Merhaba kizlar,
Direk konuya girecegim. Bilenler bilir Bir senenin biraz ustunde bir iliskim var. Ve bu iliskiye erkek arkadasim da ben de cok emek verdik. Cok seyde uzlastik.. Buyuk sorunlarimizi birer birer hallederken, en buyuk sorunlardan birini daha yeni fark ettim: Ben ofkelenince gozum hic bir seyi gormuyor ve asiri kirici oluyorum. Ben en gec 12 de eve gelmeye calisiyorum her disari ciktigimda. Daha once daha gec geldigimde evde bizimkilerle sorun olmustu o yuzden 12 dedin mi eve gelmeye calisiyorum. Neyse, dun erkek arkadasimla guzel bi gun gecirdik. Onun arkadaslarinin onceden planladigi bi bulusma vardi saat 22:30 da. Biz o saatlerde sinemadaydik. Neyse sinema cikisi hadi bari tek bisey ic bizimle, sonra eve gidersin dedi (saat 23:10 falan), tamam dedim gittik. Oraya varmamiz 23:40 gibi oldu. Biraz sohbet ettim, bi kac oyun oynadik arkadaslariyla, en fazla 15 dk falan durdum, sonra eve gitmek zorunda kaldim. Erkek arkadasimda orda kaldi. Bulundugumuz ortamda 4 tane bekar kiz vardi. 7 tane falan da erkek vardir. Bunlar normalde sevgilimin hep takildigi insanlar. Ben hic dahil olamiyorum cunku hep gec saatlerde bulusuyorlar...
Kiskandim.. Onun orda bensiz arkadaslariyla cok guzel vakit gecirmesini kiskandim. Benim hic dahil olamadigim ortamdaki kizlarla oyunlar oynayacak, beraber muhabbet edecek, iyi vakit gecirecek.. Cok kiskandim. Cunku sadece dun degil, hep olan bisey bu.
Saat 2 de bunu aradim "ne yapiyorsun?" diye, yakin bi erkek arkadasi, onun sevgilisi, ve kizlardan biriyle oyun oynadigini soyledi. Cildirdim. "Neyin var iyi misin?" diye sordu, hayir cok rahatsiz oldum dedim. Cok hafif tartistik, sonrada telefonu kapattim ben. 5 dk sonra aradi "yoldayim eve gidiyorum" dedi, sonra da kiyamet koptu. Kiskanclik krizine girmistim resmen ve ona "bu iliskiye verdigim emekler icin pismanim" dedim.
Aslinda yalan soylemedim. Bazen gercekten oyle hissediyorum. O kadar cok emek verdim ki.. Ilk cikmaya basladigimizda her gece icen, hic bi amaci olmayan, oylesine bir iste calisan biriydi. Simdiyse Okula geri dondu, lisans aldi, bir kac yerle is gorusmeleri yapiyor.. Bazen dusunmeden edemiyorum butun kotu zamaninda ben yaninda oldum, onun adam gibi biri olmasi icin cabaladim, simdi ayrilirsak, bir baska kiz bunun zevkini cikaracak.. Bu dusunceden o kadar cok tiksiniyorum ki bazen butun yaptigim emekler icin pisman oluyorum iste.
Neyse ben ona oyle deyince, o bir anda aglamaya basladi. Hic oyle olmamisti daha once. "Ne diyorsun? Kapatmam lazim." dedi cunku konusamiyordu. Ben dedigimden aninda pisman oldum onu oyle duyunca. "dur yanlis anladin oyle demek istemedim" dediysem de fayda etmedi. Telefonu kapadik..
5 dk sonra dayanamadim yine aradim. Sesi daha iyi geliyordu. Konustuk bu defa uzun uzun. Her ay boyle yaptigimi soyledi. Hep cok iyi cok sevimli bir sevgili oldugumu, ama ayda bir sefer onu kalbinden vuran bir laf ettigimi soyledi. Dogru yapiyorum. Her yaptigimdan sonrada vicdan azabindan eriyorum. Suanda da vicdan azabi cekiyorum. O beni suana kadar kiracak tek bir soz etmedi ama ben onun kalbini destim resmen
Napicam ben? Araniz da boyle olup da duzelen var mi?
(bu arada ben sevgisiz, saygisiz bi ailede buyudum. Babam anneme hep hakaretler ederdi. Bosandilar hala ayni evde yasiyorlar. Hala cok cirkin, huzursuz bi evdeyim. O yuzden sevdigini kirmamaya calismak nedir ben bu sevgilimde ogrendim. Ama hep bu cocuklugumdan gelen kotu tecrubenin tuzagina dusuyorum ofkelendigimde
( )