Merhaba canım, ben de 19 Eylülde oğlumu kaybettim, senden 4 gün sonra. Sen meleğini kaybettiğinde ben de kaybedeceğimi biliyordum. Gebelik zehirlenmesi yaşıyordum. Meleğim küvezdeyken bile o kadar mutluydumki yaşadığı için. Ama o kahrolası gün herşey tepetaklak oldu. Seni öyle iyi anlıyorumki, acımızın süresi bile eşit. İlk zamanlar saçmalıyordum, sağlıklı düşünemiyordum. Şimdi şimdi hayata tutunuyorum. Psikoloğa gittim, çok iyi geldi. Evet acım bitmedi ama oğlumla vedalaşmamı sağladı. Kıyafetlerini kaldırmamı, yeni bir bebek istememi sağladı. Ama hala onu çok özlüyorum ve herşeyden çok seviyorum. Hayata sıkı sıkı tutunman dileğiyle, Allah sabır versin, yüzün yine gülsün ...................