Hamileyken sürekli doğum hikayeleri okur çoğundada duygulanır ağlardım.
O kadar duygusal bir yazı olmayacak benimki belki ama hamile olan ve doğumu deli gibi merak eden hanımlara biraz güç ve cesaret verecek diye ümit ediyorum.
Hamile kalmadan önce sezeryan yapmayı istiyordum ağrıya sancıya vs dayanıklı olabileceğimi düşünmüyordum.
Ancak hamile kaldıktan sonra normal doğumun anne ve bebek için ne kadar yararlı olduğunu binlerce farklı kaynaktan okudum. Büyüklerden duydum. Etrafımdaki tüm büyüklerim defalarca normal doğum yapmıştı. Arkadaşlarım ise sezeryan.
benim normal doğuma yönelmem hamileliğimin normal geçmesiyle başladı. Doktorum sürekli herşey normal neden sezeryan yapasın ki dedi durdu. Detaylı anlattı yaşayacaklarımı.
Artık 38 ci haftaya geldiğimde içim içime sığmaz hale gelmişti. Geceleri sancıdan uyuyamaz olmuştum. Sürekli kızımın kolu bacağı biryerlerime batar olmuştu. Birde miniğimi görmenin heyecanıyla sezeryan yapmak istiyorum demeye başlamıştım.
Son günler insan iyice sabırsızlanıyor.
Bu arada işe gitmeye devam ediyordum. Akşam 6 gibi çıkıyordum.
2 ocak günü 39. haftamızda yine işe gittim saat 15.00 gibi belimde ağrı hissetmeye başladım. Eşimi aradım pek iyi değilim beni eve götürürmüsün dedim. Beni almaya geldiğinde doktoruma gidelim dedim bir baksın. Gittik sancın yok dedi. Sadece belim ağrıyordu. Alttan muayene etmedi. Eve geldik bizde yorulduğumu düşündüm. Yemek yedik uyumuşum gece 11 gibi uyandım yine belime sancı giriyordu ve sürekli tuvalete gidiyordum bağırsaklarım bozulmuştu. Kasıklarımda hiç ağrı yoktu. Ben doğum sancısı olduğunu anlamadım Eşim dk tutmaya başladı 5 dk bir 30 sn sancı giriyordu gece 12 de doktorumu aradık hastaneye gidin ben hastaneye haber veriyorum şimdi dedi.
Girdim bir banyo yaptım. 5 dk bir 30 sn kıvranıyordum sonra hiç birşey yok gibi geziniyordum.Eşimede tıraş ol kızını böyle sakallı öpme dedim. Heyecandan evde dört dönüyordu :)) Ben sakin olmaya çalışıyordum öyle dayanılmaz bir sancı değildi. Mümkün olduğunca hastaneye geç gitmeye çalışıyordum. Sancıyı evde çekmek daha kolay hastanede makineler serumlar insan daha geriliyor.
Gece 1.5 ta hastanedeydik. Doktorum haber vermişti nöbetçi doktor açılmam varmı diye baktı 2-3 cm açılma var doğum başlamış dedi. Beni odaya aldılar nstye bağladılar serum taktılar. Lavman yapıldı . acımıyor hiç merak etmeyin. Bir liaç sıkıyorlar makattan o kadar. koşa koşa tuvallete gidiyorsun :))
Başladık beklemeye eşimle ikimiz.... kimseye haber vermesini istemedim. sancıları beraber çektik ben bir eşim 9 doğurdu :)) hakkını ödeyemem o kadar yardımcı olduki sağolsun... her sancıda elimi tuttu saatlerce belimi ovdu canım benim...
sancılar gittikçe şiddetlenmeye başladı. Doktorum 4.5 ta geldi. Epidural istedim. Yapıldı sancılarım azaldı. gece 5.30 gibi doğumhaneye alındım. eşimede hadi herkese haber ver artık gelsinler dedim :)) 6. 14 te kızım doğdu bir kaç kez ıkındım. ışte asıl hikaye asıl hayat ondan sonra başladı benim için.
Bebeğimin ayaklarını görüyordum sadece doktoruma kaldır yüzünü göreyim çok merak ediyorum dedim. Kordon bağımız daha bağlıyken kucağıma verdi kuşumu al bak kızına dedi. Allahım o an herşey durdu. Bebeğim artık kollarımdaydı.
Gözlerini kırpıştırarak açmaya çalışıyordu yavrum. Annesine bakmaya çalışıyordu. Kocaman bir kahkaha attım :))) Dışardan duyulmuş.
Öyle masum ve öyle güzeldiki işte 2 ay oldu hala aynı şekilde bakışıp duruyoruz ve ben her an kızıma aşık oluyorum. O mis kokusunu içime çekiyorum kucağımdan bir an olsun indirmek istemiyorum.
Hastanede bir gün kaldım. Kızım kucağımda çıktım. Eve geldim hiç yatmadım. Hiç ağrım sancım olmadı. Şimdi ise doğum yapmamış gibiyim ne göbek kaldı ne kilo.
Normal doğumdan kesinlikle korkmayın. Bebeğiniz için faydalarınıda lütfen düşünün. Herşey normalse normal doğurun.
Sevgiler
O kadar duygusal bir yazı olmayacak benimki belki ama hamile olan ve doğumu deli gibi merak eden hanımlara biraz güç ve cesaret verecek diye ümit ediyorum.
Hamile kalmadan önce sezeryan yapmayı istiyordum ağrıya sancıya vs dayanıklı olabileceğimi düşünmüyordum.
Ancak hamile kaldıktan sonra normal doğumun anne ve bebek için ne kadar yararlı olduğunu binlerce farklı kaynaktan okudum. Büyüklerden duydum. Etrafımdaki tüm büyüklerim defalarca normal doğum yapmıştı. Arkadaşlarım ise sezeryan.
benim normal doğuma yönelmem hamileliğimin normal geçmesiyle başladı. Doktorum sürekli herşey normal neden sezeryan yapasın ki dedi durdu. Detaylı anlattı yaşayacaklarımı.
Artık 38 ci haftaya geldiğimde içim içime sığmaz hale gelmişti. Geceleri sancıdan uyuyamaz olmuştum. Sürekli kızımın kolu bacağı biryerlerime batar olmuştu. Birde miniğimi görmenin heyecanıyla sezeryan yapmak istiyorum demeye başlamıştım.
Son günler insan iyice sabırsızlanıyor.
Bu arada işe gitmeye devam ediyordum. Akşam 6 gibi çıkıyordum.
2 ocak günü 39. haftamızda yine işe gittim saat 15.00 gibi belimde ağrı hissetmeye başladım. Eşimi aradım pek iyi değilim beni eve götürürmüsün dedim. Beni almaya geldiğinde doktoruma gidelim dedim bir baksın. Gittik sancın yok dedi. Sadece belim ağrıyordu. Alttan muayene etmedi. Eve geldik bizde yorulduğumu düşündüm. Yemek yedik uyumuşum gece 11 gibi uyandım yine belime sancı giriyordu ve sürekli tuvalete gidiyordum bağırsaklarım bozulmuştu. Kasıklarımda hiç ağrı yoktu. Ben doğum sancısı olduğunu anlamadım Eşim dk tutmaya başladı 5 dk bir 30 sn sancı giriyordu gece 12 de doktorumu aradık hastaneye gidin ben hastaneye haber veriyorum şimdi dedi.
Girdim bir banyo yaptım. 5 dk bir 30 sn kıvranıyordum sonra hiç birşey yok gibi geziniyordum.Eşimede tıraş ol kızını böyle sakallı öpme dedim. Heyecandan evde dört dönüyordu :)) Ben sakin olmaya çalışıyordum öyle dayanılmaz bir sancı değildi. Mümkün olduğunca hastaneye geç gitmeye çalışıyordum. Sancıyı evde çekmek daha kolay hastanede makineler serumlar insan daha geriliyor.
Gece 1.5 ta hastanedeydik. Doktorum haber vermişti nöbetçi doktor açılmam varmı diye baktı 2-3 cm açılma var doğum başlamış dedi. Beni odaya aldılar nstye bağladılar serum taktılar. Lavman yapıldı . acımıyor hiç merak etmeyin. Bir liaç sıkıyorlar makattan o kadar. koşa koşa tuvallete gidiyorsun :))
Başladık beklemeye eşimle ikimiz.... kimseye haber vermesini istemedim. sancıları beraber çektik ben bir eşim 9 doğurdu :)) hakkını ödeyemem o kadar yardımcı olduki sağolsun... her sancıda elimi tuttu saatlerce belimi ovdu canım benim...
sancılar gittikçe şiddetlenmeye başladı. Doktorum 4.5 ta geldi. Epidural istedim. Yapıldı sancılarım azaldı. gece 5.30 gibi doğumhaneye alındım. eşimede hadi herkese haber ver artık gelsinler dedim :)) 6. 14 te kızım doğdu bir kaç kez ıkındım. ışte asıl hikaye asıl hayat ondan sonra başladı benim için.
Bebeğimin ayaklarını görüyordum sadece doktoruma kaldır yüzünü göreyim çok merak ediyorum dedim. Kordon bağımız daha bağlıyken kucağıma verdi kuşumu al bak kızına dedi. Allahım o an herşey durdu. Bebeğim artık kollarımdaydı.
Gözlerini kırpıştırarak açmaya çalışıyordu yavrum. Annesine bakmaya çalışıyordu. Kocaman bir kahkaha attım :))) Dışardan duyulmuş.
Öyle masum ve öyle güzeldiki işte 2 ay oldu hala aynı şekilde bakışıp duruyoruz ve ben her an kızıma aşık oluyorum. O mis kokusunu içime çekiyorum kucağımdan bir an olsun indirmek istemiyorum.
Hastanede bir gün kaldım. Kızım kucağımda çıktım. Eve geldim hiç yatmadım. Hiç ağrım sancım olmadı. Şimdi ise doğum yapmamış gibiyim ne göbek kaldı ne kilo.
Normal doğumdan kesinlikle korkmayın. Bebeğiniz için faydalarınıda lütfen düşünün. Herşey normalse normal doğurun.
Sevgiler
Son düzenleme:
