- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
Evlendikten 5 sene sonra tedavilerle zar zor hamile kaldım. Bebeğim doğduktan 10 gün sonra beyin kanaması geçirdi ve vefat etti.
Bu olayın üzerinden 3 sene geçti. Hâlâ hamile kalmak için uğraşıyorum ve artık çok YORULDUM vazgeçtim bu sevdadan.
En son tüp bebek denemem bu ay oldu. Transfer istemedim çünkü psikolojik ve fiziksel olarak o kadar çökmüş durumdayım ki.
Şuan geçmiş 3 senemi düşünüyorum. Çok harcamışım kendimi. Önce bebeğimin ölüm sebebini ve hamileyken yaşadığım hastalikligi takıntı haline getirdim. Hastane hastane dolaştım. Yüzlerce tez, makale okudum. Bu konudaki bütün forumları üşenmedim gece gündüz okudum. Karşıma çıkan bütün genetik testleri yaptırdım sonuç çıkmadı. En son sürekli test yaptırmak için gittiğim ramotoliji doktoru, " bir sonuç çıkmayacak yeter artık didikleme" dedi. Tamamen vazgeçtim uğraşmaktan.
Sonra hamile kalabilmek için alternatif tıpla ilgilendim. Böyle koca karı ilaçları yapan birinden kürler satın aldım midem bulana bulana kullandım bir ise yaramadı. Hâlâ mesela dolabımda var o kürlerden. Kullanmak içimden gelmiyor.
Sonra dualar yazan bir hoca buldum. Ona dualar okuttum, kendime dua yazmasını istedim 2 sene boyunca taktım falan ama düşüklerimi önleyemedi.
Bir ara işime inanılmaz kafayı taktım. Sabah 8 de derse giriyordum eve geldiğimde akşam 8.30 oluyordu. Kafamı dağıtmak ve başka bir şeye konsantre olmamak için bir etüt merkezine de başvurdum. Nefes alacak düşünecek zaman bırakmadım kendime. Bu sene de mesela o kadar çok çalıştım ki okulda, ders dışı zamanlarda bile öğrencilerin çalışmalarını takip ettim, materyal konusunda maddi bir sürü harcama yaptım, bir sürü yarışmaya katıldık, falan inanılmaz yorgun bir dönemi bitirdim.
Sonra psikologlara sardım bir ara. O kadar çok para harcadım kı, hatta dolandırıldim bile. Şuan davam devam ediyor.
Sonra ruh sağlığı kişisel gelişim kitaplarına sardım. Didikledikce didikledim kendimi. Sürekli bir yerde bir hata aradım düzeltmek için ama bulamadım.
Bir ara ev işleri için inanılmaz efor sarfettim artık halsiz kaldım hiçbir şey umrumda değil.
Bi ara Kuran öğrenmeye karar verdim. Çünkü o kadar çok arkadaşım hatim indirdi duasını yaptı benim için salat-ı tefriciyeler bitirdi yine düşük yaptım.
Dedim bu sefer ben öğreneyim kendi kendime okuyum. Her gün meryem süreleri okudum falan.
Sonuç olarak artık çocuk istemiyorum. Vazgeçtim yoruldum. Transfer bile istemiyorum hazır hissetmiyorum hiçbir şeye kendimi. Artık rahatlamak istiyorum.
Öldürmeyen acı beni güçlendirdi mi yoksa beni daha mi dibe çekti karar veremiyorum. Şuan hayattan tek beklentim var huzurlu olmak, her şeyi akışına bırakmak, hiçbir şeyi önemsememek...
Tevekkül etmeye ihtiyacım var.
Içim dökmek için yazdım ve çok rahatladım .
Bu olayın üzerinden 3 sene geçti. Hâlâ hamile kalmak için uğraşıyorum ve artık çok YORULDUM vazgeçtim bu sevdadan.
En son tüp bebek denemem bu ay oldu. Transfer istemedim çünkü psikolojik ve fiziksel olarak o kadar çökmüş durumdayım ki.
Şuan geçmiş 3 senemi düşünüyorum. Çok harcamışım kendimi. Önce bebeğimin ölüm sebebini ve hamileyken yaşadığım hastalikligi takıntı haline getirdim. Hastane hastane dolaştım. Yüzlerce tez, makale okudum. Bu konudaki bütün forumları üşenmedim gece gündüz okudum. Karşıma çıkan bütün genetik testleri yaptırdım sonuç çıkmadı. En son sürekli test yaptırmak için gittiğim ramotoliji doktoru, " bir sonuç çıkmayacak yeter artık didikleme" dedi. Tamamen vazgeçtim uğraşmaktan.
Sonra hamile kalabilmek için alternatif tıpla ilgilendim. Böyle koca karı ilaçları yapan birinden kürler satın aldım midem bulana bulana kullandım bir ise yaramadı. Hâlâ mesela dolabımda var o kürlerden. Kullanmak içimden gelmiyor.
Sonra dualar yazan bir hoca buldum. Ona dualar okuttum, kendime dua yazmasını istedim 2 sene boyunca taktım falan ama düşüklerimi önleyemedi.
Bir ara işime inanılmaz kafayı taktım. Sabah 8 de derse giriyordum eve geldiğimde akşam 8.30 oluyordu. Kafamı dağıtmak ve başka bir şeye konsantre olmamak için bir etüt merkezine de başvurdum. Nefes alacak düşünecek zaman bırakmadım kendime. Bu sene de mesela o kadar çok çalıştım ki okulda, ders dışı zamanlarda bile öğrencilerin çalışmalarını takip ettim, materyal konusunda maddi bir sürü harcama yaptım, bir sürü yarışmaya katıldık, falan inanılmaz yorgun bir dönemi bitirdim.
Sonra psikologlara sardım bir ara. O kadar çok para harcadım kı, hatta dolandırıldim bile. Şuan davam devam ediyor.
Sonra ruh sağlığı kişisel gelişim kitaplarına sardım. Didikledikce didikledim kendimi. Sürekli bir yerde bir hata aradım düzeltmek için ama bulamadım.
Bir ara ev işleri için inanılmaz efor sarfettim artık halsiz kaldım hiçbir şey umrumda değil.
Bi ara Kuran öğrenmeye karar verdim. Çünkü o kadar çok arkadaşım hatim indirdi duasını yaptı benim için salat-ı tefriciyeler bitirdi yine düşük yaptım.
Dedim bu sefer ben öğreneyim kendi kendime okuyum. Her gün meryem süreleri okudum falan.
Sonuç olarak artık çocuk istemiyorum. Vazgeçtim yoruldum. Transfer bile istemiyorum hazır hissetmiyorum hiçbir şeye kendimi. Artık rahatlamak istiyorum.
Öldürmeyen acı beni güçlendirdi mi yoksa beni daha mi dibe çekti karar veremiyorum. Şuan hayattan tek beklentim var huzurlu olmak, her şeyi akışına bırakmak, hiçbir şeyi önemsememek...
Tevekkül etmeye ihtiyacım var.
Içim dökmek için yazdım ve çok rahatladım .