• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Davranış Bozuklukları Otizimli Çocuğu Olan Anneler

Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
Otistik çocukların bakımı oldukça zordur tanıdığım birinin oğlu otistik şu an 17 yaşında ama 2 yaşında bir bebek gibi daha yeni yemeğini kendisi yemeyi becerebiliyor onuda tam yapamıyor tuvalet eğitimi yok üstüne yapıyor bakıcısı tuvaleti olup olmadığını sorduğunda bazen elinden tutup tuvalete götürüyor yoksa altına yapıyor.Uyku düzeni yok sayılır ne gece ne de gündüz uyuyor uyusa da 1-2 saat sonra kalkıp dışarıyı istiyor ben gecenin üçünde, dördünde ailesinin dışarıya çıkardıklarını bilirim evde durmak istemiyor ayakkabılarını getiriyor dışarıya gidelim diye. Bir yerde oturmuyor zorla oturttuğunuzda diretip yerinden kalkıyor. Sürekli el çırpıp anlamsız sesler çıkarıyor, gülüyor. 7 yaşına kadar annesini ve babasını tanımıyordu onlar geldiğinde hiçbir tepki vermiyodu. Boş bakıyor asla göz teması kurmaz. Şu an bir hayli hasta 85 kilo olan çocuk 49 kiloya düştü hiç uyumuyor ne yerse yesin kilo almadığı gibi gittikçe zayıflıyor el titremeleri başladı elinde bir şey tutamıyor. Gitmedik dr. kalmadı doktorlar böyle çocuklarda '' hareket hastalığı'' diye bir hastalığın görüldüğünü söylemişler bu çocukta da bu hastalığın olabileceğini söylemişler.Bu hastalığın sonucu yatalak olabilirmiş.Annesinini bir gün tanıyor bir gün tanımıyor. Çok kötü bir durum ben o çocuğu bebekliğinden beri tanırım o kadar tatlı o kadar güzel bir çocuk ki YÜCE RABBİM ONA ŞİFA VERSİN bir an önce iyileşir inşallah.Tabi diğer otistik çocuklara da şifa versin. Annelere sabırlar diliyorum çok zor bir şeydir insanın evladını o halde görmek ve bir şey yapamamak.
 
Son düzenleme:
kafayı yiyeceğim
sabahtan beri oğlumun her hareketini takip ediyorum
birde bugün diş çıkartmaya çalıştığı için aşırı huysuz
iyice korkutuyor beni
psikologdan ravdevu alıp hemen götüreceğim

19 ayda teşhis konabiliyor mu?
 
kafayı yiyeceğim
sabahtan beri oğlumun her hareketini takip ediyorum
birde bugün diş çıkartmaya çalıştığı için aşırı huysuz
iyice korkutuyor beni
psikologdan ravdevu alıp hemen götüreceğim

19 ayda teşhis konabiliyor mu?

ben 1 yasinda doktora tuhafliklar oldugunu söylemistim,1yilda 3-4 kez kontrolleri oldu birsürü test yapildi.hareketlerini(özellikle aglama nöbetlerini)videoya kaydedip doktora gösterdik.ayda birkez doktorla telefonda gelismeleri konusuyorduk.teshis konuldugunda kizim tam 35 aylikti.
bence götüreceksen,sakin oldugu bir zamani sec ,bir rahatsizligi olmadigi zamani cünkü;cocuga bazi testler yapiliyor .mesela legolari takmasini istiyor doktor,eline kagit kalem verip biseyler yapabiliyormu ona bakiyor,en azindan kalemi tutabiliyormu hangi eliyle tutuyor hepsini tek tek inceliyor.düz bir serit üzerinde yürümesini istiyor;denge problemi oluup olmadigina bakiyor.oyuncaklarla bazi kücük hafiza oyunlari yapiyor.bir muayenemiz ortalama 1 saat sürüyordu bizim.
bizde belirtiler hafif oldugu icin uzun sürdü teshis konulmasi ama (insallah yoktur)tipik özelliklerini tasiyorsa otizmin ,1 yasinda teshisi konulup hemen özel egitimine baslanan cok ve yüksek oranda normale dönen cocuklar oldugunu psikoterapistimiz anlatmisti.
 
cok yorucu bir durum kizim 10 aylikti arastirmaya baslamistim su anda 3.5 yasinda hala arastirip kafa yoruyorum ne yapabilirim diye.bir gün otistik oldugunu düsünüp dünyanin en mutsuz insani oluyorum,bir gün onun normal oldugunu düsünüp neseleniyorum.su an kritik bir dönem cabalayip bu zor yillari basarirsak düzelme imkani yüksek.cünkü otizmde 3 yas sonrasi gerileme süreci olabiliyormus ve cocuk ögrendigi bütün yeteneklerini kaybedebiliyormus.en büyük korkum o aslinda.herseye ragmen sükrediyorum.yatip kalkip sükrediyorum.

Bilmezmiyim çok zor yaa sizi okadar iyi anlıyorumki malesef otizmin neden ve neyin sebep olduğu bilinmiyor. Doğuştanmı sonradanmı herkezin ayrı bir teorisi var:çok üzgünüm:
Ben yeğenimi yanıma aldığımda ona bakıp ağlıyorum bazen, hemen boynuma sarılıp elini ısırıyor ve daha kötü oluyor aşırı duygusal ve ürkek, ona elimden geldiğince birşeyler öğretmeye çalışıyorum kendimce işte çocuk şarkıları söylüyorum çok mutlu oluyor sakinleşiyor. Yerinde zıplar birde onu oturmaya alıştırma çabasındayım gerçekten çok zor sürekli tekrar etmek zorundayım her kelimeyi ayırca göz teması kurması için istediği hiç birşeyi vermemye çalışırım okadar zorlanıyorumki bazen onun için çok üzülüyorum.. Alah beterinden korusun bende şükredeyorum. Yapacak tek şey kabullenip iyi olmasını dilemek inşallah normal sağlıklarına kavuşurlar aksi halde geleceğini düşünemiyorum düşündükce kahroluyorum çünkü benim yeğenim sizlerin çocukları kadar şanslı değil ona iyi bakacak bir annesi ve babası yok üzülerek söylüyorumki böyle ve bu beni daha bir düşündürüyor rabbim yardımcımız olsun:çok üzgünüm:
 
hırçındeniz neden annesi ve babası iyi bakmıyorki sağlık problemimi var ailesinin.Allah bütün çocuklara umut ve sağlıklı yarınlar versinÇok üzgünüm çoook
 
bence de fazla panik yapmayın,benim kızım çok sorunlu bir bebekilk geçirdi ve hiç konuşmuyordu.geçen sene ben pc başında sabahladığımı bilirim otistik mi diye.şimdiallaha şükür bülbülgibi
 
Okuyun !! 35 yaşında otistik bir erkeğin kaleminden kendi dünyası ...

merhaba arkadaşlar.

Ben 35 yaşında bekar bir erkeğim. (bekar kalmamı da otizme bağlıyorum). Aslında normal bir insan gibi görünsem de, hep psikolojik ve iletişim sorunları yaşadım bu güne değin. sebeplerini çözmeye çalıştımsa da çözemedim. Psikiyatra gittim, biri bana sosyalfobi tanısı koydu. bir başkası deprsyon. biri aorurix verdi, diğeri efexor verdi 275 mg dozajda 1, sene kullandım. Hiç faydası dokunmadı.

Her zaman endişeli, okuduğunu anlamayan, duyduğunu kavrayamayan en azından konuşma güçlüğü yüzünden de kendini ifade edemeyen biriyim. bazen bazı konularda salakça davranış ve ifadeler kullanırken, bazen de bir konu hakkında herksi hayretlere salacak yorum yaparım. bazen yüzyıldır çözülememiş baı sorunlar hakkında çözüme yakın analizler yaparım. Yani aptallıklarıma şaşıran insanlar, aynı zamanda zekama da hayran kalırlar. ama ben hep ortasını istedim.

İletişim sorunum yüzünden (sanırım bu yüzden sosyal fobi tanısı koydular) hiç canciğer, herşeyimi paylaştığım arkadaşım olmadı. çünkü insanlara konuşma güçlüğüm yüzünden itici görünüyordum, aptallık ve sakarlıklarım yüzünden de benimle görünmek istemeyen kendini beğenmişler de oldu her zaman.

Yakışıklı olmama rağmen, bazen kalın kafalı görünmem ve konuşmadaki zorluklarım yüzünden hiç bir kızla doğru dürüst bir arkadaşlığım olmadı, bazen 1 hafta, bazen 1 ay sürer ve biterrr. en uzun süren ilişkim 8 ay bu da ilk ve sondu... ve5 senedir yeni bir ilişkiye adım atamadım. bu yüzden de evlenemiyorum. ama hala çabalıyorum.

İnsanlara itici gelsem de, bazen salakça ve patavatsızca cümleler sarfetsem de hasbel kader benimle arkadaş olmak zorunda kalanlar, benim dostluğumdan asla vazgeçemezler, ama allah her seferinde insanlara böyle sabır vermiyor ki beni tanısınlar diye.

sadede gelelim:

yıllardır sounumu anlamaya çalışsam da anlayamıyordum, hep ben böyle olmamalıydım kalın kafalılık diye nitelenecek şeyler yapmamalıydım, diye hayıflanır kendi kendimi yerim.

Kendimi her zaman başka bir dünyadaymışım gibi hissederdim. anneme de kaç defa söyledim anne bazen kendimi başka bir dnyadaymışım gibi hissediyorum, Bu An'ı ve kendimi hissedemiyorum, yaşayamıyorum. An'ı yaşayamamaktan daha kötü bir şey olmadığına emin olun.

neyse geçen gün melih duyar'ın hazırladığı otizm adlı kitapçığı indirdim ve belirtilerin çoğunun bende olduğunu gördüm. daha doğrusu kitaptaki otistik belirtilerin bende varolduğunu ve bir otistik olduğumu anladım.


Evet arkadaşlar bana ne önerirsiniz? bu yaştan sonra otiztikliğime çare bulunur mu, etkisini azaltabilirmiyim? kısaca NE YAPMALIYIM???
 
arkadaşlar benim bi arkadaşımın oğlundada benzer şeyler var ama
baybay yapıyo
al götür komutunu anlıyo
anne alo dede falan diyo ama manasız birsürü bıdır bıdırda konuşuyo.
çok çabuk sıkılıyo.2,5 yaşında.
araba sürmeyi seviyo.elektrik süpürgeyi seviyo.göz teması var.yüzüme bakınca kaşlarımı çatıyorum kızdığımı anlıyo.o da kaşlarını çatıyo.gülünce gülüyo.çay falan içiyo top oynuyo merdiven çıkıp iniyo.yakalamacılık oynuyo.ulaşamadıyer olunca yastık yada yüksek bişi alıyo onu kullanarak çıkıyo.saklana şeyi buluyo.ama
konuşamıyo.bazen hiç birşey anlamıyo gibi bakıyo.
ipi ağzına alıyo elinde bir şeyi dakikalarca tutabiliyo.huysuz.birde çiğnemeyi çok geç öğrendi...eskiden reklam manyağıydı.şimdi tv yasak evde
psikoloğa götürdüler.kendince bazı sorular sormuş dr.sonra elina tahta kalemi vermiş.oda kağıdı karalamış falan.sonra noroloğa yollamış.oda tomografi istemiş.şimdi onun sonucu bekleniyo...ama dr otizimden şüpeleniyormusunuz soruna yok sanmıyorum demiş.ama burda okuduklarım benziyo.acaba benmi evham yapıyorum...
 
Bence canım sen evham yapıyorsun şahsen burayı okuyup otizm belirtilerini okuyan birçok anne bebeğinde çocuğunda benzer belirtiler bulabilir zaten anne olmak başlıbaşına evham yapmak için yeterli.Baybay yapıyor diyorsun baybay yapamazlarmış yapsalarda sağa sola değil aşağı yukarı sallarlarmış ellerini göz iletişimi kuramamaları en belirgin özellik baksalarda gözlerini kaçırırlarmış sırf 2.5 yaş konuşmaya başlamak için hiç geç bir yaş değil üstülek bazı kelimeleri söylüyor diyorsun ben hiç sanmıyorum
 
Kizlar otist hastalari hicbir sekilde kimseyle temas kurmuyo kendi dunyalarindalar senin gozunun icine bile bzkmiyo ben kuzenimi anlatmistim kiyamet kopsa bile dunya umurlarinda degil bilmiyolar anlzmiyolar konusamiyolarda
 
alkisalkisalkisçok yerinde çok yararlı bir başlık olmuş başlığı açan arkadaşı öncelikle kutlamak istiyorum .öncelikle benim sizlerle paylaşmak istediğim şey ne olursa olsun gecikmiş konuşma yaşıtlarından daha geride seyreden bir geliim tablosu ve bir anne olarak sizden kopuk size soğuk bir bebek hissi uyandırıyosa çocuğunuz ne olursa olsun ben ce her anne baba nın çocüğunu bir uzmana en çookda bir nöroloğa getirmesini tavsiye ediyorum her geç konuşan her gelişimi geriden gelen çocuk otizmli değildir ama erken tehşis herşeyden önemlidir günümüzde 1 yaşındaki bir çocuğa bile teşhis koyulailiyo. bazı arkadaşlarımzında belirttiği gibi otizm çok geniş bir spekturuma sahip derece derece olan şuan da da otizm değilde çok geniş bir yelpaze oluşundan dolayı yaygın gelişimsel bozukluk olarakda adlandırılan bir rahatsızlık.bu belirtiler çocuğumuzda varsa evhamlanmak panik yapmakdansa bir uzmanla en kısa zamanda iletişime geçmenizi öneririm çünkü bu belirtiler bazı çocuklarda zamanla eğitimle ortadan kalkıyor ve çocuk normal yaşıtlarıyla beraber aynı seviyeye geliyo diğer tarafdan belirtiler aağır da olsa erken tehşis çocuk eğitimi anne baba eğitimi kreş yada benzeri yerlere çoocuğu getirmekle belirtiler azaltılıp kendini idame edbilir duruma gelinebiliyo .ne olursa olsun sizlere demek isteğim önemli bulduğum bir nokdada çocuğunuza ne tehşisi konulursa konulsun (tabi bu tehşis hemen elde edilmeyen sağlıklı testler ve takipler sonucu olmalaı )önemli olan durumu kabullenip neden benim çocuğumun başına böyle birşey geldi diye isyan psikolojilerini bir kenara bırakıp problemleri ortadan kaldırmaya çalışmalıyız çocuğumuza nasıl yardımcı ve yararlı olabilirizi kendimize sorup araştırmalıyız bazı annelerimizde otizm tehşisi konulmadı ama halen şüpheleniyorum içim rahat değil halen bazı belirtiler var diyebilir onlara önerim otistik mi değil mi diye düşünüp durmakdansa eksiklik neyse onu tamir etmeye çalışın konuşmuyorsa tvyi kaldırın çocukların olduğu ortama getirin ev işi bile yaparken onunla konuşun yani acabalara takılmaktan sa önümüzdeki eksikliklere bakalım bunda özel eğitimcilerden uzmanlardan öneriler bile alabiliriz terapistler var onlara da baş vurabilirsiniz allah bütün annelerin yadımcısı olsun inşallah en çok da bu tarz çocukların annelerinin çünkü sabır ve meşaketli bir yol onlarınki bıkmamak usanmamak lazım ne çok yazmışım eğer sorusu olan arkadaşlar olursa elimden geldiğince cevaplamaya ve paylaşmaya hazırım arkadaşlar
 
bugün 16.30 da çocuk nöroloğu ile randevumuz var
bilgi veririm akşama
ne olur dua edin:(
 
allah yardımcınız olsun fazla gerilmeyin lütfen bu çocuğunuza da yansır görüşmelerde hissi davranmamaya çalışın durumu olduğu gibi yansıtın sizin çocuğunuz hakkında vericeğiniz bilgilerde muayenede önemli olucakdır
 
nöroloğa gittik bugün
şüphelendiğimiz davranışları anlattık
çocuğun genel durumunu kontrol etti tepkileri bakışları vs
ardından bedensel olarak inceledi refleksleri vücut durumu
bu arada bizim oğlan hiç durmadı koltuklara çıktı adamın bilgisayarına saldırdı kalem kağıt ne var ne yok dağıttı ortalığı muayene olurkende bastı çığlığı susturamadık bitene kadar

daha sonra bizim anlattıklarımız ve onun gözlenmleri sonucunda otistik olduğunu düşünmüyorum tabi kesinlikle yok da diyemem ama en son olarak düşüneceğimiz şey dedi
Hiperaktivite üzerinde durdu artı olarak bizi yani beni çok güzel kullandığını çok akıllı ve dikkatli olduğunu ama en kısa sürede akranlarıyla beraber olması,etkilenmesi ve eğitilmesi için kreşe vermemizi tavsiye etti.

yinede her ihtimale karşı birçok kan testi ve fakültedeki uzmanların yaptığı karakter, davranış gibi sonuçların alındığı testleri yaptırmamızı istedi. test sonuçlarının toplanması 15
gün sürüyor o zaman sonuçlara bakıp kesin teşhisimizi koyarız dedi.

muayenehanesinde beklerken bir çok ağır vaka gördüm ki halimize binlerce kez şükrettim. tabiki en büyük dileğim hiçbir sorunun olmaması ama sonuçta sonuç ne olursa olsun o benim yavrum eğitimi için elimden ne gelirse sonuna kadar yapacağım.
 
bu arada başka bi arkadaşımın oğluda 5 yaşında başlamış konuşmaya.şimdi çok zeki maşallah.ama bu tür iyi örnekleri duyup oturmamak lazım.dra gitmiş.dr kreşi önermiş.2 sene kreşe gittikten sonra başlamış konuşmaya.dr otistik teşisi koymayınca tabi olay sadece dil sorunu olunca kreş yardımcı oluyor.ama ortada otizm varsa muhakkak uzman yardımı şart.
 
bugün tüm günü fakültede geçirdik
bir sürü test yapıldı
kan testlerini yarın alacağım ama çocuk gelişimi uzmanının kontrolü beni çok mutlu etti
barışta ne otizm ne de hiperaktivite olmadığını yanlızca anneyle birebir büyüyen çocuklarda sıkça rastlanan yaygın sosyal bozukluk olduğunu rapor etti. biran önce kreşe başlamasını söyledi. dönüşte vermek istediğim kreşe uğradım kayıt yaptırdım haftaya salı başlayacak haftada 2 yarım gün gidecek 3 ay içinde tekrar uzman kontrolünden geçecek. umarım bu sürede sonuç almaya başlarız.

diğer mesajlarımda da olduğu gibi yaşadığım aşamaları detaylı olarak yazmamdaki amaç şüpheleri okup bu konuyu okuyan annelere fikir vermek içindi.
bu 1 hafta içinde gördüğüm öğrendiğim şeyler bu durumun ihmal edilmemesi annelerin gözlerini dört açması çocuklarını tanımaları ve kısa sürede bir uzmana danışmaları ile normal hayata azami olarak dahil olabileceklerini öğrendim.

oğlumda düşündüğüm anlamda bir sorun olmadığı için çok mutluyum. buradaki tüm anneleri merakları gayretleri çocuklara olan sevgileri ve buradaki arkadaşlara yardımları destekleri verdikleri moraller için çok teşekkür ediyorum.

allah tüm annelerin yardımcısı tüm bebeklerin koruyucusu olsun.
 
Çok sevindim canım oğlunun birşeyi çıkmamasına inşallah herşey sizin ve diğer anneler için çok güzel olur bundan sonra
 
Back