Özgüven eksikliği..

sedafatih

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
18 Aralık 2011
208
2
0
Bursa
Arkadaşlar bende fazla derecede kendine güvensizlik var bu sanırım annemın benim üzerime çok düşmesinden herşeyimi ailemin halletmesinden ve sorumluluk vermemelerinden kaynaklanıyor. Benım annemle babam ben 1 bucuk yaşından beri ayrılar ve babamla görüşmüyoruz nedenini soracaksınız büyük ihtimal nedeni kendisi istemiyor benimle görüşmeyi daha önce aradım seni arıcam dedi bidahada aramadı bunun üzerine bende aramadım.. Annem çok üstüme düştü bundan rahatsız değilim annemi cok seviyorum onun hakkını ödeyemem tabi sorun bu mu onuda bilemiyorum psikologa gitmeyi düşündüm ama yaşadığım yer küçük ve öyle deneyimli bi psikolog yok neyazıkki.. Kendimi bildim bileli insanlarla konusmaya fikrimi söylemeye bile çekinirim utanırım sanki beni aşağılayacakmışlar gibi gelir.kendimle barışık değilim aslında çevremde beğenilen bi kızım ama hep kendimi eleştiriyorum oram neden böyle buram çirkin vs:83: Herşeye ağlayabilirim örnek verecek olursam bi aksam dolmadan taş çıkmıştı annemde güldü ve ben bütün gece ağladım bu yüzden İnsanlar bana ne derse desin cvp veremiyorum kendimi asla savunamıyorum haklıda olsam haksız yerine koyduruyorum kendimi. sevgilimden bu huylarımdan dolayı üzülüyo o da ne derse desin ağlıyorum alınıyorum bunu istekli olarak yapmıyorum sonradan düşününce hata yaptığımı abarttığımı anlıyorum.. Artık kendime güvenmek istiyorum rahatça konuşabilmek savunduğum şeyin sonuna kadar arkasında kalabilmek ayakları yere sağlam basan bi kız olmak istiyorum.bunun için ne yapmam gerekiyo :26: Şimdiden zaman ayırıp yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim
 
Ben de benzer durumdayım aslında sanırım benimki eski erkek arkadaşımdan kaynaklanıyor; çünkü yalnız bir şey yapamıyordum, ps,kopatın tekiydi. Ben de çevremde çok beğenliyorum, çokta sevenim var; ama ben çoğu zaman acaba saçmalıyor muyum? Beni sevmiyorlar filan diye düşünüyorum. Konuşmayı çok iyi becermeme rağmen her konuşmanın sonuna doğru sesim gittikçe kısılıyor ve konuşmamı bitirine kızarıyorum. Sevgilim çok destek oluyor bana sağolsun. Bu dönem stajım var ve öğretmenlik yapacağım ama bu durumda nasıl olacak bilmiyorum?! Bu yüzden çok kaygılıyım. Aslında bu ara ben de çok sulu göz oldum.. :2:
 

Al bendende okadar konuşurken cok utanıyorum kesin yanlış bişey söylicem kesin saçmalıcam bana gülecekler gibime geliyo konuşmadan önce içimden bunu desem acaba saçmalamış olur muyum diye düşünüyorum uzun süre. Çok zor bişey bu yaa nasıl atlatılır bilmiyorum kendimi bildim bileli böyleyim :44:
 
Merhaba ;
Aynı dert bende de var malesef,üniversitede sunum yapmaya çekindiğim için dersten nerdeyse kalıyordum da hoca acımış ve şartlı geçirmişti,eve birileri geldiği zaman odama saklanırdım,alışveriş bile yapamazdım,ama evlendikten sonra yavaş yavaş azaldı,şöyle ki mesela eşimin çevresi dolayısıyla çok misafir almam gerekiyor ve evlendiğimde mutfağa dair hiiç bir şey bilmiyordum,zar zor bir şeyler hazırlayıp alıyordum misafirlerimi,o da mecbur kalırsam,onun dışında çok uzun bir süre çekindiğim ve kendime güvenmediğim için misafir kabul etmedim ve oturup ağlardım gelmesinler istemiyorum falan diye,sonra tabi eşimle aramızda sıkıntı oldu bu konu baya,baktım olmuyo ağlaya ağlaya almaya başladım,bir de gelip yok işte tüllerin ütüsüz yok işte bunu güzel yapmamışsın falan diyebiliyorlar,önceleri oturup ağlardım yapamadım edemedim diye,onlarla görüşmek istemezdim,çünkü ezilip büzülüyorum ve onlar da lafları bir bir koyup gidiyorlardı,ama bi yerde mecburum,bir de yaşadığım yerde fazla türk yok,mecburen hepsiyle irtibat halindesin sürekli,bi yerden sonra dayanamadım,amaan dedim hiç takmamaya başladım,yapıyorum mesela bunu beğenmedik diyolar öyle mi falan diyorum geçiyorum,böylece daha çok kendime güvenim gelmeye başladı,biraz lafı fazla uzattım ama demek istediğim zorunluluk olduğu zaman aşılıyor,şimdi çalışmam gerekiyor,normalde en basit sunumları bile yapmayan ben -hatta tez sunumumu bile yapmadım,hoca kızınca da sunum yapılacağını bilmiyodum falan diye geçiştirmiştim - çıkıp müdürlerin karşısında elim titreye titreye ingilizce sunum yaptım,öncesinde okuduğum duaları saymıyorum bile demem o ki bir yerlerde mutlaka zorunluluklarla karşılaşacaksın o zaman kaçamıycaksın ve böyle böyle aşabilirsin,ben yardım da aldım çekinme giriş korkarak da olsa yap falan diyorlar hiçbiri bi işe yaramadı çünkü kendi kendime girişemedim,eğer başarabiliyorsan bir şekilde yapar çıkarım diye giriş bi şeylere ama eğer yapamıycaksan bu hep böyle sürmiycek üzülme
 
 

inş dediğin gibi olur yaa yoksa beni hayatta çok büyük zorluklar bekliyo.. ama dediğin mantıklı yani insan mecbur kalınca yavaş yavaş aşabilir bu durumu.. kendine güvenen insanlara hep hayranımdır.. buarada özgüvenle ilgili kitaplar varmış bi yerde okumuştum acaba işe yarar mı ki
 

Kitap okuyunca şöyle bir 1 hafta falan başın dik geziyosun sonra yine aynı
 
 
Aslında size şöyle bir şey söylebilirim.. Son sunumumu çok rahat yaptım; çünkü erkek arkadaşım beni çok rahatlatmıştı. Ona sorduğumda dışardan bakıldığında kendine güvenen, dimdik bir insan gördüğünü söyledi.. Ama ben bunu böyle hissedemiyorum. Ama kendimizi zorlamamız lazım. HAYAT BÖYLE GEÇER Mİ? İnsanlara dönüp baktığınızda ne kadar saçmalaladıklarını görebilirsiniz. Bir de şunu fark ettim.. Mesela bir şey üzerinde çok düşününce; yani bunu şöyle mi söylesem böyle mi derken çok heyecanlanıyorum ve kötü oluyorum. Ama aniden konuşmaya başlayınca olmuyor böyle bişi. Sizde de böyle mi ? Aslında buna göre gözümüz kapalı hareket etmemiz mi gerekiyor acaba ?
 

bende düşünmek istemiyorum bi konu hakkında ama düşüncelerime engel olamıyorum ki bi konuşma yapacaksam ne olursa olsun farketmez günler öncesinden tasası tutmaya başlıyo beni bende pek olmuyo ya konuşurkende ben çekinerek konuşuyorum neyazıkki bi de bi topluma girdiğimde çok incelenen biriyim insanlar benimle ilgili çok rahat konusabiliyolar. bi örnek vereyim mesela amcamlar var dedemin erkek kardeşleri ayda yılda bi kere görüşürüz en son görüşmemizde direk yüzüme çok beyazsın kan testi yaptır dediler ama ben cok beyaz değilim buğday tenliyim gözlerine neden lens takıyosun dediler hayatımda hiç lens takmadım ve gözlerim kahverengi yanaklarımda gamzem var onu gösterip erken yaşta kırışmaya başladığımı söylediler ay cok sinir oldum ve sustum bişe diyemedim
 
kızlar ya bana psikolog bi arkadaş yardımcı olmak amacıyla özel msj atmış ama ben cvp veremiyorum 100 msj atmış olmanız gerekiyo diyo onu doldurana kadar konu biter başka çaresi yok mu bunun :44:
 
bence bu durum çoğu insanın hayatında yaşadığı ve yaşayabileceği bir dönem..yaşadığı depresyon sonucu olabilir sıkıntılar stres üzüntü hepsi zamanla özgüven eksikliğine yol açıyor..ama küçüklükten beri böyleyseniz kesinlikle bir problem vardır diye düşünüyorum ve uzaman yardımı olmadan kendi kendimize çözebileceğimiz bişey değil ne yazıkki...bende aynı şekildeyim konuşmadan önce düşünüyorum söyleyeceklerimi kuruyorum oysa insanlara baktığımda ilk aklına geleni doğru yada yanlış olsa bile söylüyorlar..peki böyle olunca biz onları yadırgıyor muyuz..bence hayır..ya gülüp geçiyoruz yada fikrine katılmadığımızı düşünüyoruz.. ama kendimize gelince sanki yanlış bişey söylesek ayıplayacaklar kınayacaklar eleştirecekler diye düşünüyoruz..aslında çoğu insanın bizim söylediklerimiz umrunda bile değil..2 sn sonra unutuyorlar..diyelim ki kınadılar, ee ne olcak ölcek miyiz biyerimiz mi eksilecek..tabiki hiç bişey olmayacak..bunun en güzel çaresi kendinize karşınızdaki insanların düşünleriyle bakmayın..yani kesin beni çirkin buluyor şuan benim aptal olduğumu düşünüyor gibi anlamsız şeyler geçirmeyin aklınızdan..belkide aklından öyle şeyler geçmiyor ama biz bunu çoğu zaman böyle düşünüyoruz...karşınızdaki insanların düşüncelerine odaklanmayın rahat olun en önemlisi cümleleri daha önceden kurmayın düşünmeden konuşun..yani bu patavatsızlık anlamında değil de şunu söylesem ayıp olur mu bunu söylesem kınanır mıyım diye düşünmeyin..aklınızdan geçenleri söyleyin inanın kimse sizi yadırgamayacek..ben böyle düşünüyorum.. benim gibi olan insanların özgüvensiz değil de fazla kırılgan ve düşünceli olduğunu düşünüyorum...
 
aşkoşlarımm canlarımm neden insanları kendinizden daha fazla önemsiyor sunuz ?? ya ALLAH ALLAH kimse hata yapmıyor mu ? neden çekiniyorsunuz bildiğiniz emn olduğunuz her şeyde konusun korkmayınn bu yanlışta olabilir gayet normall .. insanın en iyi dr kendidir..bu zamana kadar tek bir şey yapmadım demiş arkadaşımm .geç kalmış sayılmazsın atıyorumm yarınn bankada vs işin var yada hrhangi bir şey kendi başına gitt ve halletmeden gelmee halletmk için 50 kişiye sorman hatta bağırman çağırman gerekirse yapp dünya sonu değill elbet.benimde elbet kendime güvenmediğim konular meseleler var ama önemli olan üstüne gitmek ve bi kere yaptımmmı gelir gerisi.yarından itibaren başlayınn istiyorr ve buraya yazmanızı çok istiyorumm :d hayatta her şeyi kafana takmıcaksın bazı şeyler de olmuyorsa da zorlamıcaksın artık hayat felsefem bu haydeee lil liililiii lii yar
 

küçüklüğümden beri bu sorunum var benim çevremdeki insanlar çok safsın diyolar bana çok üzülüyorum. mesela sevgilimle veya bi arkadasımla tartıştım o an benim için dünyanın sonu oluyo ölmek istiyorum hayat çok çekilmez geliyo. nefret ediyorum herşeyi kafama takıp büyütmekten çoçuk gibiyim aynı karanlıktan korkuyorum bi işimi kendim halletmeye çekiniyorum iğne asansör fobim var çok sorunluyum çooook :2:
 

elimde değilki kendimi çok ezik hissediyorum bazı zamanlarda geçende şahitlik yaptım konuşmadan önce elim ayağım uyuştu resmen ya yanlış bişey dersem hakim kızarsa azarlarsa beni aslında azarlamaz yanı ama bu düşünceden kendimi alamadım ki yalancı şahitlikte yapmadım Allahta yaptırmasın hepsi dogru şeylerdi düşün yani bende özgüven eksikliği yok özgüven sıfır bende hiç yok özgüven diye bişey
 
bu ozguven eksıklıgı hayatta bır basarı elde etmeden gecmez bence...
ne bılıyım bır sınaw kazanırsın
yada işinde terfi olursun
hayat ilerledıkce senı yogurdukca kendıne guwenın gelır dıye dusunuyorum oyle kişisel gelısım kıtaplarıyla olacak iş değil....
ben de okul bıttıken sonra iş hayatında istediğimi bulamadım cok sımarık konusan bır tıptım ama son 2 yıldır içime kapandım...
şimdi kendıme bır hedef koydum kpss yı kazanmalıyım kı kendıme gelebıleyım....
 
haklısın tabi kurslara falan gitmeyi düşünüyorum bende okulum var dondurdum bu yıl seneye devam edicem ama bi faydası olacağını sanmıyorum kuaförlük yaptım bi dönem onca çevrem oldu çokta severlerdi beni ama gene ben aynı bendim annemle konuştuk bu konuyu annem benım kişiliğimin bu oldugunu değişemeyeceğimi söyledi ayrıca benim çok iyi oldugumu bukadar takma dedi ama ben böyle olmak istemiyorum herkese ne yaparsa yapsın iyi davranmak istemiyorum benden çekinsinler istiyorum bilmiyorum saçmamı düşünüyorum :26:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Ailemi sevemiyorum
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
3K
flowerfairy
O
Erkek arkadaşım beni terk etti
2 3 4
Yorumlar
74
Görüntüleme
7K
oylesinebirioylesine
O
K
40 yas ve ustu ilk gebelik
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
7K
Mavi Boncugumm
E
Boşanmak istiyorum
2 3 4
Yorumlar
73
Görüntüleme
12K
Carolined
C
B
öfke problemi
Yorumlar
0
Görüntüleme
892
bulmm
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…