• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Öz anne ile problem kadar acı birşey yok..

Maalesef..
Babam da kendi ailesini kurdu. Ona dönmek sanki anneme sırtımı dönüyormuş gibi de hissettiriyor

Sizin öbür konunuzu da okudum annenizle ilgili olan. Babanıza kızgın olma konusunda haklı anneniz. Ayrılınca tüm düzeni altüst olmuş. Aslında eşinin sadakatsizliği yüzünden ilişki bitmesine rağmen, şartlar gereği aileden uzaklaştırılan kendisi olmuş, siz baba ve çocuklar olarak bir arada kalmışsınız. O da pek ideal olmayan ailesiyle yaşamaya devam etmek zorunda kalmış. Öfkesi bu yaştan sonra pek değişmez sanırım.

Buarada yetişkin olunca çocukları olarak o kendi evine çıkabilsin diye onunla yaşamaya karar vermeniz çok iyi niyetli ve güzel bir davranış. Ama suistimal etmesine izin vermeyin. Ben zaten belli bir yaşa geldim, bakılıp büyütülmeye, yeniden yetiştirilmeye ihtiyacım yok, sadece sen benimle hasret gider diye buradayım, eğer benden rahatsızsan hayatında olmayabilirim ana fikrini net birşekilde verin size her müdahale ettiğinde.

Bir de biraz sosyalleştirmeye çalışın annenizi. Yaşadığınız semtte yaşıtlarıyla birlikte olabileceği kurslar varsa kaydettirin.
 
Minimum vakit geçirin kendinize ait bir odanız varsa çıkmayın.
 
Hanımlar öncelikle merhaba.

Annem ile ilgili daha önce konu açmıştım. Belki bundan 1 yıl önce kadar. Konuşacak dertleşecek kimsem yok ne yazık ki. Bir ablam var o da henüz yeni doğum yaptı. Uyku düzeni yok. Annemle de arası pek sıcak sayılmaz. Hanımlar size anlatacak minik hikayemi ben her gün, günün yanımda bulunduğu her saat yaşıyorum. Annem annesini özlediğini ama yanlışız gitmek istemediğini söyledi. (43 yaşında sağlıklı çok şükür) bende eşlik edeceğimi söyledim. Annemle babam bundan 17 yıl önce ayrıldılar. Biz babada büyüdük bunca sene, 3 yol önce anneme taşındık. 22 yaşındayım. Annem o zamandan bu zamana babama kim duyar. Gitmeyin görmeyin o sizin babanız değil der. Bu yine duymaya alıştığım iyi birşey. Kötü olan annem yerli yersiz sürekli küfür eder. Bunu bilmem kaç milyon defa yaptığı gibi bugün de yaptı. Neyse çıktık yoldayız yürüyoruz, yakın mesafedeyiz anneannemlerle. Konu havadan sudan babama gelir. Hatta konu gelmez babama yine küfür eder. Kaldırımdayız şuna sinirden tam hatırlamıyorum ama birşey oldu ve annem insanların inde küfür etti. Anne dedim insanlar senin ne yaşadığını bilmez rezillik yaptığın hoş değil 40 küsür yaşında kadınsın yapma şunu dedim. Heeeeee kestane çıkmış kabuğunu beğenmemiş başlatma insanından s..... babanın azına diye yüksek sesle söyledi. Arkamızda insanlar rezalet durum allahım.
Sinirlendim. Hızlı hızlı yürüdüm bir cafeye girdim. Şuan cafenin bir köşesinde sinirden ağlıyorum size yazıyorum.
Hanımlar, babam bizi böyle yetiştirmedi. Küfür öğrenmedik, medeniyet en önemlisi saygı vardı. Ablam evlenince annem benden gelin çıkacaksın dedi ve biz annemin yanına yerleştik. O yerleşme 3 yılı geçiyor...
İnanın artık sabrım kalmadı. Kendi ailesi onu hep haklı buluyor küfür sinirle söylenir vizene insanlardan diyorlar eeee o zaman çıplak gezin özgürsünüz! Bunun bir çözümü yok mudur? Nasıl daha sakin kalabilirim. Kimse üzülsün istemiyorum ama artık annemle insan içine çıkmak istemiyorum. Bulunduğumuz ilçenin merkezine iniyoruz. İnanın yürüyüş şeklim gözüne batıyor aynı baban gibi yürüyorsun babasının azına bilmem ne yaptığımın kızı diyor. Böyle konuşuyor uzaklaşıyorum sonra arkamdan daha yüksek sesle seslenip küfrediyor. Lütfen belki size abartı gibi belki bu bir hastalık. Ama ne olur bileniniz varsa bilirler söylesin. İnanın eve dönmek istemiyorum. Hayatımda istemediğim şeyleri yaptırmaya itiyor beni.......
Bende 17 yil oldu ayrilali. Aldatti beni oyle oldugu halde Babasinin ismini anmam bile ogluma.
 
Aklıma liseden bi arkadaşım geldi siz böyle anlatınca.

Arkadaşım ilkokula başlamadan boşanmışlar, aşağı yukarı 10 yıldır ayrılardı işte biz tanıştığımızda. Kızcağız bizi eve çağırmaya çekinirdi biz anlamazdık, maddi durumları iyi değil de ondan mı utanıyo diye düşünüyoduk hatta. Sürekli birbirinin evine girip çıkan bi kız grubu düsünün işte, sadece birinin evine gidilmiyo, siz de türlü türlü kuruyosunuz kafanızda neden çağırmıyo bu kız bizi diye.

Sonra bi gün istemeye istemeye de olsa çağırdı. Bi gittik evleri gayet hoş, annesi çeşit çeşit hazırlık hazırlık yapmış biz gelicez diye. Her şey yolunda görünüyo. Bi anlam veremedik bu zamana kadar niye çağırılmadığımıza. Ta ki arkadaşın annesi bizim arkadaşın çocukluğunu anlatmaya başlayıncaya kadar. Ben hayatımda o kadar enteresan küfürü o yaşta bi teyzeden bi daha duymadım. Kızın babasına ne saydı sövdü anlatamam. Her lafın başına bi afedersin ekliyo sonra hani derler ya Allah ne verdiyse, öyle işte.

Ha sonra noldu derseniz, bizim arkadaş da kayışı koparmak için o günü bekliyomuş sanırsam. O başladı annesine bağırmaya, ben tabaktaki böreği halıya düşürdüm korkudan. Ben mi oturttum nikah masasına, ben mi yat dedim altına... Daha neler neler. Hayatımda böyle misafirlik görmedim, bi daha göreceğimi de sanmıyorum :oha:

Ama teyze bi sakinleşti, deli deliyi görünce sopasını saklarmış durumu bildiğiniz. Kızının arkadaşlarına rezil olma pahasına zıvanadan çıktığını görünce, 14 yaşında bi kızdan o lafları duyunca bi duruldu sanıyorum. Biz apar topar kalktık gittik tabi, arkadaşa da o gün hiç oraya gitmemişiz gibi hep nasılsak öyle davrandık. Kız bi iki hafta sonra kendi açtı konusunu iyi ki geldiniz diye, önce bi hönk diye kaldık tabi :KK57: o karşılıklı patlama bi şeyleri nötrlediyse demek, belki de kızına verdiği zararla ya da o adamla evlenmenin kendi seçimi olduğuyla yüzleşmiş oldu bilmiyorum, teyze o günden beri arkadaşın babası hakkında tek bi kötü laf etmemiş kızın yanında.

Hani yanlış anlamayın konu sahibesi, yatırım tavsiyesi değildir, siz de annenize patlarsanız her şey yoluna girer demiyorum. Niye anlattım bunu onu da çok bilmiyorum. Kendinizi yalnız hissetmeyin diye sanırım. Travmatik bi boşanmayı aşamayan ilk anne sizinki degil. Eminim çok yıpratıcı oluyordur ama bilin ki yalnız değilsiniz. Herkesin bi eşiği vardır atlaması gereken. Umarım anneniz de o eşiği geçip huzur bulur ki size de huzur verir bi nebze.
Ayyyy..
Maşallah emeğinize, çok çık teşekkür ederim. Ne yazık ki koz arkadaşınızın söaylediği 2 cümleyi bende bir zaman sinir harbiyle söylemiştim. Aldığım tepki daha kokunçtu bu defa hep beddua etti inşallah senin çocuğunda sana yapar falan...
 
Benimki de anmıyor sadece azına bırakıyor afedersiniz...
Ve bunu günde en az bir defa yapıyor ama bir defa yapmadığı gün ne yazık ki henüz yaşamadık
Demek ki yasadiklarini hala unutamamis ya da hazimsizlik var. Ben kafamda sildim attim. Birakin kufuru beddua bile etmem. Mutlu olsun ki biz aklina gelmeyelim istiyorum. Bazi beyinler kotu anilari hafizadan silermis. Inanin 40 yilda bir gelir aklima onda da tek kelime etmem ogluma.
 
Son düzenleme:
Su kufur olayina gercekten cok takiliyorum ya neden bilmiyorum ama biri kufur edince iliklerimde bisey hissediyorum tarifsiz . Yani durumun cok zor duzeltebilirmisin asla duzeltemezsin kadin gelmis 43 yasina . Sonucta iyide kotu de olsa annen sen saygisizlik yapma ne derse dinle yada babana tasinabilirsen babana git . Babani tanimiyorum ama bi baba gibi sevdim yani.
 
Sizin öbür konunuzu da okudum annenizle ilgili olan. Babanıza kızgın olma konusunda haklı anneniz. Ayrılınca tüm düzeni altüst olmuş. Aslında eşinin sadakatsizliği yüzünden ilişki bitmesine rağmen, şartlar gereği aileden uzaklaştırılan kendisi olmuş, siz baba ve çocuklar olarak bir arada kalmışsınız. O da pek ideal olmayan ailesiyle yaşamaya devam etmek zorunda kalmış. Öfkesi bu yaştan sonra pek değişmez sanırım.

Buarada yetişkin olunca çocukları olarak o kendi evine çıkabilsin diye onunla yaşamaya karar vermeniz çok iyi niyetli ve güzel bir davranış. Ama suistimal etmesine izin vermeyin. Ben zaten belli bir yaşa geldim, bakılıp büyütülmeye, yeniden yetiştirilmeye ihtiyacım yok, sadece sen benimle hasret gider diye buradayım, eğer benden rahatsızsan hayatında olmayabilirim ana fikrini net birşekilde verin size her müdahale ettiğinde.

Bir de biraz sosyalleştirmeye çalışın annenizi. Yaşadığınız semtte yaşıtlarıyla birlikte olabileceği kurslar varsa kaydettirin.
Çok teşekkür ederim
İlginize alakanıza..
Annemi bir tek ben sosyalleştirmeye çalıştım. Öncelikle akıllı telefon aldım işlerini oradan halletsin sıkıldıkça internetten haber okusun. Ben spora gidiyorum onu da yazdırdım. Beli rahatsızlandı 1 ay sonra bıraktı. Yüzme bilmiyorum istiyorum dedi. Yüzme kursuna götürdüm. Sinema- tiyatro bu laf haftada bir yaptıklarım inanın
Geçen hafta Ayla filmine götürdüm bu hafta sahilde bir restoranda erkek arkadaşım onu yemeğe davet etti
Haftaya yetersiz bakiye tiyatrosuna götüreceğim..
Ama annem o kadar çok alıştı ki artık geçenlerde bir gün avm ye alışverişe götürdüm eve dönüyorduk taksi ile saat akşam 20.30 suları. Annemi teyzeme bıraktım ben de yakın bir yerde kahve içeceğim erkek arkadaşımla dedim saat 21.00 da burda ol dedi. İndi. Taksici bile bana abla saat zaten sekiz buçuk anne sizi çok sıkıyor galiba dedi. Gittim oturdum daha erkek arkadaşım gelmeden annem hadi gel demeye başladı. Bana evlenme bana bak benimle yaşa diyor. Bir ev sahibimiz var kızı onunla yaşamış 40 yaşına kadar onlara özeniyor
 
Back