Aynı acıyı geçen sene ben yaşadım.Güzel oğlum evimizin neşesi mutluluğumun sebebi oğluşum,sabah bahçeye bıraktım tuvaletini yapsın gelsin diye.İki dk geziyim diye beklemeyen koşa koşa tuvaletini yapıp hemen gelen oğlum,bu sefer site kapısından çıkmış,ve yoldaki direğe tuvaletini yapmaya çalışırken köşeyi dönen bi araba görmemiş onu.Çarptılar... Bi feryat sesi geldi,bahçeye koştum.Sitenin kapısından içeri girdi,bana doğru koşmaya çalıştı bayıldı.Kucaklayıp veterinere koştuk.1 saat başında bekledim gözlerini yatarken,hızlı hızlı nefes alır ağlarken bile benim yüzümden 1 dakika ayırmadı.1 saat sonra burnundan bi anda kan geldi,gömelim diye sarıp kucağıma verdiler.Gerçekten,bütün hayvanları severim ama köpeklerin yeri başkadır.Oğlum gitti,bahçede çay bisküvi keyfi yaparken poposunun üstüne oturup banada ver diye bekleyen canım gitti, beni 1buçuk saat çıkayım diye banyo kapısının önünde bekleyen,kapıyı açtığım gibi kuyruğunu deli gibi sallayan oğluşum gitti,sabah üzerime atlayıp kendi etrafında dönen,yüzüme oturarak uyandırmaya çalışan oğlum gitti,kalkmamakta ısrarcı olduğumu görünce kendi kafasınıda yastığa koyup yanıma yatan evladım gitti resmen.1 hafta ağlamaktan geberdim resmen.Uyuyorum,uyanıyorum gözümü açınca mutluluktan kuyruğunu sallayan oğlum yok diye uyanmak istemedim resmen öyle bi acı çektikki.Veterinerin koridorunda ailecek bi yakınımızı kaybetmiş gibi hüngür hüngür ağladık.. 1 hafta sonra o köpeğimizi satın aldığımız çiftlikten aradılar,oğlumun kardeşi olmuş.Annesi gelmiş yine doğum yapmaya.Hemen gidip kardeşini aldık,avucum kadardı geldiğinde.Şimdi oda abisi gibi büyüdü abisi kadarda akıllı ama daha yaramaz kuduruk 5 dakika durmuyor :))) evin merdivenlerinde koştura koştura çıkıp batilerini bacaklarını gebertti,son 3 basamağı bir kerede atlayıp düşüyor. :))) Oda canımız oldu.Abisinin oyuncaklarıyla oynayıp,abisi gibi küsünce yemek masasının altına giriyor.En güzel dostum arkadaşım oğlum.Allah bunun acısını yaşatmasın.Bizi kendimize getiren yine oğluşumuzun kardeşi oldu çok şükür :)))))
(
