Bdv a konu açtım da aslında bu dert sadece benim değil buradaki bebek arayışında olan herkesin derdi.
Evlat sahibi olmak bir ihtiyaç olabilir en güzel duygudur ama insanlar canlarını dişlerine takıp bütün ömürlerini buna harcayacak kadar, tarifsiz acılarla operasyonlar geçirecek, defalarca hayal kırıklığı yaşayacak kadar strese giriyorlar.
Hergün yazılarını okuyorum kahroluyorum çünkü bana göre psikolojilerini bozacak derecede çocuk uğraşı içine girmelerinin temel nedeni toplumsal baskı. O toplum da biziz bayanlar. Hepimiz birilerinin eltisi, görümcesi, komşusu, iş arkadaşı, teyzesi, halası ya da dıdının dıdısıyız. Her fırsatta her görüşte çocuk düşünmüyor musunuz diye soruyoruz, her seferinde zaten ağır imtihandan geçen insanlara biraz da biz yük oluyoruz. Çoğu insan da iyi niyetli sormuyor acaba çocuğu olmuyor mu diye düşünüp açık arıyor ki benim için bu bir açık değil Allah ın takdiridir sadece. Bizi niye ilgilendiriyor?? Doğursalar bakacak olan biz miyiz?
Allah ını seven vicdanı olan azıcık sussun! Etrafını da sustursun. Benim de sağlık sorunlarım ve yaşadığım yerle ilgili sorunlarım var.
Yıllardır yumurtalık kistiyle uğraştım şimdi iyiyim ama bebeğimin tedavisiz olması zor bu yüzden denemiyorum bile, çünkü olmazsa psikolojim bozulacak boş yere, bebek için tedavi imkanı bulunduğum şehirde olmadığı için de üç yılımı zehir edecektim kendime. Ayrıca bebeğim olsa da ona sağlıklı bir ortam sunamayacaktım. Zira doğurmak marifet değil. Ben bunlar için iki yıldır çocuk düşünmezken dengesiz bir iş arkadaşım çıktı dedi ki " şimdi çocuk yapmıyorsun, yarın istediğinde olmazsa görürüm o zaman ben seni".. Çocuğum olmazsa sen de bi yerine kına yakarsın demek istedim terbiyem müsade etmedi. Az önce okuduğum hamile kalamama yazılarından sonra doldum taştım ve yazmak istedim.
Bazı kadınların ya da erkeklerin çocuğu olmayacağını olamadığını neden düşünmüyoruz? Ne zaman bunu anlayacak kadar, insanların yaralarını deşmeyecek kadar vicdanlı olacağız? Sahi biz niye bu kadar acımasızız???