Bütün cevaplarını okudum ve benim vardığım kanı şu... Sen çabalamak ve ilerlemek yerine, sürekli bir kaçma halindesin. Şimdi ülke terketmeye kadar getirmişsin durumu. Elinde olsa başını kuma bile gömerdin değil mi bunlardan kaçmak için? Sen istediğin yre git, ama kendinden kaçamazsın. Bu yutdışı fikrini kafandan at öncelikle. Bu psikolojiyle hiçbir yerde yapamazsın. Senin sonun olur yurtdışı. Yurtdışına tek giden öğrenciye zaten ekstra güven, fazla fazla cesaret ve sağlam psikoloji gerekir. Kendi ülkesinde, kendi okuluna gidemeyen, günlük hayatını yaşayamayan insan tek bsşına yurtdışında mı duracak? Malesef şu anda sana göre değil yurt dışı.
Doktorların doğru söylemiş. İş insanın kendisinde biter. O ilaçlardan, trapilerden, doktorlardan mucize bekleme. Onlar sana yardımcı olur, ama senin üzerine düşeni senin yerine yapamaz. Seni baştan yaratamaz. Sen kendini kasacak, zorlayacaksın biraz. Yapamadığını adım adım yapmaya çalışacaksın. Sen okulun kapısından zor geldi diye kaçmaya devam ettiğin sürece, dünyanın en iyi profesör doktorları bir araya gelse de sana faydası olmaz. Top artık sende yani, senin adım atman lazım.
Ben senin düzeyinde olmadım. Ama çok çekingendim. İnsanların gözüne bakamayacak kadar. Şu an hiç öyle değilim. Hepsini aştım. Doktora filan da gitmedim. Hep kendi çabamla aştım. Ortaokul, lise yıllarım kendimi düzeltmekle geçti. Ama oldu, başardım. Sen bu şekilde davranmaya devam ettikçe yol alamazsın. Psikolojik problemleri aşmak çok meşajatlidir, çok çaba ve azim ister. Kaçmakla olmaz. Ben de bilirdim gözüne bile bakamadığım insanlardan kaçıp evde saklanmayı, ama boş bunlar. İnsan bir arpa boyu yol alamadığı gibi, bir de geriler yahu. Düzelmek lazım.
Kolay gelsin.
