Ölmüşüm gömenim yok

İyi günler arkadaşlar.

Ben üç yıllık evliyim 16 gün önce ikinci kızımı doğurdum. Büyük kızım 20 aylık. Çok büyük bir çöküntü içindeyim anlatmazsam patlayacağım sanırım.

İlk kızım isteyerek oldu ama onu büyütürken bile zorlandım çünkü bulunduğumuz şehirde aile akraba vs yok. Ayrıca evlenip buraya geldiğim ve çalışma fırsatım olmadığı için herhangi bir arkadaşım da yok. İkinci kızım korunurken oldu haliyle zaten bozuk psikolojim varken bir de peş peşe bebekler olunca bittim ben. Aşırı derecede bunalmış çökmüş vaziyetteyim.

İki tane bebek (ki biri 2 yaşa yaklaştığı için inatlaşma ve huysuzlanma başladı) +sosyal izolasyon +eşimin çalışma saatleri yüzünden sadece 1 saat çocukları görmesi yani bana bir faydası olmaması +karanlık soğuk kış günleri (güneş görmüyorum resmen günlerdir iyice psikolojim bozuldu sabah uyan karanlık biraz aydınlık sonra yine saatlerce karanlık) +iyi anne olma konusunda hassaslık +lohusalık derken ölmüşüm gömenim yok.

Sürekli ağlıyorum. Büyük kızım görüyor anne üzüldü diyor çok üzülüyorum ona. Çünkü hem depresyonda olduğum için hem de o zor bir gelişim döneminde olduğu için sabrım çok zorlanıyor ve bağırıyorum bazen ona sonra da oturup ağlıyorum dediğim gibi psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok özlüyorum, çok az görüyorum gün içinde 3 saat falan sürekli eski fotoğraflara bakıp ağlıyorum. Çocuklar yokken dip dibeydik sürekli eşimin işi de böyle uzun saatli değildi. Eşim eve gelince sarılıp ağlıyorum resmen kafayı kırdım anlayacağınız.

Sadece antidepresan kullanmak geliyor aklıma çözüm olarak başka bir şey bulamıyorum randevu da aldım hatta dayanamıyorum gerçekten. Büyük kızımla oyun oynamam lazım ama çok sıkılıyorum hiçbir şeyden tat alamıyorum. Küçük kızıma da yetemiyorum çünkü büyükle ilgilenirken ağlıyor yetişemiyorum ikisine birden berbat bir anneyim

Antidepresan kullanmak dışında bir çözüm bulamıyorum dediğim gibi. Emzirdiğim için çok tercih etmek istemiyorum hiç kullanmadım zaten daha önce ama kızıma bağırmak istemiyorum artık başka bir çözümü olan var mı lütfen yardım edin.

maddi durum varsa yarım gün falan bir yardımcı tutun, ya da 20 aylık olan için haftada birkaç saat gelip onu oyalayıp harçlığını çıkaracak bir üniversite öğrencisi ile anlaşın.Allah kolaylık versin yardımsız zor

Ben de istenmeyen korunurken olan çocuktum sağolsun annem bende ondan bir yara bıraktı o da değersizlik duygusu o yüzden ben ikinci bebeğinize üzüldüm. Elinizde olmadan hissettirmişsinizdir.

anneniz hayattaysa ya da iyi anlaşıyorsanız kv gelemez mi
bide 16 gün olmuş doğum yapalı daha yeni yani gelseler iyi olur
normalde bu öneriyi kimseye vermem en iyisi yalnız büyütmek derim ama sizinkiler küçük

bir psikolog ile görüşün önce hemen ilaç desteğine gerek olmaz bakarınız

loveinnovember .!.:

Ben de istenmeyen korunurken olan çocuktum sağolsun annem bende ondan bir yara bıraktı o da değersizlik duygusu o yüzden ben ikinci bebeğinize üzüldüm. Elinizde olmadan hissettirmişsinizdir.

Genişletmek için tıkla...

hissettirmemiştir.. olur mu öyle şey!

yapıcı yorumlar yapmak gerek böyle durumlarda.. bence anne daha fazla üzülmesin
sonuçta nerden doğurdum bu nalet olasıları (Allah korusun) demiyor değil mi?

Maddi durumunuz el veriyorsa yarım günde olsa yardımcı bulun. Antidepresan konusunda da çok önyargılı olmayın. Emzirseniz dahi kısıtlı da olsa kullanabileceğiniz ilaçlar var. Zaten randevu almışsınız. Doktorunuz yönlendirir sizi.

Cecelerce .!.:

İyi günler arkadaşlar.

Ben üç yıllık evliyim 16 gün önce ikinci kızımı doğurdum. Büyük kızım 20 aylık. Çok büyük bir çöküntü içindeyim anlatmazsam patlayacağım sanırım.

İlk kızım isteyerek oldu ama onu büyütürken bile zorlandım çünkü bulunduğumuz şehirde aile akraba vs yok. Ayrıca evlenip buraya geldiğim ve çalışma fırsatım olmadığı için herhangi bir arkadaşım da yok. İkinci kızım korunurken oldu haliyle zaten bozuk psikolojim varken bir de peş peşe bebekler olunca bittim ben. Aşırı derecede bunalmış çökmüş vaziyetteyim.

İki tane bebek (ki biri 2 yaşa yaklaştığı için inatlaşma ve huysuzlanma başladı) +sosyal izolasyon +eşimin çalışma saatleri yüzünden sadece 1 saat çocukları görmesi yani bana bir faydası olmaması +karanlık soğuk kış günleri (güneş görmüyorum resmen günlerdir iyice psikolojim bozuldu sabah uyan karanlık biraz aydınlık sonra yine saatlerce karanlık) +iyi anne olma konusunda hassaslık +lohusalık derken ölmüşüm gömenim yok.

Sürekli ağlıyorum. Büyük kızım görüyor anne üzüldü diyor çok üzülüyorum ona. Çünkü hem depresyonda olduğum için hem de o zor bir gelişim döneminde olduğu için sabrım çok zorlanıyor ve bağırıyorum bazen ona sonra da oturup ağlıyorum dediğim gibi psikolojim çok bozuldu. Eşimi çok özlüyorum, çok az görüyorum gün içinde 3 saat falan sürekli eski fotoğraflara bakıp ağlıyorum. Çocuklar yokken dip dibeydik sürekli eşimin işi de böyle uzun saatli değildi. Eşim eve gelince sarılıp ağlıyorum resmen kafayı kırdım anlayacağınız.

Sadece antidepresan kullanmak geliyor aklıma çözüm olarak başka bir şey bulamıyorum randevu da aldım hatta dayanamıyorum gerçekten. Büyük kızımla oyun oynamam lazım ama çok sıkılıyorum hiçbir şeyden tat alamıyorum. Küçük kızıma da yetemiyorum çünkü büyükle ilgilenirken ağlıyor yetişemiyorum ikisine birden berbat bir anneyim

Antidepresan kullanmak dışında bir çözüm bulamıyorum dediğim gibi. Emzirdiğim için çok tercih etmek istemiyorum hiç kullanmadım zaten daha önce ama kızıma bağırmak istemiyorum artık başka bir çözümü olan var mı lütfen yardım edin.

Genişletmek için tıkla...

Sakinlesin hepsi geçecek, eşiniz size destek olursa daha kolay atlatacaksınız, terapi size iyi gelebilir, umarım bu zamanlar çabuk geçer, sakinlesin lütfen

Gerekirse yediğinizden içtiğinizden kısın, yardımcı ayarlayın.
Bu ruh halinden tek başıma çıkarım uğraşı vermeyin.
Biraz dinlenirsiniz, büyük kıza zaman ayırırsınız.
Haftada birkaç gün, birkaç saat çok iş görür.

Antidepresan konusunda önyargılı olmayın. Doktorunuz hafif bir rahatlatıcı ilaç yazsa bu süreci daha kolay atlatırsınız. Çünkü psikolojik olarak kendinizde güç bulamıyorsunuz ve bu durumunuzdan en çok yavrularınız etkileniyor. Bunun geçici bir süreç olduğunu unutmayın destek almaktan da çekinmeyin

Şu an kızımla yatakta 1 saatir uyku savaşı veriyorum. Yastığı yüzüme basıp bağırdım
O ise hala direniyor. Uyku saatlerinden bezdim, ama ne yapayım geri iadesi yok bu bebelerin.
Bence acilen anneni falan desteğe çağır. Ve eşin madem seni bu kadar ihmal ediyor, sana bir yardımcı bulmak zorunda. Maddi durumun el vermiyorsa da Allah yardımcın olsun. Valla 3 kat prezervatifle korunucam sanırım

Ailenizin yanına gitme fırsatınız yok mu? Desteksiz yaşları bu kadar yakın çocukları psikolojiniz bozulmadan büyütmek çok zor. Eşiniz halinizi görüp bir çözüm üretmiyor mu?

Bu arada kamu spotu: Çocuk istemiyorsanız çift korunacaksınız hanımlar. Hangi yöntemi kullanırsanız kullanın en en en önemli ve gerekli olan erkeğin içeri gelmemesidir. Lütfen çift yöntemle hamile kalamazsınız.

Hisleriniz normal, ikisi de bebek ve siz lohusanız zaten şu an kendinizi suçlamayın. Düzeniniz oturdukça geçecektir. Oyun ablası günlük bir saat gelenler oluyor o tip bir yardım alabilirsiniz yada o yaşa uygun bir kreş de düşünebilirsiniz. Benim arkadaşım işe erken dönünce 1,5 yaşında yarım gün başlatmıştı.
Gelebiliyorsa kardeş, anne kayınvalide çağırabilirsiniz. En azından bir süre destek alın.

Benimkilerin yas arasi da hemen hemen boyle.

Daha lohusasiniz hormonlariniz bile duzene girmemistir, beklenmeyen gebelik zaten zor bir seyken hic yardimciniz olmamasi bunaltacaktir tabii ki.
En azindan yaninizda sizi germeden size yardimci olacak birilerini cagiramaz misiniz
Ya da yardimci abla, oyun ablasi gibi bir sey dusunebilirsiniz maddi durumunuz uygunsa.

Ben bir elimle besik sallayip bir elimle bebek yedirdigimi, gunde 20 kez bez degistirdigimi, nerede uyudugumu hatirlamadigim korkuyla uyandigim geceleri, biri emerken digerine kitap okudugum gunleri hatirladim su an.
Eminim yorulmusumdur ama gecti, konusu gecmese hatirlamiyorum bile.

Simdi oyun arkadasi oldular birbirlerine, egleniyorlar, guluyorlar, tartisiyorlar hatta kucugu abla bile demiyor isi dusmezse
İsi duserse abla, ablam, canim ablam diye dolasiyor pesinde buyugun :)

İkisini birlikte gunduz uykusuna yatirmaya gayret edin.
Annelikte zaten yillar gecer de gunler cok uzundur bilirim :)
Gececek ama bu arada destek istemekten asla cekinmeyin.

Kuzum senin yaşadığın süreci kim yaşasa benzer duygular içinde olur..kendisini yetersiz /çaresiz hissederdi.Hali hazırda yeni doğum yapmış ve iki bebeği olan bir kadınsın..Ben ihtiyacın olan şeyin antidepresan değil ılık bir duş ve aralıksız bir uyku olduğunu düşünüyorum.Allah yardımcın olsun Çok değil bir yıl sonra ikiz gibi büyüttüğün kuzularınla ilgili mutluluk dolu paylaşımlarını buradan okuyacağıma öyle eminim ki

loveinnovember .!.:

Ben de istenmeyen korunurken olan çocuktum sağolsun annem bende ondan bir yara bıraktı o da değersizlik duygusu o yüzden ben ikinci bebeğinize üzüldüm. Elinizde olmadan hissettirmişsinizdir.

Genişletmek için tıkla...

Hayır hayır bu konuda çok bilinçli olduğum için öğrendiğim andan beri hiç öyle düşünmedim ve hiç kabullenememe durumu olmadı öğrendiğim andan itibaren istedim onu.

gulendam_34 .!.:

anneniz hayattaysa ya da iyi anlaşıyorsanız kv gelemez mi
bide 16 gün olmuş doğum yapalı daha yeni yani gelseler iyi olur
normalde bu öneriyi kimseye vermem en iyisi yalnız büyütmek derim ama sizinkiler küçük

bir psikolog ile görüşün önce hemen ilaç desteğine gerek olmaz bakarınız

Genişletmek için tıkla...

Kv ile aramız çok kötü çağırsam gelir ama istemiyorum onu. Annem de 1 hafta kaldı gitti çalışıyor. Psikolog yardımı alamıyorum ne yazık ki çocuklar yeterince masraflı :/

Mihrimah Sultann .!.:

Sakinlesin hepsi geçecek, eşiniz size destek olursa daha kolay atlatacaksınız, terapi size iyi gelebilir, umarım bu zamanlar çabuk geçer, sakinlesin lütfen

Genişletmek için tıkla...

Eşim destek olur ama günde 3 saat falan görüyorum onu ne yazık ki :/

noram .!.:

Ailenizin yanına gitme fırsatınız yok mu? Desteksiz yaşları bu kadar yakın çocukları psikolojiniz bozulmadan büyütmek çok zor. Eşiniz halinizi görüp bir çözüm üretmiyor mu?

Genişletmek için tıkla...

Eşim de üzülüyor anneme de gidebilirim istesem ama lohusalık yüzünden mi nedir eşimi çok özlüyorum işteyken bile eve gelmesini bekliyorum eski günlerimizi beraber vakit geçirdiğimizi düşünüp ağlıyorum falan saçma sapan bir haldeyim o yüzden anneme gidemiyorum şehir dışında ve eşim çalıştığı için ondan uzak kalırım diye.

noram .!.:

Bu arada kamu spotu: Çocuk istemiyorsanız çift korunacaksınız hanımlar. Hangi yöntemi kullanırsanız kullanın en en en önemli ve gerekli olan erkeğin içeri gelmemesidir. Lütfen çift yöntemle hamile kalamazsınız.

Genişletmek için tıkla...

Ben çift yöntemle kaldım