Nolur yardım edin:(

su00

Guru
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
24 Temmuz 2013
3.495
1.804
333
Ankara
Merhaba ben merve biraz uzun olacak belki ama lütfen okuyup yardimci olun. Derdini en yakın Arkadaşları ile bile paylasamayan bir insan olduğum için sizlere anlatmak istedim. Umarim beni dinler derdime ortak olursunuz. 22 yaşındayım annem 30 yaşında babam 36 yaşında evlenmis yani geç evlilik. Ben orta okuldayken annem kanser oldu lise sonda ise vefat etti.annem benim her seyimdi çok bocaladim. Ağır antidepresanlar kullandim.o dönem bi de lise aşkım vardı onun sayesinde tutundum çok destek verdi deli gibi de seviyodum ilk askimdi annem öldükten bir yıl sonra da şerefsizlikleri yüzünden ayrıldık ailemden daha da uzaklastim üstüne bi de aşk acısı çıktı daha 18 yaşındaydım.Teyzem anneannem babaannem dedelerim hiçbir seyim yok. 2 amcam bir dayım var. Babam anne tarafından uzaklastirdi bizi amcalarimdan biri vefat etti. Memleketimiz adana fakat antalyada yaşıyoruz. Adanada akrabalarimiz var fakat antalyada kimse yok. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Kimsem yok. Herkesin annesi kız kardeşleri teyzeleri halalari büyük anneleri varken benim sadece 3 yengem var ama onlar gibi yakın olmuyor. Arkadaşlarım anlattikca gözlerim doluyo. Babam annemden 1 yıl sonra evlendi iyi birisi fakat ben yakın olamam onunla anneme ihanet gibi en baştan öyle olduğu için bundan sonra da yakın olamam. Bi erkek kardeşim var babamin da yasi ilerledi korkuyorum ona bir şey olacak diye. Hergün aklımda ya onlara bir şey olursa daha da yalnız kalırsam diye. Şehir dışında okuyorum herkes sürekli anneleri ile konuşuyo sen babanla daha yakinsin galiba annenle pek konusmuyosun diyorlar annem öldü diyemiyorum hiç kimse ile annem hakkında konusamiyorum. Seneye mezun olacagim ciddi bi iliskim var ama erkek arkadasima daha söylemedim annemin vefat ettiğini. Kafayı yemek üzereyim canım çok yanıyo isyan etmek istemiyorum ama herkes bu kadar kalabalikken yalnizligim öldürüyor beni
 
canim önceklikle iyi aksamlar..anliyorum yasadiklarin kolay degil. Ama bana kalirsa annenin öldügünü erkek arkadasindan saklaman hic mantikli gelmiyor bana. Ciddiyiz diyorsun, yani birgün esinde olabilir erkek arkadasin.. Paylasmalisin onunla..Hayatta akrabasi ve ailesi yaninda olmayan bir cok insan var bu üzücü bir durum ama birde söyle bak olaya, cok güclüsün bikere..kücük yasta kendi ayaklarinin üzerinde durmayi ögremissin.Ve üniversitede okuyorsun..Kimsem yok deme Allah var hic birimiz yanlis degiliz senin yapabilcegin bol bol dua etmek canim icinin ferah ve huzurlu olmasi icinde vakit bulabildigince namaz kil gercekten bir sifa ruhun icin..Erkek arkadasinida ondan birseyleri saklayarak uzaklasma onunla paylas icindekileri..Ve insallah kendi musmutlu kalabalik aileniz olur birgün canim..Hep olumlu düsün sakin isyan etme..
 

Çok teşekkür ederim yorumunuz ve güzel dilekleriniz için. Biliyorum çok mantıksız fakat kimseyle paylasamiyorum. Çok sık ağlıyorum ne oldu diyor anlatamıyorum bi gün anlatırım diyorum aklıma bir sürü şey geliyor ne olur söyle falan diyor anlatamıyorum. Anlatirsam 2 yıldır bana neden anlatmadin der vr en önemlisi bana üzülür diye anlatamıyorum. Kimseye anlatamıyorum insanların bana üzülerek bakmasina dayanamam herkes çok mutlu bi hayatım olduğunu ve çok neşeli bir insan olduğumu düşünüyor fakat kimseye anlatamıyorum. Annemin öldüğünü sadece annem vefat ettiginde tanıdığım arkadaslarim biliyor fakat onlarla bile dertlesemiyorum
 

Canim anlatirsam o ne düsünür bu nasil bana bakar diye düsünme..cünkü farkindaysan icine attikca daha cok daraliyor icin.erkek arkadasinla paylas ve simdiye kadar neden anlatmadiginida paylas onunla..emin ol rahatlayacaksin..''Insanlar mutlu bir hayatim oldugunu düsünüyor'' yazmissin.Senin icin insanlarin senin ve hayatin hakkinda ne düsündügümü yoksa senin psikolojinmi önemli bence bir gözden gecir bunlari...:44:
 

Cook haklısınız ama kendimi bildim bileli sorunlarimi kimseyle konusamam. Annem kanser oldugunda teyzeleri arkadaşları ile konuşurken aglardi hiçbir zaman gidip anne üzülme biz yanindayiz diyemedim ona sözlü destek olamadim konuşurken aglamaktan korktum anlatırken aglamaktan korkuyorum şu an bunları okurken bile agliyorum
 
Canım seni o kadar iyi anluyorum ki bnm ailemden kşmse ölmedi ama annemle babam ben coook küçükken boşandılar ( 19 yasımda gördüm babamı ilk kez) liseye kadar herkese babam varmış gbi yalan söylüodum arkadaslarım eve gelio bir tane bila babamın esyası yoktu ama bn varmış gbi davranıyodum çünkü hrrkes babasıyla yaşıyodu çocuk aklı eksikliğmi kimseye göstermek istemiodum ama sen 22 yasına gelmişsin cnm sevgilini karsına alıp söylemelisin ama şunu bilki söylemek kolay olmıycak o anlari tekrar yaşıcaksın anlatırken ama sonrasında kuş gbi hafifliyceksin ailenle kimseyle görüşmemeyi dert etme kendine eger ilerde evleniceğin kişinin ailesi kalabalıksa kendi aileni kurarasın malesef herkes aile saadeti içinde büyümüyo ama herkes kendi mutlu ailesini kurabilir bu yönden düşün üzme kendini sakın
 

Ağlycaksın tabi canım bnm şu dünyada ağlamaktan daha doğal ne var ki içine atma bırak ağla anlat herşey
Sonrasında üstünden nasıl bi yük kalkıcak bi bilsen
 

Ben de çok istiyorum konuşmayı ama bir türlü dilimin ucuna getirip anlatamıyorum yapabildigim tek şey kendime acimak. Düşünüyorum annesi teyzeleri halalari anneannesi babaannesi kız kardeşleri olan o kadar insan varken neden ben
 

Meraba canim. Öncelikle rabbim yatdimcin olsun.. Sana bisey demek istiyorum.. Bizim aile kalabalik gibi gozukur. 6 kardesiz evliler hepsi ben haric vs vs.. Annem babami allah basimdan eksik etmesin ama teyze amca hala yenge hepsi var bende ama senden daha cok yanlizim.. Rumuzumdanda anlarsin. Yani bazen onlarin varkiklari senin yanliz olmayacagin anlamina gelmez. Ilerde evlenirsin cocugun olur aileni kurarsin . Arkadas edinirsin. Demem o oki sevgiline durumu acikla saklamanin alemi yok. Sana destek olmasina izin ver.. Allaha sigin. Bol sans diliyorum. Üzme kendini
 

Canım kardeşim, burada seni en iyi anlayan benim.... Çünkü benim de annem 17 yaşımdayken kanserden öldü ve ben de kimselere diyemedim...lise sonda ve üniversitenin ilk yıllarında kimse bilmiyordu sanki ayıp bir şey gibi anlatamazdım.. bu konuda neden anlatamadığını çok iyi anlıyorum anlatmak bile bir yük bir sorumluluk gibi geliyor insana....üniversitedeyken de hep ağlamaklı olurdum herkesin annesi arar konuşurdu ben çok yalnız boynu bükük hissederdim...herkesin memleketinden yiyecek bir şeyler geldiğinde bile çok üzülürdüm benim için bunları hazırlayan bir annem yok diye...daha o kadar çok şey var ki anlatamam. Sanki utanılacak birşey ya da ne bileyim bana acınılmasını istemediğim için söyleyemezdim annem öldü diye...üstelik benim babam da yok yurt dışında yaşıyor benden üç yaş büyük ablam ve kardeşimle kalakaldık öylece o yıllarda babam maddi yönden geçimimizi sağladı para yolladı ama o kadar işte..ne bir ilgilenmiştir ne iş yaptığımı nasıl yaşadığımı bile ilgilenmedi hiç soğuk bir baba kısaca...annemin ölümünden sonra da evlendi zaten iyice uzaklaştık. Şimdi nadiren görüşüyoruz uzak bir akraba gibi. Ama çok sıkıntılar çekildi çok yalnızlık kimsesizlik yaşadım.Korkularını anlıyorum. Şu anda yeni evliyim, güzel bir işim var işimde başarılıyım. Ablam evlendi çok şükür mutlu bir evliliği var kardeşim de bu yıl ünv. mezun olacak allaha bin şükür sefil de olabilirdik.
Annem öleli 11 yıl oldu mezarına bile gitmedim daha çünkü çok zor geliyor oraya gidip o mesarı görmek. Geceleri rüyamda mezarına gittiğimi görüyorum bir sürü değişik değişik mezar arasında anneminkini arıyorum...sanki pazar alış verişine gitmiş de eve gelecek gibi hissediyorum rüyadan uyanacağım sanki...((
 

Çok teşekkürler :) Arkadaslarim ve erkek arkadaşım konusunda cok şükür çok mutluyum. Fakat bazen varlıkları bile yeter. Sarilacak bi anneye o kadar çok ihtiyaç duyuyorum ki. Düşünüyorum evlendigimde annem olmayacak Yengemlerim öz de olmasa teyzelerim var fakat nazinin geçeceği evlat olacagim bi kadın olmayacak orda. Allahım korusun bi de babam göremezse diyorum
 

Yapcak bisi yok allahin takdiri. Seninde iltihanin buymus. Annenin yoklugu icin bisi diyemiycem. Cunku anne baba yeri ayridir daima. Ama annesiz kalan ufacik bebeler var. Yani aci ama yapcak bisi yok ( diyorum ki mutlu olmaya calis yanlizligi sorun etmemeye calis
 

Ilk defa bi yaziyi aglayarak okudm
 
Annenin olmaması üzüntüsünü hep yaşayacaksın ben evlenirken annem yok diye hiçbir şey yapmak gelmedi içimden ne düğün ne kına...zoraki yaptım pek çok şeyi kime göstereceğim ki zaten amaann diye...
Şimdiden sonra korkmanın üzülmenin ötesinde, yapman gereken şey KENDİ AYAKLARIN ÜSTÜNDE DURMAK. O zaman çok daha güçlü hissedeceksin yalnızlıktan vb korkmayacaksın kimseye güvenme, kendine güven sadece herkes gelir geçer...
Karşına çıkan insanlara karşı temkinli ol annen,n öldüğünü babanın durumunu anlatma öyle seni sahipsiz sanmasınlar insanlar çok kötü niyetli olabiliyor.
Erkek arkadaşını da iyice ölç tart biç sonra kararını ver evlenilecek bir adam mı seni sarıp sarmalayacak sahip çıkacak MERHAMETLİ biri mi değil mi...dikkatli ol
Birinci öncelliğin okulunu bitirip bir meslek edinmek olsun bu hayatta...bu çok önemli bir şey o zaman kimseden hayattan korkun kalmaz.
Ama yalnızlık annesizlik gariplik boynu büküklük hep olacak ve annesi olanlara özeneceksin kaç yaşına gelirsen gel bu değişmiyor....(( çok üzgünüm...öksüz olmak böyle bir şey demek ki.....
 

Rabbim senin de yardimcin olsun. Çok zor bilirim. Mezara gitmemeni de anlıyorum ben de gidemiyorum babam falan götürdüğünde ise put gibi duruyorum yasin okuyup kalkiyorum eve gelince kendimi mahvediyorum. Ama bi git derim cumaları mezarının başına gelenleri görürler derdi annem bi kere görsün seni annen duanı da oku. Allah sana sağlıklı bir sürü çocuk nasip eder inşallah(((
 
Son düzenleme:

Ben de çok istiyorum konuşmayı ama bir türlü dilimin ucuna getirip anlatamıyorum yapabildigim tek şey kendime acimak. Düşünüyorum annesi teyzeleri halalari anneannesi babaannesi kız kardeşleri olan o kadar insan varken neden ben
 

Erkek arkadaşım beni benden çok düşünür. Hep allahın onu bana bilerek yolladigini düşünürüm. Bi anne kadar merhametli. O konuda çok sansliyim çok şükür. De o söylediğin boynu büyüklük.. Evlilik konusunda da anlıyorum seni öyle iyi anlıyorum ki neyse ki o sıkıntıdan kurtulmussun. Anne yokluğunu biraz olsun dindirecek tek şey evlat derler hele ki kız evlat. Dilerim hayırlı evlatlarin olur
 


Gözlerim doldu okurken..
Hepimiz farklı sınavlar veriyoruz şu hayatta.
Hepimizin farklı hikayeleri, acıları var.
Ama evlat ve anne acısı en ağırı olmalı..

Ne diyeceğimi, ne önereceğimi bilemiyorum. Rabbim karşına öyle birini çıkarsın ki, küçük yaşta yaşadığın tüm o acılarını silsin atsın..
 

Allah razı olsun. Rabbim herkesin karşısına öyle insanlar çıkarsın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…