- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Davranış Bozuklukları Otizimli Çocuğu Olan Anneler
- Konu Sahibi snmglr
- Başlangıç Tarihi
Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
arkadaslar cp tanısı ve otistik tanısı koyulan bebekleri olan annelerin dikkatine ben oğlumun ayagı için fizik tedaviye giderken orada ögrendim doktorumuz yapıyor bir bakın belki birşeyler ögrenirsiniz hepinize allah kolaylık wersin * REFLEKSOLOJİ TÜRKİYE * | Facebook
- 23 Ocak 2008
- 10.806
- 13.020
- 823
öncelkìle gecmìş olsun benimde 3.5 yaş ìkìzlerìm var cok hareketlìler ve cok zor ve uykusuz dönemler gecirdim, bende işimi yapmak icin çarei tv-de buldum maalesefìkìzlerden bìrì konuşmuyodu dìye ve artik ciddi bir durum nöröloja gösterdik, 15dk muayenede 'otistk bulgular var' tanısı konuldu, kesinlikle eminim tv den dolayi cocugum böyle oldu ve ben buna izin verdim. Eger cocuklar yatkınsa dogustan o zaman böyle şeyler olabilir. İkizlerim çift yumurta ve digerinde hic bir sorun yok. Icim yaniyo ben nasıl böyle olmasına izin verdım. Özel egitime başladık fakat 45dk cok ama cok az bir sure tek avantaji egitimciler 'yeni bir insan' olmasi, napıçm bilemem evde surekli artik oynuyorum egitim veriyorum 1.5 ay tv yok ve ilerleme var, kreş duşunuyorum ama bu sefer korkarm ezilir diye orda cocuklarla oynamiyo bir tek ìkìzìyle. Sìzïn daha erken eminm d8zelir ama cok cok oynayn ve yalnz brakmayn, Allah sìfa versn yavrularımıza
Öncelikle kendinizi suçlamaktan vazgeçin. Otizm tv izlemekle oluşacak bir durum değil, öyle olsa ikizinde de olurdu bu tür bulgular, tv izlemek otistik çocuklarda konuşmayı geciktiriyor, tek yönlü iletişim aracı olduğu için normal çocuklara bile zararlı, otizm doğuştan olan bir farklılık genetik olduğu düşünülüyor. Bunda sizin bir payınız olamaz. Çocuğunuzda bulgularının olması otistik olduğunu göstermez. Otizm çok geniş bir yelpaze kesin tanısı yıllar alır. Özellikle kesin tanıyı genelde 6 yaşından sonra koyuyorlar. Benim oğluma da hiperaktivite ve dikkat eksikliği tanısı konuldu ve otistik bulguları da var. Kreşe başlatmamızı istediler 2 saatlik oyun grupları bile çok yararlı olur dediler. Oğlumda özel eğitim alıyor ben kreşe de başlattım gelişmeler gösteriyor. Özel eğitimde tanıştığım bir anne vardı 18 aylıktan beri uğraşıyorlarmış çocuk 5 yaşında hala kesin tanı koyulamamış. Allah hepimizin yavrusuna şifa versin.
merhaba benim oğlum 3 yaşında hafif otistik ben bu merkeze gittim şimdi ikinci kez gidiyorum özel eğitimde alıyo zaten faydası oldu tabi neşe balcının ama annelerinde uğraşması lazım benim oğlum hiç konuşmuyodu gittikten sonra mama yiycem gibi kelimeler söylemeye başladı ama erken tanı önemli büyük çocuklarda var ama bence küçüklerde faydalı fiyatlarda çok yüksek bu arada ama napalım ilerde pişman olmamak için götürüyorum faydası olsunda ki oldu gerisi boş:teselli:
merhaba arkadaşlar önceden ben pek bilmezdim otizm çoçuklarını ve hatta duymamıştım ve halam evlendikten snra kuzenimizin yavaş yavaş otizm olduğunu öğrendik halam pek kabullenemedi ve sonradan biz doktora götür diyince felan götürünce otizm teşhisi konuldu hiç bi ilgisi yoktu bizimle. aynı noktaya takılır kalırdı. ve incelerdi ve mesala bir soba yada baska birşey görse bakardı biz ses versek bakmazdı . ve snradan halam çok götürdü hastanelere felan en son özel eğitim aldı ve yavaş yavaş açıldı şimdi gayet iyi hatta o kadar konuşuyorki soruları çok ilginç çok zeki hiç bilmediğiniz soruları soruyor şaşırıp kalıyoruz 7 yaşındaki bir çoçuk gibi knouşmuyor çok mantıklı konuşuyor bu sene normal okulada başladı sağlıklı arkadaşlarıda var bir çok umarım hepinizin çoçuğuda kuzenim gibi iyileşir :)
arkadaslar merhaba öncelikle bir sey söylemek istiyorum lütfen birbirinize benım cocuğum söyle hareketler yapıyor acaba otizmlimi dıye sormayın. otizmin temel bırcok belirtisi var bunlardan bir kaçtanesını cocugunuzda görüyosanız hemen bı uzmana gıdın cünkü otizmde erken tanı cok önemli. bır arkadasımın 19 yaşında otizmli bır oğlu var bundan 4 yıla kadar biz onu kontrol edebılıyorduk ama suan o bızı kontrol edıyor ne yapacagımızı bılmıyoruz bir sey istedıgınde olmassa bıze saldırıyor elını ısırıyor evde kapılara varıncaya kadar kırdıgını agır epilepsı kirizleri gecırdıgını soyler cok tatlı bır cocuk tek sorunu otizmli olmak,1 yıl once bı egıtım kurumuna gıttı orda 7/24 bır öğretmen eşliğinde egıtım gordu suan cok ıyı durumda saka bıle yapabılıyor suankı tek sorunu ise konusaması öz bakım becerılerınden tutun kendısıne yemek bıle hazırlıyor görmenız gerek onun vıdeosu var facebook ta bulup buraya linkini koyarım izlersiniz ve farkı görürsünüz.yurt dısından bıle ögrencıler gelıyor. ben o ögretmenle tanıştım uzun uzn sohbet ettık 4 yaşınada cocuklarlada calışmışlar. şimdi de otizmliler le ilgıli bır dernek kuruyormuş ulaşabıldıgım aılelere soylememmı rıca ettı bende burada soylemek ıstedım cok basarılı ıkı ögretmen ve coğalmaya daha cok aileye yardımcı olmaya calışmak için yaşam dernegi kuruyorlar ılgılenenler bana msj atsın kı bende onlara ileteyım gereklı acıklamayı yapsınlar umarım yardımcı olabılırım.şimdiden teşekkurler.:hooray:
- 25 Ekim 2008
- 52.629
- 114.822
- 1.223
öncelikle bütün çocuklara acil şifalar diliyorum... efetubi canım sana da çok teşekkür ederim... benim bebeğim CP li... bu konuyu araştıracağım... paylaştığın için çok teşekkür ederim canım...
arkadaslar bı kaynaktan blduğum yazıyı paylaşmak istdim sızınle umarım yaraı olur..
Otizm, kişinin dil, sosyal ve iletişim becerilerini bozan gelişimsel bir hastalık tablosu ve son yıllarda bir salgın gibi artmaya başladı.
Otistik olguların çoğu erken bebeklik çağında tümüyle normal. Belli bir süre (genellikle 6 ay-18 ay) geçtikten sonra hastalık belirtileri ortaya çıkmaya başlamakta. Otizmim bu sık görülen şekline regresif otizm deniyor. Bu ebveyn için yıkıcı bir durum, sapasağlam çocukları, yavaş yavaş geriliyorlar ve normal davranışlarını sergilemiyorlar. Otistik çocukta çok fazla sayıda klinik belirti tespit edilebiliyor. Tabii bunların hepsinin aynı çocukta olması şart değil.
Birçok otistik, çocuk bir başka kişi ya da ebeveynleri kendisine seslendiklerinde hiç tepki vermiyor. Bu durum çocukta sanki bir işitme problemi olduğu düşüncesini akla getiriyor. Bu yüzden birçok hekim diğer araştırmalara girmeden önce çocuğa işitme testleri yapılmasını istiyor. Halbuki iyi bir sorgulama yapıldığında çocuğun bazı seslere tepki verdiği anlaşılır. Örneğin televizyonda bir reklam sesini duyduğunda çocuk hemen televizyon odasına doğru koşar. Hatta motor sesi, kedi miyavlaması ya da köpek havlaması gibi bazı seslere şiddetli tepki gösterirler. Kulaklarını kapatırlar.
Otistik çocukların çoğu bazı görsel uyaranlara karşı da yeterli tepkiyi veriyorlar. Örneğin ebeveynleri ya da bir başka kişinin yüzüne ya da çevrelerindeki birçok nesneye bakmıyorlar ya da kısa süre bakıyorlar. Yani göz temasından kaçıyorlar. Buna karşılık hareket eden, dönen ya da parlak olan bazı nesnelere uzun uzun bakıyorlar.
Birçok otistik çocuk acıdan, sıcaktan ve soğuktan fazla etkilenmiyor. Bu nedenle yanabiliyorlar ve yara-bere içinde kalabiliyorlar. Bunun temel nedeni otistik çocuklarda buğday (glüten) ve süt (kazein) proteinlerininin yeteri kadar sindirilemeden kana geçmesi. Bu sindirilmemiş proteinler vücutta morfin etkisi yapıyor. Anlayacağınız çocuk küçük çapta kronik bir morfin zehirlenmesi ile karşı karşıya kalıyor. Bu nedenle çoğunda tehlike ve korku duygusu yok. Örneğin, korkusuzca trafiğe çıkabiliyor, ateşle oynayabiliyorlar. Bu nedenle çocukların sürekli gözetim altında tutulması ve boş bırakılmaması gerekiyor.
Otistik çocuklar kapı açma, kapı kapama, dans etme ve yüzme gibi kaba motor becerileri, sayfa çevirme, delikten ip geçirme, kağıt kesme gibi ince motor becerileri yapamamakta ya da gecikerek yapmaktalar.
Otistik çocuklar ellerini, kollarını ve bacaklarını da farklı şekilde kullanıyorlar. Örneğin parmak uçlarında yürüyorlar; mevlevi ayinlerinde olduğu gibi kendi etrafında dönüyorlar; ellerini çırpıyorlar. Bu davranışların çoğu beyindeki azalan kan akımını artırmaya yönelik.
Fiziksel temastan aşırı derecede rahatsız oluyorlar, çevrelerindekiler ile ilişki kurmaktan kaçınıyorlar, kendi iç dünyalarında yaşıyorlar. Bütün içine kapanıklıklarına rağmen otistik çocukların büyük bir çoğunluğu çok hareketli, yani hiperaktif.
Kucağa alınmak istemiyor, kendilerini sevdirmiyorlar. Bazı sesleri işittikleri çok net olmasına rağmen en yakınlarının seslerine bile herhangi bir tepki vermiyorlar. Ebeveynlerin bütün gayretlerine rağmen klasik anne-çocuk, baba-çocuk ilişkisi yeteri kadar kurulamıyor.
Otistik çocuklar zamanlarının çoğunu tek başına oynayarak geçiriyorlar; ortak oyunlara katılmıyorlar. Onlar kendi dünyalarında yaşıyor ve rahatsız edilmek istemiyorlar.
Normal bir çocuk 9-10 aylıkken anne baba, dede gibi 3-5 sözcüğü konuşabilir. Hatta daha önceki aylarda konuşma gayretleri, agulamalar, babıldamalar vardır. Otistik çocuklarda ilk dikkati çeken bulguların başında bebeğin zamanında konuşmaya başlamamasıdır. Otistik çocukların %80-90’ının erkek olması ve toplumda ‘erkek çocuk geç konuşur’ gibi bir inancın yaygın olması bebeklerin hekime geç götürülmesine neden oluyor. İşin ilginci birçok hekim, aile tarafından uyarılmasına rağmen bu durumu önemsemiyor.
Azımsanmayacak kadar önemli bir grup otistik çocuk ise başlangıçta biraz gecikerek ya da normal süresinde konuşmaya başlasalar da ‘Su ver’, ‘baba gel’ gibi basit cümleleri ise neredeyse hiç kuramazlar. Karşılıklı küçük diyaloglar yapamazlar. Öğrendikleri kelimelerin çoğunu, hatta tamamını unutabiliyorlar. Bu durumun saptanması ile ebeveynler artık çocuklarında ciddi bir sorun olduğuna tereddütsüz bir şekilde kani oluyorlar.
Biraz konuşabilen otistikler bile çoğu kez düzgün ve anlamlı konuşmuyorlar. Bazıları karşısındakilerin kendisine söyledikleri kelimeleri papağan gibi sürekli olarak tekrarlarlar. Buna yankı (eko) kelimesine atfen ekolali deniyor. Otistik çocuklar radyodan, televizyondan ya da çevresindeki bir kişiden duydukları ya da kendi uydurdukları kelimeleri durup dururken ve bağlam dışı olarak sürekli tekrarlıyorlar. Otistik çocuklar konuşmadıkları ya da konuşmakta zorluk çektiklerinden dolayı isteklerine ulaşmak için çevresindeki kişilerin elinden tutarak istedikleri şeyi işaret ediyorlar.
Bazı otistik çocuklar çok agresif ve saldırgan oluyorlar. Kendilerine, ev halkına zarar verebiliyorlar. Çoğu kez bu saldırganlıkları hafifletmek için ilaç kullanılmak zorunda kalınır.
Otistik çocuklar sürekli olarak görmeye ve yapmaya alıştıkları şeylerin değiştirilmesine aşırı bir tepki gösteriyorlar (basmakalıplık). Mesela evdeki eşyaların yerleri değiştirilmesini istemiyorlar, hep aynı giysiyi giymek istiyorlar. Belli etkinlikleri her zaman belli bir sırayla yapıyorlar. Örneğin önce televizyonu açıp sonra yemek yemek ve sonra oyuncakları ile oynamak gibi. Bunların sıralamasında en ufak bir değişiklik olursa sinir krizine giriyorlar.
Otistik çocuklar bazı nesnelere takıntı derecesinde bağlıdırlar. Meşrubat kutuları, plastik şişeler, sigara tablaları, kalemler gibi. Sevdikleri nesneler kaybolursa bulunana kadar aşırı huysuzlaşırlar.
Bazı otistik çocuklar sürekli tekerlek gibi yuvarlak şeyleri döndürmek isterler, ya da bakmaya doyamazlar. Otistik çocukların çoğu suyla oynamayı ve otomobille dolaşmayı çok severler.
Otistik çocukların %80’ninde süte ve/veya unlu gıdalara aşırı düşkünlük vardır. Bu düşkünlüğün nedeni bunların tam sindirilemeden kana geçen morfin bileşikleri içermeleridir. Yani gerçek anlamda uyuşturucu bağımlılığı var.
Birçok otistik çocukta mide bağırsak sorunları var. Kabızlık, gece uykudan uyandıran sancılanmalar, pis kokulu ve yağlı dışkılamalar ve gaz çıkartma sık.
Otistik çocukların çoğu kalem, silgi ya da küçük bir ip parçası gibi nesneleri elinden bırakmazlar (nesne takıntıları).
Birçok otistik çocuk başını sallarlar ve sık sık uyanırlar. Bu davranış bozuklukları muhtemelen ağıya karşı verdikleri cevaptır.
Otizm, kişinin dil, sosyal ve iletişim becerilerini bozan gelişimsel bir hastalık tablosu ve son yıllarda bir salgın gibi artmaya başladı.
Otistik olguların çoğu erken bebeklik çağında tümüyle normal. Belli bir süre (genellikle 6 ay-18 ay) geçtikten sonra hastalık belirtileri ortaya çıkmaya başlamakta. Otizmim bu sık görülen şekline regresif otizm deniyor. Bu ebveyn için yıkıcı bir durum, sapasağlam çocukları, yavaş yavaş geriliyorlar ve normal davranışlarını sergilemiyorlar. Otistik çocukta çok fazla sayıda klinik belirti tespit edilebiliyor. Tabii bunların hepsinin aynı çocukta olması şart değil.
Birçok otistik, çocuk bir başka kişi ya da ebeveynleri kendisine seslendiklerinde hiç tepki vermiyor. Bu durum çocukta sanki bir işitme problemi olduğu düşüncesini akla getiriyor. Bu yüzden birçok hekim diğer araştırmalara girmeden önce çocuğa işitme testleri yapılmasını istiyor. Halbuki iyi bir sorgulama yapıldığında çocuğun bazı seslere tepki verdiği anlaşılır. Örneğin televizyonda bir reklam sesini duyduğunda çocuk hemen televizyon odasına doğru koşar. Hatta motor sesi, kedi miyavlaması ya da köpek havlaması gibi bazı seslere şiddetli tepki gösterirler. Kulaklarını kapatırlar.
Otistik çocukların çoğu bazı görsel uyaranlara karşı da yeterli tepkiyi veriyorlar. Örneğin ebeveynleri ya da bir başka kişinin yüzüne ya da çevrelerindeki birçok nesneye bakmıyorlar ya da kısa süre bakıyorlar. Yani göz temasından kaçıyorlar. Buna karşılık hareket eden, dönen ya da parlak olan bazı nesnelere uzun uzun bakıyorlar.
Birçok otistik çocuk acıdan, sıcaktan ve soğuktan fazla etkilenmiyor. Bu nedenle yanabiliyorlar ve yara-bere içinde kalabiliyorlar. Bunun temel nedeni otistik çocuklarda buğday (glüten) ve süt (kazein) proteinlerininin yeteri kadar sindirilemeden kana geçmesi. Bu sindirilmemiş proteinler vücutta morfin etkisi yapıyor. Anlayacağınız çocuk küçük çapta kronik bir morfin zehirlenmesi ile karşı karşıya kalıyor. Bu nedenle çoğunda tehlike ve korku duygusu yok. Örneğin, korkusuzca trafiğe çıkabiliyor, ateşle oynayabiliyorlar. Bu nedenle çocukların sürekli gözetim altında tutulması ve boş bırakılmaması gerekiyor.
Otistik çocuklar kapı açma, kapı kapama, dans etme ve yüzme gibi kaba motor becerileri, sayfa çevirme, delikten ip geçirme, kağıt kesme gibi ince motor becerileri yapamamakta ya da gecikerek yapmaktalar.
Otistik çocuklar ellerini, kollarını ve bacaklarını da farklı şekilde kullanıyorlar. Örneğin parmak uçlarında yürüyorlar; mevlevi ayinlerinde olduğu gibi kendi etrafında dönüyorlar; ellerini çırpıyorlar. Bu davranışların çoğu beyindeki azalan kan akımını artırmaya yönelik.
Fiziksel temastan aşırı derecede rahatsız oluyorlar, çevrelerindekiler ile ilişki kurmaktan kaçınıyorlar, kendi iç dünyalarında yaşıyorlar. Bütün içine kapanıklıklarına rağmen otistik çocukların büyük bir çoğunluğu çok hareketli, yani hiperaktif.
Kucağa alınmak istemiyor, kendilerini sevdirmiyorlar. Bazı sesleri işittikleri çok net olmasına rağmen en yakınlarının seslerine bile herhangi bir tepki vermiyorlar. Ebeveynlerin bütün gayretlerine rağmen klasik anne-çocuk, baba-çocuk ilişkisi yeteri kadar kurulamıyor.
Otistik çocuklar zamanlarının çoğunu tek başına oynayarak geçiriyorlar; ortak oyunlara katılmıyorlar. Onlar kendi dünyalarında yaşıyor ve rahatsız edilmek istemiyorlar.
Normal bir çocuk 9-10 aylıkken anne baba, dede gibi 3-5 sözcüğü konuşabilir. Hatta daha önceki aylarda konuşma gayretleri, agulamalar, babıldamalar vardır. Otistik çocuklarda ilk dikkati çeken bulguların başında bebeğin zamanında konuşmaya başlamamasıdır. Otistik çocukların %80-90’ının erkek olması ve toplumda ‘erkek çocuk geç konuşur’ gibi bir inancın yaygın olması bebeklerin hekime geç götürülmesine neden oluyor. İşin ilginci birçok hekim, aile tarafından uyarılmasına rağmen bu durumu önemsemiyor.
Azımsanmayacak kadar önemli bir grup otistik çocuk ise başlangıçta biraz gecikerek ya da normal süresinde konuşmaya başlasalar da ‘Su ver’, ‘baba gel’ gibi basit cümleleri ise neredeyse hiç kuramazlar. Karşılıklı küçük diyaloglar yapamazlar. Öğrendikleri kelimelerin çoğunu, hatta tamamını unutabiliyorlar. Bu durumun saptanması ile ebeveynler artık çocuklarında ciddi bir sorun olduğuna tereddütsüz bir şekilde kani oluyorlar.
Biraz konuşabilen otistikler bile çoğu kez düzgün ve anlamlı konuşmuyorlar. Bazıları karşısındakilerin kendisine söyledikleri kelimeleri papağan gibi sürekli olarak tekrarlarlar. Buna yankı (eko) kelimesine atfen ekolali deniyor. Otistik çocuklar radyodan, televizyondan ya da çevresindeki bir kişiden duydukları ya da kendi uydurdukları kelimeleri durup dururken ve bağlam dışı olarak sürekli tekrarlıyorlar. Otistik çocuklar konuşmadıkları ya da konuşmakta zorluk çektiklerinden dolayı isteklerine ulaşmak için çevresindeki kişilerin elinden tutarak istedikleri şeyi işaret ediyorlar.
Bazı otistik çocuklar çok agresif ve saldırgan oluyorlar. Kendilerine, ev halkına zarar verebiliyorlar. Çoğu kez bu saldırganlıkları hafifletmek için ilaç kullanılmak zorunda kalınır.
Otistik çocuklar sürekli olarak görmeye ve yapmaya alıştıkları şeylerin değiştirilmesine aşırı bir tepki gösteriyorlar (basmakalıplık). Mesela evdeki eşyaların yerleri değiştirilmesini istemiyorlar, hep aynı giysiyi giymek istiyorlar. Belli etkinlikleri her zaman belli bir sırayla yapıyorlar. Örneğin önce televizyonu açıp sonra yemek yemek ve sonra oyuncakları ile oynamak gibi. Bunların sıralamasında en ufak bir değişiklik olursa sinir krizine giriyorlar.
Otistik çocuklar bazı nesnelere takıntı derecesinde bağlıdırlar. Meşrubat kutuları, plastik şişeler, sigara tablaları, kalemler gibi. Sevdikleri nesneler kaybolursa bulunana kadar aşırı huysuzlaşırlar.
Bazı otistik çocuklar sürekli tekerlek gibi yuvarlak şeyleri döndürmek isterler, ya da bakmaya doyamazlar. Otistik çocukların çoğu suyla oynamayı ve otomobille dolaşmayı çok severler.
Otistik çocukların %80’ninde süte ve/veya unlu gıdalara aşırı düşkünlük vardır. Bu düşkünlüğün nedeni bunların tam sindirilemeden kana geçen morfin bileşikleri içermeleridir. Yani gerçek anlamda uyuşturucu bağımlılığı var.
Birçok otistik çocukta mide bağırsak sorunları var. Kabızlık, gece uykudan uyandıran sancılanmalar, pis kokulu ve yağlı dışkılamalar ve gaz çıkartma sık.
Otistik çocukların çoğu kalem, silgi ya da küçük bir ip parçası gibi nesneleri elinden bırakmazlar (nesne takıntıları).
Birçok otistik çocuk başını sallarlar ve sık sık uyanırlar. Bu davranış bozuklukları muhtemelen ağıya karşı verdikleri cevaptır.
İyi günler diliyorum. Sanırım bir teşhis konmuş çocuğunuza. Eşimin ilk karısından olan oğlumuzda sizinki gibi reklamları duyar duymaz koşarak gelip izler. Otisitik özelliklere sahip pek çok çocukta tv izlemeyi çok sever. Şimdi en büyük görev size düşüyor. Sakın korkmayın ve yılmayın. Mutlaka sonuç alabileceğinizi düşünün. Bu çocuklar çok özel çocuklar. Aba yahoo grup diye ailelerin kurduğu bir mail grubu var. Oraya üye olarak yazışmaları izleyin. Özellikle Olcay Özcan adındaki katılımcı çok bilgili ve mükemmel bir anne. Onun tecrübelerini mutlaka izleyin gerekirse temas kurun. Otidtik kızı ile yarattığı mucizeye şahit olun. Geç kalmayın ve çocuğunuza inancınızı kaybetmeyin. Her an eliniz üstünde olsun. Tam bir anne gibi davranın. Olanağınız varsa çocuğunuzla kendiniz ilgilenin. Her an onunla konuşun. Her yaptığınız işi mutfak,banyo, yemek gibi gülük işleri beraber yapmak üzere devamlı yardımını isteyin. Daha çok küçük ama yanınızdan ayırmayın ve her an onunla diyalog kurun. Ailelerinizden ayrılmayın.Eşinizin ve sizin ailelerinizin evinize girip çıkması gelişimi için çok önemli. Evinizde misafir ağırlamanız ve sürekli başka insanlarla temas onu bu dünyada tutacaktır. Gelişiminin diğer çocuklardan farklı olacağını kabullenin ve isyan etmeyin. Bunları niçin böyle kısa kısa yazıyorum; kaybedecek zamanınız yok diye düşünüyorum. Biz kaybettik ve hala kaybetmeye devam ediyoruz. Çocuğundan vazgeçmiş bir annenin bakımında, cahil bakıcılar tarafından büyütülmüş çok akıllı ve yetenekli bir çocuk olan oğlumuz annesinin inançsız ve yılmış davranış tarsından dolayı yok olacak. Ama ben hiç değilse yapabileceğim bir şey varsa paylaşmak üzere her platformdaki ailelelere yorulmadan yılmadan çalışmalarını söylüyorum. Bilgi (ismi bu) bizde kaldığı 50 gün de konşmaya ve evin her yerine astığım yazıları okumaya başladı. Annesi başından beri benim yaptığım gibi uğraşsaydı demek ki sorun kalmayacaktı. Ama maalesef geri vermek zorunda kaldık annesine. Çok yalvardım bırak bizde kalsın eğiteyim başaracak bu çocuk diye. Ama razı gelmedi ve sorla aldı. Bu arada ben 22 yıldır çocuklarla çalışan bir bale eğitmeni-pedagog hocayım. Çocukların kıpırtısından ne durumda olduklarını anlayarak eğitim aşamalarıma karar veren bir hocayım. Sakın korkmayın. Ama bilin ki diğer annelerden biraz daha çok yorulacaksınız. Ama sonuçta diğer annelerden çok daha büyük bir ödül alacaksınız. Olcay hanım ı izleyin. Özle eğitim kurumlarına değil annelik iç güdülerinize güvenin. Temple Grandin adlı otistik bayanın yazdığı kitabı ve annesinin ne kadar akıllıca davranarak bu başarı öyküsünü yarattığını görün. Sevgiyle kalın. Bütün anneler gibi bütün başarılar sizin olsun. Bilin ki bir mucize yaratmak sizin elinizde.
mrb bizde eğitime başladık bende anadolu yakasındayım ve kreş arıyorum siz bulabildinizmi
arkadaşlar merak ediyorum acaba otistik bulgulara sahip çocukları olan anneler, gebeliğinizde çok fazla ultrasona girdiniz mi?son yıllarda otizmin hızla artmasından bu sorumlu tutuluyor.çözünürlüğü yüksek olan 3 boyutlu ve doppler usg ler daha çok suçlanıyor.
ben gebeliğimde 40 dan fazla usg çektirmek zorunda kaldım.bebeğim 5.5 aylık ve sol elini kullanıyor. ultrasonun beyne hasar verici etkisi geliştiğinde genetik olarak sağ elli bebekler,solak davranış paterni kazanıyor.Bu sonradan kazanılmış solaklık ve davranış bozuklukları arasında direkt bağlantı olduğu söyleniyor.usg dokuda ısı artışı yaparak hücre ölümünü hızlandırıyor.2001'deki daily telegraph da yayınlanan büyük çalışmaya göre gebe usg'si bebeğin beynine zarar veriyor.
ben gebeliğimde 40 dan fazla usg çektirmek zorunda kaldım.bebeğim 5.5 aylık ve sol elini kullanıyor. ultrasonun beyne hasar verici etkisi geliştiğinde genetik olarak sağ elli bebekler,solak davranış paterni kazanıyor.Bu sonradan kazanılmış solaklık ve davranış bozuklukları arasında direkt bağlantı olduğu söyleniyor.usg dokuda ısı artışı yaparak hücre ölümünü hızlandırıyor.2001'deki daily telegraph da yayınlanan büyük çalışmaya göre gebe usg'si bebeğin beynine zarar veriyor.
meraba ben yeni üyeyim benim 3,5 yaşında yüzde kırk yaygın gelişimsel bozukluk tanısı olan bir oğlum var bizde oğlumu neşe balcı ya götürmek istiyoruz siz faydasını gördünüzmü orda kalmakmı gerekiyo ne kadar sürüyo ücret falan nasıl bilgim olsun istiyorum en önemlisifaydası oldumu bana cevap yazarsanız çok sevinirim teşekkürler
Benzer Konular
