Nişanlımdan Ayrılmaya Karar Verdim

Sabriniza hayran kaldim dogrusu, davet edilmeden gelen yengeler, hareket ceken kuzenler vs vs. Bende restinizi cekin ve ayrilin diyecegim maalesef. Ben de esimin akrabalarina yakin oturuyorum, onlarda iciceler. Ama esim bana evlenirken sen kimseye gelinlik vs etmek zorunda degilsin diye benimle acikca konusmustu ve 1 senelik evliyim evime emrivaki yapip bile gelemezler. Gecen esimin kuzeni bana ismimle hitap etti diye (normalde hep ismimin sonuna yenge ekler) esimden hemen uyari aldi. Yani demem o ki is erkekte bitiyor boyle konularda. Sizi korumasi cok onemli nisanlinizin.
Benden çok güzel elti olur, eşinden bu tane daha var mı :KK70::KK70:

Konu sahibi, dusunme ayrıl derim. Beni ve ailemi daha şimdiden böyle ezdiren adam beni dünyalar kadar sevse ne fayda? Bir yerden sonra saygı kalmıyor. Sizin o ortamda ne dedikodularınız yapılmıştır. Ömür boyu sizin degeriniz bu olarak kalacak, başkaların size biçtiği değerleri kabullenmeyin; kendi degerinizi kendiniz belirleyin. Size ve ailenize saygı duyan bir eş karşınıza çıkar inşallah.
 
nişanlınla yürümez bence. hadi siz evlendiniz ve abd de kaldınız diyelim, belki bir nebze evlilik yürür diyebilirsiniz ama Türkiye'ye geldiğinizde bu iş yürümez.
çok saygısız, düşüncesiz ve görgüsüz bir aile ile başa çıkamazsınız, nişanlınız için bunlar normal geliyor, o yüzden alttan almanızı istiyor ve zamanla onlara uyacağınıza, benzeyeceğinize inanıyor galiba.
nişanlınızla bu durumun vehametini paylaştıysanız ve o yine, her defasında "boşver, alttan al" dediyse zor bir evlilik daha doğrusu akraba bağları sizi bekliyor demektir.
aşktan gözünüz kör olmadığına göre mantıklı davranmak en doğrusu olacaktır.
 
Valla kız evi naz evi derler ama burada naz çeken taraf siz olmussunuz.
Bazen gerçekten anlamakta güçlük çekiyorum, nasıl böyle küçücük şeyleri problem yapabiliyor insanlar.
Sizin gibi mantıklı düşünen bir kişi bunları yaşamış ve saygısından hazmetmiş diyelim, böyle bir insanla ( ve aile ile ) bir ömür geçer mi diye bir kere daha kendinize sorun derim. Nişanlıyken bile bu kadar müdahale varsa evlenince düşünemiyorum. Kendi huzurunuz için sağlıklı karar verin.
 
Şimdi fark etmen güzel olmuş. Evlenince bin mislini çekeceksin ve ses de çıkaramayacaksın. Çünkü nişanlın seni tutmuyor. Sap gibi tek başına kslıyorsun.

Sevgi yetmez. Bi ömür böyle yaşamaya tahamnül edebilecek misin? Ben edemem. Hayatını zehretme bence

Annene yaptıkları da çok terbiyesizce. Kaç kurtul bacım. Yakma kendini.
 
evet gayet olgun bır bayansınız bencede...tavsıyeme gelince; bu konuda değişip değişmeyecegıne emın olmak adına son bır konsuma yapın ve eger hala bunun sızı bu kadar uzdugunu bıldıgı halde tavrı aynı olacaksa malesef bıtırın derım...
eger erkek esını gereklı ortamlarda el ustunde tutmazsa bunu cevresındekı ve aılesındekı kımse yapmaz...
o yapacak kı dıgerlerıde sıze saygılı olsunlar...nişanlınız adına uzuldum sızın gıbı olgun bır bayanı kaybedecek....
 
evlenirken bazen insanın gözü kör oluyor aklım başımda bir yaşta evlendim bende ama karşımdakiler okadar iyi oyuncuydu ki gerçekleri göremedim ,10 yıl oldu evleneli şu an mutluyum çünkü 10 yıldır kendimi korumak anlatmak saydırmakla uğraş verdim ve ben bunu tek başıma eşime ve karşı tarafa düşün ,
şu an herşey istediğim boyutlarda ölçülerde ve samimiyette gidiyor.

sana tavsiyem şudur ki güzel kardeşim ; sakın diyorum aman haa sakın diyorum evlenme yüreğininn yoruldugunu hiç düşünebiliyormusun ,kalbin yorgun atıyor , ve seni allahtan başka hiç hiç hiç kimse anlamıyor ve hak vermiyor . çünkü kendi dogruları var ( kültür farkı çok çünkü ) ve sanki sen bütün aileleriyle evleniyorsun yok böyle birşey ,

ben ailemle oturdum konuştum ve artık senden ayrılmaya karar verdik de
sana derseki nasıl ailenmi ayrılmamızı istiyor derse ,
senin dayın nasıl karar verebiliyorsa benimde ailem seninle ayrılmam gerektiğini düşünüyor dersin
 
Böyle akrabalık ilişkilerinde en güzel çare onlar gibi davranmaktır ya da bir tık ilerisi.Siz cazgır olsaydınız eminim buraya dert açan onlardan birisi olurdu.
Nişanlının anne babası iyi ve sizin diğerleriyle muhatap olmak zorunda bırakılmanız çok kötü.
Böyle bir mecburiyetiniz neden var anlamış değilim.
Nişanlınızla konuşup konuşmadığınızı bilmiyorum ama denediniz ve ters tepti ise,ilerisi sizin için kabus olur.
Eğer ki nişanlınız size garanti verebiliyorsa ayrılmayın seviyor ve seviliyorsunuz,diğerlerine düğüne kadar mesafeyi koyabilirse gerisi zaten kolay.
Bitirmek çare olmasın ilk etapta.
 
Öncelikle herkese merhabalar. Normalde forumu sık sık okusam da pek fazla yorum yapıp başlık açan biri değilim. Canım çok sıkkın, aklım çok karşılık ve en kötüsü de konumum gereği yapayalnızım. En sonunda aklıma buraya yazıp sizlerden fikir almak geldi, çünkü ciddi bir karar verme aşamasındayım ve tavsiyelerinize ihtiyacım var.
Biz 8 ay önce nişanlandık. Bazen birbirimizden uzaktık, özellikle sevgiliyken aylarca ayrı kaldığımız zamanlar oldu. Birlikte güzel günlerimiz de oldu, zor günlerimiz de, ama bir şekilde birbirimizi tamamladık, üstesinden geldik. Gelin görün ki ailesiyle yaşadığım problemler yüzünden ayrılık kararı verdim, fakat çok huzursuzum.
Öncelikle belirtmem gerekir ki ailesi sadece anne baba ve abladan ibaret değil. Bir sürü dayı, teyze, eşleri ve çocukları barındıran kocaman bir ailesi var. Beraber çalışıp beraber vakit geçiriyorlar. Başlarda bu insana çok güzel, çok sıcak, sevimli geliyor ama bir yerden bir pürüz çıkınca bir daha eskisi gibi tatlı, sevimli olmuyor hiçbirşey.
Geçtiğimiz yaz annem, anneannem, teyzem, teyzemin kızı ve ben, tabiri caizse ailece kadın kadına birkaç gün butik otel ayarlayıp kendimize küçük bir tatil ayarladık. Annem tatilde sıkılabileceğimi düşünüp bir jest yaptı ve nişanlım ile annesini de davet etti. Nişanlımın yengesi ve onun kızları hiçbir davet almadan, sormadan, düşüncesizce biz de gelicez dediler ve dedikleri gibi de oldu, birşey diyemedik. Tatilden önce çok uzun süre, ardarda birçok kötü olay yaşadığım için bu tatil benim için çok anlamlıydı, nişanlımla beraber çevre tatil beldelerine gider başbaşa günübirlik zaman geçiririz diye planlar yapmıştım, bir anda kendimi ve ailemi onların bitmek tükenmek bilmeyen şımarıklıklarına tahammül etmeye çabalarken buldum. Daha tatil yolunda başladı problemler. İnternette ayarladığımız otel araştırılmış, beğenmek bir yana dursun, dalga geçilmiş, ve tüm bunlar utanmadan çekinmeden benim yanımda gülerek anlatılabiliyor, 'çeyrek pansiyon bile değil' gibi bir tabirle dalga geçiliyor. Bir daha söylemek isterim ki biz bu insanları hiçbirşekilde davet etmedik, kendileri istedikleri için geldiler. İlk günler ya sabır çekerek geçti. Akşam yemeğini beğenmeyip sofradan kalkıp 20 metre ötede başka bir masada kendi içlerinde oturmalar, sineği böceği bahane ederek ne zaman hepberaber bir araya gelsek nişanlım ve annesini de çağırarak başka bir yere geçmeler. Ne olur bana söyleyin, beraber zaman geçirilsin diye ayarlanmış bir tatilde olacak şey mi? Sanki oraya gelmelerinin tek amacı bizim bir arada zaman geçirmemizi engellemekmiş gibi, her anımız böyle aynı yerde 20 metre uzaklıkta geçti. Bir kuzen düşünün ki ben nişanlımla iskelede başbaşa sohbet ediyorum diye odasına gidip hüngür hüngür ağlayan, ben arabada ön koltuğu nezaketen nişanlımın annesine bırakırken koşturarak 'ben oturucam öne ben' diye bağırışan.. Yahu ben nişanlımın yanına oturmazken, sana mı kalmış? Bir düğünde veya özel günde oyun oynanır halay çekilir, gelir nişanlımla benim arama girer, garip garip mimikler, bakışlar, tatilin en son günü durduk yerde bana seslenip hareket çekince bende son damla taştı. Çok büyük bir kavga ettik, nişanlım tüm olanlara ses çıkarmak yerine sadece bana 'sana hak veriyorum ama boşver' dediği için, kısacası pasif duruşu sebebiyle ayrılma noktasına geldik. Kayınvalidemin de benim herşeyi çok abarttığımı, alttan almam gerektiğini söyleyip bana kızması da tuzu biberi oldu. Neticede onlar kuzenmiş, kızın davranışları anormal değilmiş, onlar kardeşmiş, en komiği de 21 yaşındaki kız 'çocuk' muş.
Bir şekilde o tatilin sonunda biz ayrılmadık, nişanlımın annesiyle olan sorunlarımız tamamen unutuldu, hatta Allah biliyor, hakkını vermek gerek bana kendi kızına verdiği kıymeti veriyor, ben de onlara saygıda kusur etmemek için elimden gelen özeni gösteriyorum, çok da seviyorum annesini babasını bu bir gerçek, gerçekten çok iyi insanlar.
Biz ailemizden uzakta yaşadığımız için ben uzunca bir süredir bu yenge ve kuzenler üçlüsünü hatırlamaz olmuştum, çok mutluydum. Bugün öğrendim ki yine aileme bir terbiyesizlik yapılmış ve artık buna daha fazla tahammül edebileceğimi sanmıyorum. Nişanlımın ablası önce kızının doğumgünü için düzenlediği partiye annemi davet etmiş, bir hafta sonra da arayıp 'daha bir araya gelmeye hazır değilsiniz galiba, en iyisi sen gelme, gelip de üzülme' gibi bir bahaneyle davetini geri çekmiş. Yani nazikçe 'seni orda istemediler' diyor.. Nişanlıma bu konuyu sorduğumda 'eh dayım tatil olaylarını duymuş, biliyorsun sinirli bir insan' dedi. Bu demektir ki dayısı tek bir sözle 'onu çağırmayın gelmesin' diyebiliyor. Aynı dayı bizim tatilimize tek bir 'siz de gidin' sözüyle ailesini yollayan dayı.
Yazdıkça deliriyorum, ne dayıymış, ne kıymetli yengesi ve kuzenleri varmış.. Kıymet verme demiyorum, ama benim ve ailemin sürekli ezilmesi reva mı? Çok düşündüm ve bu şekilde devam edemeyeceğime karar verdim. Beni ve ailemi her fırsatta ezdiren, konu kendi ailesi olunca ağzını açmayan bir insanla hayat geçer mi? Ben daha annemin babamın hatası olduğunu düşününce yüzlerine açık açık bence sen bu konuda hatalısın diyen insanım, allahaşkına elalemin insanını devamlı alttan alma işine daha ne kadar devam edebilirim? İnanın daha söylenen bir sürü absürd laflar var ama hepsini yazmaya kalksam günlerce yazmam gerek. İçinizde gerçekten abarttığımı, yapılan herşeyi sineye çekmemi düşünen var mı diye merak ediyorum çünkü nişanlım da dahil olmak üzere tüm ailesi alttan almam gerektiğini düşünüyor, kendimi iğrenç sorun çıkaran bir insan gibi hissetmeye başladım. Akrabalarınızı uyarmak yerine bizim sürekli sineye çekmemiz neden diyorum, aile bağlarının çok önemli olduğunu söylüyor nişanlım sadece. Onlar aile de biz neyiz, ona hala anlam veremedim. Onlarla konuşmamak adına benim üzülmemi, sinirlenmemi, ağlamamı izleyip sadece 'haklısın' diyen bir nişanlı.. Ben çok agresifmişim, ortada büyük birşey yokmuş, yani kısaca diyor ki 'ne var canım boşver alttan al'. Yine, yine ve yine.. Sonu gelmeyen alttan almalar..
Aranızda buna benzer sorunlar yaşayanlar muhakkak vardır. Fikirlerinizi almak istedim. Nişanlımı seviyorum ama beni korucabilecek, kimseye ezdirmeyecek, arkamda durabilecek biri olduğu inancını kaybettim. Bu da beni ondan soğutuyor günden güne. Çünkü biliyorum ki eğer bir gün benim ailemden herhangi biri nişanlımı veya ailesini üzecek bir davranışta bulunsa onu en önce ben korur ben savunurum. Ne yazık ki bunu ondan göremiyorum.. Pişman olur muyum bilmiyorum, ama gelecekte yaşayacağım problemler beni bu noktaya getirdi çünkü biliyorum ne ilk ne son olacak, ve benim bu insanlara tahammül edecek mecalim yok.
Çok uzun oldu biliyorum ama sonuna kadar okuduysanız çok teşekkür ederim. Ne yapmam gerektiğine dair tavsiyelerinizi bekliyorum. Bu arada ailem ayrılık kararıma saygı duyduklarını, ben ne karar verirsem vereyim ona güvendiklerini söylediler. Bu sebeple şu an sanki incecik görünmez bir çizginin üzerindeyim. Değişir düzelir deyip devam mı etmeli yoksa bu şekilde olmuyor deyip son mu vermeli?
Şimdiden tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim.

Gayet mantıklı düşünmüşsünüz.
 
Oyle erkegi askindan delirsen de, cope at.
Senin ailen ve sen bunca gorgusuzluge, densizlige, lakaitlige maruz kalirken, NISANLIN DENECEK ZAT dayi kizinin kaprislerini, simariklarini gormezden gelsin.
Dayi kim ya, NISANLIN diyemedi mi, sadece annem ve beni davet ettiler diye. Kaldi ki ev de degil, pansiyondur, hoteldir, 5 yildizli otel de olabilir?
Bir de begenmemisler. Kimsin sen yahu?
Bu ne gorgusuzluktur, birakin.
BIRAKINNNNN.
Annen ne dusunceli kadinmis ki cagirmis.
Ben boyle bir aileyle su bile icmem, kaldi ki aileye gelin olacaksin.
OMUR BOYU MARUZ KALACAKSIN.
ANNEN DE SENIN ICIN OMRU BOYU UZULECEK. DEGER MI HI?
 
Evli degilim ama 3 senelik iliskim var daha ilk haftadan annesiyle tanistirdi ve bicok kez bir araya geldik. Sunu anladim evlenecegin adamin ailesiyle karsilikli 2 kelam edemiyosan, surekli seni igneliyosa ve beraber oldugun kisi objektif davranamiyosa iliskinde sorun yasiyosun. Ben seni tamamiyle hakli buldum. Evlendikten sonrada bu insanlarin ayaklarini kesemezsin yine cumbur cemaat gelip huzur bozarlarr. Ustelik ben yapi olarak ailelere yapilan terbiyesizliklere cok sinirleniyorum. Nisanlin sinir bozucu derecede pasif. Sana haklisin demekle bu is olmuyor, kuzenine diyecek ki sana noluyor ne diye agliyosun o zaman objektif oldugunu gosterecek
 
Ayrıl ya da ayrılma diyemem icinden geleni yap ama insanlar asla değişmez ve bu hayat birilerinin degismesini bekleyecek kadar uzun değil
 
Bu kadar pasif bir adam ile evlenmeyin. Nisanlilik suresinde katlanamadiginiz seyler evlenince bin kat daha agir gelir. Yasanacaklar simdiden belli.
 
Bu olay tatile gidiş yolunda yaşanıyor. Her yıl gittikleri beş yıldızlı, onların tabiriyle 'öyle herkesi konuk etmeyen' bir otel varmış antalyadaydı yanlış hatırlamıyorsam. 15 yaşında olan neden oraya gitmedik de bu garip yere gidiyoruz diye sordu durdu. Duyan da zorla rica minnet onları tatile götürüyoruz sanacak, yahu kendiniz atladınız.. Gülerek anlatıyor babamla internetten baktık ( meşhur dayımız ), babam güldü 'bu ne be çeyrek pansiyon mu' dedi diyor, yine bir gülüşme. Arabayı kullanan nişanlım, yanında annesi, onlar da gülüyorlar, ben nişanlımın annesine ayıp olmasın diye birşey demiyorum. Ben bu olaylara gücendiğim için 'çok alıngan olmak' ile suçlandım üstelik. Şimdi anlıyorum ki galiba epey bastırılmışım. Bu kadar insanın içinden bir kişi de çıkıp sen abartıyorsun demediyse eğer, sanıyorum sorun benim 'çok alıngan' oluşum değil..
Söylenebilecek çok şey var ama boşver demiyim. En doğru kararı vermişsin..
 
evlenirken bazen insanın gözü kör oluyor aklım başımda bir yaşta evlendim bende ama karşımdakiler okadar iyi oyuncuydu ki gerçekleri göremedim ,10 yıl oldu evleneli şu an mutluyum çünkü 10 yıldır kendimi korumak anlatmak saydırmakla uğraş verdim ve ben bunu tek başıma eşime ve karşı tarafa düşün ,
şu an herşey istediğim boyutlarda ölçülerde ve samimiyette gidiyor.

sana tavsiyem şudur ki güzel kardeşim ; sakın diyorum aman haa sakın diyorum evlenme yüreğininn yoruldugunu hiç düşünebiliyormusun ,kalbin yorgun atıyor , ve seni allahtan başka hiç hiç hiç kimse anlamıyor ve hak vermiyor . çünkü kendi dogruları var ( kültür farkı çok çünkü ) ve sanki sen bütün aileleriyle evleniyorsun yok böyle birşey ,

ben ailemle oturdum konuştum ve artık senden ayrılmaya karar verdik de
sana derseki nasıl ailenmi ayrılmamızı istiyor derse ,
senin dayın nasıl karar verebiliyorsa benimde ailem seninle ayrılmam gerektiğini düşünüyor dersin
değmiyor di mi?
 
X