Üç sene önce eşimle toplamda üç buçuk ayda evlendik.Görücü usulü oldu.Eşimle nişanlıyken bu hayatta benim karşıma çıkacak en doğru insan olduğunu düşünüyordum.Her hareketi,sözü,davranışı ve bana olan yakınlığı istediğimden bile daha iyiydi...Ama düğünden kısa bir süre sonra tamamen değişti diyebilirim...Tabi bunda kısmende olsa benimde payım var.Bu davranışlarımdan dolayı benden soğuduğunu söylemişti birkaç kez.Ailesi düğün olmaması için elinden geleni yaptı ve ben benim yanımda olan beni üzmemek için direnen adama ağladım neden böyleler dedim ona hesap sordum ilk yıl böyle geçti diyebilirim...Sonra durulduk...Ben ailesiyle birsüre hiç görüşmedim şimdi iki haftada bir ziyarete gidiyoruz bir saat görüyorum... Eşim hala onları sevmediğimi bilir ama eskisi gibi tabiri caizse nefret kusmuyorum. Hatta eşim yeni söyledi evlilik sürecinde beni değil eşimide kandırmışlar bunu yapan aileye artık diyecek bir söz bulamıyorum.
Benim asıl anlamadığım nokta şurası etrafımda hep yeni evli benim gibi görücü usulüyle kısa sürede evlenen insanlar var.Hepsi çok mutlu hatta bebek bile bekliyorlar bense eşimle ilgili hayal kuramıyorum ilerisi için.Bebek düşünmüyoruz eşimin bir ısrarı yok...Zaten bebek olsa eşimin bana karşı benim hissetmediğim bir sevgisi ilgisi olur mu ona hiç bilmiyorum...
Ben tamamen sevgi dolu bir ailede büyüdüm.Annem abilerim gerçekten geriye bakınca güzeldi o günler diyebiliyorum ama babam hep kopuktu başka bir hayatı vardı bizden ayrı şuan eşimde onu görüyorum.Eşimin ailesiylede doğru düzgün bir ilişkisi yok onlar çok farklı.Her birinin ayrı ayrı bir dünyası var.Herkes dileği gibi yaşamış ev arkadaşı gibi aynı ev içinde kalmışlar gibi.Hatta eşimin yıllarca hal hatır dışında evde olduğu sürece odasından çıkmadığını düşünüyorum.Akraba desem benim ilişkilerim çok iyidir eşimin alakası yok.Pikniğe gidelim desem ben sevmem arkadaşlarımla ailemle bile gitmedim diyor...Hani diyenler olacaktır bu adam nişanlıyken hiç mi belli etmedi kendini diye hayır bizimle pikniğede geldi, akraba ziyaretide yaptı gerçekten o zamanı düşününce tek bir kusur bulamam.Gerçekten eşimin beni mutlu etmek için yaptığı en son şey nedir desem bulamam.O yemek yemeği,beraber çay içmeyi,beraber uyumayı vs.yeterli buluyor.Benim beş yıldızlı otellerde tatil yapmak, hergün dışarıda olmak biryerlere gitmek gibi hayalim yok ama eşimin termosa çay koy şurada yeşillik alanda yarın kahvaltı yapalım dediğinide duymadım.Yani ben istiyorum ki asgari düzeyde de olsa ayda birde olsa onunla birşey yapalım o teklif etsin yada sevgisini güzel bir sözle bir sarılmakla ifade etsin ama yok o böyleymiş ailesi bile onu böyle kabul etmiş.
Gerçekten yoruldum artık akrabalarımla tek görüşmek istemiyorum.Eşime birgün bile tek kötü söz etmemiş hep sevip savgı duymuş ailemle eşimin iki ayda bir benim zorumla görüşmesi artık zoruma gidiyor...
Birde eşimin çalışmaya gönlü olmaması konusu var.Sorumluluktan bir haber çarşı pazardan gram anlamayan biriyle evlendiğimi düğünden sonra farkettim.Maaşının yarısını bana verip fatura ödeyip mutfak masrafını kısmen yapıyor ev arkaşı gibi olmuş oluyoruz sanırım gelir ikiye bölünüp kalanlar o kişinin oluyor...Yorgunum.Yarın ne olacak hiç bilmiyorum...Var mı sonumuzu tahmin edebilen?