Evliliği yaşamadan, tecrübe etmeden bilemeyecek gençler, herkesin geleneği, hayata bakış tarzı farklıdır, o yüzden bizler sadece tecrübelerimizi aktarabiliyoruz burada fakat Türk erkeklerinin çoğunluğu evlenene kadar sineye çektiklerini evlendikten sonra gün yüzüne çıkarıyor, bizde sürekli annesinde kalsın, aman mutlaka ablasında kalacak demiyoruz ama bazen öyle durumlar olur ki kalmanız icap eder, mesela doğum, hamileliğiniz ağır geçer 2 adım ötede olan annenizde kalmanız gerekebilir, eşiniz hayır kalamazsın dediğinde ağrınıza gider, bebeğiniz olur lohusa kadın annesi yanında kalsın ister, bana birinin evinde kalmak ters geliyor, annen bizde kalamaz denirse içinize oturur. Eşiniz şehirdışına çıkar evde yalnız kalmaktan korkarsınız babanızın evinde kalırsınız, ablanız, kardeşiniz doğum yapar sizi yanında ister, sonuç olarak bir sebeple mutlaka kalmanız gereken durumlar olur.
Elbette hepimiz keyfe keder kalmadık ailelerimizde ama benim eniştem epey ağır bir ameliyat olmuştu, ben o zaman kardeşimde 15 gün kaldım, el kadar bebeklerine bakıp, eniştem hastanede yatarken başında bekleyen kardeşimin evini çekip çevirmem gerekiyordu, eniştemin çoraplarını bile giydirdim çünkü kardeşim lohusaydı, bundan da gocunmadım, eşimde niye kalıyorsun, sen nasıl eniştenin çoraplarını giydirirsin demedi, o benim canım ciğerim, abim.
Bende onun için baldız değil kardeşim, evlatları evlatlarım, evladım evlatları demek.
