• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Neden böyle oluyor. Sizde bunları yaşıyor musunuz?

HoscakalBirtanem

HoscakalBirtanem

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
17 Ocak 2016
10
7
1
Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
 
HoscakalBirtanem .!.:
Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
Genişletmek için tıkla...

Bana da oluyor zaman zaman. O dönem yaşadıklarınızla ilgili belki de. Sakinlik ve huzur istemek.
 
Çok fazla dert dinliyorsanız ondandır. Ben çevremde hiç arkadaş bırakmadım. 18 senelik dostum hariç. İş arkadaşlarımdan kimiyle aynı apartmanda, kimiyle sürekli dışarıda görüşünce bir de sürekli dertlerini dinleyince yoruldum artık. Benim psikolojim bozulmaya başlayınca hepsinden uzaklaştım. Yalnızlık büyük nimetmiş. Uyi bir dost, iyi bir eş ve ailem var. O yüzden kimseye ihtiyaç duymuyorum.
 
atessila .!.:
Çok fazla dert dinliyorsanız ondandır. Ben çevremde hiç arkadaş bırakmadım. 18 senelik dostum hariç. İş arkadaşlarımdan kimiyle aynı apartmanda, kimiyle sürekli dışarıda görüşünce bir de sürekli dertlerini dinleyince yoruldum artık. Benim psikolojim bozulmaya başlayınca hepsinden uzaklaştım. Yalnızlık büyük nimetmiş. Uyi bir dost, iyi bir eş ve ailem var. O yüzden kimseye ihtiyaç duymuyorum.
Genişletmek için tıkla...
Anladım.
 
HoscakalBirtanem .!.:
Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret filan değil… İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile… Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
Genişletmek için tıkla...
Zaman zaman yaşanılan hayatın içinde var olan ve olması gereken duygular bence:)
 
HoscakalBirtanem .!.:
Boyle donemlerde cikolata ve uyku disinda bir seyde yapamıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Aynı ben. Bütün hırsımı uykudan alıyorum. Belki psikolojide bi sendromdur bu ama benim açımdan içinden çıkılmaz bir durum değil. Günümüzün hayat şartlarında insanın dönem dönem biraz sakinlik ve huzur istemesi çok doğal bence.
 
Yalnız kalma ihtiyacı duyduğunda kalabiliyorsan,, birilerine ihtiyaç duyduğun an yanında sevdiklerini buluyorsan sorun yok her insan yaşar bu psikolojiyi :KK66::KK66:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
  • Kilitli
Komşumun iftiraları
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
gulguzeli_28
gulguzeli_28
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
6K
rozatulip
rozatulip
E
Biriyle ilgili ilk izlenim sonradan değişir mi ?
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
Dribbble
Dribbble
Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
SARILARIN FILIZ
SARILARIN FILIZ
M
Derin yalnızlık... Bitik durumdayim
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
4K
ppaattya
P
Back