evet, sonunda ben de doğum hikayemi yazıyorum çok şükür. Oğlumuz Demir 28-08-2008 saat 15:46 da 3440 gr 51 cm olarak dünyaya geldi
tam 40 haftayı doldurduktan sonraki gün...biz doğum çantamızın içindekileri hazır etmiştik kardeşimle, ama bi türlü çantaya yerleştirmemiştik daha bebek kanala yerleşmemiş dediği için doktor. son kontrolümüzde doktor hala sancı yok,aşağı da inmemiş, perşembe günü de gelin bakalım, olmadı Cuma suni sancıyla alırız bebeği demişti. bizim evde de hep "çanta hazır değil tabi gelmez bebek" geyiği oluyordu. ve biz kardeşimle çarşamba akşam doğum çantamı yerleştirdik. demekki oğlum gerçekten de çantayı bekliyormuş
gelelim hikayemize: 28 agustos sabaha karşı 4.30 da sancılarım başlamış, başlamış diyorum çünkü ben onları gaz sancısı sandım başta...tam iki kasığımın ortasında ama tuvalete gitme ihtiyacıyla beraber başladı sancılarım, sürekli tuvalete gidip durdum, bi yandan da acaba doğum sancısı mıdır diye de saate bakmaya başladım, 15 dakikada bir 3-4 dakika sürdüğünü farkettim ama nişan v.s. gelmediği için de ev ahalisini telaşa vermemek için biraz daha bekledim. sabah 6.30 da tuvalete gittiğimde de çok hafif pembemsi bi leke görünce hemen doktoru aradım, hastaneye gelmemi söyledi...sevinçten uçuyordum,kaydirigubbakcemile2 hemen eşimi ve kardeşimi uyandırdım, durumu söyledim; duşumu alıp üzerimi giyindim. sonra da annemle babamı da uyandırdık, ama onlara evde kalmalarını kontrolden sonra eğer yatış olursa hastaneye gelebileceklerini söyleyerek zar zor razı ettim. eşim ve kardeşim kahvelerini içti, ben de son hamile pozlarımı:CüvCüv: çekilip arabayla hastanenin yolunu tuttuk. hastaneye vardığımızda hemşire NST ye bağladı. 40 lara çıkıyordu arada sancılar, alttan muayene etti 3 cm açılmam varmış, doktoru bilgilendirdik tamam yatışını yapın demiş. telefonda da doktorumla konuştuk, herşey yolunda giderse akşama doğurmuş olursun dedi. anne baba, kayınvalidemlere haber verdik. herkes yola çıktı.
bana kahvaltı getirdiler, kardeşimle ve eşimle güle oynaya kahvaltı ettik. NST de bakmaya devam ettik ama sancılarım durdu, ben de bunun üzerine hemşireden cihazı sökmesini ve dolaşacağımı, merdiven çıkıp inerek doğumu hızlandırmak istediğimi söyledim. bu arada aromaterapik bir yağ karışımı hazırlamıştık kardeşimle, onu kokluyordum. hemşire istediğimi yaptı ve ben yarım saat kadar dolaşıp yan yan yengeç gibi merdiven çıktım sırnaşık şeysırnaşık şeysancılarım hafiften gene başladı. tekrar NST ye bağlandım, ama NST de sancı görünmüyordu, beklemeye başladık. bu arada öğle yemeği de yedim, sonra saat 14.00 gibi epidural normal istediğim için epidural kateterim takıldı, odaya çıktık. doktorum 15.00 gibi geldi muayene etti 3-4 cm di hala açıklık, suni sancı verelim dedi. serumu bağladılar NST de bağlandı. veeee sancılarım başladı...kardeşim eşim annem babam kayınvalidem hepsi yanımdaydı...eşim ve kardeşim sürekli başımda elimi tutuyorlardı, aralıklarla 5-6 tane şiddetli sancı geldi ama 1 dk kadar sürüyordu, derin nefesler alıp idare etmeye çalıştım. hemşireyi çağırıp epidurali ne zaman vereceklerini sordum, doktorumu çağırdılar; muayene edelim açıklığa bakalım epidural verelim dedi. muayene etti ve o inanılmaz sözleri söyledi: "ne epidurali, hadi gözünaydın Eylemcim doğuruyorsun, açılma tam, bebek geliyor"..kulaklarıma inanamadım, ne ben ne eşim ne kardeşim, hiç kimse bu sözleri bu kadar erken beklemiyordu. bir telaş başladı, doğumhaneye indirildim, bir sancı da yolda geldi ama umurumda değildi artık. bir yandan da içimden "tüh, epidurali de kullanamadık" diye geçirdiğimi hatırlıyorum. eşim benimle doğuma girip fotograf çekecekti, son anda heyecanlanıp vazgeçmiş, yerine doğumhanenin kapısından steril kıyafetlerle elinde koca bir fotograf makinesiyle kız kardeşim girdi. herşey rüya gibiydi, bundan sonrası ise su gibi aktı gitti. doğurmam sadece 4 dakika sürdü, iki kez ıkındım; ikinci de oğlum fırladı.:lepi:
1 tane dikiş atıldı, bu sırada epidural kullanıldı, yani kateter boşa gitmedi.kaydirigubbakcemile2kaydirigubbakcemile3 oğlumu silip hemen bana verdiler, sonra da vücut ısısını düzenlemek için ısıtmaya götürdüler. benim de plasentam doğurtuldu ve dikişim atıldı, hiç ağrım sızım kalmamıştı. Bebeğim çıktığı andan itibaren yaşadığım rahatlama ve mutluluğu kelimelerle anlatamam. doktorum, hemşireler, anestezi doktoru ve diğer doktorlar beni tebrik ediyoorlardı, bu kadar kolay doğum yaptığım için.
odama çıktım, eşim ve herkes ağlıyordu, bebeğim geldi, emzirdim. o gece hastanede kaldık, ertesi gün öğlen eve çıktık. hastanedeki gece hala kateter belimde olduğu için biraz bel ağrım oldu, dikişim de hafif sızladı. sabah kateter çıkıp, duş da alınca hiçbir şeyim kalmadı, yeniden doğmuş gibiydim.
evde de hiç yatmadım, hem bebeğimin hem kendimin tüm bakımlarını kendim yaptım. ilk 4 gün 5 kg gitti. bugün itibariyle de 7 kg vermişim. toplamda zaten 6,5 kg almıştım.
şimdi düşününce rüya gibi geliyor herşey... herkese böyle kolay doğumlar diliyorum, bebişlerinizi sağlıkla alın kucaklarınıza...
tam 40 haftayı doldurduktan sonraki gün...biz doğum çantamızın içindekileri hazır etmiştik kardeşimle, ama bi türlü çantaya yerleştirmemiştik daha bebek kanala yerleşmemiş dediği için doktor. son kontrolümüzde doktor hala sancı yok,aşağı da inmemiş, perşembe günü de gelin bakalım, olmadı Cuma suni sancıyla alırız bebeği demişti. bizim evde de hep "çanta hazır değil tabi gelmez bebek" geyiği oluyordu. ve biz kardeşimle çarşamba akşam doğum çantamı yerleştirdik. demekki oğlum gerçekten de çantayı bekliyormuş
gelelim hikayemize: 28 agustos sabaha karşı 4.30 da sancılarım başlamış, başlamış diyorum çünkü ben onları gaz sancısı sandım başta...tam iki kasığımın ortasında ama tuvalete gitme ihtiyacıyla beraber başladı sancılarım, sürekli tuvalete gidip durdum, bi yandan da acaba doğum sancısı mıdır diye de saate bakmaya başladım, 15 dakikada bir 3-4 dakika sürdüğünü farkettim ama nişan v.s. gelmediği için de ev ahalisini telaşa vermemek için biraz daha bekledim. sabah 6.30 da tuvalete gittiğimde de çok hafif pembemsi bi leke görünce hemen doktoru aradım, hastaneye gelmemi söyledi...sevinçten uçuyordum,kaydirigubbakcemile2 hemen eşimi ve kardeşimi uyandırdım, durumu söyledim; duşumu alıp üzerimi giyindim. sonra da annemle babamı da uyandırdık, ama onlara evde kalmalarını kontrolden sonra eğer yatış olursa hastaneye gelebileceklerini söyleyerek zar zor razı ettim. eşim ve kardeşim kahvelerini içti, ben de son hamile pozlarımı:CüvCüv: çekilip arabayla hastanenin yolunu tuttuk. hastaneye vardığımızda hemşire NST ye bağladı. 40 lara çıkıyordu arada sancılar, alttan muayene etti 3 cm açılmam varmış, doktoru bilgilendirdik tamam yatışını yapın demiş. telefonda da doktorumla konuştuk, herşey yolunda giderse akşama doğurmuş olursun dedi. anne baba, kayınvalidemlere haber verdik. herkes yola çıktı.
bana kahvaltı getirdiler, kardeşimle ve eşimle güle oynaya kahvaltı ettik. NST de bakmaya devam ettik ama sancılarım durdu, ben de bunun üzerine hemşireden cihazı sökmesini ve dolaşacağımı, merdiven çıkıp inerek doğumu hızlandırmak istediğimi söyledim. bu arada aromaterapik bir yağ karışımı hazırlamıştık kardeşimle, onu kokluyordum. hemşire istediğimi yaptı ve ben yarım saat kadar dolaşıp yan yan yengeç gibi merdiven çıktım sırnaşık şeysırnaşık şeysancılarım hafiften gene başladı. tekrar NST ye bağlandım, ama NST de sancı görünmüyordu, beklemeye başladık. bu arada öğle yemeği de yedim, sonra saat 14.00 gibi epidural normal istediğim için epidural kateterim takıldı, odaya çıktık. doktorum 15.00 gibi geldi muayene etti 3-4 cm di hala açıklık, suni sancı verelim dedi. serumu bağladılar NST de bağlandı. veeee sancılarım başladı...kardeşim eşim annem babam kayınvalidem hepsi yanımdaydı...eşim ve kardeşim sürekli başımda elimi tutuyorlardı, aralıklarla 5-6 tane şiddetli sancı geldi ama 1 dk kadar sürüyordu, derin nefesler alıp idare etmeye çalıştım. hemşireyi çağırıp epidurali ne zaman vereceklerini sordum, doktorumu çağırdılar; muayene edelim açıklığa bakalım epidural verelim dedi. muayene etti ve o inanılmaz sözleri söyledi: "ne epidurali, hadi gözünaydın Eylemcim doğuruyorsun, açılma tam, bebek geliyor"..kulaklarıma inanamadım, ne ben ne eşim ne kardeşim, hiç kimse bu sözleri bu kadar erken beklemiyordu. bir telaş başladı, doğumhaneye indirildim, bir sancı da yolda geldi ama umurumda değildi artık. bir yandan da içimden "tüh, epidurali de kullanamadık" diye geçirdiğimi hatırlıyorum. eşim benimle doğuma girip fotograf çekecekti, son anda heyecanlanıp vazgeçmiş, yerine doğumhanenin kapısından steril kıyafetlerle elinde koca bir fotograf makinesiyle kız kardeşim girdi. herşey rüya gibiydi, bundan sonrası ise su gibi aktı gitti. doğurmam sadece 4 dakika sürdü, iki kez ıkındım; ikinci de oğlum fırladı.:lepi:
1 tane dikiş atıldı, bu sırada epidural kullanıldı, yani kateter boşa gitmedi.kaydirigubbakcemile2kaydirigubbakcemile3 oğlumu silip hemen bana verdiler, sonra da vücut ısısını düzenlemek için ısıtmaya götürdüler. benim de plasentam doğurtuldu ve dikişim atıldı, hiç ağrım sızım kalmamıştı. Bebeğim çıktığı andan itibaren yaşadığım rahatlama ve mutluluğu kelimelerle anlatamam. doktorum, hemşireler, anestezi doktoru ve diğer doktorlar beni tebrik ediyoorlardı, bu kadar kolay doğum yaptığım için. odama çıktım, eşim ve herkes ağlıyordu, bebeğim geldi, emzirdim. o gece hastanede kaldık, ertesi gün öğlen eve çıktık. hastanedeki gece hala kateter belimde olduğu için biraz bel ağrım oldu, dikişim de hafif sızladı. sabah kateter çıkıp, duş da alınca hiçbir şeyim kalmadı, yeniden doğmuş gibiydim.
evde de hiç yatmadım, hem bebeğimin hem kendimin tüm bakımlarını kendim yaptım. ilk 4 gün 5 kg gitti. bugün itibariyle de 7 kg vermişim. toplamda zaten 6,5 kg almıştım.
şimdi düşününce rüya gibi geliyor herşey... herkese böyle kolay doğumlar diliyorum, bebişlerinizi sağlıkla alın kucaklarınıza...
