bir yakınım aynı durumu yaşadı ve hala da yaşıyor. şuan 16 yıllık evliler. malum nedenden dolayı adam kendini mecbur hissetti ve evlendiler. kadın sevilmediğini biliyordu. aynen nişanlınız gibi adam da bir kere bile seni seviyorum demedi. ailelerin baskısıyla cocuk yaptılar. kadın cocuk olunca değişir ve kendisine bağlanır diye düşündü. adam sadece cocuklarına bağlandı. kadın cocukların bakıcısı gibi. evde bir bakıcı olsa gercekten, adam bakıcıyla daha cok konusur inanın. ilk baslarda sevmese de nazik davranan adam ' sen bu cocuklar için buradasın. çocuklarıma sesini yükselttiğini görürsem duyarsam sana yapacaklarımı tahmin bile edemezsin- demeye başladı ve cocuklarda annelerini hiç saymaz oldular. evliliklerinin ilk yıllarında kadın bir kac kez neden böylesin diyecek oldu adamın - sen bunu bilerek evlendin benden aşk mı sevgi mi bekliyorsun. - sözleriyle sustu oturdu. adam aile babası olarak evine çok bakan hiçbir ihtiyaclarını eksik etmeyen çok çalısan. iyi yedirip iyi giydiren birisi. ama bunlar mutlu etmiyor. kadın kendini sığıntı gibi görüyor. ama cesaretsiz bir yapısı var zaten. bas kaldırıpta ben gidiyorum diyemedi. sevdiğinden değil sevgi coktann bitti. gelecek korkusundan ayaklarının üzerinde duramamaktan kendine güvensizlikten. hiç bir zaman karı koca ve gercek aile olamadılar. ne bir yemekte ne bir davette beraberler. suanki durumu özetlersem. adamın 5 yıldır devam eden bir ilişkisi var ve o kadını cok seviyormuş...
sevgili raskiye, bu sadece bir örnekti unutma. evlenirsen senin yaşamın tamamen farklı da olabilir. hakkında hayırlısı olsun... evli ya da bekar, hayatta daima dik durabilmen, başkasının gölgesi değil, sadece ve sadece kendin olabilmen dileğiyle... sevgiler
sevgili raskiye, bu sadece bir örnekti unutma. evlenirsen senin yaşamın tamamen farklı da olabilir. hakkında hayırlısı olsun... evli ya da bekar, hayatta daima dik durabilmen, başkasının gölgesi değil, sadece ve sadece kendin olabilmen dileğiyle... sevgiler