- 26 Ekim 2013
- 1.801
- 1.398
- 198
- Konu Sahibi Arzustokrasi
-
- #121
bakın ben nişanlımdan öncede rahat bi insan değildim zaten hani kendimi kısıtlanmış gibi hissetmedim hiç bi zaman kendi ailem daha tutucu çünkü ve ben zorlanmıyorum onunlayken.. mutluluk ne kelime bi insanın farklı bi niyetle değilde gerçekten kendi olduğu için sevebileceğini onunla gördüm.. insan hayatına girip çıkan herkesten bişiler alıyor bi tecrübe ediniyor bende bu tecrübeyi ondan önce aldım şimdi bakıyorum geçmişime bide ona bildiğimiz melek gibi görünüyo gözüme.. çok kötü bi çocuktum hayatıma herkesi soktum aklımın başıma gelebilmesi çok çok zamanımı aldı ve o aradada bu insanı buldum ve bana kattıkları benden alabileceklerinden çok daha fazla ağır bastı hep.. ailemi benden alamaz kastettiğim bu değil en fazla kısıtlamaya çalışır ama kararlı bir tavır sanırım bunuda çözer... ailesinden çekinir başta alt katımda oturacaklar cıngar çıkartırım bilir... ezik bi tip değilim ben öyle ablalarım ya... öyle kocamdır o gitme demesse gitmem yok öyle bişey... ama cılkını çıkartamam o ayrı bişi ablam dibimde oturacak hergün hergün gitsem cidden söylenir ama sanırım buna herkeste söylenir...
eğlenmek derken anlayamadım ne kadar eğlenebilirim o sıcakta üzerim sıkı sıkı giyinik eniştem var diye rahat rahat oturup kalkamazken orda eğnemek için değil belli bi sebepten kaldım o gece eğlenmek için yalnız olmayı tercih ederim ablamla... bide bende onun kadar kuralcıyım bana bunu deyipte kendisi gidip bi yerde kalmaz onun prensibi var benim yok diye bişi hiç yok benden beklentisi her neyse kendiside aynısını yapmak zorunda ben ona öyle bi serbestlik tanımam erkektir diye yok öyle bişey kesinlikle izin vermem.. ailemi ona karşı hiç ezdirmedim hatta o kadar çok ailem dedimki ben neyim dedi sonunda sen sadece nişanlımsın kocam değilsin demeyi bildim yeri geldiğinde.. yetkisinin olmadığı durumlarda burnunu sokturtmam o zamanda sokturtmayacaktım ki gelip bana haklısın diyecekti sonunda ama ablam işe karışınca herşey değişti.. nişanlım ablamla konuşur sıkıntımız şuki ablam hiç açık kapı bırakmıyor.. çocuk gibiler cidden... hala herkes olayın namus meselesi olduğunu düşünüyo burda ama bu namus meselesi değil dediğim gibi o zaman annemde eniştemleri namussuz biliyor ve beni evdelerken göndermiyor kalmaya... karı koca olsak birlikte kalsak böyle bi problem olmaz ama tek başına bekar bi kız olarak orda kaldığımda illa laf olur söz olur diye istemezler..
Şimdi öncelikle hayata biraz daha rahat yaklaşın derken aslında bu sözüm nişanlınıza değildi sadece. O gezecek tozacak sen evde oturacaksın oh ne ala değildi demek istediğim. O da çıksın? Ne var bunda? Kadın/erkek arkadaşları olsun, cinsiyeti ve medeni durumu fark etmeksizin akrabalarıyla vakit geçirsin. Bunda ne var? Siz de aynı şekilde. İşte bu konuda farklı düşünüyoruz sizinle. Eminim kendinize göre açıklamalarınız vardır ve sizin tercihiniz bu yöndedir. İşte az önce bu konudan bahsederken aslında ben ikinizi de eleştirdim bu konuda, ama daha fazlasına kimsenin hakkı yok. Biz burada en fazla eleştirebiliriz, bu kadar. Daha ötesi yok.
Kırmızıyla belirttiğim yer de biraz sizin o şekilde görmeye alışık olduğunuz durum ya da öyle görmek istediğiniz durum diyelim. Ben her gün her gün ablama gitsem eşim bana tek kelime laf etmez. Edemez değil bakın, etmez. Ama bu durum bizim eşimle kopuk bir aile olduğumuzu göstermez, çünkü biz hayatı birbirimizi kısıtlamadan zaten kendisi zor olan hayatı kolaylaştırarak yaşamayı tercih edenlerdeniz. Düşünür, der ki demek ki ablasının ona ya da onun ablasına ihtiyacı var. Benim eşim ne yapması gerektiğini bildiğinden eğer her gün her gün ablasına gidiyorsa vardır muhakkak bir sebebi.
Namus meselesi olayına gelince. Bu konuda onlara katılmıyorum. Yani biraz dar baktıklarını düşünüyorum. Şöyle ki aslında siz eniştenizin şahsına direkt olarak namussuz demiş olmuyorsunuz. Sizin namus kavramınıza göre bir kadın kendisine haram olan bir erkekle olabildiğince az vakit geçirmeli. Bu düşünce bana her ne kadar uymasa da ne demek istediğinizi anlayabiliyorum. Belki ablalarınız da anlardı ama sonuçta onlar sizin aileniz ve doğal olarak objektif bakamıyorlar. Bence biraz nişanlınızın açısından baktığınız kadar ailenizin açısından da bakmalısınız olaylara. Onların dediğini uygulayın demiyorum, sadece anlamaya çalışın. Verdikleri tüm tepkiler sizden uzaklaşmak istememelerinden ve sizin mutsuz bir hayat sürmenizi istememelerinden kaynaklanıyor. Bu da onların kendi hayat tercihleri ve belki de tecrübelerinden kaynaklanıyor.
Son olarak sizden ricam iki şeyi çok iyi düşünmeniz. Birincisi hayatınızı zorlaştıran, sizin veya bir başkasının koyduğu kuralların gerçekten gerekli olup olmadığı ve ikincisi de nişanlınızın doğrularıyla sizin doğrularınızın gerçekten bütünleşip bütünleşmediği. Yani onun doğrularını körü körüne benimsiyor olabilir misiniz? Cevap almak adına sormadım. Sadece düşünün