsam kafamda dönen olumsuz duygu ve düşüncelerden kurtulamadım. İnternette ne varsa okuyorum ilaç kullanmamam gerektiğini bilmek beni daha da çıldırtıyordu. Kafamda hep şu soru ben napıcam. Ya hiç iyileşemezsem. Eşim hep yanımda, yardım etmeye çalışıyor ama içimde kopan fırtınalar bir türlü dinmiyordu. 2 hafta direndim sonra baktım olmuyor memleketime annem ve ablamın yanına geldim ilaca bailamaya da karar verdim. Durumu biraz olsun kabullenmiştim ama içimdeki beni yiyip bitiren düşünceler hiç geçmiyordu. Anksiyete ve bunun yarattığı çaresizlik beni çok mutsuz ediyordu. Bu arada fiziksel aktiviteletrim iyice azaldı zevk aldığım hiçbişeyden zevk alamıyor yemek dahi zar zor yiyorum. Çok şeye sahibim mutlu olmak için o kadar çok nedenim var ki ama ben çocuğum için heyecanlanamıyorum bile ona bakabilecekmiyim diye korkuyorum.
Yaklaşık 2 haftadır lustral 50mg kullanıyorum büyük bi umutla etki etmesini bekliyorum. Dün bir panik atak geçirdim ve umutlarım yerle bir oldu tam daha iyiyim derken gerilemiş gibiyim. Bir gün iyi olucam bu yaşadıklarımı unutucam ama yine ilaçla. O günü tekrar hayatın akışına kendimi bıraktığım günü özlemle bekliyorum.
Burada benim gibi hisseden arkadaşları çok iyi anlıyorum ve hepize Allah şifa versin diyorum...
 
Merhaba arkadaşlar uzun zamandır bu forumu takip ediyorum ve yazılanların çoğunu okuyorum. Ben de bir çoğunuz gibi çok zor günler geçiriyorum. 33 haftalık hamileyim ve yaklaşık 1 aydır anksiyete ve panik atak ile mücadele ediyorum. 10 yıldır da bu hastalıkla yaşıyorum. Tabiki ilaç kullanarak çoğunlukla paxil kullandım ve hayatımı normal bir şekilde sürdürdüm. Bebek düşünmeye başlayınca cipralex e geçtim o da bi şekilde yetiyordu. İki olumsuz tüp bebek deneyiminden sonra kendiliğinden hamile kaldım. 11. Haftaya kadar cipralex kullandım ve birden bire kestim. İlk 1 ay baş ağrısı oldu sonra ablam çok ciddi ameliyatlar oldu ölümden döndü bu esnada 1 çocuğu oldu ve çocuğa 1 ay ben baktım. Çok güçlü hissediyordum kendimi ama aslında bir o kadarda korkmuştum. Herşey rayına oturmuş kendi çocuğumla ilgilenme vakti geldiğinde asıl kabuslar baş göstermeye başladı. Başım ağrıdı gittim mr çektirdim en ufak bi kan değerim farklı çıksa en kötü hastalıkları düşündüm. Böyle düşüne düşüne biricik hastalığım panik atağım birden bire geliverdi. İlk başlarda unutmaya çalıştım işime devam etmek için uğraştım ama gittikçe artıyordu. Ne yapsam kafamda dönen olumsuz duygu ve düşüncelerden kurtulamadım. İnternette ne varsa okuyorum ilaç kullanmamam gerektiğini bilmek beni daha da çıldırtıyordu. Kafamda hep şu soru ben napıcam. Ya hiç iyileşemezsem. Eşim hep yanımda, yardım etmeye çalışıyor ama içimde kopan fırtınalar bir türlü dinmiyordu. 2 hafta direndim sonra baktım olmuyor memleketime annem ve ablamın yanına geldim ilaca bailamaya da karar verdim. Durumu biraz olsun kabullenmiştim ama içimdeki beni yiyip bitiren düşünceler hiç geçmiyordu. Anksiyete ve bunun yarattığı çaresizlik beni çok mutsuz ediyordu. Bu arada fiziksel aktiviteletrim iyice azaldı zevk aldığım hiçbişeyden zevk alamıyor yemek dahi zar zor yiyorum. Çok şeye sahibim mutlu olmak için o kadar çok nedenim var ki ama ben çocuğum için heyecanlanamıyorum bile ona bakabilecekmiyim diye korkuyorum.
Yaklaşık 2 haftadır lustral 50mg kullanıyorum büyük bi umutla etki etmesini bekliyorum. Dün bir panik atak geçirdim ve umutlarım yerle bir oldu tam daha iyiyim derken gerilemiş gibiyim. Bir gün iyi olucam bu yaşadıklarımı unutucam ama yine ilaçla. O günü tekrar hayatın akışına kendimi bıraktığım günü özlemle bekliyorum.
Burada benim gibi hisseden arkadaşları çok iyi anlıyorum ve hepize Allah şifa versin diyorum...
Bende 1.5 aydır lustral kullanıyorum canım üzme kendini hiç birşey için ilk gittiğim kadın dogum doktorum ilaca öyle karşı çıktı ki neler söyledi bana kullanamazsın dedi alın ozaman çocugu dedim alamam artık dedi yaparken düşünecektin ozaman dedi istenilen bir gebelik değildi tedavi olurken spiralle kaldım. Tabi hemen doktorunu değiştirdim anlattım durumumu bunun da naaaivi öyleymiş üzme kendini inşallah sağlıkla alacaksın kucağına bebeğini dedi. Yani anlayacağın bizim elimizde olan birşey değil üzme kendini kendini de suçlama inşallah en kısa zamanda herşey yoluna girer. Biraz bekle hemen etki etmiyor çünkü ilaçlar ben ilk başladıgım 10 gün resmen delirdim kafayı yicem sandım ne uyku ne aş en sonun da doktorum hastanede serum tedavisi uyguladı öyle topladım kendimi. Çok iyi olmasam da eskiye göre iyiyim canım 9 ay idare edicen sabret. Bebek konusuna gelince kendi evladın olunca herşey Daha farklı oluyor. Yaşam sebebin oluyor o senin 1 tane oğlım var onu görmek bile ban yetiyor. Ne insanlar var ne hastalıklarla ugraşıyor en azından ilaçla iyiyiz buna şükür bence
 
Bende 1.5 aydır lustral kullanıyorum canım üzme kendini hiç birşey için ilk gittiğim kadın dogum doktorum ilaca öyle karşı çıktı ki neler söyledi bana kullanamazsın dedi alın ozaman çocugu dedim alamam artık dedi yaparken düşünecektin ozaman dedi istenilen bir gebelik değildi tedavi olurken spiralle kaldım. Tabi hemen doktorunu değiştirdim anlattım durumumu bunun da naaaivi öyleymiş üzme kendini inşallah sağlıkla alacaksın kucağına bebeğini dedi. Yani anlayacağın bizim elimizde olan birşey değil üzme kendini kendini de suçlama inşallah en kısa zamanda herşey yoluna girer. Biraz bekle hemen etki etmiyor çünkü ilaçlar ben ilk başladıgım 10 gün resmen delirdim kafayı yicem sandım ne uyku ne aş en sonun da doktorum hastanede serum tedavisi uyguladı öyle topladım kendimi. Çok iyi olmasam da eskiye göre iyiyim canım 9 ay idare edicen sabret. Bebek konusuna gelince kendi evladın olunca herşey Daha farklı oluyor. Yaşam sebebin oluyor o senin 1 tane oğlım var onu görmek bile ban yetiyor. Ne insanlar var ne hastalıklarla ugraşıyor en azından ilaçla iyiyiz buna şükür bence
Evet haklısın ama lustral bende etki etmiyor sanki
 
Merhaba arkadaşlar uzun zamandır bu forumu takip ediyorum ve yazılanların çoğunu okuyorum. Ben de bir çoğunuz gibi çok zor günler geçiriyorum. 33 haftalık hamileyim ve yaklaşık 1 aydır anksiyete ve panik atak ile mücadele ediyorum. 10 yıldır da bu hastalıkla yaşıyorum. Tabiki ilaç kullanarak çoğunlukla paxil kullandım ve hayatımı normal bir şekilde sürdürdüm. Bebek düşünmeye başlayınca cipralex e geçtim o da bi şekilde yetiyordu. İki olumsuz tüp bebek deneyiminden sonra kendiliğinden hamile kaldım. 11. Haftaya kadar cipralex kullandım ve birden bire kestim. İlk 1 ay baş ağrısı oldu sonra ablam çok ciddi ameliyatlar oldu ölümden döndü bu esnada 1 çocuğu oldu ve çocuğa 1 ay ben baktım. Çok güçlü hissediyordum kendimi ama aslında bir o kadarda korkmuştum. Herşey rayına oturmuş kendi çocuğumla ilgilenme vakti geldiğinde asıl kabuslar baş göstermeye başladı. Başım ağrıdı gittim mr çektirdim en ufak bi kan değerim farklı çıksa en kötü hastalıkları düşündüm. Böyle düşüne düşüne biricik hastalığım panik atağım birden bire geliverdi. İlk başlarda unutmaya çalıştım işime devam etmek için uğraştım ama gittikçe artıyordu. Ne yapsam kafamda dönen olumsuz duygu ve düşüncelerden kurtulamadım. İnternette ne varsa okuyorum ilaç kullanmamam gerektiğini bilmek beni daha da çıldırtıyordu. Kafamda hep şu soru ben napıcam. Ya hiç iyileşemezsem. Eşim hep yanımda, yardım etmeye çalışıyor ama içimde kopan fırtınalar bir türlü dinmiyordu. 2 hafta direndim sonra baktım olmuyor memleketime annem ve ablamın yanına geldim ilaca bailamaya da karar verdim. Durumu biraz olsun kabullenmiştim ama içimdeki beni yiyip bitiren düşünceler hiç geçmiyordu. Anksiyete ve bunun yarattığı çaresizlik beni çok mutsuz ediyordu. Bu arada fiziksel aktiviteletrim iyice azaldı zevk aldığım hiçbişeyden zevk alamıyor yemek dahi zar zor yiyorum. Çok şeye sahibim mutlu olmak için o kadar çok nedenim var ki ama ben çocuğum için heyecanlanamıyorum bile ona bakabilecekmiyim diye korkuyorum.
Yaklaşık 2 haftadır lustral 50mg kullanıyorum büyük bi umutla etki etmesini bekliyorum. Dün bir panik atak geçirdim ve umutlarım yerle bir oldu tam daha iyiyim derken gerilemiş gibiyim. Bir gün iyi olucam bu yaşadıklarımı unutucam ama yine ilaçla. O günü tekrar hayatın akışına kendimi bıraktığım günü özlemle bekliyorum.
Burada benim gibi hisseden arkadaşları çok iyi anlıyorum ve hepize Allah şifa versin diyorum...
Allah yardımcın olsun hepimizin olsun. Kendini üzme ilaç yüzünden ben normalde böyle değildim hamileyken oldu Allah tan geldi sabredip tedavisine bakcaz elimizden başka bişey gelmiyor çaresiz kalıyoruz rabbim hepimize şifa versin daha büyük hastalık vermesin ne güzel bak bi gün iyileşip bu günleri unutcam diyorsun bende senden umutlandım demek ki tamamen normale dönüyoruz ben hiç kurtulamıcam diye intihar planları yapıyordum nasıl imansız ölmem diye araştırmaya başlamıştım ama Rabbim yardım etti bu günlere geldim çok iyi değilim ama eskiye oranla çok daha iyiyim
 
Merhaba arkadaşlar uzun zamandır bu forumu takip ediyorum ve yazılanların çoğunu okuyorum. Ben de bir çoğunuz gibi çok zor günler geçiriyorum. 33 haftalık hamileyim ve yaklaşık 1 aydır anksiyete ve panik atak ile mücadele ediyorum. 10 yıldır da bu hastalıkla yaşıyorum. Tabiki ilaç kullanarak çoğunlukla paxil kullandım ve hayatımı normal bir şekilde sürdürdüm. Bebek düşünmeye başlayınca cipralex e geçtim o da bi şekilde yetiyordu. İki olumsuz tüp bebek deneyiminden sonra kendiliğinden hamile kaldım. 11. Haftaya kadar cipralex kullandım ve birden bire kestim. İlk 1 ay baş ağrısı oldu sonra ablam çok ciddi ameliyatlar oldu ölümden döndü bu esnada 1 çocuğu oldu ve çocuğa 1 ay ben baktım. Çok güçlü hissediyordum kendimi ama aslında bir o kadarda korkmuştum. Herşey rayına oturmuş kendi çocuğumla ilgilenme vakti geldiğinde asıl kabuslar baş göstermeye başladı. Başım ağrıdı gittim mr çektirdim en ufak bi kan değerim farklı çıksa en kötü hastalıkları düşündüm. Böyle düşüne düşüne biricik hastalığım panik atağım birden bire geliverdi. İlk başlarda unutmaya çalıştım işime devam etmek için uğraştım ama gittikçe artıyordu. Ne yapsam kafamda dönen olumsuz duygu ve düşüncelerden kurtulamadım. İnternette ne varsa okuyorum ilaç kullanmamam gerektiğini bilmek beni daha da çıldırtıyordu. Kafamda hep şu soru ben napıcam. Ya hiç iyileşemezsem. Eşim hep yanımda, yardım etmeye çalışıyor ama içimde kopan fırtınalar bir türlü dinmiyordu. 2 hafta direndim sonra baktım olmuyor memleketime annem ve ablamın yanına geldim ilaca bailamaya da karar verdim. Durumu biraz olsun kabullenmiştim ama içimdeki beni yiyip bitiren düşünceler hiç geçmiyordu. Anksiyete ve bunun yarattığı çaresizlik beni çok mutsuz ediyordu. Bu arada fiziksel aktiviteletrim iyice azaldı zevk aldığım hiçbişeyden zevk alamıyor yemek dahi zar zor yiyorum. Çok şeye sahibim mutlu olmak için o kadar çok nedenim var ki ama ben çocuğum için heyecanlanamıyorum bile ona bakabilecekmiyim diye korkuyorum.
Yaklaşık 2 haftadır lustral 50mg kullanıyorum büyük bi umutla etki etmesini bekliyorum. Dün bir panik atak geçirdim ve umutlarım yerle bir oldu tam daha iyiyim derken gerilemiş gibiyim. Bir gün iyi olucam bu yaşadıklarımı unutucam ama yine ilaçla. O günü tekrar hayatın akışına kendimi bıraktığım günü özlemle bekliyorum.
Burada benim gibi hisseden arkadaşları çok iyi anlıyorum ve hepize Allah şifa versin diyorum...
Öncelikle çok geçmiş olsun canım. Hepimiz bu durumdan muzdaribiz.doktor bana cipralex verdi fayda etmiyor gerçekten ve değiştirmekten korkuyormuş. Bu söyylenirmi anksiyeteli birine o korkunca bende panik oldum. Sen 33.haftaya gelmişsin ne güzel.zaman zor geçiyor ama su gibi geçsin ve iyileşelim.lustral ne kadar sürede iyi gelir acaba? Bende doktorumu ve ilacımı değiştiricem sanırım bakalım
 
Bende cipralex kullanıyorum ve banada yetmiyor doktor da şimdi ilaç la oynamayalım dedi bekliyorum bakalım nasıl olacak
 
Öncelikle çok geçmiş olsun canım. Hepimiz bu durumdan muzdaribiz.doktor bana cipralex verdi fayda etmiyor gerçekten ve değiştirmekten korkuyormuş. Bu söyylenirmi anksiyeteli birine o korkunca bende panik oldum. Sen 33.haftaya gelmişsin ne güzel.zaman zor geçiyor ama su gibi geçsin ve iyileşelim.lustral ne kadar sürede iyi gelir acaba? Bende doktorumu ve ilacımı değiştiricem sanırım bakalım
Canım bence sıkıntıların katlanılmayacak derecede değilse değiştirme ilacını bende çok çok iyi olmasamda idare etmeye çalışıyorum çünkü çok kötü durumdaydım buna şükür diyorum şuan 9 ay da idare edicen artık yapıcak bişey yok geçi 5 ayım kaldı ama bakalım
 
Canım bence sıkıntıların katlanılmayacak derecede değilse değiştirme ilacını bende çok çok iyi olmasamda idare etmeye çalışıyorum çünkü çok kötü durumdaydım buna şükür diyorum şuan 9 ay da idare edicen artık yapıcak bişey yok geçi 5 ayım kaldı ama bakalım
Tabi değiştiremem az kaldı ama bu karanlık ve geçmek bilmeyen ruh haliyle yaşamak çok zor. Her gün yarın ne yapıcam diyorum ve bi şekilde gün bitiyor.
 
Merhaba sevgili hanımlar,
Ben de 3 aydır tüm yazdıklarınızı okuyorum. En sonunda ben de katılmaya karar verdim aranıza. Uzun yıllardır anksiyete ve panik atakla savaşıyorum sizler gibi. Uzun süredir de paxil kullanarak çok iyi bir sağlık durumuna sahiptim. Çok yoğun çalışıyorum, kendimi çok güçlü hissediyordum. Bir çok olumsuz gün ve zorluk da atlattım ama anksiyete hiç kendini göstermemişti çok uzun zamandır.
Hamile kalmamla birlikte ilacı kesmek zorunda kaldım. İlk 3 ay gerçekten zordu. Bazen iyi bazen dipte günler geçirdim. 3 aydan sonra ilacıma yarım doz başlama serbestisi verdi doktorum. Bir haftadır aldığım yarım doz ile çok kötü günler başladı. Tama yükselebilrisin dedi ama inat ediyor çıkmıyorum. İlaç neden etki etmiyor sizce? Çocuklarla aram o kadar iyidir ki, herkes muhteşem bir anne olacağımı söylerken şu an çok isteksizim. Çok yoruldum şimdiden. Bazı günler nispeten daha iyi geçiyor. Ama hiç bir zaman eski halime dönemiyorum. Biraz iyi olduğım an işime sarılıyorum, eve döndüğümde ev işlerime de sarılıyorum. Ama artık çok korkuyorum yine kötü olmaktan. Bazı geceler uykumdan uyanıyorum bir daha dalamıyorum. Nasıl bitecek bu iş?
 
Merhaba sevgili hanımlar,
Ben de 3 aydır tüm yazdıklarınızı okuyorum. En sonunda ben de katılmaya karar verdim aranıza. Uzun yıllardır anksiyete ve panik atakla savaşıyorum sizler gibi. Uzun süredir de paxil kullanarak çok iyi bir sağlık durumuna sahiptim. Çok yoğun çalışıyorum, kendimi çok güçlü hissediyordum. Bir çok olumsuz gün ve zorluk da atlattım ama anksiyete hiç kendini göstermemişti çok uzun zamandır.
Hamile kalmamla birlikte ilacı kesmek zorunda kaldım. İlk 3 ay gerçekten zordu. Bazen iyi bazen dipte günler geçirdim. 3 aydan sonra ilacıma yarım doz başlama serbestisi verdi doktorum. Bir haftadır aldığım yarım doz ile çok kötü günler başladı. Tama yükselebilrisin dedi ama inat ediyor çıkmıyorum. İlaç neden etki etmiyor sizce? Çocuklarla aram o kadar iyidir ki, herkes muhteşem bir anne olacağımı söylerken şu an çok isteksizim. Çok yoruldum şimdiden. Bazı günler nispeten daha iyi geçiyor. Ama hiç bir zaman eski halime dönemiyorum. Biraz iyi olduğım an işime sarılıyorum, eve döndüğümde ev işlerime de sarılıyorum. Ama artık çok korkuyorum yine kötü olmaktan. Bazı geceler uykumdan uyanıyorum bir daha dalamıyorum. Nasıl bitecek bu iş?
 
Merhaba sevgili hanımlar,
Ben de 3 aydır tüm yazdıklarınızı okuyorum. En sonunda ben de katılmaya karar verdim aranıza. Uzun yıllardır anksiyete ve panik atakla savaşıyorum sizler gibi. Uzun süredir de paxil kullanarak çok iyi bir sağlık durumuna sahiptim. Çok yoğun çalışıyorum, kendimi çok güçlü hissediyordum. Bir çok olumsuz gün ve zorluk da atlattım ama anksiyete hiç kendini göstermemişti çok uzun zamandır.
Hamile kalmamla birlikte ilacı kesmek zorunda kaldım. İlk 3 ay gerçekten zordu. Bazen iyi bazen dipte günler geçirdim. 3 aydan sonra ilacıma yarım doz başlama serbestisi verdi doktorum. Bir haftadır aldığım yarım doz ile çok kötü günler başladı. Tama yükselebilrisin dedi ama inat ediyor çıkmıyorum. İlaç neden etki etmiyor sizce? Çocuklarla aram o kadar iyidir ki, herkes muhteşem bir anne olacağımı söylerken şu an çok isteksizim. Çok yoruldum şimdiden. Bazı günler nispeten daha iyi geçiyor. Ama hiç bir zaman eski halime dönemiyorum. Biraz iyi olduğım an işime sarılıyorum, eve döndüğümde ev işlerime de sarılıyorum. Ama artık çok korkuyorum yine kötü olmaktan. Bazı geceler uykumdan uyanıyorum bir daha dalamıyorum. Nasıl bitecek bu iş?
Allah bir güç verecek elbette. Siz işinizi yapabiliyorsunuz rahatlayabildiğiniz bişiler var bu önemli bişi. Ben herşeyden elimi eteğimi çektim. İyi mi yaptım kötü mü yaptım emin değilim çünkü evde vakit geçirmek de bunaltıyor. Ama bir yandan da hiçbir şey yapmak istemiyorsun. Hep bi çıkış yolu arıyorsun. Kısır bir döngü gibi.
Bişilerle meşgul olmak gerekiyor bir nebze de olsa düşüncelerden uzaklaşmak için.
 
Merhabalar arkadaşlar nerden başlasam bilemedim şöyle dahil olayım 30 yaşında 5 yaşında bir kızı ailemden farklı şehirde yasayan mutlu bir evliliği olan şuan bana çok mutlu görünen insanlar gibiydim.Hepinizin yaşadıklarını tek tek okudum 1 haftadır hepinizden bir parça buldum.Beni bu hastalık aslında 5 yıl once vurdu kizima doğum yaptım annem 1 hafta kalıp döndü kayinvalidem alt katımdaydı ama bir annem değildi eşim sabah gidip akşam geliyordu daha yaşadığım şehire alisamadan çocuğum olmuştu ve kapana sıkılmıştım ne çocuğumu sevebildim nede anneleigimden zevk aldım hep agliyodum öyle böyle yavaş yavaş alışmaya başlamıştım 2 yaşına gelmişti kizim kızkardeşimin düğünün ertesi günü bir iç sıkıntısı bir daralma sadece ağlıyorum annemdeydim bayilicam dedim ve babam hava almaya çıkardı dışarı çıkınca daha kötü oldum hemen acile gittik diazem vurdular anksiyete dediler 1 hafta hiç bişey yemeden sadece ağladım ve annemlere evime götürün beni eşimi özledim dedim evime gittim herşey aynıydı yiyemiyor ağlıyor daralıyordum dahiliye doktoruna gittik eşimle anksiyeteye mideme vurmuş 15 günde tam 10 kilo verdim bana tankı buskas diye bir ilaç verdi 3 ay 3*1 kullanacaksın dedi bir on güne yemeye başladım ama hiç bi şeyden keyif alamıyordum aile hekimine gittim cipralex 10mg yazdı tankı buskas biraktirdi 1.5 yıl kullandım ve herşeyim düzene girmişti hatta çocuk yapmaktan korkan ben kizim kardeş istediği için çocuk düşünmeye başladık 2018 ocakta hamile kaldım cipralexle
 
Cipralexle hamile kaldım tabiki kadın dogumcum hemen ilacı kesmemi söyledi kestim 9 ay hicbir sorun olmadı spinal anesteziyle 2 ekimde oğlumu kucağına aldım annem siz vermişti bu defa 20 gün kalicakti eşim destek olucaktı ilkinde çok çektiğim için herşey cokgüzel gidiyor kızımı sevmemin acısını oğlumda çıkarıyor öpmeye koklamaya doyamıyordum ta ki 23 gün sonra bir gece oğlumu emzirirken bir sıkıntı oldu içimde aniden ter ter ellerim ayakalrim titriyor delirecek gibi oldum eşim uyanmış sesine sürekli allahım yardım et diyormusum sesli bir şekilde balkona çıkıyorum hava yetmiyor içeri giriyorum delirmiş gibi evin içinde dolanıyorum hemen acile gittik tabiki anksiyete dedi doktor psikiyatriye görün dedi gidemedim bebeğim çok küçüktü ilaç kullanamazdım idare etmem lazımdı 2 gün dayanamadım tekrar panik atak geçirdim yine acile yine hiçbişey yapmadan eve en son dahiliye doktoruna gittim bana paxil yazdı ilacı içiyorum içtik ce daha kötü oluyorum ne kızıma bakabiliyorum ne oğluma ne evime hep ağlıyorum hep daralıyordum eşim bıkmıştı artık kendine gel toparlaan dedikce ben daha kötü oluyordum 15 gün böyle çektim iştahım gitti bu defa kusma ve ishal başladı ilaç gün gün daha beter yapıyordu beni annemleri aradım ya gelin beni götürün ya ben ölücem artık dayanamıyorum dedim o gün geldiler 3 saatlik mesafedeyiz o gün başka bir doktora gittik paxili biraktirdi bana yan etki yapmış tekrar cipralex verdi doktor sil baştan eşim e dedim ilaç bunyeme alışasıya kadar ben annemlerle gidicem kızım anasını ya gidiyordu onu okuldan uzaklastiricaktim ama ben iyi olmazsam o daha kötü olucaktı bugün 3 hafta oluyor ilaca başlayalı evet doktora gittiğim gün e göre iyiyim ama tam daha ilaç etkisini gostermis degil hala ic sikintim geliyor geçicek diyorum çocukların için dayan diyorum halen annemdeyim annem ben iyiyim artık evime gitmek istiyorum diyesiye kadar yollamam diyor kızım oğlum ben annemde eşim evimizde iyi olacağım sıkıntısız kaygısız panik ataksız anksiyetsiz depresyonsuz günü bekliyoruz Allahın izniyle hepinize sevgiler inşallah hepimiz atlaticaz bugünleri
 
İlacı hamilelikte işe yarayan var mı hanımlar? Beni en çok korkutan durum bu. Hep 3. Aydan sonra ilaç desteği ile iyi olurum diye avunmuştum. Ama görüyorum ki ilaç çok yaramıyor yazan arkadaşlar var... aydınlatabilir misiniz çok sevgiler
 
Cipralexle hamile kaldım tabiki kadın dogumcum hemen ilacı kesmemi söyledi kestim 9 ay hicbir sorun olmadı spinal anesteziyle 2 ekimde oğlumu kucağına aldım annem siz vermişti bu defa 20 gün kalicakti eşim destek olucaktı ilkinde çok çektiğim için herşey cokgüzel gidiyor kızımı sevmemin acısını oğlumda çıkarıyor öpmeye koklamaya doyamıyordum ta ki 23 gün sonra bir gece oğlumu emzirirken bir sıkıntı oldu içimde aniden ter ter ellerim ayakalrim titriyor delirecek gibi oldum eşim uyanmış sesine sürekli allahım yardım et diyormusum sesli bir şekilde balkona çıkıyorum hava yetmiyor içeri giriyorum delirmiş gibi evin içinde dolanıyorum hemen acile gittik tabiki anksiyete dedi doktor psikiyatriye görün dedi gidemedim bebeğim çok küçüktü ilaç kullanamazdım idare etmem lazımdı 2 gün dayanamadım tekrar panik atak geçirdim yine acile yine hiçbişey yapmadan eve en son dahiliye doktoruna gittim bana paxil yazdı ilacı içiyorum içtik ce daha kötü oluyorum ne kızıma bakabiliyorum ne oğluma ne evime hep ağlıyorum hep daralıyordum eşim bıkmıştı artık kendine gel toparlaan dedikce ben daha kötü oluyordum 15 gün böyle çektim iştahım gitti bu defa kusma ve ishal başladı ilaç gün gün daha beter yapıyordu beni annemleri aradım ya gelin beni götürün ya ben ölücem artık dayanamıyorum dedim o gün geldiler 3 saatlik mesafedeyiz o gün başka bir doktora gittik paxili biraktirdi bana yan etki yapmış tekrar cipralex verdi doktor sil baştan eşim e dedim ilaç bunyeme alışasıya kadar ben annemlerle gidicem kızım anasını ya gidiyordu onu okuldan uzaklastiricaktim ama ben iyi olmazsam o daha kötü olucaktı bugün 3 hafta oluyor ilaca başlayalı evet doktora gittiğim gün e göre iyiyim ama tam daha ilaç etkisini gostermis degil hala ic sikintim geliyor geçicek diyorum çocukların için dayan diyorum halen annemdeyim annem ben iyiyim artık evime gitmek istiyorum diyesiye kadar yollamam diyor kızım oğlum ben annemde eşim evimizde iyi olacağım sıkıntısız kaygısız panik ataksız anksiyetsiz depresyonsuz günü bekliyoruz Allahın izniyle hepinize sevgiler inşallah hepimiz atlaticaz bugünleri
gecmis olsun canim hepimiz benzer seyler yasadik yasiyoruz bende emziriyorum ilac almamaya direniyorum bigun iyiyim bigun kotu sen ne dusunuyosunda anksiyete yasiyosun neyden korkuyosun
 
Back