- 2 Kasım 2011
- 256
- -3
Evet kızlar biz barıştık :) çok mutluyuz ikimizde, sanki birbirimizin değerini anladık :) ne biliyim çok mutluyum ben hemde hiç olmadığım kadar mutluyum :)
Biliyorum daha önceki konularımı görenler belki bana kızacaklar... Kızın haklısınız ama gönül bu lafım geçmiyor... Ben onu çoooook seviyorum oda beni :)
Şimdi nerden başlayayım bilmiyorum ama kötü bi şekilde nişan atıldı.. Bu safhada sessiz kalan ve tek kelime etmeyip olup biteni izleyen ben oldum ve bu süreçte en büyük destekçim biricik ailemdi... Onlar bana hiç laf kondurmadılar... Korudular kolladılar, destek oldular... Özelliklede canım babamdan Allah bin kere razı olsun ki bana en büyük destek veren o oldu....
Gel gelelim neler olupta barıştığımıza
Nisan ayında nişan atıldı... Aradan 4 ay geçti, ben kendime bir iş budum ve kafamı dağıtmak için çalışıyorum ve aklımda bir gram dahi barışma ümidi yoktu....
Tamamen kendime yoğunlaşmıştım ama arada o aklıma geldiğinde gözlerim dolar ağlayı verirdim hernerde olursam olayım... Birgün sabah evdeyim telefonum çaldı. ikimizin birtane ortak arkadaşımız var. başka da ortak arkadaşımız yoktu zaten. Ortak arkadaş beni aradı. Nasılsın iyimisin falan konuşmaya başladık. Sonra bugün evdemisin dedi, evet ded,m bende, yanıma gelsene konuşuruz dedi. Bende yok falan dedim neyse telefonu kapattık. saat 3 gibi eski nişanlım yani canımın içi ayrıldık ayrılalı ilk kez beni arıyor. İlk önce açmadım telefonu, bir daha aradı, sonra bir daha, birdaha ve birdaha, açmıyorum tabi bu arada telefonumu. sonra msj attı. "Size geliyorum ben dışarı çık konuşalım biraz" yazmış bende cevap falan yazmadım kaalede almadım açıkçası, o sırada benim acilen bir işim çıktı ve Kurtköye gitmek durumunda kaldım. Hazırlanıp çıktım evden. Tabi bu arada sürekli arıyor msj atıyor, "geliyorum çık evden konuşalım" diye :)
Bende hiçç cevap vermiyorum yazmıyorum. Neyse ben kurtköye ulaştım oda gelmiş bizim kapının önüne. Bana msj attı tekrar "geldim sizin evin önündeyim bekliyorum seni" yazmış. Cevap yazmadım yine. Sonra tekrar msj attı "nolur bir kere yüzünü göreyim çok özledim seni çok" yazmış bu msjına dayanamadım çünkü bende onu çok özlemiştim. Bu msjından sonra tekrar aradı ve açtım telefonu.
Gayet ciddi bi edayla;
- "ne var ne istyorsun" diye sert çıktım,
- "balkona çık göreyim seni giderim sonra söz veriyorum çok özledim seni" dedi.
Bende evde olmadığımı söyledim. Nerde olduğumu sordu. Önce söylemedim ama öyle yalvardıki söylemek zorunda kaldım ve söyledim. Kurtköye geldi beni aldı 5 dk konuşalım dedi. Tmm dedim bende. İlk gördüm tanıyamadım neredeyse. Çünkü saçı sakalına karışmış, zayıflamış, inanın kafası kocaman görünüyordu zayıflıktan, okadar zayıflamış yani düşünün. Neyse güzel bi yere yemeğe gittik. Konuştuk ama hiç taviz vermiyorum, bu iş olmaz artık anla dedim bi baktım sustu sonra yüzüne baktım ağlıyor... Hiç bişi demedim tabi... Öyle çekip geldim eve. Sonra akşam tekrar aradı.
-"Yarında görüşelim" falan dedi, ben
-"yok olmaz, bugün okadar çok ısrar edip aradığın için konuştum seninle yoksa senin tekrar bişiler yaşamak gibi bi düşüncem niyetim yok bitti bu iş anla" dedim...
Ama o yine beni ikna etti herşeyi halletcem ben, seni çok seviyorum falan fıstık... Temmuzun 17.sinden beri konuşuyoruz. Ama ailelerimizin haberi yok
Yani var ama çok karşılar.
Benim ailem bana sen ne kadar gurursuzsun sana yapılan bu kadar şeye rağmen nasıl onunla konuşursun diyorlar Babam seni silerim
Annem teyzelerim hepsi aynı şeyleri söylüyor bir tanesi bile olumlu tek bir kelime bile etmyor
onun annesi de istemiyor..
Onun babası babası demişki; kızın babasıyla bir kez konuşurum eğer ters yaparsa birdaha konuşmam demiş yani anlayacağınız iki tarafta istemiyor birleşmemizi
Ama bz birbirimizi okadar çok seviyoruz ki :) ben onunla gerçekten çok mutluyum...
Beni mutlu etmek için elinden gelen herşeyi yapıyor... Biz beraber çok ama çok mutluyuz :) Birbirimizi çok ama çok seviyoruz :)
peki biz bu durumda ne yapıcaz
Biliyorum daha önceki konularımı görenler belki bana kızacaklar... Kızın haklısınız ama gönül bu lafım geçmiyor... Ben onu çoooook seviyorum oda beni :)
Şimdi nerden başlayayım bilmiyorum ama kötü bi şekilde nişan atıldı.. Bu safhada sessiz kalan ve tek kelime etmeyip olup biteni izleyen ben oldum ve bu süreçte en büyük destekçim biricik ailemdi... Onlar bana hiç laf kondurmadılar... Korudular kolladılar, destek oldular... Özelliklede canım babamdan Allah bin kere razı olsun ki bana en büyük destek veren o oldu....
Gel gelelim neler olupta barıştığımıza
Nisan ayında nişan atıldı... Aradan 4 ay geçti, ben kendime bir iş budum ve kafamı dağıtmak için çalışıyorum ve aklımda bir gram dahi barışma ümidi yoktu....
Tamamen kendime yoğunlaşmıştım ama arada o aklıma geldiğinde gözlerim dolar ağlayı verirdim hernerde olursam olayım... Birgün sabah evdeyim telefonum çaldı. ikimizin birtane ortak arkadaşımız var. başka da ortak arkadaşımız yoktu zaten. Ortak arkadaş beni aradı. Nasılsın iyimisin falan konuşmaya başladık. Sonra bugün evdemisin dedi, evet ded,m bende, yanıma gelsene konuşuruz dedi. Bende yok falan dedim neyse telefonu kapattık. saat 3 gibi eski nişanlım yani canımın içi ayrıldık ayrılalı ilk kez beni arıyor. İlk önce açmadım telefonu, bir daha aradı, sonra bir daha, birdaha ve birdaha, açmıyorum tabi bu arada telefonumu. sonra msj attı. "Size geliyorum ben dışarı çık konuşalım biraz" yazmış bende cevap falan yazmadım kaalede almadım açıkçası, o sırada benim acilen bir işim çıktı ve Kurtköye gitmek durumunda kaldım. Hazırlanıp çıktım evden. Tabi bu arada sürekli arıyor msj atıyor, "geliyorum çık evden konuşalım" diye :)
Bende hiçç cevap vermiyorum yazmıyorum. Neyse ben kurtköye ulaştım oda gelmiş bizim kapının önüne. Bana msj attı tekrar "geldim sizin evin önündeyim bekliyorum seni" yazmış. Cevap yazmadım yine. Sonra tekrar msj attı "nolur bir kere yüzünü göreyim çok özledim seni çok" yazmış bu msjına dayanamadım çünkü bende onu çok özlemiştim. Bu msjından sonra tekrar aradı ve açtım telefonu.
Gayet ciddi bi edayla;
- "ne var ne istyorsun" diye sert çıktım,
- "balkona çık göreyim seni giderim sonra söz veriyorum çok özledim seni" dedi.
Bende evde olmadığımı söyledim. Nerde olduğumu sordu. Önce söylemedim ama öyle yalvardıki söylemek zorunda kaldım ve söyledim. Kurtköye geldi beni aldı 5 dk konuşalım dedi. Tmm dedim bende. İlk gördüm tanıyamadım neredeyse. Çünkü saçı sakalına karışmış, zayıflamış, inanın kafası kocaman görünüyordu zayıflıktan, okadar zayıflamış yani düşünün. Neyse güzel bi yere yemeğe gittik. Konuştuk ama hiç taviz vermiyorum, bu iş olmaz artık anla dedim bi baktım sustu sonra yüzüne baktım ağlıyor... Hiç bişi demedim tabi... Öyle çekip geldim eve. Sonra akşam tekrar aradı.
-"Yarında görüşelim" falan dedi, ben
-"yok olmaz, bugün okadar çok ısrar edip aradığın için konuştum seninle yoksa senin tekrar bişiler yaşamak gibi bi düşüncem niyetim yok bitti bu iş anla" dedim...
Ama o yine beni ikna etti herşeyi halletcem ben, seni çok seviyorum falan fıstık... Temmuzun 17.sinden beri konuşuyoruz. Ama ailelerimizin haberi yok
Yani var ama çok karşılar. Benim ailem bana sen ne kadar gurursuzsun sana yapılan bu kadar şeye rağmen nasıl onunla konuşursun diyorlar
Babam seni silerimAnnem teyzelerim hepsi aynı şeyleri söylüyor bir tanesi bile olumlu tek bir kelime bile etmyor
onun annesi de istemiyor..
Onun babası babası demişki; kızın babasıyla bir kez konuşurum eğer ters yaparsa birdaha konuşmam demiş
yani anlayacağınız iki tarafta istemiyor birleşmemizi Ama bz birbirimizi okadar çok seviyoruz ki :) ben onunla gerçekten çok mutluyum...
Beni mutlu etmek için elinden gelen herşeyi yapıyor... Biz beraber çok ama çok mutluyuz :) Birbirimizi çok ama çok seviyoruz :)
peki biz bu durumda ne yapıcaz
Son düzenleme:
