Obsesif Komplsif olanlar...

Çok çok zor bi hastalık kardeşlerimin ikisinde de vardı katlanılır sey değil. Yaşayana allah kolaylık versin diyebiliyorum sadece.
 
kizlar olmamis seyleri olmus gubi dusunup defalarca dusunup duruyorum yaptimmi yapmadimmi icime kapaniorum is yapmayi bile cnm istemiyor ben okb olabilirmiyim
 
Artık kendimi çok iyi hissediyorum doktorum o kadar iyi biri ki ilk gittigimde ağlayarak anlattım kendımı son gıttıgımde gulerek gırdım ıcerı o da şaşırdı ılk defa ıcerı gulerek gıren bır hastam var dıye lustral ve curexol kullanıyodum 7 aylık tedavım bıttı ve ilaçları bıraktım mutluyum huzurluyum sevgilimde bu konuda bana çok destek oldu sağolsun teslim olmamak lazım bu takıntılara kendımı frenlemeyi oğrendim artık :KK49:
 
düşünsel takıntısı olan varmı?mesela kont birse gece vakti çay bitse takıntı oluyo ulaşmak istiyorum hemen gece vakti gidip almak istiyorum alamayıncada takıntı oluyo hatta panik atak gibi bişey oluyo daraltı huzursuzluk geliyo.görüştüğüm konuştuğum birileri olunca karşı cinsten yine heptakıntı ya ansızın giderse ulaşamazssam şüphe ve kuruntular kafaya taktığım her durum beni hayattan koparıyo sadece oraya odaklanıyorum ileri safhalarda iştahsızlık uykusuzlk ve baş ağrısı buna eşlik ediyo yapmam gerekn hiç bir işi yapamıyoru takıntı olunca
 
gerçekten bu hastalığı yenmek çok zor benimde ortaokulda berii var ama bir düşünce bitti diyorsun yendim sonra başka bir düşünce çıkıyor kısır döngü gibi yani...tedavi olmak gerekiyor bence kendim yendim diyenler için söylüyorum ben çok yaşadım çünkü bunu bende bir sürü takıntımı yendim ama hep tekrarladı...arkadaşlar benim sorum okb hastası olup hamilelikte ilaç kullananlar varmı?
 
kızlar çok merak ediyorm eğer hamilelikte ilaç kullanınız varsa cevap yazarsanız çok sevinirim...
 
Ben de vardı okb yıllar önce. Ta 12 yaşımda başlamıştı her şeyi kontrol etmeden duramamam, neredeyse kafayı yiyecek noktaya gelmem. Sırf kapıyı kapamış mıyım diye bakmak için kaç defa yarı yolda eve dönerdim, ütünün fişini çekili gördüğüm halde tekrar tekrar kaç defa prize bakardım. O yaşlarda namaz da kılardım ama ne zorluklarla kılardım Allah bilir. Okuduğum sure kabul olmadı, yanlış okudum vs diye aynı zamanı onlarca kere kılardım ve en sonunda dayanamayıp namazı da bırakmıştım o sıralar... Kendi kendime düzeldim sonraları. Doktora gitmek ya da aileme bu rahatsızlığımdan bahsetmek aklıma gelmemişti o yaşlarda. Halen de %100 düzelmiş sayılmam gerçi, yaptığım işleri kontrol etmeyi severim ama çok şükür o zamanlardaki kadar abartmıyorum artık..
 
Ben de vardı okb yıllar önce. Ta 12 yaşımda başlamıştı her şeyi kontrol etmeden duramamam, neredeyse kafayı yiyecek noktaya gelmem. Sırf kapıyı kapamış mıyım diye bakmak için kaç defa yarı yolda eve dönerdim, ütünün fişini çekili gördüğüm halde tekrar tekrar kaç defa prize bakardım. O yaşlarda namaz da kılardım ama ne zorluklarla kılardım Allah bilir. Okuduğum sure kabul olmadı, yanlış okudum vs diye aynı zamanı onlarca kere kılardım ve en sonunda dayanamayıp namazı da bırakmıştım o sıralar... Kendi kendime düzeldim sonraları. Doktora gitmek ya da aileme bu rahatsızlığımdan bahsetmek aklıma gelmemişti o yaşlarda. Halen de %100 düzelmiş sayılmam gerçi, yaptığım işleri kontrol etmeyi severim ama çok şükür o zamanlardaki kadar abartmıyorum artık..

İlaç Kullanıyorsunuz?
 
cok zor bi hastalık takıntı ve asamamak cok zor.. Allah yardımcımız olsun..
 
İlaç Kullanıyorsunuz?

Yok ilaç kullanmadım hiç. Küçük yaşta başladığı için ne doktor ne ilaç aklıma geldi o zamanlar. Bunun bir tür rahatsızlık olduğunu bile anlamamıştım. Sonralara doğru kendi kendine azaldı çok şükür. Artık günlük hayatımı etkileyecek derecede takıntılı değilim.
 
gerçekten bu hastalığı yenmek çok zor benimde ortaokulda berii var ama bir düşünce bitti diyorsun yendim sonra başka bir düşünce çıkıyor kısır döngü gibi yani...tedavi olmak gerekiyor bence kendim yendim diyenler için söylüyorum ben çok yaşadım çünkü bunu bende bir sürü takıntımı yendim ama hep tekrarladı...arkadaşlar benim sorum okb hastası olup hamilelikte ilaç kullananlar varmı?

Ben ilaç kullanmadım, kendi kendine azaldı zaman geçtikçe. Bende de tekrarlar arada bir ama başa çıkılacak seviyede oluyor artık. Mesela önceden 40 defa kontrol ettiğim bir şeyi şimdi 2-3 defa kontrol ederim ve beni rahatsız etmez bu durum. Sayıyı daha da artırmaya kalkınca hemen diyorum "Boşver, kontrol ettin yeterince!" ve bırakıyorum.
 
senin adına çok sevindim canım...benim bünyemi etkiliyo artık sıkıntı mideme vuruyo kendimi iyi hissetmiyorum o yüzden çok zorlanıyorum:KK43::KK43:
 
Bende bugün OKB testini yaptim çünkü belirtiler var yuksek cikti ama Dr a gitmeyi düşünmüyorum su anda beni çok rajatsiz etmiyor bazen geriyor tabi ama dusunmemeye calisiyorum
 
Önce bu düşünceleri üretiyor sonra da inanıyorum demek ki.
Düşüncelerim aklımı çeliyor diyebilir miyim?
Ben beni kandırıyorum...
Öyle olduğuna kendimi inandırabildiğime göre öyle olmadığına da inandırabilirim.
 
Benim takıntımda kapı kitlimi ocagı kontrol etme. defalarca çok kötü bişey bu nasıl gecer zaman zaman şiddetleniyor sebebini anlamış değilim.görüyosun ama için rahat etmiyor temel sebebi nedr neden böyle oluyo arastrmak lazm

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
aynısı bendede var ocagı kapatıyorum gozüme inanmıyorum vanasını kapatıyorum bakıyorum.sıkıyorum iyice öle rahat ediyorum.aklıma,gözüme,inanmıyorum resmen yaptıgım sacma biliyorum ama elimde degil coksükür artık okadar degilim ama sıkca ayetel kursi okuyun
 
Benimde bir çok takıntım var insanlara anlatmak çok zor algılayamıyorlar sizde anlatamadıkça sinitleniyorsunuz ilaç tedavisi kabul etmediğim için kendim üstesinden gelmeye çalışıyorum zor bir durum hepinizi anlayabiliyorum bir kitap okuduktan sonra çok hafifledi ara ara ataklar geliyor tabi ama sonrasının panik atağa çevirebileceğini düşündükçe kendimi düşümcelerimi dizginlemeye çalışıyorum zeka düZeyi yüksek hayal gücü geniş insanlarda çok fazla görülen bir durum ben çok zor günler yaşadım bu hastalıkla ilgili şimdi daha iyiyim kendi tedavimi kendim yapmayı öğrendim şükürler olsun
 
:) herkesin bir derdi var, öyle veya böyle... Ben uzun bir süredir ara ara tedavi görürüm. En çok sevdiğim de şu Prozakt :) onu kullandığımda mutlu olduğumu görmek beni çıldırtsa da bir müddet kendimi toplayana kadar kullanıyorum, sonra doktoruma uğrayıp takıntılarımla ilgili konuştukça rahatlıyorum ve bir müddet sonra doktorumdan artık ilaç kullanmak istemediğim için azaltarak bıraktırmasını istiyorum. İlk doktora gittiğimde orta ikinci sınıftaydım ve kendim tek başıma gitmiştim , şimdi 47 yaşındayım . Ölüm korkum çok fazlaydı .... tabi buna bağlı olarak her an öleceğim diye her yeri temiz bırakmak, ara ara vasiyetimi tekrar yazıp görülebilir bir yere bırakmak , sanki her an taşınacakmışım gibi yaşamaktaydım. Şimdi aslında ölmek istiyorum ama korktuğum için intihar edemiyorum, sürekli kullanmak zorunda olduğum astım ilaçlarını kullanmayarak ölüme yaklaşmak istiyorum......
Eğer kendinizi rahatsız hissediyorsanız bence konuşabileceğiniz bir doktoru tercih edin. İlaçlardan daha iyi gelecektir....


Valla sen benim ablam sayılırsın sana uğur koşarın Allah de ötesini bırak kitabını tavsiye ederim ablacım bende çok ağır dönemler geçirdim tedavi gördüm ilaçla sadece bastırıyoruz bırakınca yine aynı beyni kontrol etmenin yolunu bulmak herekli buda kolay değil hastalığın önemli noktası beynin senden bağımsız yapıyor bunları Allah yardımcın olsun ne intiharı okadar kötü durumda insan varki şükürki bak dertleşebikiyoruz dertleşebilecek parmaklarımız bile var
 
merhaba

Ben de okb liyim. Başlangıcı 12 yaşıma kadar dayanıyor, şimdi 27 yaşındayım. 4 sene önce çok ağır bi süreç geçirdim sonunda hastaneye yatmak zorunda kaldım...çok zor günlerdi,düşünsel takıntılarım yüzündendi,hata yapma korkusu,terkedilme korkusu vs. ağır depresyon geçirdim,2 sene sonra doğru ilaç kombinasyonunu bulduk sağolsun doktorumla. 2 sene kullandım ilaçları şimdi bırakma aşamasndayım ama korkmuyor değilim,bazen sanki korkularım yokluyo saniyelik...öyle işte. kitaplar okuyup düşünce yapımı değiştirmeye çalışıyorum.
 
merhaba

Ben de okb liyim. Başlangıcı 12 yaşıma kadar dayanıyor, şimdi 27 yaşındayım. 4 sene önce çok ağır bi süreç geçirdim sonunda hastaneye yatmak zorunda kaldım...çok zor günlerdi,düşünsel takıntılarım yüzündendi,hata yapma korkusu,terkedilme korkusu vs. ağır depresyon geçirdim,2 sene sonra doğru ilaç kombinasyonunu bulduk sağolsun doktorumla. 2 sene kullandım ilaçları şimdi bırakma aşamasndayım ama korkmuyor değilim,bazen sanki korkularım yokluyo saniyelik...öyle işte. kitaplar okuyup düşünce yapımı değiştirmeye çalışıyorum.
 
Herkeste farklı bir belirti gösteriyor sanirim.ben de kendimi çok günahkar kotu ve gereksiz biri gibi hissediyorum.bunu yok etmek için cabaliyorum ama bu düşünce benim tüm günümü mahvediyor.sürekli agliyorum ruh gibi dolasiyorum.beynimin içinde deli gibi düşünceler dolasip duruyor :'(
 
X