Hayatının fırsatı karşına çıkmış daha ne istiyorsun arkadaşım. Olmadı yapamadın mı olsun denedim dersin. Sonra bu fırsatı nasıl kaçırdım diye pişman olmaktan daha iyidir. Hocanda okeyi vermiş bence hiç düşünme. Sonucuda bize bildir. Çok heyecanlı.Merhaba kızlar nasılsınız? Nasıl gidiyor hayat?
Ya ben yine saçma hallere girdim, lütfen anlatacağım hale gülmeyin olur mu? Eşim 3-4 gündür makaraya sarıyor zaten, ben de sinirlenmeye başladım. İçim içimi yiyor, karman çorman oldum, boyumdan büyük işlere girdim...
Belki de derdim "Başıma durduk yere dert çıkarmak" gibi bir şey. Okuyunca bu hissi alacağınızı tahmin edebiliyorum.
Üstü kapalı yazacağım ifşa olmamak için, eksikleri olacak, bağlantı kuramayacağınız yerleri olabilir yani çok şeapmayın, yazmaya ihtiyacım var, benzer hikayeler duymaya. "Ben de şöyle bir şeyi ilk kez bir sorumluluk altında yaptım ve alnımın akıyla çıktım" demenize, kendinizden anlatmanıza...
Kimileriniz biliyor, kendimce kurstu şuydu buydu bir yeteneğimin üzerine gitmeye çalışıyorum.
Bu süreçte kara kalem başladık, suluboya, guaj falan fıstık... Sonra yeniden akriliğe geçtim.
Anlayacağınız şu an kağıt ve tuval üzeri fena sayılmam resim konusunda. Bir de işte 50x50 cmlerden büyük alan resim yapma tecrübem yok diyeyim. Minik adımlarla, başlangıç ile orta çizgi arasında bir yerlerdeyim bu konuda.
Geçen gün eşim bir ilan görmüş, bakmış ilan tanıdık da "Benimki bu işi kotarır" demiş.
Bana söyledi, dedim "Ne yapacağım, ne diyorsun, ayrıntıları neler?" böyle heyecanla korku arası bir şeyler yaşadım. Hani kendi güvenli alanımda, kafama estiğince çizip boyamak ayrı, birinin siparişi ile emanet bir iş yapmak apayrı haliyle, o sorumluluk hissi şu ufacık konuşma ile bile omuzlarıma bindi.
Eşim de "Bi görüşün konuşun yahu zorla mı, bi bakarsın, yapamam dersen çekilirsin ne olduğu belli değil" filan deyip beni sürükledi diyeyim. İlanda "Yağlı boya yapacak ressamlar aranıyor" gibi bir şeydi baktım.
Yağlı boya yaptın mı hiç derseniz, yapanı yakından gördüm o kadar. :/
Neyse, görüşmeye gittik işte sanırım cuma günüydü. "Bi göreyim bakayım,yapamam derim olmazsa, hem adamlar seni istemeyecek belki ne biliyon?" diyorum içimden, hem koşa koşa gidesim var, hem geri basıyorum filan öyle şeytan çarpmış bir haldeyim. Konu resim olunca da gereksiz bir heyecan yaşadığım doğrudur, hayallerimin istilasına uğruyorum.
İşte oturuldu, dış mekana istiyorlar boyayı yarı kapalı bir yer, ortalama 50 metrekarelik bir alan (ki alanı görünce zaten elim ayağım bi titredi), tavana yakın bir yer (boyama için iskele kurulması gerekiyor) ve tahta üzerine boyama.
Dedim "Benim için resmetme konusunda şu an tüm gördüklerim bir ilk, bu kadar alan, bu kadar yüksekte, tahta üzeri yağlı boya, ömrümde yanından geçmedim." Eşim de, mekanın sahibi olan arkadaşı da "Denersin" diyorlar. Adam ilanına cevap bulamamış haftalardır ya da artık fiyat konusunda mı anlaşamadılar, isteklerini yapamam diyenler mi oldu bilmiyorum, tek aday olarak karşısında beni görünce salası gelmedi sanırım. Sonra "Ne yapılabilir, nasıl bir resim çıkarabiliriz" kısmına geçti. Siyah-beyaz yerel bir manzara resmi istiyor bire bir, yağlı boya. Benim için mümkünsüzün mümkünsüzü... :/ Kaçıp gidesim var bir yandan, bir yandan kendimi deneyesim var, bir yandan kendim için önemli bir adım olacak diyorum çünkü mekan buranın sağlam bi markası diyebilirim, orada benim yaptığım bir şeyin bulunması demek hayalime giden yolda kestirme bulmak gibi bir şey (Çok göz önünde bir yer ve her kesimden insan geliyor oraya), bir yandan korkarım filan...
Sonra daha açık konuştum hani "Bakın dedim ben siyah beyaz yapamam tarzım değil, renk kullanırım", adam "Tamam renkli olsun cart olmadıktan sonra sorun yok" der, ben "Her türlü rengi kullanırım, ayırt etmem, çocuk resmi gibi çıkarırım" derim "Örnek görebilir miyim" der, insta sayfamı gösteririm ve adam "Sizin yapmanızı istiyorum kabulüm, buraya özel bir şey olsun" der. Nereden yan çizmeye kalktımsa, adam da inadına kabul etti. Kızlar ben en son manzara resmini ortaokulda 35e 50 cm kağıt üzerine guajla yaptımŞimdi rengarenk, tamamen kendi tarzımda, mekana özel, orijinal, yarı hayali bir manzara resmi ister haldeler benden... "Deneyelim, tamam" dedim ama ilave ettim "Benim için çoğu şey ilk olacak burada, bu sebeple yapamadığım bir noktada takılı kalırsam, sizin de en az zararla döneceğinizden emin olmak isterim" filan dedim. "Siz kafanızı yormayın o kısmına, yaparsınız, bana gösterdiğiniz resimleri siz yaptıysanız, buranın da altından kalkarsınız" dedi adam da, teselli moduna geçti.
Gelin görün ki... Cumadan beri, uykularım yarım...
Hocamla konuştum, "Hocam beni biliyorsunuz, yapabilir miyim, yapamaz mıyım siz söyleyin dürüstçe söyleyin nolur" dedim. "Yaparsın, o potansiyel var sende. Yapamayacak olsan, çekil derdim, istersen yemin de edeyim, yaparsın biraz kendine güven! Ve taslağını hazırlamaya başla şimdiden, yağlı boya videolarını da bol bol izle, akrilikten çok farkı yok sadece su yerine yağ kullanacaksın, yaparsın" dedi... İçime su serpti sağ olsun. Ama sadece o an... "Takıldığın yerde resmin fotosunu at, ben seni yönlendiririm" de dedi, izleyeceğim basit yöntemleri de söyledi, not aldım ettim... Rahatladım... Ama yine sadece o an rahatladım.
Resim kafamın içinde tamamen hazır, zaten oraya baktığım an oluştu ne yapılabilir ama... İcraat?
İçim içimi yiyor kızlar. "Yapamazsan rezil olacaksın biliyorsun değil mi?" diyor bir tarafım.
Eşim zaten halime gülüyor ona ayrı sinirleniyorum, "Hadi bakalım gazan mübarek olsun" deyip sırıtıyor.
Anneme söyledim böyle böyle "Güvenlik önlemini iyi alsınlar" diye başladı o da, iskeleden tersine beyin üstü çakılma ihtimalimi de hatırlattı kendisi sağ olsun.
Bugün pazartesi ve sanki yarı yarıya depresyonda gibiyim; bir yanım "Yaparsın, hatta bunu yaptıktan sonra kendine güvenin gelecek, kendin için yapmak zorundasın" diyor, bir yanım "Ya en kötü ne olabilir basarsın astarı sıfırlarsın hata kaldırır nasılsa manyak mısın ne düşündün be" diyor, "Bir yerden başlaman gerekiyordu, erken değil tam zamanıdır belki" diyor öbür yanım, derinden bir yerden bir korku da "Orada yapamazsan, milletin içinde rezil olacaksın" diyor... İçim şişiyor... Eşimi boğasım geliyor "Neden o ilanı kafama soktun" diye, "Bu işi hakkıyla yaparsan nasıl bir yol kat edeceksin hayal edebiliyor musun" diyorum bazı bazı kendime, "Amma büyüttün alt tarafı resim" diyorum, "Her şey hazır başına gelip oturacaksın ve berbat bir şey çıkarırsan bunu herkes görecek biliyorsun değil mi?" diyorum, diyorum diyorum... Korkuyorum.
Eşine kızmak yerine teşekkür etmelisin. Hayatının fırsatını ayağına getirmiş. Yapamayacak olsan sence esin seni boyle bi ise bulastirip rezil olmana göz yumar mi? Heleki bide eşinizin tanıdıgıymis. Esin mekan sahibi hocan hepsi sana bu kadar güvenerken senin kendine güvensizliğin neden? Silkelen iç sesindeki olumsuz cümleleri sustur ve kendine güven. Yaparsın senMerhaba kızlar nasılsınız? Nasıl gidiyor hayat?
Ya ben yine saçma hallere girdim, lütfen anlatacağım hale gülmeyin olur mu? Eşim 3-4 gündür makaraya sarıyor zaten, ben de sinirlenmeye başladım. İçim içimi yiyor, karman çorman oldum, boyumdan büyük işlere girdim...
Belki de derdim "Başıma durduk yere dert çıkarmak" gibi bir şey. Okuyunca bu hissi alacağınızı tahmin edebiliyorum.
Üstü kapalı yazacağım ifşa olmamak için, eksikleri olacak, bağlantı kuramayacağınız yerleri olabilir yani çok şeapmayın, yazmaya ihtiyacım var, benzer hikayeler duymaya. "Ben de şöyle bir şeyi ilk kez bir sorumluluk altında yaptım ve alnımın akıyla çıktım" demenize, kendinizden anlatmanıza...
Kimileriniz biliyor, kendimce kurstu şuydu buydu bir yeteneğimin üzerine gitmeye çalışıyorum.
Bu süreçte kara kalem başladık, suluboya, guaj falan fıstık... Sonra yeniden akriliğe geçtim.
Anlayacağınız şu an kağıt ve tuval üzeri fena sayılmam resim konusunda. Bir de işte 50x50 cmlerden büyük alan resim yapma tecrübem yok diyeyim. Minik adımlarla, başlangıç ile orta çizgi arasında bir yerlerdeyim bu konuda.
Geçen gün eşim bir ilan görmüş, bakmış ilan tanıdık da "Benimki bu işi kotarır" demiş.
Bana söyledi, dedim "Ne yapacağım, ne diyorsun, ayrıntıları neler?" böyle heyecanla korku arası bir şeyler yaşadım. Hani kendi güvenli alanımda, kafama estiğince çizip boyamak ayrı, birinin siparişi ile emanet bir iş yapmak apayrı haliyle, o sorumluluk hissi şu ufacık konuşma ile bile omuzlarıma bindi.
Eşim de "Bi görüşün konuşun yahu zorla mı, bi bakarsın, yapamam dersen çekilirsin ne olduğu belli değil" filan deyip beni sürükledi diyeyim. İlanda "Yağlı boya yapacak ressamlar aranıyor" gibi bir şeydi baktım.
Yağlı boya yaptın mı hiç derseniz, yapanı yakından gördüm o kadar. :/
Neyse, görüşmeye gittik işte sanırım cuma günüydü. "Bi göreyim bakayım,yapamam derim olmazsa, hem adamlar seni istemeyecek belki ne biliyon?" diyorum içimden, hem koşa koşa gidesim var, hem geri basıyorum filan öyle şeytan çarpmış bir haldeyim. Konu resim olunca da gereksiz bir heyecan yaşadığım doğrudur, hayallerimin istilasına uğruyorum.
İşte oturuldu, dış mekana istiyorlar boyayı yarı kapalı bir yer, ortalama 50 metrekarelik bir alan (ki alanı görünce zaten elim ayağım bi titredi), tavana yakın bir yer (boyama için iskele kurulması gerekiyor) ve tahta üzerine boyama.
Dedim "Benim için resmetme konusunda şu an tüm gördüklerim bir ilk, bu kadar alan, bu kadar yüksekte, tahta üzeri yağlı boya, ömrümde yanından geçmedim." Eşim de, mekanın sahibi olan arkadaşı da "Denersin" diyorlar. Adam ilanına cevap bulamamış haftalardır ya da artık fiyat konusunda mı anlaşamadılar, isteklerini yapamam diyenler mi oldu bilmiyorum, tek aday olarak karşısında beni görünce salası gelmedi sanırım. Sonra "Ne yapılabilir, nasıl bir resim çıkarabiliriz" kısmına geçti. Siyah-beyaz yerel bir manzara resmi istiyor bire bir, yağlı boya. Benim için mümkünsüzün mümkünsüzü... :/ Kaçıp gidesim var bir yandan, bir yandan kendimi deneyesim var, bir yandan kendim için önemli bir adım olacak diyorum çünkü mekan buranın sağlam bi markası diyebilirim, orada benim yaptığım bir şeyin bulunması demek hayalime giden yolda kestirme bulmak gibi bir şey (Çok göz önünde bir yer ve her kesimden insan geliyor oraya), bir yandan korkarım filan...
Sonra daha açık konuştum hani "Bakın dedim ben siyah beyaz yapamam tarzım değil, renk kullanırım", adam "Tamam renkli olsun cart olmadıktan sonra sorun yok" der, ben "Her türlü rengi kullanırım, ayırt etmem, çocuk resmi gibi çıkarırım" derim "Örnek görebilir miyim" der, insta sayfamı gösteririm ve adam "Sizin yapmanızı istiyorum kabulüm, buraya özel bir şey olsun" der. Nereden yan çizmeye kalktımsa, adam da inadına kabul etti. Kızlar ben en son manzara resmini ortaokulda 35e 50 cm kağıt üzerine guajla yaptım
Gelin görün ki... Cumadan beri, uykularım yarım...
Hocamla konuştum, "Hocam beni biliyorsunuz, yapabilir miyim, yapamaz mıyım siz söyleyin dürüstçe söyleyin nolur" dedim. "Yaparsın, o potansiyel var sende. Yapamayacak olsan, çekil derdim, istersen yemin de edeyim, yaparsın biraz kendine güven! Ve taslağını hazırlamaya başla şimdiden, yağlı boya videolarını da bol bol izle, akrilikten çok farkı yok sadece su yerine yağ kullanacaksın, yaparsın" dedi... İçime su serpti sağ olsun. Ama sadece o an... "Takıldığın yerde resmin fotosunu at, ben seni yönlendiririm" de dedi, izleyeceğim basit yöntemleri de söyledi, not aldım ettim... Rahatladım... Ama yine sadece o an rahatladım.
Resim kafamın içinde tamamen hazır, zaten oraya baktığım an oluştu ne yapılabilir ama... İcraat?
İçim içimi yiyor kızlar. "Yapamazsan rezil olacaksın biliyorsun değil mi?" diyor bir tarafım.
Eşim zaten halime gülüyor ona ayrı sinirleniyorum, "Hadi bakalım gazan mübarek olsun" deyip sırıtıyor.
Anneme söyledim böyle böyle "Güvenlik önlemini iyi alsınlar" diye başladı o da, iskeleden tersine beyin üstü çakılma ihtimalimi de hatırlattı kendisi sağ olsun.
Bugün pazartesi ve sanki yarı yarıya depresyonda gibiyim; bir yanım "Yaparsın, hatta bunu yaptıktan sonra kendine güvenin gelecek, kendin için yapmak zorundasın" diyor, bir yanım "Ya en kötü ne olabilir basarsın astarı sıfırlarsın hata kaldırır nasılsa manyak mısın ne düşündün be" diyor, "Bir yerden başlaman gerekiyordu, erken değil tam zamanıdır belki" diyor öbür yanım, derinden bir yerden bir korku da "Orada yapamazsan, milletin içinde rezil olacaksın" diyor... İçim şişiyor... Eşimi boğasım geliyor "Neden o ilanı kafama soktun" diye, "Bu işi hakkıyla yaparsan nasıl bir yol kat edeceksin hayal edebiliyor musun" diyorum bazı bazı kendime, "Amma büyüttün alt tarafı resim" diyorum, "Her şey hazır başına gelip oturacaksın ve berbat bir şey çıkarırsan bunu herkes görecek biliyorsun değil mi?" diyorum, diyorum diyorum... Korkuyorum.
Bir başla gerisi gelir. Kendine güven üstelik yağlı boya kullanması akrilikten çooook daha kolay
bensanademistim 
Cahil cesareti midir benimki nedir artık, ık mık ettim ama kabul ettim, şimdi de tırnak kemiriyorum işte :)
Güvendiğim şeyleri sıralayayım
1)Bir yere bakarak yapmayacağım. (Bu benim en rahat olduğum şey)
2)Fotoğraf kullanmayacağım.
3)Kafadan yapacağım ki kafamda kalan bir manzarayı hayali unsurlarla işleyeceğim.
Biraz açayım, işin profesyonelini bulmuşken, çünkü bazen hocamın beni abarttığını düşünüyorum.
Yemin ettirdim kadına :/ Ya da ben mi kendimi küçümsüyorum artık bilmiyorum.
Ortaokulda yaptığım guaj manzara resmi yarı hayaliydi ve derece getirdi. Ki o zaman sıfır bilgiydim. İkincilik aldım. O zamanki söylenenlere göre "Yardımsız yapmadığıma" kanaat getirip ikincilik vermişler. (Yardımsız yapmıştım)
Resim için gösterilen yere baktığımda aklıma direkt gelen bu manzara resmi oldu. Yani elimde sadece kendime ait bir yerel manzara resmim var seneler önce yaptığım ve aynısını şimdiki bilgimle yoğurabilir, ekleme-çıkarma yapabilir, bir başka manzara ile bir araya getirebilirim diye düşündüm. Bu da yine aklımda kalanlardan çizeceğim bir manzara daha olacak. Özetle 2 farklı yerden bakıldığında görünen şeyi, tek resim içine biraz çocuk kitabı resmi gibi harmanlayacağım. Gerçekçi olmaması, hata kaldırmayı sağlayacak, hata, üslup olarak yorumlanabilecek. Bu ufak bi kaçış aralığı benim için. Bu kısım kafamda dönüp duran planlardan ibaret şu an.
Fiyat konusuna girmedim hiç biliyor musun? Yani "Şu fiyattan yapalım" diye konuşmadık henüz ve hocama "Ya adamlardan bir şey almasam da olur, ben yapabileyim de" dediğimde hocam da senin dediğin gibi fiyatlar söyleyip "Amatörüm diye sakın kendini ezmeye kalkma, vaktinden vereceksin, baştan konuş, hayrına mı yapıvereceksin kızım salak mısın?" dedi. Adamların muhtemelen bu ısrarı, elbetteki fiyat konusunda bir profesyonelin isteyeceğini istemeyecek olduğumu, biliyor olmaları.
Kara kalem filan onlardan geçtim (Böyle demek de küçümsemek gibi anlaşılmasın hani yıllarca bunu çalışmak gerekiyor, 600 sayfalık perspektif ve anatomi ödevi vermişti hoca, hala tamamlayamadım bile), şu an yağlı boyayı insanlar içinde denemek, hatamı kendime saklayamamak korkusuyla cebelleşiyorum. Tepegöz kullanırsın vb. çok yöntem söyledi işte hocam bilmiyorum akıbetim ne olacak.
Benim arkadaşım mutfak konusunda acayip yetenekliydi. Aklında hep butik pasta dükkanı vardı ama hiç faaliyete geçemedi. Geçen yıl çocuğumun doğum gününde pastayı ondan istedim. Yapamam, olmaz, hiç yapmadım, sadece hayal ettim filan desede ısrar ettim. Sonuç: HA-Rİ-KAAAAA. Şimdi siparişler alıyor ve piyasaya göre tat, şekil, kalite farkı mükemmel. Yaparsınız, dert etmeyin. Ki hocanızda inanıyor yapabileceğinize.Merhaba kızlar nasılsınız? Nasıl gidiyor hayat?
Ya ben yine saçma hallere girdim, lütfen anlatacağım hale gülmeyin olur mu? Eşim 3-4 gündür makaraya sarıyor zaten, ben de sinirlenmeye başladım. İçim içimi yiyor, karman çorman oldum, boyumdan büyük işlere girdim...
Belki de derdim "Başıma durduk yere dert çıkarmak" gibi bir şey. Okuyunca bu hissi alacağınızı tahmin edebiliyorum.
Üstü kapalı yazacağım ifşa olmamak için, eksikleri olacak, bağlantı kuramayacağınız yerleri olabilir yani çok şeapmayın, yazmaya ihtiyacım var, benzer hikayeler duymaya. "Ben de şöyle bir şeyi ilk kez bir sorumluluk altında yaptım ve alnımın akıyla çıktım" demenize, kendinizden anlatmanıza...
Kimileriniz biliyor, kendimce kurstu şuydu buydu bir yeteneğimin üzerine gitmeye çalışıyorum.
Bu süreçte kara kalem başladık, suluboya, guaj falan fıstık... Sonra yeniden akriliğe geçtim.
Anlayacağınız şu an kağıt ve tuval üzeri fena sayılmam resim konusunda. Bir de işte 50x50 cmlerden büyük alan resim yapma tecrübem yok diyeyim. Minik adımlarla, başlangıç ile orta çizgi arasında bir yerlerdeyim bu konuda.
Geçen gün eşim bir ilan görmüş, bakmış ilan tanıdık da "Benimki bu işi kotarır" demiş.
Bana söyledi, dedim "Ne yapacağım, ne diyorsun, ayrıntıları neler?" böyle heyecanla korku arası bir şeyler yaşadım. Hani kendi güvenli alanımda, kafama estiğince çizip boyamak ayrı, birinin siparişi ile emanet bir iş yapmak apayrı haliyle, o sorumluluk hissi şu ufacık konuşma ile bile omuzlarıma bindi.
Eşim de "Bi görüşün konuşun yahu zorla mı, bi bakarsın, yapamam dersen çekilirsin ne olduğu belli değil" filan deyip beni sürükledi diyeyim. İlanda "Yağlı boya yapacak ressamlar aranıyor" gibi bir şeydi baktım.
Yağlı boya yaptın mı hiç derseniz, yapanı yakından gördüm o kadar. :/
Neyse, görüşmeye gittik işte sanırım cuma günüydü. "Bi göreyim bakayım,yapamam derim olmazsa, hem adamlar seni istemeyecek belki ne biliyon?" diyorum içimden, hem koşa koşa gidesim var, hem geri basıyorum filan öyle şeytan çarpmış bir haldeyim. Konu resim olunca da gereksiz bir heyecan yaşadığım doğrudur, hayallerimin istilasına uğruyorum.
İşte oturuldu, dış mekana istiyorlar boyayı yarı kapalı bir yer, ortalama 50 metrekarelik bir alan (ki alanı görünce zaten elim ayağım bi titredi), tavana yakın bir yer (boyama için iskele kurulması gerekiyor) ve tahta üzerine boyama.
Dedim "Benim için resmetme konusunda şu an tüm gördüklerim bir ilk, bu kadar alan, bu kadar yüksekte, tahta üzeri yağlı boya, ömrümde yanından geçmedim." Eşim de, mekanın sahibi olan arkadaşı da "Denersin" diyorlar. Adam ilanına cevap bulamamış haftalardır ya da artık fiyat konusunda mı anlaşamadılar, isteklerini yapamam diyenler mi oldu bilmiyorum, tek aday olarak karşısında beni görünce salası gelmedi sanırım. Sonra "Ne yapılabilir, nasıl bir resim çıkarabiliriz" kısmına geçti. Siyah-beyaz yerel bir manzara resmi istiyor bire bir, yağlı boya. Benim için mümkünsüzün mümkünsüzü... :/ Kaçıp gidesim var bir yandan, bir yandan kendimi deneyesim var, bir yandan kendim için önemli bir adım olacak diyorum çünkü mekan buranın sağlam bi markası diyebilirim, orada benim yaptığım bir şeyin bulunması demek hayalime giden yolda kestirme bulmak gibi bir şey (Çok göz önünde bir yer ve her kesimden insan geliyor oraya), bir yandan korkarım filan...
Sonra daha açık konuştum hani "Bakın dedim ben siyah beyaz yapamam tarzım değil, renk kullanırım", adam "Tamam renkli olsun cart olmadıktan sonra sorun yok" der, ben "Her türlü rengi kullanırım, ayırt etmem, çocuk resmi gibi çıkarırım" derim "Örnek görebilir miyim" der, insta sayfamı gösteririm ve adam "Sizin yapmanızı istiyorum kabulüm, buraya özel bir şey olsun" der. Nereden yan çizmeye kalktımsa, adam da inadına kabul etti. Kızlar ben en son manzara resmini ortaokulda 35e 50 cm kağıt üzerine guajla yaptım
Gelin görün ki... Cumadan beri, uykularım yarım...
Hocamla konuştum, "Hocam beni biliyorsunuz, yapabilir miyim, yapamaz mıyım siz söyleyin dürüstçe söyleyin nolur" dedim. "Yaparsın, o potansiyel var sende. Yapamayacak olsan, çekil derdim, istersen yemin de edeyim, yaparsın biraz kendine güven! Ve taslağını hazırlamaya başla şimdiden, yağlı boya videolarını da bol bol izle, akrilikten çok farkı yok sadece su yerine yağ kullanacaksın, yaparsın" dedi... İçime su serpti sağ olsun. Ama sadece o an... "Takıldığın yerde resmin fotosunu at, ben seni yönlendiririm" de dedi, izleyeceğim basit yöntemleri de söyledi, not aldım ettim... Rahatladım... Ama yine sadece o an rahatladım.
Resim kafamın içinde tamamen hazır, zaten oraya baktığım an oluştu ne yapılabilir ama... İcraat?
İçim içimi yiyor kızlar. "Yapamazsan rezil olacaksın biliyorsun değil mi?" diyor bir tarafım.
Eşim zaten halime gülüyor ona ayrı sinirleniyorum, "Hadi bakalım gazan mübarek olsun" deyip sırıtıyor.
Anneme söyledim böyle böyle "Güvenlik önlemini iyi alsınlar" diye başladı o da, iskeleden tersine beyin üstü çakılma ihtimalimi de hatırlattı kendisi sağ olsun.
Bugün pazartesi ve sanki yarı yarıya depresyonda gibiyim; bir yanım "Yaparsın, hatta bunu yaptıktan sonra kendine güvenin gelecek, kendin için yapmak zorundasın" diyor, bir yanım "Ya en kötü ne olabilir basarsın astarı sıfırlarsın hata kaldırır nasılsa manyak mısın ne düşündün be" diyor, "Bir yerden başlaman gerekiyordu, erken değil tam zamanıdır belki" diyor öbür yanım, derinden bir yerden bir korku da "Orada yapamazsan, milletin içinde rezil olacaksın" diyor... İçim şişiyor... Eşimi boğasım geliyor "Neden o ilanı kafama soktun" diye, "Bu işi hakkıyla yaparsan nasıl bir yol kat edeceksin hayal edebiliyor musun" diyorum bazı bazı kendime, "Amma büyüttün alt tarafı resim" diyorum, "Her şey hazır başına gelip oturacaksın ve berbat bir şey çıkarırsan bunu herkes görecek biliyorsun değil mi?" diyorum, diyorum diyorum... Korkuyorum.
