Kendi düşüncelerimi yazsam sana şimdi,en ağır yorum bile bu çirkinliğin üzerine en hafif kalır emin ol..Neyse ki,bunun adının aşk değil ahlaksızlık olduğunu sende kabul etmişsin....Sana şimdi arkadaşımın başından geçenleri anlatıcam,umarım bu sana ders olur...Zararın neresinden dönsen kar,bu olayda tek iyi olan şey,bunun yanlış olduğunu bilip yardım istemen oyüzden iyi oku yazdıklarımı.
Çok sevdiğim bir arkadaşım vardı.Kızı bir gören bi daha bakar,o kadar güzel o kadar masumane bir güzelliğe sahip,Allah özene bezene yaratmış deriz hep.18 yaşına kadar hiçbir erkekle görüşmedi.Sonra karşısına şerefsizin biri çıktı.İlk görüşte aşk denir ya,evet öyleydi onlarınki de.O şerefsizde çok yakışıylıydı,çok yakışıyorlardı.Birlikte gören herkes bunlara bakardı dönüp dönüp,o kadar güzel bir çiftti.4 sene çıktılar,tam 4 sene,dolu dolu geçen.Bizde şahittik aşklarına (eşimle tanışana kadar) ben öyle bir aşk görmedim.Masallardaki gibiydi.Uzun uzadıya yazmak istemiyorum,ikisi de çok fedakarlık yaptılar,ayrı kaldılar başka engeller çıktı,her türlü zorluğu beraber aştılar.Çocuk,arkadaşımın gözlerinin içine bakıp ağlardı ayrılırken.Kızın üniversite bitti,ayrılmadı o şehirden.İyi bir kurumda işe başladı.Hastalanıyo birgün ve işe gitmiyo,çocuk da işten izin alıp geliyo buna bakmaya,bir an baş ucundan ayrılmıyor.O gün kızın işyerine bir kadın geliyo,yanında ufacık bir kız çocuğuyla ve arkadaşımı soruyor.Diğer kızlar hasta olup gelmediğini söylüyor,kadın anlatıyor en samimi olduğu kıza,ben x'in karısıyım buda çocuğumuz diye,arkadaşınıza söyleyin kocamın peşini bıraksın,rezil ederim diye.Kızlar arkadaşıma binbir zorlukla anlatıyorlar durumu.Arkadaşım şoka girdi,resmen şoka girdi.Konuşmadı ağlamadı gülmedi,kalakaldı öyle.Karısıyla konuşmak istedi,bulamadı...Naptı biliyor musun,çocuğu çağırdı eve.Neden dedi sadece neden yaptın,neden söylemedin?Bizde vardık diğer odadaydık.Çocuk çok ağladı çok yalvardı.Bir erkeğin öyle ağladığına hiç şahit olmamıştım.Arkadaşım hiç ağlamadı.Dedi ki,seni ancak şu şekilde affederim.Karına dön,çocuğuna sahip çık.Beni hiçbir şekilde arama sorma.Mutluluğu yuvanda ara,Allah affeder mi bilmem ama ben affederim,sana asıl ihtiyacın olanların yanında ol.Gönderdi onu,kendini odaya kapattı,ağladı saatlerce.Günleri bırak aylarca gelemedi kendine.Psikolojik tedavi gördü.O kadar zor oldu ki toparlanması.Ve şuan hala hayatında kimse yok.Olaydan sonra yaşadığı yeri falan değiştirdi hep.Hiçbir iz bırakmadı kendine ulaşması için.Dürüst olarak yazıcam evet çocuk da onu sevdi,gerçek bir sevgiydi,cinsel anlamda birliktelik istemedi mesela hiç,yani gerçekten çok farklıydı.Zaten gerçek aşk olmasa,arkadaşım karına çocuğuna dön demezdi.....
Umarım bu hikaye sana ders olur....O kadar mide bulandırıcı şeyler yazılıyor ki şu kkda,anlam veremiyorum,millet artık ahlaksızlığı normal görüp anlatmaktan haya etmiyor.Silkelen ve kendine gel.
