Neden Kitap Okuyorsunuz?

küçüklügümden beri kitabi elimden hiç düsürmem. Çok seviyorum okumayi. Her okudugum kitaptan ayri bir zevk aliyorum ve yeni seylerde ögreniyorum. Her girdigim kitapçida saskina ugruyorum acaba hangi kitaba baksam hangisini alsam. Hayatimin vazgeçilmezlerindendir kitap okumak.

Üniversiteye gelene kadar amaçsızca okurdum. Şimdi ise Türkçe Öğretmenliği okuyorum, bir amacım var ve bu benim planlı bir şekilde okumamı sağlıyor.
Bu bölümü okumasaydım yine okurdum çünkü her kitap, keşfedilmemiş yepyeni dünyalar demek.
Bazı insanlar için okumak temel ihtiyaçlardan biri gibidir. Okumadan, öğrenmeden yaşayamazlar. Belki biz de onlardanızdır.))

kendimi bildim bileli birşeyler okurum ama herşey imkana bağlı malum lisedeyken bilmem bilirmisiniz modada akmar pasajı vardır umarım hala da var yani yıllar oldu gitmeyeli neyse her çarşı çıkışımda oraya uğrar ama üst katına tabiiii sahafçılaraa kitap kokusunu içime çeker itinayla biriktirdiğim harçlıklarımla bir kitap alıp dönerdim bu benim en güzel anlarımı oluştururdu o zamanlar ve derste bile sıra altından okurdum teneffüste yemekte ta ki bitene kadar başka dünyalara geçiş biletimdi belki yada yaşadığım gerçeklikten kaçış bilmiyorum sadece okumayı ama biraz maymun iştahlıyım galiba herşeyi okumayı çok severim sonuçta hepsi ayrı bir dünya öyle değil mi ama şimdi malum evlendik öncelikler değişti fazla okumadım yazılanları ama birisi en büyük keyfim kitapçıdan 4 5 kitap almak sıraya koyup okumak demiş inanın imrendim ben sadece uzaktan bakabiliyorum özlemle şimdi benim eski arkadaşlarıma ve içim gidiyor ama malesef evlenince öncelikler değişiyor ve bu hayat şartlarında sıra onlara hala gelmedi benim içinde okuyun kızlar ulaşabildiğiniz bütün kitapları benim dostlarımıııı

Kendimi geliştirmek için okurum zaten genelde iletişim ve kişisel gelişim kitapları ilgimi çeker, hatta bir kitapçıya girdiğimde kendimi dışarıya zor atarım, muhakkak bir kitap alırım. Bence bu istekle alakalı bişey, sonuçta sevmeyen kitap okumaz...

myhope .!.:

...ben sadece uzaktan bakabiliyorum özlemle şimdi benim eski arkadaşlarıma ve içim gidiyor ama malesef evlenince öncelikler değişiyor

Genişletmek için tıkla...

Yazdıklarınızı keyifle okuyordum.. ta ki bu cümleye kadar.. O nedenle mesajınızın sadece bu bölümünü alıntıladım.

Hayatınız önceliğinizdir.. İçiniz gidecek kadar özlediyseniz bir çaresini bulun lütfen.. Daha az uyuyun mesela.. Daha az zamanda hazırlanan yemekler yapın. Sonuçta siz ne çeşit yemek yaparsanız yapın, aynı zamanda tüketiliyor.. Nevresimler ütülenmese de olur.. Ya da en azından haftada bir gün kendinize "kitap okuma günü" ilan edin. Ve o günü hayat kadar ciddiye alın.. Ama hayatın sizi ciddiye aldığı kadar değil, böylesi az gelir çünkü...

Kitaplar ve kitapların yazarları sizin gibi duyguları olan insanlara ihtiyaç duyarlar.. ve en önemlisi dünya da bu ihtiyacı duyuyor hem de her geçen gün daha da artan bir ivmeyle..

Yorumuma "Ben de evliyim ama.. " türünden bir cümleyle başlamak istemedim. Saygı duyarım; yaşantılar farklı olabilir..

Sadece "içinizin gittiğini" okuyunca yorum yapmadan duramadım.. Dilerim anlayışla karşılarsınız..

Okumaya ilk olarak canlı alfabe denilen ilkokuma kitabımla başladım.Onu o kadar çok sevdim ki kitap olarak bana o aşıladı okuma aşkını.Hala okuyorum ve ölene kadar da okuycam bu gözler bende oldukça.Tabii beynimi de unutmamam lazım.a.s.a.s.

ne guzel bır soru bu ama bende daha once hıc dusunmedım..okumayı cok sevıyorum..bos zamanları degerlendırmek ıcın degıl okumak ıcın zaman yaratanlardanım..guncel kıtapları takıp etmek kıtap tavsıyelerını okumak gercekten benım ıcın cok buyuk bır keyıf..

seviyorum zaman değerlendiriyorum öğreniyorum ve daha bir sürü şey

Okudukça artıyor cehaletim (Çok sevdiğim bir sözdür.)
Okudukça, daha öğrenecek çok şeyim olduğunu anlıyorum, daha fazla merak ediyorum; bu da beni okumaya, öğrenmeye yöneltiyor. Nefes alabildiğim müddetçe bu döngüden çıkabileceğimi sanmıyorum.
Okumayı boş zaman meşgalesi olarak görmeyenlerdenim; çünkü okumak başlı başına bir iştir.

Kitaplar, insanlara, olaylara bakış açımı geliştiriyor, aynı olguyu farklı şekillerde ele almayı öğreniyorum, ilgilendiğim konulara ait teknik bilgileri kendime katıyorum. Kitap okudukça kendimi daha çok tanıyorum, anlıyorum...

endeniz .!.:

Okudukça artıyor cehaletim (Çok sevdiğim bir sözdür.)
Okudukça, daha öğrenecek çok şeyim olduğunu anlıyorum, daha fazla merak ediyorum; bu da beni okumaya, öğrenmeye yöneltiyor. Nefes alabildiğim müddetçe bu döngüden çıkabileceğimi sanmıyorum.
Okumayı boş zaman meşgalesi olarak görmeyenlerdenim; çünkü okumak başlı başına bir iştir.
Kitaplar, insanlara, olaylara bakış açımı geliştiriyor, aynı olguyu farklı şekillerde ele almayı öğreniyorum, ilgilendiğim konulara ait teknik bilgileri kendime katıyorum. Kitap okudukça kendimi daha çok tanıyorum, anlıyorum...

Genişletmek için tıkla...

Yazdıklarınız bütünüyle çok güzel ancak özellikle işaretlediğim bölüm için yürekten tebrik ediyorum.. a.s.

- Boş zamanlarında ne yaparsın?
- ıhm.. televizyona bakarım.. ehm..müzik dinlerim...ıhm.. kitap okurum..

Böyle tuhaf bir alışkanlık var.. Aslında kitap okumayanların yaydığı bir cevap alışkanlığı bu.. Çünkü; dediğiniz gibi kitap, boş vakitlerde okunmaz..
Boş vakit, boş kafayla yapılacak işlerle dolabilir..
Hayat bir iştir.
Kitap okumak, hayatı anlamaktır.
Ve dolayısı ile kitap okumak başlıbaşına bir iştir..

ben rahatlamak kafamı boşaltmak yeni şeyler yeni hayatlar yeni fikirler için okuyorum.her gece kitap okurum alışkanlık zaten uyuyamam okumasam.okumayı öğrendiğimden beri okurum.çok severim alışkanlık bi ihtiyaç benim için.

kitap okumak su içmek gibi benim için susuz yaşayamam herşeyi erteleyeblirim ama okumayı asla

zihin geliştirmek farklı açılardan hayatı yakalayabilmek.....kelime dağarcığıma katkı......hayatıma süs....daha bir çok anlamı var benim için 3 yaşını henüz doldurmuş kızımın bile 50 tane kitabı var...okumayı sevsin ...sevsinki.......gelişme çağında en yakın arkadaşını uzaklarda ne yüdüğü belirsiz tiplerden değil başucundaki can yoldaşında bulsun...ona önder....ona arkadaş olsun....kısaca severim
her sayfası mis kokan kitaplarımı....

yasakkelime evet bende okuyanlardanım..kitapları sevenlerden ..işimle ilgili kitaplar okurum biraz da siyasi kitaplar ..eskiden öğrencilik yıllarımda romanları tercih ederdim..biyografik kitaplar okuyorum şimdilerde..başarılı insanların yaşamları hangi alandan olursa olsun...
kitap gerçekten insanın ufkunu açan bişey ..

Cin Ali serisini hatırladım şimdi, evet farkındayım çok eskilere gittim. Ama ilk okuduğum kitap serisi oydu. Sonrasında Atatürk'ün çocukluğunu anlatan Bir Önder Yetişiyor'u defalarca üst üste okuduğumu hatırlıyorum kitap okumaya nasıl başladığımı düşününce. Evde büyük kardeşimden kalma masal kitaplarını eskiden sadece resimlerine bakarak anlatan ben artık okuyabiliyordum! Hafta sonu gazetenin karikatürlerini artık ben de okuyabilecektim! Ambalajların üstünü. Yazılı olan her şeyi...

İlkokuldayken sınıf kütüphanesi, ardından okul kütüphanesi...
Bizim zamanımızda 5. sınıftan sonra girilen Anadolu Lisesi'nde ise arkadaşlarla aramızda kitap değiş-tokuşu yapmaya başlamıştık. Zevki inanılmazdı. Aynı kitabı okumuş arkadaşlar bir teneffüsü o kitap hakkında tartışmaya ayırır, sınıfa girdiğimizde hala birbirimize kendi düşüncemizi anlatmaya çalışırdık. Bazen o kadar kaptırırdık ki, dışarıdan bakanlar birileri hakkında tartıştığımızı sanırdı :roflol:

Üniversitede artık herkes az-çok para kazanmaya başladığından, doğum günlerinde hediyeler kitaplar olmuştu, değiş tokuşlar azalmış, artık herkes kendi arşivini oluşturmanın peşine düşmüştü.

Sonrasında uzun otobüs yolculuklarında (evden işe, işten eve, malum İstanbul trafiği) en kafa yol arkadaşım olmuştu onlar.

İlk mide bulantılarım başladığımda hayatım kararmıştı sanki. Artık yolculuklarda kitap okuyamıyordum. Sonra araştırmalarla kitabı havada tutmanın faydası olacağı yazıyordu. Bir süre iyi kötü idare ettik onlarla. Sonrasında elimdeki uyuşmalar baş gösterdiğinde, üzüntü-stres nedeniyle, onu da yapamaz oldum. Neyse ki artık eskisi kadar yolda zaman geçirmiyordum da bunu atlatmam kolay oldu.

Artık evde kitap okuyordum. Annem televizyon seyrederken ben ona dalıyordum.

Geçen yıl (KK'dan bazı arkadaşlar hatırlar) şiddetli baş ağrıları- MR'lar, beyin cerrahları koşuşturmasında onlardan da eskiye göre uzak kalmak zorunda kaldım. Evdeki tv, bilgisayar ekranı her şey karartıldı. Başımı öne eğmek bir yana, gözlüğümü bile iş için gerekmedikçe zar zor takıyordum. Bilgisayarda yazı karakterleri büyütüldü. Eğitimle, psikolojiyle ilgili bir şeyler okumazsam olamazdı zaten. Hem işim hem ilgi alanım gereği, kendimi bu yönde sürekli bir şeylerle beslemek zorunda hissediyorum. Yani zorunda değil de nasıl diyeyim. Açlık hissi gibi bir şey sanırım.

Son 3-4 aydır baş ağrılarım iyice azaldı Artık kendime güvenim geldi. Yavaştan yarım kalanları kurcalamaya başlamıştım ki...

1,5 ay önce neredeyse 3 yıllık bir beraberliği noktaladığımız sevdiğim insan yaklaşık 3 hafta önce bana bir kitaptan bahsetti. İlk fırsatta aynı kitaptan edindim. Kadınlar ve erkeklerin farkları hakkında bir kitap. İlk sayfasından itibaren kendimi, bizim ilişkimizi buldum. O da bulmuş ve bana bu yüzden tavsiye etmiş zaten. Şimdi bu kitap sayesinde neleri yanlış anladığımızı görüyoruz. Karşımızdakini anlıyoruz yavaş yavaş, sayfa sayfa...

Yani belki de bu kitap :asigim: iki sevip sevilenin mutluluğuna yol açmış olacak.

Kitabınız bol olsun!

Evet sayın okuma sevdalısı arkadaşlarım. Biraz şaşkınım şu anda ancak dün akşam duygularımı kelimelere döktüğüm yukarıdaki mesajımı yazmış ve yine yatmadan önce şu sıralar bize kılavuzluk yapan kitabımdan bir bölüm okumuştum.

Bugün size bahsettiğim sevdiğim insanla buluşmuştuk ve konu tabii ki okuduklarımıza geldi. Hangi bölümden kim kendi payına neler çıkarmıştı. Aslında karşımızdakinin öyle davranması doğası gereğiydi, başka bir şey kastetmiyordu, vb bir sürü konuya ufak ufak değindik. Kitapların ufuklarımızı genişlettiği, olaylara çok yönlü bakabilmemize yardımcı olduğu gerçeği bir kez daha kanıtlandı.

Onunla yeni bir ilişkide beraberiz. Kitabımızı okumaya devam ederek. Sayfa sayfa sevgimizi beslemeye çalışarak, karşımızdakini her sayfada daha iyi tanıyarak...:asigim::asigim: