Teşekkür ederm gerçekten. İnsanlar yargılamayı sever olayın içini bilmeden. Tabiki vermek istemiyorum evladım parçam o benim. Günlerdir uyumuyorum gözümde yaş kalmadı. Bazı şeyler vardır anlatılmıyor. Umursamayan hiç bi anne de fikir yardımı dilenmez verir atar başından. Uykusuz da kalmaz. Ve bi anne çocuğundan ayrı kalacağını bile bile bu kararı vermez. Oğlum için en doğru karar böyle olmasıydı. Onun sağlığı eğitimi mutluluğu için. Ben nacizane başka bi yol bulabilir miyim diye yazmıştım.Oğlundan vazgeçme, çocuğun psikolojisi senin mutluluğundan daha önemli, ileride bunu kızın duyunca o da affetmez, çocuk belli ki yaşı ve duyguları gereği öyle davranıyor, bi psikiyatrist ve cocuk psikolog ile görüşün, oğlunu oraya mantıklı diye düşünüp yerleştirirken o çocuk terkedildim diyecek iyice kahrolacak, belli ki sende bunu istemiyorsun, yapma , onu sen dogurdun ve onun eğitimi, mutluluğu,huzurundan sen sorumlusun.