Merhaba Kızlar... Konuyu umarım uygun yere açmışımdır. Hemen kısacık bilgiler verip fikirlerinizi almak istiyorum. Şimdi başlıktan anlaşılacağı üzere sorum belli :) Baştan da hemen şunu söyleyeyim, evet sevdiğimle yaşlanmak fikri, yuva kurmak fikri bana çok sıcak geliyor, tabii ki onunla nefes alıp vereyim fakat cidden "evlilik delisi" kızlardan olmadım hiçbir zaman...
Şimdii... 22 yaşındayım. 5 yıldır -nazar değmesin- çok güzel bir ilişkim var. Onun ailesi biliyor, benim ailem biliyor, iki aile henüz tanışmadı. O bizim eve girip çıkar, ben onların evine giderim özel günlerde, annesi beni gittiği yerlerde gelinim diye anlatıyormuş, ona keza babaannesi de öyle gelinimiz der.
Şu anda erkek arkadaşım askerde, bitmesine 1 ay kaldı. Hee bu arada en önemli şeylerden birini atlamayayım. O da benimle aynı yaşta fakat gerek yıllardan beri çalışma hayatının içinde oluşundan olsun gerek aile tarzından, çevresinden olsun fazlasıyla olgun biri... Yani duyanlar genelde keşke yaşı senden büyük olsaydı falan der ama tanıyanlar da "Maaşallah bazı 30 yaşındakilerde yok bu çocuktaki kafa" der. kaydirigubbakcemile3
Diğer söylemem gerekenleri de yazayım hemen, kendi işi var, askerden döndüğünde tekrardan onun başına geçecek. Geleceğimizle ilgili hep konuşuruz, çok güzel hayaller kurarız, hiçbir zaman sorumluluktan kaçmaz, korkmaz, azimlidir. Ama ben yine de zırt pırt sıkıştırmam onu "Ne zaman olacak" diye... Onu sıkıştırmadığım için size sorayım dedim :teytey: Şimdilik aklıma gelenler bunlar.
Sizce bizim işimiz askerden döndükten ne kadar sonra ciddiyete dökülür? (Fikir yürütmeye ailelerin tanışmasıyla başlayabiliriz mesela ilk olarak yerimseniben)
Not: Allahtan kısaca yazacaktım :) Şimdiden teşekkür ederim hepinize. Olumlu - olumsuz her yoruma, her fikre açığım.