Okuyup gecmeyin nasil büyüdünüz siz?

zeyno07 .!.:

cnm allah yardımcımız olsun yeni nesile uğraşmaya çok zor benim küçüklüğüm annem babam gözüme bakınca biterdi size bir anımı anlatayım rahmatli annanem le yazları köye teyzeme giderdik kalmaya akrabamız bizi yemeğe davat etti sabahıda döneceğiz ben orada nasıl makarna yiyimuşum anlatamam sanki hiç görmemişim gibi annanem bana bir çimdik attı o an doydum şimdikilere yapsan neden çimdikliyon derler o an benim sesim bile çıkmadı öptüm cnm .kendine iyi bak

Genişletmek için tıkla...

xminex .!.:

Bu devirde ebeveyn olmak hakikaten zor.
Ama su kadarını söyleyebilirim , eski devirler eskide kaldı.
Kendimden bir örnek vereyim size ben cok zor bir cocukluk gecirdim
Daha doğmadan babam vefat etmiş ve annem 3 yaşıma geldiğimde yeniden bir evlilik yaptı.
2 üvey kardeşim vardı ve ezilen hep ben oldum.
Annem baskın ve otoriter bir kadındı buna birde yeni aile ve kardeşler eklenince içinde bulunduğum ortam beni asi ve cok asabi biri yaptı.
Neyse okudum, calıştım , evlendim ve şimdi 5 yaşında bir kızım var.
Dikkat ediyorum ne zaman annemin bana yaptığı gibi bende kızıma tepeden öfkeli ve bağırarak bir şeyleri yaptırmaya calıştığımda bu durum kızımın umrunda bile olmuyor, yada gecici bişeyler yaparak beni başından savuşturuyor.
Ama onun boy hizasına inip tatlı dille konutuğumda beni dinliyor ve
olumlu sinyaller veriyor.
Bence anneler cocuklarını kendi ayrılmaz parcaları gibi düşünmeyi bırakmalı yani onları ayrı bir birey ayrı bir insan olarak görmeli .
Onları biz doğurduğumuz için her aklımıza geleni söyleme hakkına sahip olduğmuzu düşünmeye devam ettikce sorunlarımız büyüyecektir.
Dinlemeyi ve empati kurma yollarını araştıralım.
Her cocuğun kalbi temiz ve saftır.
Yeterki anneler oraya ulaşmanın yollarını keşfetmeyi bilsin.
kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

zeyno07 .!.:

arkadaşım yinede ona iyi davranmaya bak konuşmaya çalışevden kendinden uzaklaştırma.

Genişletmek için tıkla...

C@dI .!.:

bizede bir kere kapıya bir teyze gelmişti üst katta oturan birsey sormuştu varmı diyee
annemde aaa yok dedii hatırlıyorum ben
olurmu anne varyaa mutfakta dediimm
kadın gitti
ben yermisin yemezmisinn yerimseniben

o günden sonraa hala bile birsey olduğunda annemin gözünün içine bakarım varmı yokmu diyee

meğer kadııın zor günler için ayırmıış
eskiden simdiki gibi bolluk nerdeeee
zaten kıt zor geçiniyorlarmışşşş benneyaptımki

Genişletmek için tıkla...

violetta .!.:

Ben buraya baya eski bir üyeyim ama fazla yazilarim yok yorumlarimda yok beni taniyan belki yoktur aranizda ama bu konu benim icin önemli belki sizlerden fikir alabilirim diye aciyorum bu konuyu bu sayede belki daha fazla katilimci olurum ne dersiniz sürekli giriyorum forumlari okuyorum ama fazla yorum yazamiyorum herkese simdiden tesekür ediyorum.


Simdi zor büyüyen cocuklar vardir birde kolay büyüyen
cocuklar (siz nasil bir cocuktunuz neler yasadiniz
nasil cözerdiniz) bunlar cok önemli benim icin yazarsan
biraz anlatirsaniz sevinirim cünkü su an ben cok zor bir cocuk büyütüyorum ve belki sizlerin cocuklari bilmiyorum cogunun cocugu kücük bu yüzden siz kendi cocuklugunuzdan biraz yazarmisiniz ama herseyi herseyi belki size ufak gelen seyler bizim icin cok önemli olabilir.(Nasil büyüdünüz nasil atlattiniz aile ici catismalari nasil gecirdiniz) (Nasil cözdünüz).(Annenizle barismak icin neler yapardiniz) Bilmiyorum ben annem üzülecek diye okadar dikkat ederdimki o agladigi zaman bende aglardim üzülürdüm simdiki cocuklar bilmiyorum cok farkli bazen umrunda bile olmuyor üzüyor üzüyor tinlamiyor bile yada üzülüyor belli edemiyor lütven
anlatirmisiniz cok önemli benim icin cünkü ben cok zor bir cocukla bu aralar bogusuyorum ve bir sonuc alamiyorum konus konus sabir demeyin inaninki sabrimin son raddesindeyim ve konusmak hic bir seyi cözmüyor bunu bitirmek üzere olan bir ödev gibi düsünün.

Genişletmek için tıkla...

Çöpçü .!.:

galiba biz anne ve babalar çocuklarımıza yaşayamadığımız duyguları ve imkanları sağladığımız için çocuklarımızda bir doyumsuzluk var.Biz küçükken annemizin gözüne bakardık ki acaba onu sinirlendirecek birşey yaptık mı diye. Şimdikiler bırak bakmayı umursamıyorlar bile. Sanırım teknoloji ve çevresindeki arkadaşları, maddi rahatlık sebep olabilir.

Genişletmek için tıkla...

cinsilatif .!.:

seni çok iyi anlıyorum.bi kere şunu kabul etmek lazım.bizim zamanımızla şimdiki zaman aynı değil.değerler farklı imkanlar farklı dolayısıyla insanlar farklı ve tabii çocuklar farklı.kuşak çatışmasıda bu zaten.biz kendi değerlerimizi vermeye çalışırken onun bambaşka değerlere sahip olduğunu görmek bizi çıldırtan.bı de üstüne ergenlik eklenince durum iyice içinden çıkılmaz hal alıyor.ama sabretmekten başka çaren de yok.biraz daha sakin kalmaya çalış.en önemlisi onu dinlemeyi bil.onunla konuşurken daha çok duygularından bahset.yanlış davranışı karşısında nasıl kırıldığını, incindiğini, üzüldüğünü anlat ve elbette benim de hatalarım var demeyi unutma.bu dönem çatışmasız geçmeyecek mümkün olduğunca az hasarlı çıkmaya çalış.kendini onun yerine koyarak hareket et.kişiliğine saldırma, kımseyle kıyaslama ,eleştirinin dozunu kaçırma ve bol bol anlamaya çalış.zor biliyorum ama sen annesin.bunlar benim tecrübelerim ben de işe yarıyor umarım sende de yarar

Genişletmek için tıkla...