- 18 Aralık 2017
- 125
- 46
- 98
- Konu Sahibi melodi1970
-
- #9.821
Bu konuda işinin ehli çok çok az.Gittiğim profesör psikiyatri bize rapor almayın ilerde onunla uğraşmayın gerek yok eğitimlerinizi raporsuz yapmaya çalışın demişti.Malesef çoğu doktor direk tanıyı yapıştırıp rapor çıkarıyor.Türkiye atipik diye bişey uydurmuş gidiyo. Her çözülemeyen vakaya ne diyelimmmm....atipik yazalım bizz...ne kadar basit.....İyi doktora denk gelmek önemli. Otizm kelimesi resmen virüs gibi. Kana karışınca normal çocukların yaptığı şeyleri bizimkiler yapsa hemen fenalasıyoruz. Nezaman otizm hırkasını ustumden attım rahatladım. Sonra çocuğa daha faydali oldum. Normal gör normal davran diye hep içimden sayikladim. Birde soylemek istediğim şu var, alakasız belki ama mesela doktorlar otizm tanısı koyuyor 5 dkda aslında çocuk otizmli degil eğitim alıyor ve çocuk açılıyor. Çocuk normal seviyeye geliyor. Sonra aileleri kocaman bir rapor sorunuyla başbaşa bırakıyorlar. Doktorda tabi prim yapiyor, alanda ünleniyor. tani bukadar acımasız konmamali. Devlet en az 6 ay belki 1 sene engelli raporu çıkarmadan çocuklara özel eğitim şansı vermeli. Bunu en azından burayı okuyan sektörde kendine yer edinmiş kurum kuruluşlar çalışma haline getirebilir. Çünkü önyargi yikmak, kayıt altına alınmış şeyi yoketmek çok ama çok zor.
Kısa bir süre önce tanıya da rapora da takılmayı bıraktım. Ve gözlemlediklerimden tecrübe ettiklerimden gördüğüm farklı farklı onlarca çocuktan öğrendim ki sac ayaklarından en önemli olan şey özel eğitimcinin niteliği.Yaşa ve çocuğun hazırbulunuşluluk düzeyine uygun seçtiği yöntem. Yapılacak en ufak hata onların ağzına ve yaptıklarına bakan biz ebeveynlerin de aynı hataya sürüklenmesine neden oluyor. Çocuklarımıza uyguladıkları yöntemi en azından tanımak bilmek istedim hep. Bugüne kadar bu alanda bi sürü kitap okudum gerek doktorumuzun gerekse özel eğitimcimizin tavsiyesiyle ama en son okuduğum sanıyorum hepimiz için faydalı o yüzden burada paylaşmak istiyorum umarım katkısı olur ben ve eşim yaptığımız onlarca hatayı keşfedip düzelttik kitap sayesinde. Ben davranış değiştirmeye yönelik masa başında uygulanan sert uygulamaların küçük yaştaki çocuklara faydasını hep içten içe reddediyorum kendim de öğretmenim onlara sevgi ve oyun terapisiyle ulaşıp bu zorlukları aşacağımıza yürekten inanıyorum yeter ki kendi dünyalarına bi an bile olsun kaçmalarına izin vermeyelim. Kitap OTİZMDE DERİNLEMESİNE OYUNLA TEDAVİ YAZAR Prof. Dr. Stanley I. Greenspan ve Psikolog Serena Weıder
Bende okudum o kitabı ve cocuguma şaşırdığım eğitimde oKısa bir süre önce tanıya da rapora da takılmayı bıraktım. Ve gözlemlediklerimden tecrübe ettiklerimden gördüğüm farklı farklı onlarca çocuktan öğrendim ki sac ayaklarından en önemli olan şey özel eğitimcinin niteliği.Yaşa ve çocuğun hazırbulunuşluluk düzeyine uygun seçtiği yöntem. Yapılacak en ufak hata onların ağzına ve yaptıklarına bakan biz ebeveynlerin de aynı hataya sürüklenmesine neden oluyor. Çocuklarımıza uyguladıkları yöntemi en azından tanımak bilmek istedim hep. Bugüne kadar bu alanda bi sürü kitap okudum gerek doktorumuzun gerekse özel eğitimcimizin tavsiyesiyle ama en son okuduğum sanıyorum hepimiz için faydalı o yüzden burada paylaşmak istiyorum umarım katkısı olur ben ve eşim yaptığımız onlarca hatayı keşfedip düzelttik kitap sayesinde. Ben davranış değiştirmeye yönelik masa başında uygulanan sert uygulamaların küçük yaştaki çocuklara faydasını hep içten içe reddediyorum kendim de öğretmenim onlara sevgi ve oyun terapisiyle ulaşıp bu zorlukları aşacağımıza yürekten inanıyorum yeter ki kendi dünyalarına bi an bile olsun kaçmalarına izin vermeyelim. Kitap OTİZMDE DERİNLEMESİNE OYUNLA TEDAVİ YAZAR Prof. Dr. Stanley I. Greenspan ve Psikolog Serena Weıder
O birtakım allayip pullayip önümüze koydukları davranış metodları koca bir hiç bence. Bu benim fikrim. Bende şöyle düşünüyorum metodun adı değil, çocuğuma faydası önemli. Bununlami övünecegim Allah aşkına. Çocuğum aba alıyor, çocuğum pecs aliyor floortime alıyor. Biz abaya gittik noldu. Para icin program uzatmaya başladılar. Ben fayda istiyorum. Sonuç istiyorum. İsim model takılmiyorum. Madem tüm otizmli çocuklar parmak izine benzer hepsi farklı diyorsan nasıl bir davranış eğitimi modelini tek tip modeli birbirinden farklı tüm çocuklara uygulayabiliyorsun. Yani mesafe komutunda sorun yaşadığını belirtmeme rağmen 2 hafta üst üste bardağa küp atma yönergesi çalıştırıp insan kandırıyorlar. Allah hepimizin karsisina vicdanlı insanlar çıkarsın. Herkes alsın cocugunu çocuk dolu köylerine gidip doğaya bıraksın. Heyecanla yazı bekliyorum. Vallai sektörün nekadar berbat olduğunu gördükçe iyiki çocuğumu kendi eğitim diyorum. Çok uzun süre tutarlı bir özel eğitim almadi. Ben hep yanindaydim. Birçok beceriyi ben kazandırdım. Wc, işaret parmağı, konuşma, ozbakim, hayali oyun, özel egitimin benim çocuğuma faydası yüzde 20 ben yüzde 80. Oyuzden anneler bilir. Ben şüphe edip bu yola çıktıysam şimdide normal olduğunu görüyorum. Benim oğlum huysuz tek problem bu. Modu çabuk düşen bir çocuk. Herşeye istemiyorum diyor. Bildiğin gıcıklık yapıyor :) oyuzden siz iletisiminize dikkat edin. Sınırlar koyun. Kızın gerekirse yani normal davranın. Her çamaşır makinesine gittiğinde çabuk odana gidiyorsun yada hemen koltuğa ben gelicem oyun oynucaz dedim. Cidden çamaşır makinesinden bahsedince kızdım. Kapat konuyu diye. Şimdi unuttu hepsini arada logo okuyor yeter dinlemek istemiyorum diyorum. Susar mısın yada sessiz ol diyorum. Unutuyor uzatmıyor. Ben benim istediğim olacak senin değil mesajını verdim. Otizmde korkudan çıkamadı dışarı heralde. Normal davranın tek demeye çalıştığım o. Bizde stereotipik olarak yan bakma vardı. Çok kısa dönem. Bildigin kızdım. Oda bitti. Yaptığım doğru olmayabilir ama gerçekten bir kural tanimamazlik oluyor anneler ahlanip vahlanip yavrum kuzum derken iyice durum cosuyor. Biraz tepki göstermek benim yaptığım en doğru şey sanırım daha öncede yazmıştım. Bunu kabul etmiyorum dedim oğluma yüzüne bakıp. Seninle ilgili hayallerim var sen sağlıklı mutlu bir çocuksun çizgiden çıkamazsın dedim. Dinlemek zorunda beni. Annesiyim ben onun. Sevgiler... :)Kısa bir süre önce tanıya da rapora da takılmayı bıraktım. Ve gözlemlediklerimden tecrübe ettiklerimden gördüğüm farklı farklı onlarca çocuktan öğrendim ki sac ayaklarından en önemli olan şey özel eğitimcinin niteliği.Yaşa ve çocuğun hazırbulunuşluluk düzeyine uygun seçtiği yöntem. Yapılacak en ufak hata onların ağzına ve yaptıklarına bakan biz ebeveynlerin de aynı hataya sürüklenmesine neden oluyor. Çocuklarımıza uyguladıkları yöntemi en azından tanımak bilmek istedim hep. Bugüne kadar bu alanda bi sürü kitap okudum gerek doktorumuzun gerekse özel eğitimcimizin tavsiyesiyle ama en son okuduğum sanıyorum hepimiz için faydalı o yüzden burada paylaşmak istiyorum umarım katkısı olur ben ve eşim yaptığımız onlarca hatayı keşfedip düzelttik kitap sayesinde. Ben davranış değiştirmeye yönelik masa başında uygulanan sert uygulamaların küçük yaştaki çocuklara faydasını hep içten içe reddediyorum kendim de öğretmenim onlara sevgi ve oyun terapisiyle ulaşıp bu zorlukları aşacağımıza yürekten inanıyorum yeter ki kendi dünyalarına bi an bile olsun kaçmalarına izin vermeyelim. Kitap OTİZMDE DERİNLEMESİNE OYUNLA TEDAVİ YAZAR Prof. Dr. Stanley I. Greenspan ve Psikolog Serena Weıder
Çocuğunun en iyi oyun arkadaşı sizsiniz herşeyi oyuna çevirin zaten onlar oyunla o kadar çok şey öğreniyor ki oyuncaklarınız karşılıklı oyun oynayabileceğiniz türden olsun biz oğlumla oyun sayesinde o kadar yol katetti ki erkek kız farketmez çay takımları tencereler tamir aletleri doktorculuk setleri kuklalar hayvanlar vb yaklaşımınız çok önemli o ne yapıyorsa sizde onu yapın önce ilgisini çekin eşinizle ya sa başka çocuğunuz varsa onunla oynayın eğlendiğinizi görsün ses tonunuz mimikleriniz sürekli değişsin ki dikkatini size versin maskeler şapkalar kullanın oyun ablası size biraz nefes aldır ama işin büyük kısmı sizdeArkadaşlar, özellikle D duruveannesi , özel eğitim aliyoruz, kresede gidiyoruz kısa sürelide olsa, fakat ben çocuğumla oyun oynamayı beceremiyorum. Oturup saatlerce masa başında kartlarla oynayabiliriz kitap okuyabiliriz. Bir özel eğitimcinin yaptiği herşeyi yapabilirim (ki hiç ihtiyacı yok zaten herşeyi biliyor artik) fakat oyun oynayamiyorum, oğlumda oyun oynamayi bilmiyor. Bir oyun ablası bulayım istiyorum. Var mi böyle deneyimleriniz? Nereden bulabilirim, nelere dikkat etmem lazım vs. kafam çok karışık bu konuda
Daha önce yazdığım masa başı uygulamalarıyla ilgili cümle umarım yanlış anlaşılmamıştır, kast ettiğim çocuğun kimi zaman sert ve zorlayıcı bi tavıra maruz bırakılması ve davranış değiştirmenin böyle sağlanabileceği. Biz de oğlumla masa başında eşleştirme, dikkat eğitimlerine yönelik çalışmalar yapıyoruz yaşının bize sağladığı dikkat ölçüsünde. Ama burada bile oyuna yer vermeye çalışıyorum. Biraz da tabi çocuğun yapısına bağlı.Bizim için kreş henüz çocuklarla çok sağlıklı iletişim kuramadığı için beklemede, bir gölge abla eşliğinde oyun gruplarına gidiyor önce 2 sonra 3 derken gruptaki çocuk sayısı faaliyete göre artırılıyor. İletişimin kalitesini düşürmeden ve hedeflenen öğrenme gerçekleşene kadar sürüyor oyun..Çok faydasını gördük. Biz de desteklemek adına oyunları öğrenip benzer yollardan yürüyerek pekiştirmeyw çalışıyoruz evde. Hayatın içinden seçmeye çalışıyoruz oyun ve oyuncakları bigün aşçı oluyoruz bigün haber spikeri
masa başı eğitim olmazsa olmazdır. otizm olsun deb olan dehb olsun ya da uyaran eksikliği. hepsinde belli bir seviyeye gelinceye kadar masa başı eğitim şarttır. Bunun aksini idda etmek doğru olmaz. siz çocuğunuza uygular ya da uygulamasınız ama bu bilimsel bir gerçek.
bu eğitimin hangi seviyede ve sürede verileceği çocuğun yaşına ve durumuna göre değişir.
oyun ablası konusuna gelince imkanı olan herkes ama herkes bir oyun ablası edinsin. hatta bir süre kreşe bile oyun ablası ile gitsin. mümkünse bu işi daha önce yapan birisi olsun. nerden ve nasıl bulunacağı tamamen anne babaya bağlı. Biz 2 3 hafta araştırıp bir pedagogun sayesinde bulduk.
son olarak da oyun oynama çok önemli. Özellikle hayali oyunlar. ortak ilgi yaratılıp çocuklar oyuna çekilmeli. çoğu çocuk başta oyun oynamaz. bizimkisi de uzun süre direndi ama artık elimizden tutup oyuna çekiyor. Her çocuğun ilgi alanı algısı farklı olduğu için belli bir yöntem olamaz. Bunu siz deneyerek bulacaksınız. mutlaka çocuğunuzla beraber yaratacağınız ortak ilgi bulacaksınızdır. hayali oyunlarda siz rol model olun önce sizden görsün.
masa başı eğitim çocuğun dikkatini toplamak için çok önemli. dikkat süresinin ufak bir çocukta en fazla 20 dakika olduğunu unutmadan ve elbette mimik ve ses tonları ile bunun bir ders değil de oyun olduğunu hissettirerek yapılmalı. ayrıca çocuk her katıldığında ve doğru yaptığında abartılı bir sevinçle pekiştirilmeli. tabi bu başlangıç seviyesi için. zamanla alışıyor ve buna gerek kalmıyor. bir çocuk 30 dakika oturabilme ve en az 20 dakika dikkatini toplayabilme seviyesine gelene kadar masa başı eğitim ön planda olmalı. Daha sonra ise oyunlar taklitler ve şarkılar ön plana alınmalı. Ben tam gün kreşe ailenin imkanı varsa kesinlikle karşıyım. Bence kreş şöyle olmalı. 2 yaştan sonra oyun ablası eşliğinde önce 2 sonra 3 gün oyun saatine katılmalı. alıştıktan sonra oyun saatine gittiği günler kahvaltıya da katılmalı. 3 yaş ile beraber ise anaokuluna kadar yarım gün devam etmeli. Ama kreşe tam alışıp her faaliyete katılmaya başlayana kadar bence mutlaka oyun ablası ile gitmeli. Ne kadar iyi niyetli olursa olsun kreşteki öğretmen, heleki çocuk sayısı 10 dan fazla ise özel ilgilenemez. ozaman kreş faydadan çok zarar verir.
şimdi gelelim ailelerin en tepki verdiği karşı çıktığı çocuğu ağlatmalı davranış terapisine. çoğunuz bunu psikopatça buluyor ve herşey oyun şarkı sevgi ile olsun istiyorsunuz. Çok haklısınız. Ancak burada bir nüans var. sayfaları okuyun. onlarca otizmi yendik artık herşeyi biliyor konuşuyor okula gidiyor mesajı var. Ancak bu mesajların çocuğunda çocukta kalan ve düzelmeyen bazen çok rahatsız edici bazense sadece takıntı şeklinde kalan davranış bozukluklarından bahsediyor anneler. İşte maalesef birçok çocukta sevgi ile bunu yenemiyorsunuz. Benim ilk baştan beri kriterim şu oldu. çocuğum sadece konuşsun okula gitsin öz bakımı olsun istemedim. tamamen normal olsun istedim. burda birçok anne kendini her çocuğun böyle şeyleri var diye teselli ediyor. tabiki çok ufak normal hayata etki etmeyen bazı şeyler hepimizde var ama bu çocuklarda kalan davranış sorunları maalesef o kadar yüzeysel değil. öfke nöbetlerinden uyku yeme problemlerine arkadaş edinmelerden takıntılara dikkat eksikliğinden hiperaktiviteye kadar birçok şey kalabiliyor.
kendi kızımdan örnek vereceğim. kızımın bu yola çıkarken aşırı derece göz dalmaları, parmak ucu yürümeleri, çığlıkları, kanat çırpmaları, inadı, kendini değil ama başkalarını ısırma ve surata tokat atmaları vardı. Bize bu davranış terapisi önerildi. Çok doktora gidip danıştım. çoğu bana çocuğunuzun zaten algısı kapalı. o yüzden psikolojisi bozulmaz dediler ve bizde kabul ettik. zaten bunu uygularken kızım ağlıyor 5 saniye sonra gülüyordu. ozaman algısının cidden kapalı olduğunu anladım. evet çok ağlattık ama sadece 2 ayda başardık. söylediğim herşey bitti. hiçbir davranış sorunu yeme içme uyku sorunu takıntı vs kalmadı. ve zerre kadar psikolojisi bozulmadı. demem o ki illa bunu uygulayın demiyorum ama bu yöntemi tüm dünya kabul etmiş ve işe yarıyor. zarar da vermiyor. maalesef bazı sorunlar için çocukta korku kaygı yaratmak lazım. Keşke herşey sevgi ile çözülebilse.
Bu davraniş terapisini biraz açabilirmisiniz? Mesela siz nasil bir yol izlediniz takintili davranişları için? Kızdınız mı, ceza mı verdiniz? Ne yaptiğinizda ağlayıp sonra aynı davranışları tekrar etmedi?
Merhaba, Yanlış hatırlamıyorsam hareketli ve dikkat için bizede vermişti . Şuan kalkıp bakamıyorum ama aynı ilâç sanırım . Verme sebebi de kreşte iki üç kez bir arkadaşının saçını fln çekmesi idi . Doktora sorduğumuzda ilacı vermişti . Eczaneye gittim sgk 6 yas altı karşılamıyor dedi ilacı almış bulundum fakat migdem bulandı . 6 yas altına vermek yasak ise ozmn 45caylık oğluma veriyorsun . Kullanan arakadaşlar la görüştüm . Eski eğitimcimiz aradım vs . ve vermeme kararı alıp hiç vermedik . Şimdi tabi dr vermişse ver veya verme diyemem . Bu kontrolümde hiç vermediğimi söyledim . Ilerde gerekirse başlarız dedi . Ama ilaç ne yaşarız bilemiyorum ama başvuracağım son çare olur heralde diye düşünüyorum .Merhaba atipik otizm 4 yaşında oğlum doktorumuz abilify verdi aranızda kullanan var mı bilgi verirseniz çok sevinirim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?