okuldan atılmak/yurtdışına gitmek lütfen okuyun



Haklısın
Aslında gitmem gereken yerlere hep tek başıma gidiyorum yalnız olduğum için
Mesela yemekleri yalnız yiyorum garsona sipariş verirken çok utaniyorum
Konuşmaya başlamadan önce hep "şey..bakar misiniz"filan diyormuşum şey dediğimin farkında değildim.

İnsanları seviyorum düşman olamıyorum kimseye ama korkuyorum ışte
Eskiden böyle değildim çok sosyal bir insandım.
Nasıl böyle oldum inanamıyorum

Sanırım yurtdışına gitmeyi de üzerimdeki gözlerden kurtulmak için istedim
Kimse beni tanımazsa mutlu olurum diye düşündüm
 
Yok kötü anlamadım bilakis gülümsedim.
Çok doğru soyledin kendinle mücadele etmek çok zor ve ben mücadelenin dozunu kaçırıyorum
İstemeden zarar veriyorum kendime
Aynen öyle. Okul durumu sürekli ilişkiler demek ki bu şu anda senin kaldırabilcegin bi sey degil. Kendini ve kaygılarını tetiklersin ancak.
Yukarıda bi arkadaş önermiş çok begendim. Tanımadıgın insanlarla garson, kuaför vb. ufak dialoglar kur.
Atıyorum gittin bi yere yemek yemeye, ne yiyeceğin belliyse bile garsondan tavsiye iste, kısa bi konuşma yap. Hem bi konu açma derdin olmaz, hem o adam seni en fazla nazik-kaba müşteri ekseninde tanıyabilir akşam yatmadan da çoktan unutmuş olur. Ortada seni kaygılandıracak daha az şey olur yani.
Bol bol meraba, iyi günler, tesekkürler gibi kelimeleri kullan. Ufak ama gerekli bi iletişimdir, gerginliğini aşmana yardımı olur. Umarım çok daha rahat olduğun günlerde gelir canım.
 
Tatlım ileri seviyede okb olan bi arkadaşım aynı senin gibi düşündü ve Erasmus a gitti
1.5 ay sonra geri döndü ve okula da devam edemedi 1 senesi uzadı
Çünkü nereye gidersen git düşünceleri de götürüyorsun.
Inşallah daha iyi olursun
 

Bende de vardı bir ara bu çekingenlik.

Ben hiç bunu hastalık olarak görmedim. Garsonlarla ya da tanımadığım kişilerle konuşurken değilde genelde konuştuktan sonra sürekli sorgulardım kendimi. Sürekli acaba hakkımda ne düşünüyor, acaba beni salak mı buluyor, acaba ben tuhaf biri miyim diye sürekli kendime hayatı zehir ettim.

Sonra bir dönem bu durumdan dolayı ciddi anlamda yara aldım.

Sonra anladım ki ben kendimi ezdikçe, beğenmedikçe, umursamadıkça, kimse beni umursamayacak, beğenmeyecek.

Çevrene bir bak. Başarılı ve özgüvenli insanlar hep önce kendini sevenler ve umursayanlar.

Hepimiz aynı şartlar altında doğuyoruz. Kimse profesor olarak gelmiyor bu dünyaya.

Şimdi dünya umrumda değil, ve kendimi çok seviyorum.

İstediğim kadar saçmalarım, saçmalama özgürlüğüm var. Başkası beni beğenmiyorsa ve saçmaladığımı düşünüyorsa benimle arkadaşlık yapmasın.

Beni beğenmeyen benle görüşmesin. Kimse beni beğensin diye uğraşmıyorum ve sana bir sır vereyim, kendimi bu halimle inan çok seviyorum. Geç kalmışım kendime değer vermek için. Bunları da ilk sana ve senin konun aracılığıyla KK'ya itiraf etmiş oldum. :)

Bir dönem tedavi görmeyi düşündüm çünkü 10 sene önceki bir olayı hatırlayıp kendimi sorgulayıp duruyordum. Ama hiç tedaviye gerek kalmadı. Bir sabah kalktım ve bu ben olamam, ben böyle biri değildim ve olmayacağım dedim. Olmadım da.

Umursama, dünya umrunda olmasın. Sadece kendini umursa. Kendi karakterinle örtüşen davranışlarda bulun. Başkalarının değerlendirmelerini düşünme. Önemli olan senin kendini beğenmen ve takdir etmen. Aynada gördüğün insandan memnunsan gerisi önemli değil.
 

Bundan sonra konuşmaya çalışcam fikirlerini sorucam vs iletişime açık bi insan olucam Allah ın izniyle

Ama sizin ilginiz beni gerçekten çok mutlu etti çünkü kalbimde bu yükü taşıyamıyordum sizlerle konuşunca çok rahatladım ve önerilerinizi kaydettim hiçbirini boş geçmedim elimden geleni yapicam.
 
Bence 1 sene daha kaybetme.sehir disinda da okuyormussun ailenide uzme biraz dayanmaya calis burdan konusmak gercekten kolay ama sabretmeye calismalisin ki yurtdisinda daha da zorlanabilirsin gibime geliyo ileri icin yurt disina cikma fikri daha mantikli gibi
 


Okulun erasmus sorumlularına mail attım bu sabah bilgi almak için
Ama çoğunluk yurtdışında hiç yapamayacağımı söylüyor bu yüzden bu fikrin saçma olduğunu idrak edebildim

Dediğin gibi nereye gidersem gideyim düşüncelerimden kaygılarımdan kurtuluş yok o yüzden kararımı verdim
Yarın ailevi bir sebepten dolayi memlekete gidiyoruz ve pazartesi donucez
Bu süreçte ilaçları kullanmaya devam edicem ve psikologla görüşmeye gidebilirim
Geldiğimde eğer iyi hissedersem okula giderim devam ederse dondurmaya çalışırım
Tabi bir de hazırlıkta okul dondurulmuyo derlerse ne yaparım bilmiyorum
 
valla yurt disinda uni okumak cokkkkkk zor dillllll daha zor anadilin türkce oldugu halde tr zorlaniyorsun birde yurt disi allah yardimcin olsun dil yok dis yokkk arkadas yokk
kizim üni okuyor yurt disinda dogdu büyüdü acaba biraksammi diye düsünmeden edemiyorrr
trden gelen arkadaslar sadece iki üc yil dil kursuna gidiyorlar diyor tr üniyi bitirirsin düsünnn
 

Okulu neden donduruyorsun? İstediğin kadar terapiye git, ilaç kullan. Eğer kendini yatıştırıp, gündelik hayata devam etmezsen iyileşmen çok zor diye düşünüyorum. Bu hastalık senin içinde, sen çözersin ancak. PAzartesi dön ve Salı okula git. Gerekirse 1 ders kal ama git. Öbür gün 2 olsun, diğer gün 3 olsun ama git anlıyor musun?
 

Aynen benim de öyle
İnsanlarla konuştuktan sonra kendime kızıyorum kesin aptalca konuştum vs diye

Her sabaha umutsuz uyanıyorum farklı uyandığım sabahlar olmuyor.

Yaşamaktan zevk almıyorum
Gelecekle ilgili hayallerim kalmadı
Çok yorgun uyanıyorum yemek yemiyorum sadece çikolata bisküvi gibi şeyler yiyorum bunaldım yoruldum

Biliyorum ilaçlar doktorlar sadece
Yardımcı olay bende bitiyor farkındayım ama ayağa kalkacak gücü bulamıyorum.
Aynaya baktığımda sevilmeye övülmeye değer birini göremiyorum artık
Belki alakasız cevaplar veriyorum ama çok doluyum artık
 
Yurtdışında daha çok zorlanmaz mısın? Bende hazırlıkta benzer kaygılar yaşadım, sınav tarihini kaçırdığından geçen seneki hazırlıklarla aynı sınıfa düştüm, sonra düştüğüm sınıfa gelen giden olmadığı in sınıfımın değiştiğini geç farkettim filan , ilk dersime girdiğimde 2 hafta geçmişti, herkes ortama alışmıştı, gözüme acayip işini bilen ve mutlu insanlar gibi gözüküyorlardı. Gayet sevecen davranmalarına rağmen ben kendimi Kezban Paris'te gibi hissediyordum o ortamda. Kitapları bulmak, öğrenci işlerinden bilgi almak, derslere yetişmek, Hiçbirşeyi doğru düzgün yapamıyorum, herşey çok karmaşık ve kayboluyormuşum gibi. Kendimi çok gerizekalı bulduğum için diğer insanlardan yardım da isteyemiyordum, ne kadar salak olduğunu fark etmesinler diye. Bir noktada stresten okula gidememeye başladım. Gerçekten fizyolojik olarak gidemiyordum. Ya uyuyakalıyordum ya mutlaka yapmam gereken başka bşr iş bulup yarın gitmenin çok daha mantıklı olduğuna karar veriyordum. Hiç unutmuyorum devamsızlığımın son günü, zaten akşam üzeri gibi uyanmışım, sabahlayıp okula giderim diye düşünüyorum akşam da liseden birkaç arkadaşım bende. Sabaha kadar inanılmaz neşeli ve enerjiğim, çok keyifli vakit geçiriyorum. Sabah evden çıkmama yarım saat var, üzerimi giyinmem lazım. Biranda zatürre başlangıcı oldum. Nasıl titriyorum, acayip üşüyorum kolumu kaldıracak Halim yok vs. Gerçekten arkadaşlarımda hasta olduğuma inanıyor evde ufak çapta bir seferberlik var, zencefilli kocakarı ilaçları, battaniyeler getiriyorlar, açıldığında sağlık Ocağı'na gitmeye karar veriyoruz. Okula yetişmem için gereken vapurun düdüğünü duyar duymaz mucizevi bir şekilde iyileşiyorum, sağlık Ocağına gitmek yerine sahilde kahvaltı yapıyoruz.

Çok uzattım farkındayım ama benzer durum yaşayan biri ile karşılaşmak beni rahatlattı açıkçası belki sana da iyi gelir diye düşündüm. Ben hazırlığı ertesi yıl muafiyet ile geçtim. Muafiyet daha kolay oluyor bu yüzden ders almadan geçtim, ama senin aşina olmadığın bir dilse bu yıl kursa gidip gelecek sene muafiyete girmen mantıklı. Bir yandan kendini rahat hissettiğin bir şehirde kurs alıtken diğer yandan tedavini sürdürürsün ama İnan haZırlığı verdikten sonra çok daha kolay bir şekilde adapte olacaksın okula.
 
Ne demek canım sen hep yaz. Seni çevrendekiler tanısalar severler ya, naif bi insansın sen ben öyle hissettim en azından. Keske şu korkuların bitse de kaynaşsan o insanlarla.
 


Biliyor musun benim de aynen öyle oluyor
Hergün yarın giderim diyorum yarın kesin iyi olurum erkenden giderim diyorum ama ertesi gün mutlaka bir bahane buluyorum
Çok yoruldum artık

Muafiyet konusunda da geçen yıl bana sınıfta kalacaksın diyen herkese muafiyete giricem demiştim daha önce de belirttiğim gibi iki dönem evde rusça çalıştım ilerlettim vs
Ama ne oldu biliyor musun bu sene muafiyet sınavı olduğu gün yine bahane buldum korktum ve sınava girmedim.
O yüzden kendime hiç güvenim kalmadı muafiyetle geçerim diyemiyorum malesef. Kendine güvenmemek çok kötü.

Ama senin adına çok sevindim canım güzel bir ani olmuş sahilde kahvaltı,arkadaşlar,vapur vs. Keşke benim de arkadaşlarım olsaydı :)
 
Ne demek canım sen hep yaz. Seni çevrendekiler tanısalar severler ya, naif bi insansın sen ben öyle hissettim en azından. Keske şu korkuların bitse de kaynaşsan o insanlarla.


Ben genelde hayvanlarla iletişim kuran biriyim
Sokaktaki kedi köpek kuş kaplumbağa vs farketmez hepsiyle konuşur ilgilenirim
Çok seviyorum kendi hayvanlarım da var

Çocukluğumdan beri hayvanlarla büyüdüm insanlara fazla ihtiyaç duymadım o yüzden bu kadar yalnız kalmış olabilirim
İnsanları seviyorum çok yardımsever olduğumu söylerler ama yardım ederken bile çekiniyorum.
Belki de incinmekten korkuyorum olabilir..
 
yorumları okudumda bence sen çok yumuşak kalpli,iyi yürekli bi insansın ve insanlar tarafından kırılmaktan korkuyorsun.canım benim herşey kendine güvenmekle başlıyor.zaten tedavide görüyormuşsun.kendine güvendiğin an bütün sıkıntılarından kurtulacaksın canım
 

Sen bi de bana sor güzel anıyı yalan söyleme konusunda nasıl yetenekli bir insanmışım ben o yıl anladım. Hergün annemler arıyor okulda günümün nasıl geçtiğini dersleri vs soruyorlardı :) - kızım okul nasıl geçti? + her zamanki gibi - haberlerde gördük olaylar çıkmış yine sizin kampüste + Hıı yok ya ciddi birşey yok, medya algı operasyonu yapıyor işte herzamanki gibi :)

Arkadaş konusunda da senin enazından ev arkadaşların var ben yalnız yaşıyorum, hala bazen Amaan bügünde gitmeyiveriyim moduna giriyorum ama önemli bir sınavım vs. Varsa arkadaşlarımda sabahlıyorum mutlaka. Sende ablana ya da diğer ev arkadaşına tembihle muafiyete gelsinler seninle. Gözetmen gelene kadar yanında kalsınlar. O zaman daha rahat hissedersin kendini. Kağıtlar dağıtılınca zaten herkes kağıtlar ile ilgilenecek sosyal kaygı hissetmezsin.
 

Çok teşekkür ederim
Kendime olan güvenimi mahvettiler o da ayrı bi başlık konusu diyebilirim

Ama toparlamaya çalışıcam sanırım biraz duyarsız olmalıyım..
 

Ben de geçen yıl okul nasıl diye soranlara yalan söylemek zorunda kalırdım hele hergün sokaklarda boş boş yürüyüp eve geldiğimde ablam dersler nasıl derdi ya zorla iyi derdim. Hergün dua ederdim Allah ım bana yalan söyletme beni kurtar vs diye. Gerçekten herzaman doğruları söylemeye gayret ederim o yüzden o zamanlar benim için işkence gibiydi..

Sonunda herkese söyledim okula gitmiyorum dedim anlattım vs. Bu yıl da herkes biliyor gitmediğimi. Artık yalan söylemiyorum çok şükür ama kalbimdeki üzüntü geçmiyor..

Bu arada ev arkadaşımın aklı beş karış havada,ablam da aşırı derecede anlayissiz davranıyor. .
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…