ocuunuzun kayp olmasn lmesine yeler misiniz?

Sardunya' cım!

Öncelikle; bu konuya dikkat çekmek istediğin için, seni tebrik ve takdir ederim...
Başkalarının derdini, kendine dert edinebilecek kadar güzel ve ince bir kalbe sahip olman beni çok mutlu etti...

Keşke hepimiz aynı pencereden bakabilsek, aynı hassasiyetle yaklaşabilsek olaylara...

Sorunu kafamda canlandırdığımda, o acının büyüklüğünü daha iyi anladım...

Benim de bir oğlum var, canımın bir parçası...
Uğruna her şeyimi feda ederim...

Eğer böyle bir durumla kaşrı karşıya gelirsem, ne düşünürüm, bilmiyorum inan...
Aklıma dahi getirmek istemiyorum..
Tek dileğim; Allah' ım, kimseye böyle bir acı yaşatmasın...

Açmış olduğun bu konu sayesinde; biraz olsun empati yapabilme imkanı kazandım...
Sanki kendi başıma gelmiş gibi içlendim...
Başkalarının hislerini daha yakından kavrayabildim, yetersiz de olsa...

Bunun için sana çok teşekkür ederim...
Hep böyle güzel kalmanı dilerim...​
 a.s.
 


Ferzacım güzel dostum övgüne çok teşekkür ederim ....

biliyorum sen bunu biliyorsun ama ben gene de sana cevap verdiğim bu mesajımla tekrar seslenmek istiyorum...

bir çok kişi beni yanlış anlıyor bazıları ise anlatmama rağmen anlamamakta direniyor; amacım anket değil...amacım dikkat çarpıcı bir başlıkla sayısı hayli yüksek olan çocuk kayıplarına dikkat çekerek başımıza felaket gelmeden önlem almaya teşvik etmek...

"dikkat çekeceksin de ne olacak nirvanaya mı ulaşacağız" diye alay edenler de oldu..olsun hiç önemli değil benimle dalga geçmeleri küçümsemeleri hiç dert değil önemli olan çocuklara kötü birşey olmasın...

henüz 9 yaşında minik bir kız çocuğu iken uludağa kaçırılmak istenen 5 yaşında ki erkek çocuğunu sapığın elinden kurtarmış bir yetişkin olarak ne yaptığımı çok iyi biliyorum...

beni anladığın için sana çok teşekkür ederima.s.
 



sen bi meleksin canim benim duyarli yardim sever iyilik melegim seni bilen biliyo
helal olsun tbrkler canimcigim gerisinide bosver cok yerinde ve hisabet bi konu acmissin bukadar emek veriyo ve bizi bilgilendiriyosun daha ne isterizki en azindan kendi adima
heleki keske elimden daha fazlasi gelse
9yasinda yaptiginada masallah kücük yasda ama büyük kocaman bi yürege ve cesarete sahipmismissin helal olsun sana melegima.s.
 

çok teşekkürler tatlım herşey çocuklar masum meleklerimiz için...

9 yaşında yaz tatilimde her sene olduğu gibi Bursa ya anneannemlerin yanına gitmiştim.... Bursa merkezde apdal camiinin dışında apdal çeşmesi üstünde oturmuş simit yiyordum...anneannemlerin komşusunun oğlu 5 yaşlarında ufacık bir çocuk yanıma geldi...derken bir adam yanımıza yaklaştı...çocuğu elinden tutup yürümeye başladılar...içimden bir ses bana koş annesine haber ver dedi...

koşarak hemen orda ki camdan annesi baksa görür yani 20-30 adım mesafelik yol bağırarak teyze dedim böyle böyle...kadıncağız bir fırladı evden..(anlatırken bile aynı anları yaşıyorum tüylerim diken diken oldu etkisinden hiç bir zaman kurtulamadım) koşa koşa yalın ayak başörtüsü takmadan gitti peşlerinden bekledim orda heyecanla...biraz sonra kadıncağız elinden tutmuş oğlunu ağlaya ağlaya dönüyor...(ya şimdi bile ağlıyorum) bana sarıldı teşekkür teşekkür öpe öpe bir hal oldu...

o adamla tam caddeye varmak üzerelerken yetişmiş yanlarına adam kadını görünce çocuğu bırakıp kaçmış...adam çocuğa demiş ki " seni uludağa gezmeye götüreceğim sana şeker dondurma alacağım" çocuk işte eline yapışıp gitmiş.
 
Son düzenleme:
Olaylar nasıl gelişti bilmiyorum...
Bildiğim tek şey; her zaman doğru olarak anlaşılmamızın mümkün olmadığı..

Herkesin, bizi doğru olarak anlaması mümkün olmadığı gibi, bizim de herkesi doğru anlayabilmemiz mümkün değil..
Eğer bunu unutmazsak; daha az yara alırız...

Henüz konuyu yeni gördüğüm ve silinen mesajları görmediğim için; ne söylesem bilmeden konuşmuş olurum...

Sadece kendi adıma şunu söyleyebilirim:
Evladı kaybolmuş insanların acılarını; artık daha iyi kavradım ve onlarla birlikte içim yandı...
Duygusal karmaşalarını, damarlarımda hissettim.

Bu konuda ne gibi önlemler alınabilir bilmiyorum ama; en azından kendi evladımı, uzaktan da olsa, daha çok gözlem altına alacağım...

Sağolasın!!​
 
canım bu aralar gerçektende hayli fazla gündemi işgal eden bir konuya dikkat çektiğin için sana çok teşekkür ederima.s.

çoğu ihmalden kaynaklı malesefki:1no2:

böyle bi dünyada artık erkek olsun kız olsun, küçük yada büyük olsun

çocuklarımızı asla güvendiğimiz insana bile yalnız bırakmamalı,emanet etmemeliyiz.

çünki öyle bi devirde yaşıyoruz ki malesef,daha sonra ahh vahh etmemek için

önceden tedbirimizi almamız lazım
 
ayy allah korusun ikiside çok çok kötü yaa
sanırım eskişehirde kaybolan çocuktan bahsediyorsun
4-5 yıl önce böyle ufak bir çocuk kayboldu
aiilesinin giyim mağazası vardı,adam resmen çöktü birkaç yıl içinde
mağazayı falan herşey kapattı
 
o kadar zor bi soru ve durumki
verecek cevap bile bulamıyorum düşünürken bile çok zoruma gitti
 
Aslında insanoğlu, ne kadar garip...

Kendi başımıza gelmedikçe, acının büyüklüğünü kavramakta güçlük çekiyoruz...
Kendi başımıza geldiğinde ise; başkalarını duyarsız olarak nitelendiriyoruz...

Gerçekten de, bir insanın bazı şeyleri kavrayabilmek için, bir an olsun; kendini, o acıyı ya da sıkıntıyı yaşayanın yerine koyması gerekiyor...
Hani demişler ya büyükler; "Eşekten düşenin halini, eşekten düşen anlar. " diye. Çok doğru...

Demek bu konudan, bizim de kendimize pay çıkaracağımız şeyler varmış:

Bazen çocuklarımızı yetiştirirken; günlük hayatın akışına kapılıyoruz...
Kimilerimiz çocuklarını gereğinden fazla serbest bırakırken; kimileri de gereğinden fazla baskı altına alıyor...
En iyisi, dengeyi doğru şekilde sağlamak...

Ebeveyn olmak gerçekten zormuş.

Düşünüyorum da; benim oğlum şu an 3 yaşını doldurdu.
Bundan bi kaç sene sonra okula başlayacak...
5-6 sene sonra ise; arkadaşlarında, ders çalışmak için kalmak isteyecek...
İzin vermeli miyim? Vermemeli miyim?
Oğlumun, arkadaşının ailesine nasıl güvenmeliyim?

Onlarla dostluk kurup, nasıl insanlar olduğunu kavramaya çalışsam dahi; kendi karakterlerini gizleme imkanları var...
Hadi bunu da geçtik; aile düzgün olsa bile; çocuğumun arkadaşının, yanlış yönlendirme ihtimali var...

Yolların, sokakların; gün geçtikçe tehlike potansiyeli artıyor..
Artık, öğretmenlere bile güven duyulamaz bir döneme girdik...
Yanlış anlamayın lütfen; ben de bir öğretmenim...

Eskiden annemler bizi, oynamak için mahalleye bıraktığında; evin yolunu anca akşamları hatırlardık...
Şimdilerde ise; çocuklarımızı, apartman altındaki bakkala bile korkuyla gönderir olduk...

Acil bir işimiz çıktığında; komşumuza " Çocuğa bir bakar mısın? Yarım saatlik acil bir işim çıktı. " demeye çekinir olduk...

Bu konuda ne kadar tedbir alırsak alalım, yetersiz geleceğini biliyoruz mutlaka.
Ama en azından, çocuğumuzu; farkettirmeden daha çok gözlem altına almalıyız diye düşünüyorum...

Ve en önemlisi güven vermeliyiz...
O güveni sağlayamazsak eğer; bizden mutlaka bir şeyler saklayacaktır.
Bu da zaten, felaketlerin fitilini ateşleyen çakmak olacaktır...

( Biraz konu dışına kaydım arkadaşlar ama; artık idare edin. Konuyu okuyunca, bunları sizinle paylaşmak istedim... )

Son olarak anne baba olan herkese, "Allah kolaylıklar versin" dilerim...
Gerçekten, çok zor bir meslekmiş...


​
 
Allah korusun çok kötü bir durum...her ikiside çok acı:1no2:
Allah kimseyi böyle bir tercih yapmak zorunda bırakmasın:Saruboceq:
ama banada ölmesini tercih ederim gibi geliyor.
evet ölümün çaresi yok,kaybolanın gelme ihtimali var.
ama bırakın ayları yılları bir gün bile kayıp olsa insan acaba kimlerin elinde,işkencemi ediyorlar,açmı bırakıyorlar,kolunu bacağınımı kesiyorlar,anne diye ağlıyormu bağırıyormu diye düşünmekten kafayı yersenağlama
öbür türlü Allah verdi Allah aldı der,her gün mezarına gider dua eder,en azından küçük melek,günahsız haliyle cennette olduğunu bilirim.
(büyük sözüme tövbe...)
 
konuyu okuyunca yazmadan yapamadim ikiside bir anne icin olumdur basima gelse cildirmakla kalmam heralde canima kiyarim bu konuda cok hassasim kizim kucukken boyle bir tecrube yasadim hala dusundukce kendime gelemiyorum az daha kizimi elimden alip kaciriyorlardi son anda adamin elindeki bayiltici spreyi gordum o anda koseyi donen devriye polislerine dogru cilginca kosusumu anlayamazsiniz o korkumu kalbim agzimdan avcuma cikti sanki dusundukce deliriyorum kendimi kaybediyorum ustelik bunu sadece bu kulupte yazdim esime bi;e diyemezdim Allah kimseye evladinla ayrilik vermesin
 
dusnmesı bıle tuylerı dıken dıken edıtor dımı ben kucukken ogretmenım evren sonsuzdur dedıgınde sonsuzlugu dusunmeye calsır sorgulardam beynım duracak gıbı olurdu ve hemn kafamı dagıtırdım dusunmemek ıcın cevabı olmayan yada bılınmeyen sorular gıbı bu konuda dusunce bıle beynım duruyor Allah kımseyı evladıyla sınamasın tercıhe gelınce oyle bır duruma dusmeden kı Allah kımseyı dusurmesın bunu anlamak cok guc bır anne olara bır umut derdım sanırım
 

kesinlikle katılıyorum.aynı şeyleri düşünürdüm.:çok üzgünüm:
 
hayattaki en kötü şey belirsizliktir.... nerede ,nasıl, ne durumda soruları her an her dakika insanı yer bitirir....
 
her kayıp haberini duyduğumda; kayıp, ölümden daha beter, diye aklımdan geçiririm.
kaybolanın başına ne geldiği belirsiz. ölünün yeri, akıbeti bellidir hiç olmazsa...

Allah kimseyi evladıyla sınamasın, kimseye kaybı tattırmasın...

çok güzel bir konu açmışsın arkadaşım.
çocuklara çok dikkat etmek gerekiyor. yollarda minicik çocukları tek başına görünce ben ürküyorum, aileleri nasıl rahat ediyor anlamıyorum...

yaşadığımız bir olaydan bahsedeyim...
ilkokuldayken annem bizi okuldan almaya gelmişti, biraz gittikten sonra bir çığlık duyduk, arkamıza döndük baktık, adamın teki 8-9 yaşlarındaki kız öğrenciyi sürüklemeye çalışıyordu. biz dönüp yanlarına gidince adam kaçtı. çocuğu evine kadar annemle bırakmıştık. çok korkmuştu kız.
havanın tam kararmadığı bir saatte, tenha olmayan bir yolda gerçekleşti bu olay.

taciz ya da başka sebeplerle çocuklara zarar vermek isteyenler çok.
başa gelmeden önlemleri almak lazım.
 
Bir annenin evladı öldüğünde ciğerinde kırk tane kandil yanarmış. her gün biri söner ama kırkıncı gün sönmesi gereken kandil ömür boyu yanarmış.Evlat acısı ...

Ne ölümü ne de kaybolmasıyla hiç bir anne yüreği sınanmasın imtahanımız evlatlarımız aracılığı ile olmasın ...

Bunları dilerken tedbirlerimizi iyi almamız gerektiğinide unutmamamız gerekir değil mi?. Gersi Allah! ın takdiri. Acıyı veren Allah muhakkak sabrınıda verecektir.B u acıyı yaşayan tüm annelere Allah Hz.Eyyüp sabrı versin diliyorum...
 
Evlat acısı cok can yakıcı ve kolayca unutulmayacak bır acı..
ama kayıp olması her gun her an bır umutla yasamak

her an acaba nasıl dıye dusunmek ınsanı delırtır..

Ölüm her canlının tadacagı bırşey...


Olumu kabullenmek daha kolay..

Maalesef sapıklar organ mafyası bır anlık kızgınlık..fıtye..vs vs sebeplerden cocuk kacırmalar cocuk kayıpları son yıllarda artmaya başladı....

anneler evımın onu nasılsa bırsey olmaz dıye cocuklarını bırakabılıyorlar
Bu konuda cok dıkkatlı olmalıyız..

Etrafımızda suphelı ınsanlar gorunce polıse haber vermelıyız.
Kımse bana ne dememelı..
her bırımızın basına gelebılır

Rabbım tum cocuklarımız gecnlerımızı korusun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Biriyle ilgili ilk izlenim sonradan değişir mi ?
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
Dribbble
16 - 22 Aralık 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
892
Nhessa
27 Mayıs - 2 Haziran 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
228
Görüntüleme
28K
poncik kelebek
P
Dışarıdan bakışa ihtiyacım var, evliliğim hakkında
4 5 6
Yorumlar
111
Görüntüleme
17K
SudanKovulmusBalik
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…