Kızlar bugün 5. Günü transferin sanırım uzanmaktan belim ağrıyor onun dışında hiçbir belirtim yok
3 ay önce tüp bebekle biyokimyasal yaşadım 5. Gün test yaptım silik bile çıkmadı ha bu arada çok fazla kahverengi akıntım vardı.. negatifi yiyince hiç dikkat etmedim sigara içtim çalışıyorum okulda hızlı hızlı merdiven indim çıktım falan.. 8. Gün eşimin ısrarıyla kan verdim 12 çıktı sonra 500 lere kadar yükseldi kimyasal oldu ama benim gibi başlayıp devam eden bir sürü oldu o süreçte.. yani demem o ki hala umut var yine de her türlüsüne kendinizi hazırlayın..Merhabalar arkadaşlar. Benim de bir hafta önce transferim oldu, üçüncü ve çift embriyo transferi oldum,
Biraz uzun ama anlatacaklarım var …ilk transferimde 3. Gün taze oldum ve ertesi gün sürüntü şeklinde iki adet kırmızı bulgur tanesi kadar kan gördüm peçete ve tutunmadan düştüklerini anladım ve sonuç tahmin ettğim gibi oldu maalesef. İkinci transferimde 5. Gün 1. Kalite çift embriyo transferi oldum ve yine ertesi gün peçeteye ilk transferden biraz daha büyük jelimsi bir sıvının içindeki kahve kırmızı iki kan parçası geldi ( mercimek tanesi kadar) ve yine tutunmadan düştüğünü anladım (doktorum yerleşme kanamasıdır belki dedi ama kesinlikle olmadığını biliyorum ve doğru çıktı maalesef olmadı
Son kalan iki embriyomu , transfer yapılan hastaneyi sevmediğim için başka daha donanımlı bir hasteneye taşıyıp bir hafta önce transferim yapıldı ve yine transfer ertesi maalesef kahverengi lekelenmem oldu bu lekelenme diğerlerinden biraz daha farklıydı ve emin olamıyorum ama yine de umudum pek kalmadı, 5. Gün evde erken gebelik testi yaptım silik çizgi dahi çıkmadı ( hoş çok erken , bazılarında çıkıyor ama bazılarında hiç çıkmıyor anladığım kadarıyla.) Cumartesi günü kan tahlili yapılacak. Lütfen benim için dua edin çünkü bu son
şansımdı .
.İnşallah bebişinizin haberini alırsınız
Bir de elinizden geleni yaptıktan sonra bazen nasip kısmet diyip kenara çekilmek de gerekiyor sanırım. Kendi adıma şunu söyleyeyim düşüncem bu sürece başlarken şuydu :elimden geleni yapayım ve sürece bırakayım kendimi. Ki hepimiz bu sürecin içerisindeyiz. Maddi olarak da manevi olarak da o kadar zor bir süreç ki. Sonucunu hiçbirimiz bilmeden bir sürü yan etkisi olan ilaçları kullanıp bünyemize psikolojimize verdiğimiz zararın haddi hesabı yok. Yuvalar da o kadar çok çocuk var ki. Belki bazen de dünyaya gelmemizin nedenini doğurmak değil de bir çocuğa kucak açmak olarak düşünmemiz gerekiyor. Neyin nasip olacağını bilemeyiz elbet ama tüm yolları tükettiysek de nasip buymuş demeliyiz. İnşallah rabbim bizim gibi çocuk hasreti çekenlerin duasını duyar da hepimize nasip eder. Evet çok duygusal bir süreçteyiz belgesel izlediğimde filin anne olmasını hayranlıkla izleyip bir filin anne olmasına gıpta ettiğim günlerde oldu ama törpüledim tüm duygularımı. 3 yıldır psikolojik destek aldım.evet bizi bizden başka anlayan yok ama bize de kendimizden başka iyi gelecek kimse yok. 
ama 2. Transferim ilki negatif olduğu için korkuyorum burada ki pozitiflikler beni çok iyi hissettiriyor 
