- 17 Temmuz 2018
- 4.051
- 18.770
-
- Konu Sahibi BeyazKaranfil11
- #21
Sorunun ana kaynagi nisanli, boyle biriyle evleceginiz icin sizi cok zor bir evlilik hayati bekliyor cunku hicbir zaman 2 kisilik bir hayatiniz olmayacak.
yol yakınken dönün derim. evlendikten sonra başınız daha çok ağrır. ailecek bir garipler. hiç mi aklı başında biri yok da bir oturup konuşalım ne oldu da içinize sinmedi demedi üstüne sen bizi istemiyosun sandık da çağırmadık diyorlar?
arabanızı satıp ortak alacağınız eve ne münasebet sadece erkek tarafı karar veriyormuş? vermeyin para verdiyseniz de geri alın evi de onlar alsın madem erkek tarafı karar verirmiş.
kendinizi sevdirmek için neden 1 sene uğraştınız? sizi kötüleyen nişanlınız şu an da aynı şeyi yapmış yine kötüsünüz onlar için.
Canım çok yanıyor tarifi yok benim için nişan atmak bana çok korkunç geliyor ne yapacağımı bilmiyorum. Çaresiz hissediyorum. Nişanlıma neden gidip herşeyi anlattın diyorum sen bana neden böyle söyledin ozaman diyor.
Bir aileye girerken iki durum sizin yerinizi belirler. Yaninizdaki adamin sizi ailesine nasil yansittigi ve sizin kendi durusunuz.
imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş
Siz o kadar safsınzı ki. Arabanızı malınızı verip bide evlenmeden önce alacaksınız o evi. Evi kesin nişanlınızın üzerine de yaparsınız. Boşansanız gram alamazsınız farkında mısınız? Ayrıca bu adamla evlenirseniz size çok üzülürüm. Şimdi arkanızda durmayan adam ilerde size neler eder. Ayrılın, yeni bir hayat kurun kendinize. Lütfen kendinize bu eziyeti yapmayın.Merhaba arkadaşlar. Buraya bu konu ile ilgili konu açacağım hiç aklıma gelmezdi öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadımki ve şu an dondum kaldım ne yapacağım asla bilmiyorum çok üzgünüm.
Biz nişanlımla ailemizden maddi olarak pek destek görmedik. İkimizde aynı yerde çalışıyoruz. Benim ailem uzakta nişanlımın memleketinde yaşıyorum. Konu şu: İkimiz düğünden önce arabalarımızı satıp üzerinede kredi çekip ev almak istiyorduk. Sonra ablasının eşi sağolsun inşaat işiyle uğraşıyor bize ev konusunda yardımcı olmak istediğini söyledi. Bi daireyi karının yarısından vazgeçip kredi çekmeden vereceğini arabalarımız evin yarı parası ediyor onları verip düğünden sonrada bi kısmını ödeyip kalanı ay ay ödeyecektik. Evle alakalı nişanlım en başta sanırım ailesininde baskısıyla aynı mahallede oturmak istediğini söylemişti. Ben başta başka bi mahallede oturmak istesemde eniştesi başka bi semtte evle alakalı yardımcı olamayacağını aynı semtte olursa o şekilde yardımcı olacağını söyledi bende tamam dedim zaten iyi anlaşıyordum ailesiyle ablalarını abla gibi annesini kendi annem kadar sevmiştim. Neyse bu evle ilgili biz biraz hayal kırıklığı yaşadık. İlk alırken piyasanın bir tık üstüydü. Başka bi semtte aynı şartlarda olmayan bi 300.000 kadar uygun bi ev vardı ama orası ailesi ile aynı semtte değil diye eniştesi yardım etmek istemedi bende o ev ucuz diye ben onu istemiştim neyse bize verilen ev biz anlaştıktan sonra güneş görmeyen cephe oldu bunu kabullendik sonra diğer dairelerden yine bazı yönleri eksikmiş bunada tamam dedik. En son balkonu çamaşır odası yapma hayaliyle kurutma makinesi almıştım neyse evin tuğlası atılınca gidip bakmak istedik sonra bize verilen taraftaki dairelerde balkon olmadığını gördük ben biraz üzüldüm nişanlımda üzüldü bizde eniştesine bu durumu söyleyelim belki başka bi daire ile değiştirir diye ümit ederken bu konu açılınca şımarıklık yapmayın elinizdekine şükredine getirdi ben size başka alternatifte bakın demiştim dedi öyle deyince nişanlım biz ortada kaldık şimdi başta daha düşük bi krediyle ev alabilecekken sana güvendik evler 400-500 yükselmiş deyince alın evinizi arabanızı size yardım filan etmiyorum dedi. Ben şok oldum bu muhabbetin yanımda yapılmasına. Ve tavrı hiç hoşuma gitmedi. Neyse nişanlıma o evden vazgeçelim dedim o tavırdan sonra. Üstünden günler geçti nişanlım bana her geçen gün soğuk davranıyor. Üsteliyorum soruyorum aileside soğuk davranıyor. Normalde haftanın 2-3 günü mutlaka ablasına annesine giderdim kendi isteğimle. Çağırırlardı mutlaka. Bu sefer bi bakıyorum yemeğe çıkmışlar ailevi meseleler konuşulacakmış. Hadi tamam dedim bir gün sonra tekrar misafir gelmiş beni yine çağırmadılar nişanlım her gün seni mutlu edemedim diye eniştemle aramız bozulduya getirdi. İlk günler eniştesine o tavır yüzünden kızarken son günlerde nankörlük ediyosun demeye başladı. Ben sadece o tavrı haketmediğimizi başka alternatif bakmamız gerektiğini zorla iyilik yapmaması gerektiğini söyledim. Ama telefonunda mesajlara bi baktım aralarında konuşmuşlar. İnsan sevdiği ile bir odaya bile tamah eder. Sevgimden şüphe etmişler. Nişanlımda benimle alakalı: Ben onun maddi isteklerine yetişemiyorum filan demiş( ev baskısı hiç bizaman yapmadım altın baskısı yapmadım talepte bulunmadım çeyizde erkeğin alacağı şeyleri dahi ben aldım imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş verip veriştirmişler okadar üzüldüm ki şok oldum kendimi bilmesem umursamamda hiç ama hiç haketmedim. Birde o konu öyle konuşulunca nişanlım bekleyelim eniştem telafi edecek dedi bende bizim patronumuz da inşalat işiyle uğraşıyor bizede bi çok konuda faydası oldu çevreside var ona sordum ev konusunda bize yardımcı olabilirmi diye gidip babasına nişanlım beni ezip geçti erkeklik gururumu ezdi filan Allahım okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya beni çok severlerken bir anda sevgimden şüphe edildi beni dışladılar ben bi anda dolduran taraf ezen geçen taraf onları istemeyen taraf oldum. Birde benim ne haddimeymiş ev meselesi erkek tarafı karar verirmiş. Ama bende arabamı varımı yoğumu ortaya koymuşum benim yorum yapmak haddime değilmiş. Okadar ağrıma gittiki ablasını aradım oda hiç eşim ayıp etti öyle söylerken demiyoda siz öyle bi tavır yapınca benim kardeşim eniştesine sen bizi zarara soktun diyecek bi çocuk değil sen doldurdun sandık bizi istemiyosun diye bizde seni çağırmadık dedi. Okadar üzgünüm ki bunu nasıl atlatırım kendi ailem gibi benimsediğim insanların arkamdan bu ithamları yapması nişanlımın aramızdaki her muhabbeti gidip anlatması beni çok üzdü. Kalbim acıyor. Ki nişanlım ilk ayrıldığımızda 1 sene ayrı kalmıştık o süreçte beni okadar kötülemişki beni tanımadıkları halde sülalelerine adımı yaymışlardı beni tanıyınca pişman olmuşlardı. Kendimi sevdirmek için 1 sene uğraştım ama şimdi düşman gibiyim gözlerinde. Çok üzgünüm belki çok saçma bi konu ama ne yapacağımı bilmiyorum nişan atmayı bile düşündüm her tartışmamızda gidip ailesine beni şikayet eden biri var yanımda…
işi gücü, parası, arabası olan kaıdnların böyle ezik olması beni çok üzüyor. O zaman ağlamak yerine ne olduysa bana müstahak diyeceksiniz. susup oturacaksınız. Şahsınıza edilen tüm hakaretleri de yutacaksınızCanım çok yanıyor tarifi yok benim için nişan atmak bana çok korkunç geliyor ne yapacağımı bilmiyorum. Çaresiz hissediyorum. Nişanlıma neden gidip herşeyi anlattın diyorum sen bana neden böyle söyledin ozaman diyor.
Ya kardeşim sen onların takacağı takıyı bile alıp veriyorsun kafayımı yediniz ya?Merhaba arkadaşlar. Buraya bu konu ile ilgili konu açacağım hiç aklıma gelmezdi öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadımki ve şu an dondum kaldım ne yapacağım asla bilmiyorum çok üzgünüm.
Biz nişanlımla ailemizden maddi olarak pek destek görmedik. İkimizde aynı yerde çalışıyoruz. Benim ailem uzakta nişanlımın memleketinde yaşıyorum. Konu şu: İkimiz düğünden önce arabalarımızı satıp üzerinede kredi çekip ev almak istiyorduk. Sonra ablasının eşi sağolsun inşaat işiyle uğraşıyor bize ev konusunda yardımcı olmak istediğini söyledi. Bi daireyi karının yarısından vazgeçip kredi çekmeden vereceğini arabalarımız evin yarı parası ediyor onları verip düğünden sonrada bi kısmını ödeyip kalanı ay ay ödeyecektik. Evle alakalı nişanlım en başta sanırım ailesininde baskısıyla aynı mahallede oturmak istediğini söylemişti. Ben başta başka bi mahallede oturmak istesemde eniştesi başka bi semtte evle alakalı yardımcı olamayacağını aynı semtte olursa o şekilde yardımcı olacağını söyledi bende tamam dedim zaten iyi anlaşıyordum ailesiyle ablalarını abla gibi annesini kendi annem kadar sevmiştim. Neyse bu evle ilgili biz biraz hayal kırıklığı yaşadık. İlk alırken piyasanın bir tık üstüydü. Başka bi semtte aynı şartlarda olmayan bi 300.000 kadar uygun bi ev vardı ama orası ailesi ile aynı semtte değil diye eniştesi yardım etmek istemedi bende o ev ucuz diye ben onu istemiştim neyse bize verilen ev biz anlaştıktan sonra güneş görmeyen cephe oldu bunu kabullendik sonra diğer dairelerden yine bazı yönleri eksikmiş bunada tamam dedik. En son balkonu çamaşır odası yapma hayaliyle kurutma makinesi almıştım neyse evin tuğlası atılınca gidip bakmak istedik sonra bize verilen taraftaki dairelerde balkon olmadığını gördük ben biraz üzüldüm nişanlımda üzüldü bizde eniştesine bu durumu söyleyelim belki başka bi daire ile değiştirir diye ümit ederken bu konu açılınca şımarıklık yapmayın elinizdekine şükredine getirdi ben size başka alternatifte bakın demiştim dedi öyle deyince nişanlım biz ortada kaldık şimdi başta daha düşük bi krediyle ev alabilecekken sana güvendik evler 400-500 yükselmiş deyince alın evinizi arabanızı size yardım filan etmiyorum dedi. Ben şok oldum bu muhabbetin yanımda yapılmasına. Ve tavrı hiç hoşuma gitmedi. Neyse nişanlıma o evden vazgeçelim dedim o tavırdan sonra. Üstünden günler geçti nişanlım bana her geçen gün soğuk davranıyor. Üsteliyorum soruyorum aileside soğuk davranıyor. Normalde haftanın 2-3 günü mutlaka ablasına annesine giderdim kendi isteğimle. Çağırırlardı mutlaka. Bu sefer bi bakıyorum yemeğe çıkmışlar ailevi meseleler konuşulacakmış. Hadi tamam dedim bir gün sonra tekrar misafir gelmiş beni yine çağırmadılar nişanlım her gün seni mutlu edemedim diye eniştemle aramız bozulduya getirdi. İlk günler eniştesine o tavır yüzünden kızarken son günlerde nankörlük ediyosun demeye başladı. Ben sadece o tavrı haketmediğimizi başka alternatif bakmamız gerektiğini zorla iyilik yapmaması gerektiğini söyledim. Ama telefonunda mesajlara bi baktım aralarında konuşmuşlar. İnsan sevdiği ile bir odaya bile tamah eder. Sevgimden şüphe etmişler. Nişanlımda benimle alakalı: Ben onun maddi isteklerine yetişemiyorum filan demiş( ev baskısı hiç bizaman yapmadım altın baskısı yapmadım talepte bulunmadım çeyizde erkeğin alacağı şeyleri dahi ben aldım imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş verip veriştirmişler okadar üzüldüm ki şok oldum kendimi bilmesem umursamamda hiç ama hiç haketmedim. Birde o konu öyle konuşulunca nişanlım bekleyelim eniştem telafi edecek dedi bende bizim patronumuz da inşalat işiyle uğraşıyor bizede bi çok konuda faydası oldu çevreside var ona sordum ev konusunda bize yardımcı olabilirmi diye gidip babasına nişanlım beni ezip geçti erkeklik gururumu ezdi filan Allahım okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya beni çok severlerken bir anda sevgimden şüphe edildi beni dışladılar ben bi anda dolduran taraf ezen geçen taraf onları istemeyen taraf oldum. Birde benim ne haddimeymiş ev meselesi erkek tarafı karar verirmiş. Ama bende arabamı varımı yoğumu ortaya koymuşum benim yorum yapmak haddime değilmiş. Okadar ağrıma gittiki ablasını aradım oda hiç eşim ayıp etti öyle söylerken demiyoda siz öyle bi tavır yapınca benim kardeşim eniştesine sen bizi zarara soktun diyecek bi çocuk değil sen doldurdun sandık bizi istemiyosun diye bizde seni çağırmadık dedi. Okadar üzgünüm ki bunu nasıl atlatırım kendi ailem gibi benimsediğim insanların arkamdan bu ithamları yapması nişanlımın aramızdaki her muhabbeti gidip anlatması beni çok üzdü. Kalbim acıyor. Ki nişanlım ilk ayrıldığımızda 1 sene ayrı kalmıştık o süreçte beni okadar kötülemişki beni tanımadıkları halde sülalelerine adımı yaymışlardı beni tanıyınca pişman olmuşlardı. Kendimi sevdirmek için 1 sene uğraştım ama şimdi düşman gibiyim gözlerinde. Çok üzgünüm belki çok saçma bi konu ama ne yapacağımı bilmiyorum nişan atmayı bile düşündüm her tartışmamızda gidip ailesine beni şikayet eden biri var yanımda…
Siz o kadar safsınzı ki. Arabanızı malınızı verip bide evlenmeden önce alacaksınız o evi. Evi kesin nişanlınızın üzerine de yaparsınız. Boşansanız gram alamazsınız farkında mısınız? Ayrıca bu adamla evlenirseniz size çok üzülürüm. Şimdi arkanızda durmayan adam ilerde size neler eder. Ayrılın, yeni bir hayat kurun kendinize. Lütfen kendinize bu eziyeti yapmayın.
Bu forumda bir kadın kesimi var, koca olsun da gerisi hiç önemli değil. Ya da nişan atıp çekeceği 1 yıllık sıkıntıyı göze alamayıp bütün ömrünü hiç ediyorlar bunlar. Neyse konu sahibi nişanlısının ve ailesinin onca hakaretine aldırış etmemiş, bizi mi dinleyecek. Bu kadar aşağılamayı yutan insan her şeyi yutarMallari bir kenara kücük bey kizi daha öncede bütün sülaleye kötülemis ve hala kötülemeye devam edip onlarin önüne yem olarak atiyor. "Onun isteklerine yetisemiyorum" ne demek oluyor? Konu sahibi gözü doymazteki ve garib nisanlisi buna karsi koyamiyor. Ailenin gördügü bu. Ama nisan atmak korkunc geliyor. Birde ayni mahalleye tasinacak saf kiz
Bu forumda bir kadın kesimi var, koca olsun da gerisi hiç önemli değil. Ya da nişan atıp çekeceği 1 yıllık sıkıntıyı göze alamayıp bütün ömrünü hiç ediyorlar bunlar. Neyse konu sahibi nişanlısının ve ailesinin onca hakaretine aldırış etmemiş, bizi mi dinleyecek. Bu kadar aşağılamayı yutan insan her şeyi yutar
Bakın sizin tam da şunu öğrendiğiniz zaman o adamdan ayrılmanız gerekiyordu. Adam olan sevgilisini, nişanlısını kötülemez hiç kimseye. Çok fazla taviz verip kendinizi sevdirmeye, kanıtlamaya çalışmışsınız.
Kendine azicik ama azicik saygin varsa, biraz gozunu acarsan su anda evlendigin an cehennem hayati yasayacagini umarim gorur , silkelenir kendine gelir "ya bu nisanlim olacak Adam ne gevsek agizli, aile de ne bicim yahu" diyerek gercekleri gorursun.Merhaba arkadaşlar. Buraya bu konu ile ilgili konu açacağım hiç aklıma gelmezdi öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadımki ve şu an dondum kaldım ne yapacağım asla bilmiyorum çok üzgünüm.
Biz nişanlımla ailemizden maddi olarak pek destek görmedik. İkimizde aynı yerde çalışıyoruz. Benim ailem uzakta nişanlımın memleketinde yaşıyorum. Konu şu: İkimiz düğünden önce arabalarımızı satıp üzerinede kredi çekip ev almak istiyorduk. Sonra ablasının eşi sağolsun inşaat işiyle uğraşıyor bize ev konusunda yardımcı olmak istediğini söyledi. Bi daireyi karının yarısından vazgeçip kredi çekmeden vereceğini arabalarımız evin yarı parası ediyor onları verip düğünden sonrada bi kısmını ödeyip kalanı ay ay ödeyecektik. Evle alakalı nişanlım en başta sanırım ailesininde baskısıyla aynı mahallede oturmak istediğini söylemişti. Ben başta başka bi mahallede oturmak istesemde eniştesi başka bi semtte evle alakalı yardımcı olamayacağını aynı semtte olursa o şekilde yardımcı olacağını söyledi bende tamam dedim zaten iyi anlaşıyordum ailesiyle ablalarını abla gibi annesini kendi annem kadar sevmiştim. Neyse bu evle ilgili biz biraz hayal kırıklığı yaşadık. İlk alırken piyasanın bir tık üstüydü. Başka bi semtte aynı şartlarda olmayan bi 300.000 kadar uygun bi ev vardı ama orası ailesi ile aynı semtte değil diye eniştesi yardım etmek istemedi bende o ev ucuz diye ben onu istemiştim neyse bize verilen ev biz anlaştıktan sonra güneş görmeyen cephe oldu bunu kabullendik sonra diğer dairelerden yine bazı yönleri eksikmiş bunada tamam dedik. En son balkonu çamaşır odası yapma hayaliyle kurutma makinesi almıştım neyse evin tuğlası atılınca gidip bakmak istedik sonra bize verilen taraftaki dairelerde balkon olmadığını gördük ben biraz üzüldüm nişanlımda üzüldü bizde eniştesine bu durumu söyleyelim belki başka bi daire ile değiştirir diye ümit ederken bu konu açılınca şımarıklık yapmayın elinizdekine şükredine getirdi ben size başka alternatifte bakın demiştim dedi öyle deyince nişanlım biz ortada kaldık şimdi başta daha düşük bi krediyle ev alabilecekken sana güvendik evler 400-500 yükselmiş deyince alın evinizi arabanızı size yardım filan etmiyorum dedi. Ben şok oldum bu muhabbetin yanımda yapılmasına. Ve tavrı hiç hoşuma gitmedi. Neyse nişanlıma o evden vazgeçelim dedim o tavırdan sonra. Üstünden günler geçti nişanlım bana her geçen gün soğuk davranıyor. Üsteliyorum soruyorum aileside soğuk davranıyor. Normalde haftanın 2-3 günü mutlaka ablasına annesine giderdim kendi isteğimle. Çağırırlardı mutlaka. Bu sefer bi bakıyorum yemeğe çıkmışlar ailevi meseleler konuşulacakmış. Hadi tamam dedim bir gün sonra tekrar misafir gelmiş beni yine çağırmadılar nişanlım her gün seni mutlu edemedim diye eniştemle aramız bozulduya getirdi. İlk günler eniştesine o tavır yüzünden kızarken son günlerde nankörlük ediyosun demeye başladı. Ben sadece o tavrı haketmediğimizi başka alternatif bakmamız gerektiğini zorla iyilik yapmaması gerektiğini söyledim. Ama telefonunda mesajlara bi baktım aralarında konuşmuşlar. İnsan sevdiği ile bir odaya bile tamah eder. Sevgimden şüphe etmişler. Nişanlımda benimle alakalı: Ben onun maddi isteklerine yetişemiyorum filan demiş( ev baskısı hiç bizaman yapmadım altın baskısı yapmadım talepte bulunmadım çeyizde erkeğin alacağı şeyleri dahi ben aldım imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş verip veriştirmişler okadar üzüldüm ki şok oldum kendimi bilmesem umursamamda hiç ama hiç haketmedim. Birde o konu öyle konuşulunca nişanlım bekleyelim eniştem telafi edecek dedi bende bizim patronumuz da inşalat işiyle uğraşıyor bizede bi çok konuda faydası oldu çevreside var ona sordum ev konusunda bize yardımcı olabilirmi diye gidip babasına nişanlım beni ezip geçti erkeklik gururumu ezdi filan Allahım okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya beni çok severlerken bir anda sevgimden şüphe edildi beni dışladılar ben bi anda dolduran taraf ezen geçen taraf onları istemeyen taraf oldum. Birde benim ne haddimeymiş ev meselesi erkek tarafı karar verirmiş. Ama bende arabamı varımı yoğumu ortaya koymuşum benim yorum yapmak haddime değilmiş. Okadar ağrıma gittiki ablasını aradım oda hiç eşim ayıp etti öyle söylerken demiyoda siz öyle bi tavır yapınca benim kardeşim eniştesine sen bizi zarara soktun diyecek bi çocuk değil sen doldurdun sandık bizi istemiyosun diye bizde seni çağırmadık dedi. Okadar üzgünüm ki bunu nasıl atlatırım kendi ailem gibi benimsediğim insanların arkamdan bu ithamları yapması nişanlımın aramızdaki her muhabbeti gidip anlatması beni çok üzdü. Kalbim acıyor. Ki nişanlım ilk ayrıldığımızda 1 sene ayrı kalmıştık o süreçte beni okadar kötülemişki beni tanımadıkları halde sülalelerine adımı yaymışlardı beni tanıyınca pişman olmuşlardı. Kendimi sevdirmek için 1 sene uğraştım ama şimdi düşman gibiyim gözlerinde. Çok üzgünüm belki çok saçma bi konu ama ne yapacağımı bilmiyorum nişan atmayı bile düşündüm her tartışmamızda gidip ailesine beni şikayet eden biri var yanımda…
Gereksiz fedakarlıklardan sonra değersiz konuma düşmüşsün hiç şaşmaz. Araba satıp ev almak, erkek tarafının çeyizini almak, onların yerine takı almak… Ne gerek var? Herkes kendi sorumluluğunu yapsaydı ve aile ile bu kadar yüz göz olunmasaydı daha daha değerli olurdunuz. Zaten nişanlılık sürecinde ben bu kadar görüşülüp yakın olunmasını tavsiye etmiyorum. Samimi olun tabii ama mesafe olması şartıyla. Çünkü bizim milletimiz fazla samimiyetinin de suyunu çıkarıp bu sefer saygı duymamaya başlıyorlar. O kadar emek verdiğiniz maddi olarak destek olduğunuz ilişkide böyle söz hakkınızın olmadığı bir seviyeye gelirsiniz. Aile en ufak bir muhalifliğinizde sırf düşüncenizi söylediniz diye tavır yapar. Nişanlınızda da inanılmaz aşağılık kompleksi var. Ben ona maddi yönden yetemedim diye tavır triplere girmiş paşam. O zaman en başından arabasını satıp gerekli eşyaları takıları kendi alsaymış paşam. Bir de kompleksini sinirini senden çıkarıyor. Çok yüz göz olmuşsunuz, çok fazla elinizi taşın altına koyup gereğinden fazla maddi olarak sorumluluk almışsınız. Tepeye çıkarmışsınız. Allah kolaylık ve sabır versin. Eşiniz ve ailesi çok çok sıkıntılı. Bir de gidip onlarla aynı yerde oturacaksınız…Merhaba arkadaşlar. Buraya bu konu ile ilgili konu açacağım hiç aklıma gelmezdi öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadımki ve şu an dondum kaldım ne yapacağım asla bilmiyorum çok üzgünüm.
Biz nişanlımla ailemizden maddi olarak pek destek görmedik. İkimizde aynı yerde çalışıyoruz. Benim ailem uzakta nişanlımın memleketinde yaşıyorum. Konu şu: İkimiz düğünden önce arabalarımızı satıp üzerinede kredi çekip ev almak istiyorduk. Sonra ablasının eşi sağolsun inşaat işiyle uğraşıyor bize ev konusunda yardımcı olmak istediğini söyledi. Bi daireyi karının yarısından vazgeçip kredi çekmeden vereceğini arabalarımız evin yarı parası ediyor onları verip düğünden sonrada bi kısmını ödeyip kalanı ay ay ödeyecektik. Evle alakalı nişanlım en başta sanırım ailesininde baskısıyla aynı mahallede oturmak istediğini söylemişti. Ben başta başka bi mahallede oturmak istesemde eniştesi başka bi semtte evle alakalı yardımcı olamayacağını aynı semtte olursa o şekilde yardımcı olacağını söyledi bende tamam dedim zaten iyi anlaşıyordum ailesiyle ablalarını abla gibi annesini kendi annem kadar sevmiştim. Neyse bu evle ilgili biz biraz hayal kırıklığı yaşadık. İlk alırken piyasanın bir tık üstüydü. Başka bi semtte aynı şartlarda olmayan bi 300.000 kadar uygun bi ev vardı ama orası ailesi ile aynı semtte değil diye eniştesi yardım etmek istemedi bende o ev ucuz diye ben onu istemiştim neyse bize verilen ev biz anlaştıktan sonra güneş görmeyen cephe oldu bunu kabullendik sonra diğer dairelerden yine bazı yönleri eksikmiş bunada tamam dedik. En son balkonu çamaşır odası yapma hayaliyle kurutma makinesi almıştım neyse evin tuğlası atılınca gidip bakmak istedik sonra bize verilen taraftaki dairelerde balkon olmadığını gördük ben biraz üzüldüm nişanlımda üzüldü bizde eniştesine bu durumu söyleyelim belki başka bi daire ile değiştirir diye ümit ederken bu konu açılınca şımarıklık yapmayın elinizdekine şükredine getirdi ben size başka alternatifte bakın demiştim dedi öyle deyince nişanlım biz ortada kaldık şimdi başta daha düşük bi krediyle ev alabilecekken sana güvendik evler 400-500 yükselmiş deyince alın evinizi arabanızı size yardım filan etmiyorum dedi. Ben şok oldum bu muhabbetin yanımda yapılmasına. Ve tavrı hiç hoşuma gitmedi. Neyse nişanlıma o evden vazgeçelim dedim o tavırdan sonra. Üstünden günler geçti nişanlım bana her geçen gün soğuk davranıyor. Üsteliyorum soruyorum aileside soğuk davranıyor. Normalde haftanın 2-3 günü mutlaka ablasına annesine giderdim kendi isteğimle. Çağırırlardı mutlaka. Bu sefer bi bakıyorum yemeğe çıkmışlar ailevi meseleler konuşulacakmış. Hadi tamam dedim bir gün sonra tekrar misafir gelmiş beni yine çağırmadılar nişanlım her gün seni mutlu edemedim diye eniştemle aramız bozulduya getirdi. İlk günler eniştesine o tavır yüzünden kızarken son günlerde nankörlük ediyosun demeye başladı. Ben sadece o tavrı haketmediğimizi başka alternatif bakmamız gerektiğini zorla iyilik yapmaması gerektiğini söyledim. Ama telefonunda mesajlara bi baktım aralarında konuşmuşlar. İnsan sevdiği ile bir odaya bile tamah eder. Sevgimden şüphe etmişler. Nişanlımda benimle alakalı: Ben onun maddi isteklerine yetişemiyorum filan demiş( ev baskısı hiç bizaman yapmadım altın baskısı yapmadım talepte bulunmadım çeyizde erkeğin alacağı şeyleri dahi ben aldım imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş verip veriştirmişler okadar üzüldüm ki şok oldum kendimi bilmesem umursamamda hiç ama hiç haketmedim. Birde o konu öyle konuşulunca nişanlım bekleyelim eniştem telafi edecek dedi bende bizim patronumuz da inşalat işiyle uğraşıyor bizede bi çok konuda faydası oldu çevreside var ona sordum ev konusunda bize yardımcı olabilirmi diye gidip babasına nişanlım beni ezip geçti erkeklik gururumu ezdi filan Allahım okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya beni çok severlerken bir anda sevgimden şüphe edildi beni dışladılar ben bi anda dolduran taraf ezen geçen taraf onları istemeyen taraf oldum. Birde benim ne haddimeymiş ev meselesi erkek tarafı karar verirmiş. Ama bende arabamı varımı yoğumu ortaya koymuşum benim yorum yapmak haddime değilmiş. Okadar ağrıma gittiki ablasını aradım oda hiç eşim ayıp etti öyle söylerken demiyoda siz öyle bi tavır yapınca benim kardeşim eniştesine sen bizi zarara soktun diyecek bi çocuk değil sen doldurdun sandık bizi istemiyosun diye bizde seni çağırmadık dedi. Okadar üzgünüm ki bunu nasıl atlatırım kendi ailem gibi benimsediğim insanların arkamdan bu ithamları yapması nişanlımın aramızdaki her muhabbeti gidip anlatması beni çok üzdü. Kalbim acıyor. Ki nişanlım ilk ayrıldığımızda 1 sene ayrı kalmıştık o süreçte beni okadar kötülemişki beni tanımadıkları halde sülalelerine adımı yaymışlardı beni tanıyınca pişman olmuşlardı. Kendimi sevdirmek için 1 sene uğraştım ama şimdi düşman gibiyim gözlerinde. Çok üzgünüm belki çok saçma bi konu ama ne yapacağımı bilmiyorum nişan atmayı bile düşündüm her tartışmamızda gidip ailesine beni şikayet eden biri var yanımda…
Paragraf yok cümle başı sonu çok karışık bir yerden sonra çift görmeye başladımMerhaba arkadaşlar. Buraya bu konu ile ilgili konu açacağım hiç aklıma gelmezdi öyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadımki ve şu an dondum kaldım ne yapacağım asla bilmiyorum çok üzgünüm.
Biz nişanlımla ailemizden maddi olarak pek destek görmedik. İkimizde aynı yerde çalışıyoruz. Benim ailem uzakta nişanlımın memleketinde yaşıyorum. Konu şu: İkimiz düğünden önce arabalarımızı satıp üzerinede kredi çekip ev almak istiyorduk. Sonra ablasının eşi sağolsun inşaat işiyle uğraşıyor bize ev konusunda yardımcı olmak istediğini söyledi. Bi daireyi karının yarısından vazgeçip kredi çekmeden vereceğini arabalarımız evin yarı parası ediyor onları verip düğünden sonrada bi kısmını ödeyip kalanı ay ay ödeyecektik. Evle alakalı nişanlım en başta sanırım ailesininde baskısıyla aynı mahallede oturmak istediğini söylemişti. Ben başta başka bi mahallede oturmak istesemde eniştesi başka bi semtte evle alakalı yardımcı olamayacağını aynı semtte olursa o şekilde yardımcı olacağını söyledi bende tamam dedim zaten iyi anlaşıyordum ailesiyle ablalarını abla gibi annesini kendi annem kadar sevmiştim. Neyse bu evle ilgili biz biraz hayal kırıklığı yaşadık. İlk alırken piyasanın bir tık üstüydü. Başka bi semtte aynı şartlarda olmayan bi 300.000 kadar uygun bi ev vardı ama orası ailesi ile aynı semtte değil diye eniştesi yardım etmek istemedi bende o ev ucuz diye ben onu istemiştim neyse bize verilen ev biz anlaştıktan sonra güneş görmeyen cephe oldu bunu kabullendik sonra diğer dairelerden yine bazı yönleri eksikmiş bunada tamam dedik. En son balkonu çamaşır odası yapma hayaliyle kurutma makinesi almıştım neyse evin tuğlası atılınca gidip bakmak istedik sonra bize verilen taraftaki dairelerde balkon olmadığını gördük ben biraz üzüldüm nişanlımda üzüldü bizde eniştesine bu durumu söyleyelim belki başka bi daire ile değiştirir diye ümit ederken bu konu açılınca şımarıklık yapmayın elinizdekine şükredine getirdi ben size başka alternatifte bakın demiştim dedi öyle deyince nişanlım biz ortada kaldık şimdi başta daha düşük bi krediyle ev alabilecekken sana güvendik evler 400-500 yükselmiş deyince alın evinizi arabanızı size yardım filan etmiyorum dedi. Ben şok oldum bu muhabbetin yanımda yapılmasına. Ve tavrı hiç hoşuma gitmedi. Neyse nişanlıma o evden vazgeçelim dedim o tavırdan sonra. Üstünden günler geçti nişanlım bana her geçen gün soğuk davranıyor. Üsteliyorum soruyorum aileside soğuk davranıyor. Normalde haftanın 2-3 günü mutlaka ablasına annesine giderdim kendi isteğimle. Çağırırlardı mutlaka. Bu sefer bi bakıyorum yemeğe çıkmışlar ailevi meseleler konuşulacakmış. Hadi tamam dedim bir gün sonra tekrar misafir gelmiş beni yine çağırmadılar nişanlım her gün seni mutlu edemedim diye eniştemle aramız bozulduya getirdi. İlk günler eniştesine o tavır yüzünden kızarken son günlerde nankörlük ediyosun demeye başladı. Ben sadece o tavrı haketmediğimizi başka alternatif bakmamız gerektiğini zorla iyilik yapmaması gerektiğini söyledim. Ama telefonunda mesajlara bi baktım aralarında konuşmuşlar. İnsan sevdiği ile bir odaya bile tamah eder. Sevgimden şüphe etmişler. Nişanlımda benimle alakalı: Ben onun maddi isteklerine yetişemiyorum filan demiş( ev baskısı hiç bizaman yapmadım altın baskısı yapmadım talepte bulunmadım çeyizde erkeğin alacağı şeyleri dahi ben aldım imkanları yetmediği için az takı taktılar kendim alıp nişanlıma siz bunları bana takın belki birileri laf eder size laf gelmesin biz üzülürüz dedim) Bana karşı mahcup olduğunu benim maddi isteklerime yetişemediğini söylemiş verip veriştirmişler okadar üzüldüm ki şok oldum kendimi bilmesem umursamamda hiç ama hiç haketmedim. Birde o konu öyle konuşulunca nişanlım bekleyelim eniştem telafi edecek dedi bende bizim patronumuz da inşalat işiyle uğraşıyor bizede bi çok konuda faydası oldu çevreside var ona sordum ev konusunda bize yardımcı olabilirmi diye gidip babasına nişanlım beni ezip geçti erkeklik gururumu ezdi filan Allahım okurken başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Güya beni çok severlerken bir anda sevgimden şüphe edildi beni dışladılar ben bi anda dolduran taraf ezen geçen taraf onları istemeyen taraf oldum. Birde benim ne haddimeymiş ev meselesi erkek tarafı karar verirmiş. Ama bende arabamı varımı yoğumu ortaya koymuşum benim yorum yapmak haddime değilmiş. Okadar ağrıma gittiki ablasını aradım oda hiç eşim ayıp etti öyle söylerken demiyoda siz öyle bi tavır yapınca benim kardeşim eniştesine sen bizi zarara soktun diyecek bi çocuk değil sen doldurdun sandık bizi istemiyosun diye bizde seni çağırmadık dedi. Okadar üzgünüm ki bunu nasıl atlatırım kendi ailem gibi benimsediğim insanların arkamdan bu ithamları yapması nişanlımın aramızdaki her muhabbeti gidip anlatması beni çok üzdü. Kalbim acıyor. Ki nişanlım ilk ayrıldığımızda 1 sene ayrı kalmıştık o süreçte beni okadar kötülemişki beni tanımadıkları halde sülalelerine adımı yaymışlardı beni tanıyınca pişman olmuşlardı. Kendimi sevdirmek için 1 sene uğraştım ama şimdi düşman gibiyim gözlerinde. Çok üzgünüm belki çok saçma bi konu ama ne yapacağımı bilmiyorum nişan atmayı bile düşündüm her tartışmamızda gidip ailesine beni şikayet eden biri var yanımda…
2 ay önce attım nişanı. Kafam o kadar rahat ve mutluyum ki. Öyle düşünürsen evlilikten sonra asıl canın çok fazla yanar. Daha evlenmeden önce maddi olarak bu kadar zorlayan bir aile boşanırsan ne kadar sorun çıkarır mal kaçırır haberin var mı?Canım çok yanıyor tarifi yok benim için nişan atmak bana çok korkunç geliyor ne yapacağımı bilmiyorum. Çaresiz hissediyorum. Nişanlıma neden gidip herşeyi anlattın diyorum sen bana neden böyle söyledin ozaman diyor.
Şurada haklı nişanlınız. Hiçbir şey talep etmemek ayrı, "alın şunları takın da laf yemeyelim" demek ayrı. Karşıdakini ezen bir hareket bu.
Bunun dışındaki hiçbir şeyde haklı değiller ama siz de ne yaşadıysanız kendiniz yapmışsınız.
Daha ilk ayrılıkta sizi sülaleye reklam eden adamla neden devam ettiniz ki?