Ahahah.. Aynı anda yazmışız..
Ah be canım, ne demek ki destek.. Müslüman müslüman kardeşine yapmaz mı bunu..
Sana gecedende hazır edeceğim duaları, merak etme.. Hatta hepimiz ederizi inşaAllah..
Sakın tel ile aramayı, yazmayı unutma hee.. Ben çatlarım meraktan..
Kızının güzelliğine dalıp unutabilirsin bizi.. Olabilir yanii..
Aman sende bize dua etmeyi unutma sakın gülüm haa.. Dünya dua üzerine biliyorsun..
Rabb'im biz günahkarların duasını kabul eylesin inşaAllah.. Her an yanında hisset O'NU...
FETTAH olan Rabb'im, açsın bütün kapalı, sıkıntılı kapılarını, ferahlatsın seni..
Sende bol bol " YA FETTAH " çek, canımın içiii..
Açsın, genişletsin Rabb'im tüm kapılarını...
iyi haber geldi sonunda.bende bekliyordum.cok sevindim.Allahim saglikla sihhatle büyütmeyi nasip etsin.tez elden bizide kurtarsin.kolayliklar versin hepimize.bir kisi daha dogurdu aramizdan.
Sira bende................Safak 17 :2:
Kızlar, efrahtan haber geldiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii....................
ZÜLAL bebek doğmuş..
İkiside çok iyilermiş çok şükür..
Sütü yokmuş sadece..
Aman Allah başka dert vermesin..
Ayy, ağlayasım var........................
Şükürler olsun Rabb'ime..
Aklıma neler geldi, neler gittii........
iyi haber geldi sonunda.bende bekliyordum.cok sevindim.Allahim saglikla sihhatle büyütmeyi nasip etsin.tez elden bizide kurtarsin.kolayliklar versin hepimize.bir kisi daha dogurdu aramizdan.
Sira bende................Safak 17 :2:
Aman bee.. Hepinizin sıkıntısını ben mi çekecem.. Kız bugün uykusuz kaldım, efrah yüzünden..
Bugünde hep tansiyonum düşük gezdim bu yüzden.. Haber geç geldi ya, aklıma neler geldi, bilsen..
Gidin sessiz sessiz doğurun..
10 dan başladık efrahı geri saymaya.. Anca bugün bitirdik, şimdide nisan çıktı..
..................17..............
Senden sonra da ADAY ı sayarım ben artık..
Ben yapayalnız girerim doğuma..
Bir efsam var.. Bakalım ne yapacaaazzz...
Ben anlamam.. Sizde beni sayın.. Şafak 91.........................
ben söz verdim nilcigim, yalniz birakmam seni sizleri.bebisler geceleri uyudukca girerim.büyük artik bir geceleri uyuyor.öglen uykusunuda iyice azaltti ama yeni doganlar cok uyuyor sende bilirsin.Allah iyi huylu bebisler göndersin bize insallah.Safak 91 de gecer merak etme.bende diyordum hic gecmiyecek diye bak 17 gün kaldi.tamam extrasistoller ve carpintilarla asiri zorluyor beni su aralar.korkudan üzüntüden agliyorum.bir sekilde geciyor nilcigim.ne zaman extrasistoller arka arkaya gelirse cocuklarimin büyüdügünü göremiyecegim diye oturup agliyorum.cok zor günler geciriyorum.ve beni anlayan kimsem yok yanimda, sizlerden baska.Allah hepnizden razi olsun. geciryorda nasil geciyor iste.birde bana sor. bende dogurmus olama ragmen korkuyorum ameliyat gününden.en cokta o gün carpintilar ve extrasistoller asiri gelecek, mahvolacagim diye.bebegimin gelisine bu kaygilardan sevinemiyorum bile.Düsmanima bile dilemem bu hastaligi.isyan etmiyorum yinede ama ysarken ölmek neymis, bunu hergün her gece yasiyorum, yasiyoruz.
Bu arada aramiza yeni katilanlar olmus.hepsine merhaba demek istiyorum.Allah yardimcilari olsun.keske bunlari hic yasamasalardi ama iste insan kendi secemiyor maalesef.Rabbim beterinden esirgesin.Yeni arakadaslar biribirimize destek olmaya devam edelim.bizi bizden baska kimse anlamiyor.
Valla ne yalan söyleyeyim, benimde en çok korktuğum şey kalbimle alakalı olanlar.. Bende doğum yapınca kalbim rahat vermeyecek, gerek narkozdan gerekse normal doğum yaparsam heyecan ve sıkıntıdan kalbim sapıtacak diye aklım çıkıyor.. Doğumdan çok kalbimi düüşünmekten yorulduıum artık.. Hergün aman, kalbimde bir sorun çıkmasında, acıya sızıya katlanırım diye uyanıyroum.. En büyük korkum kalbim.. Bunu gerçekten sadece yaşayan bilebilir.. Peki senin daha öncedende var mıydı ekstraların.. Yani hamişlikten önce.. Benim her zaman vardı.. Ama şimdi dahada korkutuyor beni.. Avile gidersemde, baan ilaç falan yapamazlarsa diye..
Valal ben anlamam.. Benimde günlerimi sayacaksınız.. Şafak 91.. Bune yaa. Hep ben mi sayacağım.. Bak, panikduygu kayboldu gittii. E tabi bebişiyle uğraşmak zorunda. Gelen giden derkeeenn.. Yok işte.. Bende de öyle olacaksınız gibi geliyor bana..
Nisancım, eğer bu bebişte benim ilk oğlum gibi olursa varya... Ben topiğe yılaaaaaarca uğrayamam.. Gece gündüz uykusuz bir bebkti benimki.. İnşaAllah bu öyle olmaz.. Uslu sakin bir bebiş olur.. Yoksa ben 2. bir Furkan'ı nasıl büyütürüm bilmemm. Aslında anneciklerin buraya uğrayabilmeleri birazda bebişlerin usluluğuna bağlı.. Bakalım, gelecek günler ne gösterecek.. Rabb'im hayırlısını versin hepimize....
Nilcigim benim 8 yildir extrasistollerim var.Aslinda Panik atakla beraber basladi, ayni dönemde, hangisi digerini tetikledi bilemiyorum canim.Ama o zamanlar bunun extrasistol oldugunu bile bilmez hemen hastaneye acile kosardim.tabi anlik cekilen EKG de birsey cikmazdi.en fazla 2-3 dakika kaydediyor.tachykardi dogrulanirdi, eve gönderilirdim.Tachykardiyede iste kilo ver, spor yap, gerekirse ilac kullan derlerdi doktorlar.halbuki ben bir dönem kiloda verdim, sigarayida bu ugurda biraktim, sporda yaptim ama ne carpintilarim gecti, ne panik atagim, nede extrasistollerim.tam tersi asiri bir kalp fobisi basladi bende, ve de ilac fobisi.grip ilaci bile alsam kalp krizi gecirip ölecegim saniyorum.en basit ilaclari bile alamaz hale geldim.sonra iste bitkisel haplari arastirip buldum, asagi yukari 6-7 senedir kullaniyorum.ilk hamileligimde ilk 5 ay biraktim bitkisel ilaclarimi.bunda hic birakmadim, mümkünde degil zaten.böyle bile cok zorlaniyorum, dozu artirdim ikinci bir ilaca basladim ilaveten.nafile yani.anliyacagin hicbirsey düzelmedi bu 8 yilda.Antidepresan almaya bile hep korktum, hic almadim.zaten kilom var, sisersin dediler.yan etkileri 2-3 hafta sürüyormus dediler.bagimli oluyormussun dediler vs vs. gerci oda yüzde yüz cözüm degil herhalde.
ya doguranlar kayboluyor ama onlarida anlamak lazim, simdi yeni anneler, heycan acemilik,karisik duygular, gelen giden.birde bebeklerinin huyu nasil allah bilir.insallah bebekleri hastaliklarina iyi gelsinde, raziyiz yazmasinlar.
nilcigim sen bukadar arayi hastaligindan ötürümü verdin?yoksa isteyerekmi?sende oglanlari ikiliyorsun degilmi?benim bu bebekte bol bol uyursa iyi olur ama hic belli olmaz diyor annem.sende kiyaslama.nasilki her hamilelik degisikse, her bebekte farkli.illa furkan gibi olacak diye üzülme.cokta sasirtabilir seni.benimde ilki melek gibiydi ama bu baska olabilir.dogmadan bilemeyiz bence.bende kardeslerimle ne huy olarak ne karekter olarak benzemem mesela.allahim hayirlisini versin halimize aciyip.kolayliklar versin.
senin ailen yanindami`?yakinindami?yoksa esinin ailesimi yakininda?yardimci olacak insanlar varmi etrafinda?
Aslında biliyor musun.. Benim bu hastalığım bir ara o kadar hortlamıştı ki, 6 sene önceydi, ben o günlerde kesin deliririm demiştim. İşte o zamn araştırma hastanelerinde araştırıldım ben hep.. Ve ilk ilaçla tanışmamda o zamanlar oldu.. Daha öncesinde sadeece pa yaşardım ama ilaçsız delirerek, ağlayarak falan yıllarımıgeçirmiştim.. İşte dediğim gibi 6 yıl önce bana öyle birşeyler oldu ki, kendimi hastaneye attım.. Ve bana Kronikleşmiş depresyon+obsesif bozukluk+anksiyete bozukluk+pa teşhisi konuldu.. Olabilecek bütün ruhsal hastalıkların hepsi birden yani.. Doktor dedi ki, insanlar bunun biriyle bile baş edemiyorlar, sende hepsi var.. O zamn ilaç tedavisine başladım ama 15 günde bir dozu öyle bir artırdılar ki, 3 ay gibi kısa bir sürede ilacım 5 katına çıktı.. Hatta bunun üzerine 4 kat daha artıracaklardı ama bende inanılmaz kabızlık oldu, artıramadılar... İlaç almaya başladığım ilk 2 ay kabus gibiydi. İlacın başlama yan etkileride eklenmişti yaşadıklarımın üzerine.. Ama sonra ne olduysa, yavaş yavaş üzerimden ağırlıklar uçup gitmeye başlamıştı.. İlaçlar öyle bir işe yarıyordu ki ben çok şaşırmıştım.. Çünkü çok inançsız başlamıştım ben ilaçlara. İlaç baba ne yapacak diyordum.. Hatta ilk başlama işinide başlasam mı başlamasmammı diye 15- 20 gün sallamıştım.. İşte, ilaca başladıktan 3 ay sonra falan normal insanlar gibi evden dışarıya çıkabildim.. Etrafımı gördüm.. Hatta işte oğlum o sene anaokuluna başlamıştı.. Okulda, öğretmene çok yardımcı oldum.. Hatta sınıf annesi bile oldum.. Neler yaopmadım ki.. İlacın dozu yüksekti evet, ama ben normal bir insan gibi olmuştum artık.. İnanır mısın, ne çarpıntım, ne ekstralarım olmuyordu.. Olsada ben anında unutup gidiyordum, hiçbir sorunum yoktu yani, inanabiliyor musun, HİÇBİR SORUNUM YOKTU....
Bu milat gibi birşeydi benim için.. 6 ayda nasıl bu hale gelmiştim.. Bu ilaçlar tam bir mucize.. Ben bunu bilir bunu söylerim..
Neden uzun uzun anlattım, aklının bir köşesinde bu bilgiler kalsında, en azından bir yerlerde beni rahatlatacak bir mucize var, diyebilesin...
Aradan 7-8 ay geçti, ben kendime geldim tabii.. Doktora dedim ki, ben çok iyiyim, ilacı bırakmak istiyorum.. Tabi o sırada tayinimiz buraya yani eşimin memleketi olan Trabzon'a çıktı.. Doktorum hayır dedi.. Memleket değiştirmek, bu hastalığı hortlatır..Çünkü kendini boşlukta hisedersin.. Arkadaşların kalmaz.. Bir anda herşey değişir..
Aynen öylke de oldu.. Buraya taşınınca pa. hortladı ama ne hortlama.. Ama bu arada ilacımın dozunu bayağı azaltmıştım, bunuda belirteyim.. İşte o hortlamayla birlikte, kalbimde iiyice sapıttı.. Ekstralar aldı başını gittii.. O dönem ablasyon yaptırdım işte ben.. Ablasyonda yaşadıklarımda üstüen bonus gibi geldi yaşadıkalrımın.. O gün bu gündür çabalıyorum işte.. İlacımı bir daha hiç ilk olduğu kadar artırmadım.. Çünkü aklımda hep bir bebek fikrim vardı.. Bu hastalıklarımdan dolayı bir türlü 2. çocuğumu yapamamıştım.. En düşük dozda tutyordum ilacımı ama hamileliğie de cesaretim yoktu.. Burada gittiğim psikyatrlar beni cesaretlendirdi.. İlaçlı hamileliğin artık çok normal olduğunu, hiçbir sorun olmayacağını söylediler bana.. O cesaretle hamile kaldım..
Ben burada yalnızım nisan.. Yapayalnızım..3 yıl oldu buraya taşınalı.. Arkadaşlarım var şu an.. Ama dostum, yok henüz.. Oydsa 1 tane olsaydı, ben kendimi daha iyi hissedebilecektim.. Eşimin ailesi burada.. 3 tane eltim var.. Ama öyle işte.. Arada sırada sorun yaşıyorum.. Laf çok.. Kendi ailemden kimsem yok burada.. Annem 15 saat uzaklıkta, sakarya da .. Bende gurbetteyim anlayacağın.. Eşimin gözünün içine bakıyorum beni anlasın, üzmesin diye.. Buradaki tek bağım o... Yalnızlık bu hastalığı kesinlikle tetikliyor.. Rabb'im yardım etsin hepimize..
Uzun uzunda yazdım, belki rahatlatır başkalarını ve seni diye...
günaydın kızlar nisancım nilcim ne uzun yazışmışsınız ölee okumaya üşendim valla:)
efrah doğum yaptı he hadi hayırlısı darısı başımıza.bende dün doktordaydın bebiş bir hafta önde idi ama dün haftasında çıktı iyi bakamamışım demekki:)2.370 gr olmuş inşallah 3 kg yi bulur.normal olursa doğum tarihi 5 ekim dedi ooooo daha çok var sezeryan olursa 10 gün felan önceden alıyorlarmış.anlicanız ben uzun bi süree burdayım sanırım bebişler saglıklı olsunda dün nst yede girdim.
merhaba arkadaşlar.bir panik ataklı ve hamile olarak yalnız olmadığımı görmek çok güzel.o kadar zor günler yaşıyorum ki anlatamam.desteğinize çok ihtiyacım var.çevremde hiç kimse tarafından anlaşılamamak(eşim dahil)beni çok üzüyor.bana 25 yaşımda pa teşhisi kondu.ilaç tedavisi sürerken 6.ayda hamile kalmışım.ilacı kestik mecburen.ilk hamileliğim okadar sorunsuz okadar güzeldi ki,sanki terapi oldu benim için.şimdi 4 yaşında bir oğlum var.ve ikinciye hamileyim.daha ilk günden sorunlar başladı.mide bulantısı kusma iştahsızlık.halsizlik de yapınca ben de depresyon başladı.ama şu anki kadar kötü değildim.cumartesi doktora gittik.bebekte 14 günlük gelişme geriliği var deyince doktor,ben de ipler gevşedi.zaten iştahım sıfır.zorla yemek yiyorum doktor çocuğa yarayan şeyler yiyeceksin dedi.eti okadar seven ben etten tiksindim.ama hiçbir şey yemek gelmiyor içimden zorla yiyorum.bazen çıkartıyorum.işte cumartesiden bu yana panik atakta başladı.isteksizlik de cabası.22.haftadayım.daha çok var.olumlu düşünemiyorum.sonrası da korkutuyor.iki çocuğa nasıl bakıcam diye.öfffff.işte böyle.hep aglamaklıyım.biri dokununca hemen ağlamaya başlıyorum.böyle güçsüz görünmek beni daha da üzüyor.ne yapıcam bilmiyorum.
sağol canım.benzer durumları yaşamak insanı biraz olsun iyi hissettiriyor yalnız değilmişim diyor insan.canım doktorumun bu durumda olduğumdan haberi yok.açıkçası herkese güçlü görünmek gibi bir takıntım var.çünkü hep öyle biriydım.o yüzden de yaşadıklarımı kimse hissetmesin diye bir derdim var.ama sanırım bu sefer olmıycak.ilaç konusuna gelince zaten bebeğin gelişimi geride olduğu için çekiniyorum açıkçası.pasiflorayı duydum galiba başlıycam.doktoruma danışayım.vitamin olarak elevit kullanıyorum.bir de ferro senol.ferro senolu 5-6 gündür düzenli kullanıyorum.acaba onun bir yan etkisi mi oldu.valla bunu bile düşünüyorum.
bilmiyorum canım.bunların gelip geçici olduğunu telkin etmeye çalışıyorum.ama ne fayda allah yardımcımız olsun.dua etmekten başka çaremiz yok.bu arada sen ilaç kullanıyo musun panik atakla ilgili.
kullandığın ilaçları eczaneden mi aldın canım.doktorun mu verdi.yoksa sen mi buldun?çok soru sordum galiba.biraz rahatlamak istiyorum sadece haftaya işe başlıycam o da korkutuyo ister istemez
cok sevindim adaycigim.uzun yazdik ya.dertlesiyoruz iste naparsin.icimizi döküyoruz bacimhaberler iyi desene.5 ekim demek senin tarihin.40 gün kalmis.benden sonra sende sira.sezeryana neye göre karar verilecek anlamadim ama.son anda ne degisecek mesela?benim bebek dönmemisti gecen persembe.daha dönmez dedi doktor hanim.o yüzden tartismasiz sezeryan.zaten dogum kanalimda dar.hastaligimi öne sürmeme gerek bile kalmadi.benimde 2800 gr cikti.biraz iri dedi, sekere bagladi iste.3 ü rahat buluruz sende bende.3 de gayet normal bir kilo.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?