kızlar çok önemli bir sorunum var ne yapacağımı bilmiyorum sürekli düşünüyorum. nişanlımla ayrı şehirdeyiz arada bir yanına gidiyorum. nişanlım babaannesiyle yaşıyor babaannesi büyütmüş onu uzaktan da akrabayız. nişanlımla biz bazen telefonda tartışıyouz ama sonra hallediyoruz babanneside her tartışmamıza şahit oluyor ve hep kızıyor bana bi daha tartışmayın diye. en son tartıştığımızda iki gün sonra beni aradı ve ağzına ne geldiyse saydı. çok kırıcı sözler sözler söyledi iki haftadır aklımdan çıkmıyor. sen bizim kalbimizi çürüttün bizi yordun artık tükettin sen bizi dedi daha neler neler bende ağlamaya ve kendimi savunmaya başladım sesimiz çok yükseldi ikimizinde kapattık telefonu. ama kalbimm çok kırık önceden çok severdik birbirimizi. kavga ettiğimizden üç gün sonrada nişanlımla çıktığımızın birinci yıldönümüydü ben yine yanına gidicektim nişanlımın kavgadan sonra ayrılık kararı aldım ama aradım nişanlımı söyleyemedim sadece gelmek istemediğimi söyledim tartışmamızı anlattım. o da telefonda olmaz gelmen gerekiyor hepberaber yüzyüze konuşarak halledelim dedi iki gün beni ikna etmeye uğraştı. sonunda ben gittim. gittikten sonra hep beraber oturduk konuşmak için. babaannesi benim hakkımda hep bu diye konuştu bana buna sevgiyi aşılamamışlar bunu yetiştirememişler buna şunu öğretmemişler diye saymaya başladı bişey demedim anneme babama laf etti yaşına hürmeten sustum hep zaten ağzımdan bişey çıksa o hep başka türlü anlıyor. eski sevgilimi öğrenmişti bir keresinde o zaman bişey demedi ama o gün herşeyi söyledi ben kırıştırıyomuşum hep o sözüde kullandı. daha sonra kıyafetime karıştı sen kocanı evde tutamazsın bu halde dedi kot tshort vardı üstümde sade de bi kızım ama bakımsız değilim. bu konuşmamızdan öncede nişanlımla kahvaltıya gitmiştik birinci yıldönümümüz için gelincede hep beraber dışarı yemeye gidelim dedik bana başladı tembel gelin diye saymaya insan geldi kek bişeyler yapardı dedi.herşeye sustum bana seninle geçim olmaz dedi nişanlımada dedi bunla geçinilmez diye. daha sonra dediki bana eğer evlencekseniz burda hep beraber yaşayacağız yoksa olmaz dedi ama senle biz geçinemeyeceğimize göre ben ölmeden siz evlenemiceksiniz dedi. o günkü kavgada kendimi savunurken sesimi yükselttiğim için gidipte ben suçluymuşum gibi özür dilesem sarılsam yine eskisi gibi iyi oluruz ama gururuma yediremiyorum annem babam bunları bilse ne kadar üzülür diyorum birde. onunla aynı evde yaşarsak ben hergün ağlıcam biliyorum ama nişanlımla birbirimizi çok seviyoruzda sorunlarımızı hallettik ama bu mesele benim çok kafama takılıyor. çok uzun oldu biliyorum ama çok dertliyim napıcağımı bilmiyorum nolur bana bi fikir verin yardım edin..
