merhaba kk
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor
( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil..
bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..( bunları yazarken bile ağlıyorum
Herşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..(
Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
2,5 yaşındaki oğlum 1,5 ay önce kreşe başladı ben de çalışmaya ve akşamları da ders çalışmam gerekiyor
( onun öncesinde gece gündüz birlikte dolu dolu 2 yılı aşkın bir zaman geçirdik şükür ama şu 1 aydır oğlumla pek vakit geçiremiyorum.. gündüz babası kreşe bırakıyor o alıyor sonra ben işten gel biraz oyna tekrar ders çalış,gerçekten o kadar az görüyoruz ki birbirimizi.. eşim beni ben oğlumu ihmal ediyorum ve bu hiç adil değil.. bu sabah üzerini değiştirmemi istemedi yanına gelmemi istemedi,onu istemediğimi ya da sevmediğimi mi düşünüyor bilmiyorum hep itti beni..
( bunları yazarken bile ağlıyorumHerşey o kadar arap saçına döndü ki ne kendime ne oğluma vakit ayırabiliyorum ne de hakkıyla ders çalışabiliyorum.. ağlamakla ğeçiyor oğlumu kendimden uzaklaştırıq ders çalışmam gereken zamanlar da.. ve bu daha 1 ay böyle olmak zorunda.. çok üzülüyorum onun psikolojisini bozduğumu düşünüyorum ğece boyunca anne anne.. yanından gitmemi istemiyor ama uyandığı zamandan itibaren beni itiyor..
(Evliliğim sıfır etkileşim sıfır iletişim değişik bir hal aldı.. ben kendimi tamamen saldım bir sürü kilo aldım hantallaştım her yerim ağrıyarak uyanıyorum.. kendim için çıkıp bi yürüyüş yapmak vicdan azabına dönüşüyor oğlumla vakit geçirmek varken niye bu diyorum.. oğluma da kendimiyüzde yüz veremiyorum aklım sınavda,çünkü çok hayati meslek hayatım buna bağlı, kendime bakmak gelmiyor içimden, verdiğim değil alabileçegim ilişkiler istiyorum örneğin eş ilişkisi,bir sohbet biraz anlaşılmak o da yok,derdimi anlattığımda dinleyeçek anlayacak bir annem de yok,o hep dertlidir sormaz bile,anne olunca annemi anlayacağım yerde ona daha da çok kızıyorum içimde eşime ve anneme büyük bir öfkem var dinmiyor..
Bütün bu fedakarlıkların oğluma yansıması da herşeyin tuzu biberi oldu.. herşeyin üstesinden nasıl geleceğim nasıl oğlumla ilişkimi düzenleyeçeğim bilmiyorum,değerli yorumlarınıza ihtiyacım var mutlaka benzer şeyler yaşıyoruzdur.. sağlıcakla kalın
