tmm anladım seni bu bölümü sevmiyorsun.ama başlamışsın artık şurada kaç ay kaldı bitir .kazanamazsan üniversite mezuna kal dershaneye git yeniden hazırlan.kırılma ama sen ortaokulda da başarılı bir öğrenci değilmişsin zaten.psikolojik sorunları olanları tanıdım ama dersleri iyiydi .belki de kapasiten budur bunu hiç düşündün mü?kapasitenin en iyisini yapabilirsin .illa dereceli öğrenci olmana gerek yok.mutlaka vardır mutlu olacağın yapabileceğin bir meslek.
Yok artık.. Benim lise halimin özetisin resmen
Tek farkımız hiçbir zaman okulu bırakmayı aklımın ucundan bile geçirmedim. Anladığım kadarıyla Giyim okuyorsunuz. Bende kız meslekte ilk iki yılı Giyim Üretim bölümü okuduğum için stajıda terzide yapmıştım. Aynı durumları yaşadım hatta beterini diyebilirim. Ben bölümümü sevsemde çizimde çok iyi dikişte berbattım. Ama hocanın aşırı mükemmelliyetçi olmasından dolayı çekiniyormuşum meğer. Okulda ki atölyede bir sene öğrenemediğim dikişi stajda ikinci gün öğrenmiştim. Benim en büyük sıkıntım sınıftaki kızların asla ders işlememize izin vermeyişiydi. Okulda çok sorunluydu. Cinayet olayı yaşandı. Üstüne kızlar uhuğu poşete doldurur bildiğin bali çekerdi. Ders kesinlikle sert bir hoca gelmiyorsa asla işlenmiyordu. Birde full kız olunca azıtıyorlardı. O zaman anladım sınıfta kesinlikle sadece kızlar olmamalı erkekte olmalı. Bende meslek derslerine 10. sınıfta başlayıp 11 de bölüm değiştiremeyeceğim için sadece düze geçebiliyordum. Annemle çatışmalar yaşadık. Ben istemiyorum bu okulu gerekirse düze geçerim dedim. Annemle sürekli tartışıp ağladığımızı gören beden hocamızda sağolsun benim ticaret lisesinde bir hocam var konuşayım onunla belki alır dedi. Oda istememiş ama hoca benim kavgadan dolayı değil okuldan memnun olmadığım için geçiş yapacağımı kefil olacağını söyleyince ticarette ki müdür de '' 10. sınıfta görmediği bütün dersler alttan almak zorunda aksi halde kabul etmem '' demiş. Bende kabul ettim. Üstten ders alır gibi iki yılı birden okudum gittiğim okulda. Zorluklar çektim elbette çekeceksin hayat toz pembe değil maalesef. İyi ki de gitmişim o kadar iyi geldi ki o okul bana. Disiplin vardı en önemlisi. Ağlaya ağlaya gittiğim günler oldu. Ama hiçbir zaman bırakmam okulu dedim. Bırakırsanız elbette daha kötü günler sizi bekleyecektir. Açıktan okurum diyorsunuz ama inanın kolay değil. Açığı basit sananlar var. Ailenizle gün boyu aynı evde mutlu olacak mısınız peki? Örgün okurken hocanın yazdırdığı yerlerden sınava girecekken açıktan tüm kitabı yalayıp yutman gerekecek. Üniversite hayaliyle hep devam ettim ben. Tek amacım oydu okurken üniversiteye istediğim şehire gideceğim dedim ve oldu da çok şükür. Ama gitmeseydim kafamı duvarlara vuruyor olurdum. Çok iyi düşünün. Ergenlik dönemindesiniz mantıklı düşünemiyorsunuz yani daha çok duygusal davrandığınız için pes ediyorsunuz ama yapmayın.
Korku filmi gibi bir zamandı. Hani '' keşke zaman geri dönse liseye dönemlerime '' derler ya bende aksine o dönemi hep unutmak istemişimdir elbette kırıldığın, yıprandığın kadar çok şey öğreniyorsunda şuan ki dik duruşumun üzerinde emekleri de varmış diyorum. Ama pes edersen çok daha kırılgan bir hal alırsın. Ne demek "psikolojik sorunlu olanları tanıdım başarılıydılar"? Hayat sizin tanıdığınız 3-5 kişiden ibaret değil. Psikolojik sorunlar odaklanmayı etkiler, ders dinlemeyi de çalışmayı da inanılmaz etkiler ki ilaç da kullanmış. En büyük başarısızlık sebebidir.
kendi fikrimi yazdım.başarılı öğrenci bir iki sene başarısızdır sorunlu olduğu zaman belki.konu sahibi ilkokul ortaokul lise başarılı öğrencilerden mi hayır.sağlık lisesini bile kazanamamış.ama bu hayat da başarısız olacağı anlamına gelmez.gayet seveceği bir meslek edinir parasını da kazanır o meslek de başarılı da olur.ben akademik başarıdan bahsettim.ya vardır ya yoktur o.
sen konu sahibine güzel bir örneksin.aynı yollardan geçmişsiniz.umarım önerilerini dikkate alır.Lisede peşime bıçakla okul kapısında bekleyen ruh hastası takılmıştı, gece özelden beni arayıp küfür eden kızlar vardı bende kendi halinde takılan bir kızdım ama gençlerin psikolojisi bozuk işte kendi halinde olanlara daha çok takıyorlar demek ki
Umarım. Çünkü bende sağlıklı bir dönemden geçmedim. Aile içi, sosyal hayatta, kendi içimde yaşadığım büyük problemlerim panik atak, sürekli ağlama, korkulara sebep olmuştu. Ama bunların tedavisi yine okul ve yine zorlayarak korkularla yüzleşmekteymiş. Aksi halde kendini yiyip bitiriyorsun.
haklısın zor da olsa okulda gene tedavi de.okuldan bir koparsan geri dönemezsin kolay kolay.ailesel maddi vs sorun yaşayan çoktur aramızda.ama akademik başarı küçük yaşlarda belli oluyor.ben odtü kazanamayacığımı tıp kazanamayacığımı biliyordum ortaokulda mesela.öğretmenlerim de kimlerin aşağı yukarı ne kapasitesi olduğunu biliyordu.orta düzeyde öğrenciydim öyle de bir okul kazandım.hiç kazanamayacaklar da belliydi.lisede biliyorduk.vayy şunu olursun bunu olursun diye sahte ümitler vermek de doğru değil gençlere.
Benim aldigim tanı panik atak degil de depresyondu 13 yasimda. 16 yasimda da bir psikologum bipolardan suphelendi kan testi vermemi istedi psikiyatriye gidip ama yapmadim. Simdi tekrar depresifim zaten bu staj da okulda iyice canımı sıkıyor. Bu yuzden birakmayi bile dusundum. Ayrica bir yorum yapan kisi lisede basarili da degilmis demis ama gecen sinifi ben 97 ortalama ile bitirdim. İyiydi yani, kapasitem dusuk degil benim.
kendi okuluna göre demedim ki.genel olarak akademik başarıyı kastettim.ayrıca kendimi de kattım .benim de akademik başarım çok yüksek değildi dedim.alınacak ne var bunda?
