Nolur bi akıl verin :(

cobainizm .!.:

Söze nereden başlayacağımı gerçekten bilmiyorum. Çünkü çok canım acıyor. Üç senelik bir ilişkimiz var ve gerçekten taparcasına aşığım. Ama maalesef bu kadar çok sevsem de sevdiğimi çok yıprattım. Günlerce kavgalar ettik, sabahlara kadar tartıştığımız ağlamaktan gözlerimin davul gibi şiştiği o kadar çok gün oldu ki.. Off ne kadar zormuş böyle anlatmak.

Üç gün önce olanlar oldu.. ben sürekli sevgilime sen beni benim seni sevdiğim kadar sevmiyorsun gibi sözler söylüyordum. Trip atmak için falan değil, o kadar çok seviyorum ki onu, bi gün konuşmasak biraz uzak dursa benden kendimi ölüme veriyorum resmen. Tartışmalarımızın çoğunda ben dayanamayıp yatak döşek yatıyorum.. Ve bu durumdan istemesemde sevgilimi sorumlu tutuyordum. ona kızıyordum beni bu hale sen getirdin diye. en son üç gün önce sen söylediklerinde haklısın ben artık geceleri uyuyamıyorum sana çok zarar veriyorum. Düşünüyorum bu ilişkide herşeyi sen yaptın ben seni hiç mutlu edemedim senin için hiçbişey yapamıyorum ne biçim insanım sen nasıl hala benim yanımdasın falan dedi. Bende yine başladım ağlamaya sen beni çok kırdın dedim. O kadar kırdın ki artık ben sana kendimi anlatmaya bile yoruldum dedim.. Seni her defasında affediyorum sana hiç kızamıyorum dedim. oda bana kızmalısın belkide dedi ben beni çok sevdiğini biliyorum bende seni çok seviyorum. Bi süre uzak durmalıyız belki dedim birbirimizden. Oda evet dedi ben seni daha çok özleyeyim yoklugunu hissedeyim kendime çeki düzen verip seni haketmek istiyorum dedi.

Aptal gibi tamam dedim. İki gün konuşmadık ben ölecektim ya neredeyse. Dayanamadım dün gece whatsapta online görünce yazdım kiminle konuşuyorsun diye. Bana üniversite döneminden yakın bi kız arkadaşının ismini söyledi. Beynimden vurulmuşa döndüm resmen ya çıldırdım delirdim. Biliyorum şuan bi çoğunuza anlamsız gelecek bu ama ne sevgilim ne de ben karşı cinsten arkadaşlarımızla görüşmüyoruz. Üstelik bizi bu kararı almaya zorlayan sevgilimin ta kendisi. Bana hiçbir erkekle konuşmayacaksın diyen adam iki gün ara verdik diye hemen kankasına koşmuş dertleşmeye. Ben ağlayıp onu deli gibi özlerken o başkasıyla konuşuyormuş. Yazarken bile ağlıyorum şuan bile öyle deli gibi kıskanıyorum ki anlatamam sizlere. Ben aşırı kıskancım sevgilime karşı. Ölesiye seviyorum ölesiye sahipleniyorum ölesiye kıskanıyorum. Ve o bunu çok iyi biliyor. Yinede yalanda söylemez öyle de bir huyu var. dese ki bi arkadaşla konuşuyorum zaten üstelemicem ama ismini söyleyiverdi işte. Bende kendimi tutamadım ağzıma geleni saydım. o kadar kaptırmışım ki kendimi en son defol git bi daha seni görmek istemiyorum falan demişim. Çıldırdı tabi sevgilimde. Yok dedi sen laftan sözden anlamazsın kız bizim için çabalıyor iki gündür sen bana nasıl seni aldattığımı ima edersin.(Oysaki ben sadece kıskanmıştım beni aldattığını zaten düşünmedim bile.) Ben senin için ne kadar güzel şeyler planlamıştım sen herşeyi mahvettin dedi ve gitti.. Yarım saat kadar sonra mesaj attı bana ÖZÜR DİLEYECEKSİN diye ki normalde hiç böyle adetleri yoktur ilk defa böyle çıldırdıgını gördüm. korktum özür dilerim dedim bende. hatta arkadaşının numarasını ver ondan da özür dileyeyim bile dedim. Sırf siniri geçsin sakinleşsin diye ama sakinleşmedi

Biz Farklı şehirlerde yaşıyoruz ve bu kahrolası mesafeler yüzünden kavgasız günümüz geçmez oldu yan yanayken öyle mutluyuz ki öyle hissediyorum ki beni sevdiğini. Bir kez olsun üzmedik birbirimizi yan yanayken. Şimdi yanımda olsa sarılırım gözlerine bakarım elini tutarım bi şekilde barışırız. Ama şimdi barışamıyoruz. Bana ne seninle ne de sensiz oluyor dedi. Ben artık ne yapacagımı bilmiyorum sen bana güvenmiyorsun sinirlenince darmadağın ediyorsun beni durmuyorsun dedi. Bi kaç gün konuşmayalım dedi bende ağladım sensiz yapamam ben biraz daha kalamam sensiz nolur gitme dedim. Onada peki dedi ama nasıl soğuk nasıl mesafeli. Zoraki konuşuyor sanki. O kadar zoruma gitti ki bana sevgi sözlerini söylerken mutlulugu her halinden belli olan adamın kestirip atar gibi cevaplar vermesi. Dayanamadım yazdım bugun yine. Bana tüm samimiyetinle söyle ne yapmamı istiyorsun dedim. Seninle daha çok mu ilgilenmeliyim yoksa gerçekten seni kendi haline mi bırakmalıyım dedim. Aynen yazıyorum söylediklerini:

''Aşkım ben çok durgunum bu ara farkettiğin gibi. Sanki hayattan koptum hiçbir şey gelmiyor içimden. Bi süre ne çok konuşalım ne de hiç konuşmayalım birbirimizi anlamaya çalışarak yıpratmadan ilerleyelim. Bir süre sonra kendiliğinden düzelir zaten. kendimi çok yıpranmış hissediyorum biraz zaman lazım sadece. birkaç gün.''

Off ya ölmek istiyorum resmen ben onsuz yaşayamam ki. Nasıl durcam bi kaç gün daha. Ya benden daha çok soğursa ya benden ayrılırsa. Daha önce hiç ayrılmadık konuşmadan geçirdiğimiz bir gün olmadı üç senede. Ben defalarca ara verelim diyecek noktaya geldim ama o her seferinde ben nasıl dururum sensiz olmaz öyle bişey asla kabul etmem dedi. Şimdi ise o benden uzak kalmak istiyor. Arkadaşlarıma anlatıyorum kimse inanamıyor çünkü o kadar bağlıydı ki bana. Dünya yıkılsa bensiz duramaz beni bırakmaz diye düşünürdüm. Şuan öyle bi boşluktayım ki yaşamak istemiyorum nefes almak istemiyorum yemek yiyemiyorum hayatıma devam edemiyorum. Nolur bana bi akıl verin ne yapmalıyım sevgilimi kaybetmemek için. Kendi haline mi bırakmalıyım yoksa mesaj atıp konuşmaya mı çalışmalıyım. Yardım edin lütfen ben onu kaybedemem o benim herşeyim

Genişletmek için tıkla...

cobainizm .!.:

yengeç..

Genişletmek için tıkla...