Anlatsam anlayamazdın, bu yüzden sustum...
Sessizliğim içimdeki acının yara bandı gibiydi; konuşsam ağlardım, biliyordum.
Sustum... Bıçak açmadı ağzımı; çünkü dudaklarımın anahtarı dudaklarındı, diyemiyordum. Üzgündüm, yıpranmış ve kahroluyordum. Içim içimi yiyordu, susuyordum....
Unutacaksın belki de beni, benim ne mümkün unutmam seni? Ben senin hayatında ufak bir sıyrık oldum, sen bende can kesiği...
Eksik yanıma, yürek dolusu sancılarımla...
Ezginin KILIÇ