- 11 Mart 2013
- 33.231
- En iyi cevaplar
- 1
- 53.187
- 798
- 32
- Konu Sahibi strawberry_cake
-
- #221
Gece beni çağırıyor gidiyorum yanına uzanıyorum 70*140 yatağa
Gece beni çağırıyor gidiyorum yanına uzanıyorum 70*140 yatağaAyy okurken korku filmide neymiski yaninda dedim
Gercektende zor cocuk buyuten anlarlar bu durumun cok zor oldugunu
Ben buyuk kizim uysal olmasina ragmen 2 yas sendromunda zorlanmistim bunda napicam bilmiyorum
Dogdugundan beri yani 18 aydir ha duzeldi ha duzelecek tepemden iner beni birazda olsa rahat birakir diye diye gecti.
Benim şimdiden yok enerjim de mecburen o yaşa kalacak daha ilki çok küçükDeneyin, Allah rast getirsin. Benim 38-39’da ikinciyi üçüncüyü doğuran arkadaşlarım var. Büyümedi mi onlar? E büyüyorlar sorun yok. Ama vitamin kullanmanızı ve her gün en az yarım saat yürümenizi tavsiye ederim enerjinizi artırmanız için.
Artık herkes öyle zaten, sadece siz değilsiniz. Okuldu, çalışma hayatıydı, dengini bulmaktı…Benim şimdiden yok enerjim de mecburen o yaşa kalacak daha ilki çok küçük
Ay oturup aglayasim geldi yaGece beni çağırıyor gidiyorum yanına uzanıyorum 70*140 yatağaSonra elimi tutuyor uykuya geri dönüyor bende bekliyorum o arada bende dalıyorum üstüm açık Geçen 2 senensonra ilk kez boğazım ağrıdı üşüttüm çünkü. Doktoru bir dönem böyle geçecek çözüm yok dedi . Oğlum çok hassas zaten bir kere bir öğünü yemek istemedi bende zorladım ağladı 2 gün yüzüne bakmamıştı küstü bana . Bir kere de eşim traş edecekti istemedi ağladı adama küstü suratına bakmadı filan . Zorlanıyoruz yaa yaşladım resmen
Ben genelde günde 1 doz ağlıyorumAy oturup aglayasim geldi ya
Benim kizimda bir suredir ayni. Gece uyaniyor beni goremeyince agliyor yanina gidince yuzumu oksuyor ellerinin arasina aliyor opuyor bana sarilarak uyuyor. Oglumda kizimin yasindayken boyleydi. Bu donemlerde bazi cocuklarda oluyor sanirim.Gece beni çağırıyor gidiyorum yanına uzanıyorum 70*140 yatağaSonra elimi tutuyor uykuya geri dönüyor bende bekliyorum o arada bende dalıyorum üstüm açık Geçen 2 senensonra ilk kez boğazım ağrıdı üşüttüm çünkü. Doktoru bir dönem böyle geçecek çözüm yok dedi . Oğlum çok hassas zaten bir kere bir öğünü yemek istemedi bende zorladım ağladı 2 gün yüzüne bakmamıştı küstü bana . Bir kere de eşim traş edecekti istemedi ağladı adama küstü suratına bakmadı filan . Zorlanıyoruz yaa yaşladım resmen
Kesinlikle aynı değil. 20li yaşlarımda bir sınıf dolusu çocuğa öğretmenlik yapiyorken 35 yaşımda 3 bebenin enerjisine yetişemiyorum. Elimi neye atsam yarım kalıyor. Eğer haftasonu 2 tam günü birlikte geçirdiysek pazartesi sabah ezanında kendimi ise atmak istiyorum. Geç anne olanlara yada öyle nasip olanlara lafım yok tabi ama benim tercih edeceğim birşey olmazdı muhtemelen. 35imde daha kas gevşetici,antidepresan,bol miktarda ağrı kesici kullanıyorum. Bazen oturup ağlıyorum çünkü gerçekten yetişemiyorum. Bilmiyorum belki tam tersi hisseden de vardır ama ben bir olmadığını dusunuyorumBen bunu burda birçok kez yazdım eski enerjisi kalmıyor insanın diye ama kabul görmüyor . Siz örnek vermiş oldunuz kendinizden.
Evet doktor çözümü yok dedi . Eğer gece yanına gittiğimiz zaman gergin olursak işler daha kötüye gidiyormuş . Ben alıştırdım kendimi . Emzirmeyi bıraktığım zaman etrafımdaki insanlar ooo artık sabaha kadar uyuyacak kurtuldun demişlerdi . Sonra öyle olmadığını gördüm ve bu bende gerginlik yarattıBenim kizimda bir suredir ayni. Gece uyaniyor beni goremeyince agliyor yanina gidince yuzumu oksuyor ellerinin arasina aliyor opuyor bana sarilarak uyuyor. Oglumda kizimin yasindayken boyleydi. Bu donemlerde bazi cocuklarda oluyor sanirim.
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki , sanki bı an benim oğlumdan bahsediyor sunuz sandım. Benim oğlan da öyleydi 4 buçuk yaşına kadar bide benimki konuşma geriliği var derdinide anlatamıyordu . Kardeşi oldu kriz geçirdik bı 3 ay bı an yildim pes ediyorum diyordum ama gene Rabbim bize güç veriyor çok şükür. Pedagoglara götürdüm en sonunda rahabilitasyona yazdım 8 aydır gidiyor , İnaninki o kadar değiştiki çok emek verdik çok şükür karşılığını alıyoruz . Anasınıfı na gidiyor şu an öğretmeni okulun en zekisi diyor daha dün Osman Hamdi Bey'in tanıtımını yaptı göz yaşları içinde izledim mutluluktan ve şu an 3.gebeligim . Demek istediğim bı uzmandan yardım alın bazen onların yönlendirmesi ile çok şey değişebiliyor . Allah'ın izni ile bu günleri gülümseyerek hatırlayacaksınız . Canınızı çok sıkmayın , Rabb'im yar ve yardımcınız olsun inşallahIyi aksamlar herkese. Cok doluyum icimi bir yere bosaltmazsam patlayacagim. Benim sorunum cocuklarimin her anlamda sabrimi sonuna kadar zorlamalari. Dayanacak gucum kalmadi yildim tukendim adeta. Belki diyeceksiniz her cocuk boyle ama benimkiler normal boyutta degil inanin. Oglum dogdugundan beri herseye ama herseye aglayan bir cocuk su an 4 yasinda kararlilikla bu huyunu surduruyor. Soyledigim seylerin 99% 'a Itiraz ediyor. En basit ornek okuldan gelince guzellikle hadi sofraya oturmadan ellerimizi yikayalim diyorum kiyameti kopariyor. Banyoya soktugumda basini sampuanliyorum en hassas sekilde ama yinede aglama krizlerine giriyor. Sac taratmiyor yuz yikatmiyor. Oyuncaklarini toplamak gibi bir huyu zaten yok asla elini birseye surmez. Surekli aglamak icin bahane ariyor onun aglamasina gram tahammulum kalmadiIsteklerini elde etmek icin tum sinirlari zorluyor asla anne baba otoritesini kabul etmiyor. Kizimda 2 yas sendromuna girdi ogluma gore bir nebze daha iyi ama oda gitgide abisini ornek aliyor. Her gordugunu istiyor her istegi yerine gelsin istiyor gelmeyince aglama krizlerine giriyor. Herseyimiz zor geciyor ne yaptigim kahvaltidan birsey anliyorum ne yedigim yemekten. Her sofraya oturusum yemegin (mecazi anlamda) burnumdan gelmesiyle sonuclaniyor. Cocuklarim kendi baslarina uyumazlar oglen kizimin uykuya dalmasi 45 dakikayi buluyor aksam ikisini birden yataga koyup uyumalarini bekliyorum bazen 1.5 saati buluyor uyumalari. Onlar yatana kadar hem fiziken gem ruhen cokme derecesine geliyorum. Kizim hala uyaniyor geceleri 2/3 kez kalkip sut isitiyorum vermesem catlayana kadar agliyor. Sabah 6 gibi uyaniyor uyku resmen haram bana. Esimle bir yildir ayri uyuyoruz cocuklardan dolayi onunlada pek iyi degiliz. Her hafta sonu çocuklari disari cikariyoruz ama eve donene kadar ikimizde pert oluyoruz. Kizim arabada durmuyor gidecegimiz yere varana kadar agliyor. Oglumda gezi boyunca birseyleri bahane edip agliyor. Mizmiz seklinde degil aglamasi kavga cikara cikara bagira bagira agliyor ben boyle birsey gormedim hayatimda. Disari cikmasak olmuyor dort duvar arasinda iyice bunaliyoruz. Ben ne zaman biraz rahat yuzu gorecegim. Cocuklarim ne zaman herseye direnmekten vazgececek. Oglum aglama huyunu ne zaman terkedecek inanin bilmiyorum Onlarin aglamalarindan kafam agirlasiyor artik sersem gibi oluyorum gurultuden. Sagligimin gunden gune bozuldugunu hissediyorum. Lutfen icimi ferahlatacak birseyler soyleyin inanin buna cok ihtiyacim var.
Bende bir doz depresyona giriyorumBen genelde günde 1 doz ağlıyorum
Doğumdan 19 gün sonra annemler evlerine dönmüştü o zaman bir doz depresyon geçirdim . Halbuki insanları yollayan bendimBende bir doz depresyona giriyorum
Isyanlara giriyorum falan
Hala lohusaymisim gibi
Benim hafizamda yer kalmadigi icin kaydetmiyor artikDoğumdan 19 gün sonra annemler evlerine dönmüştü o zaman bir doz depresyon geçirdim . Halbuki insanları yollayan bendim37. Gün filandı güzelce emen oğlum tek gögsümü red etmeye başladı o zaman büyük depresyon geçirdim o resmen kalıcı oldu ek gıdaya başladık ooo yiyordu yemez oldu bir kere de öyle geçirdim hala eşimin nöbette olduğu günler giriyorum mesela pazartesi sabah 07:00 de gidiyor salı akşam 18:00 e kadar hava soğuk dışarı çıkmadıysak iyice bunalıyorum çocuk herşeye ağlıyorsa iyice sinir geliyor dün gece 2 kere uyandı çağırdı gittim yatırdım yatağa geri döndüm . En son 05:00 bir köpek dışarıda havlıyor benim bebe de kalkmış yatağında havlayıp gülüyor yanınıza aldık ay tekme tekme bi uyutmadı bizi de
BenimIyi aksamlar herkese. Cok doluyum icimi bir yere bosaltmazsam patlayacagim. Benim sorunum cocuklarimin her anlamda sabrimi sonuna kadar zorlamalari. Dayanacak gucum kalmadi yildim tukendim adeta. Belki diyeceksiniz her cocuk boyle ama benimkiler normal boyutta degil inanin. Oglum dogdugundan beri herseye ama herseye aglayan bir cocuk su an 4 yasinda kararlilikla bu huyunu surduruyor. Soyledigim seylerin 99% 'a Itiraz ediyor. En basit ornek okuldan gelince guzellikle hadi sofraya oturmadan ellerimizi yikayalim diyorum kiyameti kopariyor. Banyoya soktugumda basini sampuanliyorum en hassas sekilde ama yinede aglama krizlerine giriyor. Sac taratmiyor yuz yikatmiyor. Oyuncaklarini toplamak gibi bir huyu zaten yok asla elini birseye surmez. Surekli aglamak icin bahane ariyor onun aglamasina gram tahammulum kalmadiIsteklerini elde etmek icin tum sinirlari zorluyor asla anne baba otoritesini kabul etmiyor. Kizimda 2 yas sendromuna girdi ogluma gore bir nebze daha iyi ama oda gitgide abisini ornek aliyor. Her gordugunu istiyor her istegi yerine gelsin istiyor gelmeyince aglama krizlerine giriyor. Herseyimiz zor geciyor ne yaptigim kahvaltidan birsey anliyorum ne yedigim yemekten. Her sofraya oturusum yemegin (mecazi anlamda) burnumdan gelmesiyle sonuclaniyor. Cocuklarim kendi baslarina uyumazlar oglen kizimin uykuya dalmasi 45 dakikayi buluyor aksam ikisini birden yataga koyup uyumalarini bekliyorum bazen 1.5 saati buluyor uyumalari. Onlar yatana kadar hem fiziken gem ruhen cokme derecesine geliyorum. Kizim hala uyaniyor geceleri 2/3 kez kalkip sut isitiyorum vermesem catlayana kadar agliyor. Sabah 6 gibi uyaniyor uyku resmen haram bana. Esimle bir yildir ayri uyuyoruz cocuklardan dolayi onunlada pek iyi degiliz. Her hafta sonu çocuklari disari cikariyoruz ama eve donene kadar ikimizde pert oluyoruz. Kizim arabada durmuyor gidecegimiz yere varana kadar agliyor. Oglumda gezi boyunca birseyleri bahane edip agliyor. Mizmiz seklinde degil aglamasi kavga cikara cikara bagira bagira agliyor ben boyle birsey gormedim hayatimda. Disari cikmasak olmuyor dort duvar arasinda iyice bunaliyoruz. Ben ne zaman biraz rahat yuzu gorecegim. Cocuklarim ne zaman herseye direnmekten vazgececek. Oglum aglama huyunu ne zaman terkedecek inanin bilmiyorum Onlarin aglamalarindan kafam agirlasiyor artik sersem gibi oluyorum gurultuden. Sagligimin gunden gune bozuldugunu hissediyorum. Lutfen icimi ferahlatacak birseyler soyleyin inanin buna cok ihtiyacim var.
Benim oğlum üç yaşında doğduğundan beri padagog adem güneş videolarını dinliyorum eşimle beraber çocuğa olan her tavrımız çok önemli oğlum yaşıtlarına göre çok iyi beni fazla üzmeyen bir çocuk eğer bu videoları dinlemeseydim ben de asla bilemezdim bir çocuğa nasıl yaklaşılır nasıl konuşulur sizin için de geç değil onlar da yetişkin insanlar gibi değer saygı ve sevgi görmek istiyorlar herşeyden önce bir de eşinizle ilgili bağınız çok önemli çocuklar gerginliği hemen hisseder kavga olmasa bile bu dengelerini bozar onlar için anne ve babayı mutlu görmek çok önemli biz kadınlar malesef sürekli depresif ve gergin olmaya meyilliyiz çocuklarımıza da yansıyor ve belki de bizi her şartta mutlu görene kadar mutsuzlukları bitmiyor.Iyi aksamlar herkese. Cok doluyum icimi bir yere bosaltmazsam patlayacagim. Benim sorunum cocuklarimin her anlamda sabrimi sonuna kadar zorlamalari. Dayanacak gucum kalmadi yildim tukendim adeta. Belki diyeceksiniz her cocuk boyle ama benimkiler normal boyutta degil inanin. Oglum dogdugundan beri herseye ama herseye aglayan bir cocuk su an 4 yasinda kararlilikla bu huyunu surduruyor. Soyledigim seylerin 99% 'a Itiraz ediyor. En basit ornek okuldan gelince guzellikle hadi sofraya oturmadan ellerimizi yikayalim diyorum kiyameti kopariyor. Banyoya soktugumda basini sampuanliyorum en hassas sekilde ama yinede aglama krizlerine giriyor. Sac taratmiyor yuz yikatmiyor. Oyuncaklarini toplamak gibi bir huyu zaten yok asla elini birseye surmez. Surekli aglamak icin bahane ariyor onun aglamasina gram tahammulum kalmadiIsteklerini elde etmek icin tum sinirlari zorluyor asla anne baba otoritesini kabul etmiyor. Kizimda 2 yas sendromuna girdi ogluma gore bir nebze daha iyi ama oda gitgide abisini ornek aliyor. Her gordugunu istiyor her istegi yerine gelsin istiyor gelmeyince aglama krizlerine giriyor. Herseyimiz zor geciyor ne yaptigim kahvaltidan birsey anliyorum ne yedigim yemekten. Her sofraya oturusum yemegin (mecazi anlamda) burnumdan gelmesiyle sonuclaniyor. Cocuklarim kendi baslarina uyumazlar oglen kizimin uykuya dalmasi 45 dakikayi buluyor aksam ikisini birden yataga koyup uyumalarini bekliyorum bazen 1.5 saati buluyor uyumalari. Onlar yatana kadar hem fiziken gem ruhen cokme derecesine geliyorum. Kizim hala uyaniyor geceleri 2/3 kez kalkip sut isitiyorum vermesem catlayana kadar agliyor. Sabah 6 gibi uyaniyor uyku resmen haram bana. Esimle bir yildir ayri uyuyoruz cocuklardan dolayi onunlada pek iyi degiliz. Her hafta sonu çocuklari disari cikariyoruz ama eve donene kadar ikimizde pert oluyoruz. Kizim arabada durmuyor gidecegimiz yere varana kadar agliyor. Oglumda gezi boyunca birseyleri bahane edip agliyor. Mizmiz seklinde degil aglamasi kavga cikara cikara bagira bagira agliyor ben boyle birsey gormedim hayatimda. Disari cikmasak olmuyor dort duvar arasinda iyice bunaliyoruz. Ben ne zaman biraz rahat yuzu gorecegim. Cocuklarim ne zaman herseye direnmekten vazgececek. Oglum aglama huyunu ne zaman terkedecek inanin bilmiyorum Onlarin aglamalarindan kafam agirlasiyor artik sersem gibi oluyorum gurultuden. Sagligimin gunden gune bozuldugunu hissediyorum. Lutfen icimi ferahlatacak birseyler soyleyin inanin buna cok ihtiyacim var.
Okurken gercek anlamda üzüldüm, çaresizliğinizi hissettim.
Bir insan yetiştirmek dünyadaki en zor iştir şüphesiz.
Vicdanınız ile mantığınız arasında sıkışıp kaldığınız çok olur. Tam o noktada doğru kararı alabilmek ise her babayiğide nasip olmaz.
Tartışmalar almış başını gitmiş.
Ben uzman degilim.
Hem eğitimci hem de anneyim.
Kusursuz yöntemlerim yok, aslında aynı kapıya çıkan ama belli kesimlerin adini ceza ya da mahrum bırakma olarak değiştirdiği, klasik yollarda yürürüm. Tadı aynı olan bir çorbaya yöre yöre isim değiştirmek gibi terim isimleri bolluğu var.
Uzmanım diyen cok uzman da benim için tırı vırı.
Her zaman icin kitaplardan okudum uyguladım çözüldü ohh bu kadar kolay da değil maalesef -keşke olsaydı.-
Ben sadece şunu söyleyeceğim.
Hayatta koşulsuz sevgi diye bir şey olmamalı hiç kimseye karşı..
Evlat, anne, baba, eş, kaynana, görümce herkes davranışlarıyla sevgiyi ya da saygıyı hakeder. Bu gercek dogru mu dürüst olalım.
Kimse sadece doğurdum o benim parçam diye bir ömür ona yük olacak, dert olacak sorumsuz, hayırsız evladi sırtlamak istemez. Hepimiz büyüsün rahat edelim, topluma, dünyaya hayirli bir insan olsun diye hayal kuruyoruz.
Ama o evladım koşulsuz severim benim yavrum cocugum diyerek bir yere varamayız. Sen seversin ama toplum sevmez. Er geç topluma karışıyor birey. Kendi evladı zarar görürken mesela ama o da çocuk koşulsuz sevelim diyen görmedim. Bir iki üç bir yere kadar sabır, anlayış. Sonunda herkes koşul sunuyor. Kabul görmenin şartları var.
Bencili, yalancısı, paraziti, tacizcisi kabul görüyor mu toplumda, kabul edebiliyor muyuz?
Elbette seveceğiz, yanlışlarını gösterip düzeltmesine yardimci olacağız.
Kızarken bile sevdiğimiz için kızdığımızı bilecekler.
Bir uzman yardımı alin
Bir kitapta okudum bir çocuk ne kadar sabrınızı zorlarsa siz o kadar sakin kalın ve sevginizi esirgemeyin çocuklar sizin sonsuz sevginizi görmeye muhtaç o kadar doğru ki ben çocuğum üzerinde uyguladım gerçekten çok faydasını gördüm. tabiki hayır demeniz gerekenlere hayır diyeceksiniz ama asla kırmadan dökmeden. Asla şımarır falan demeyin aksine size duygularınıza doydukça ne kadar mucize olduğuna şaşıracaksınız. Evet çok zor ben de her zaman yapabiliyomuyum hayır ama yüzde 80 yapmaya çalışıyorum. Onları biz dünyaya getirdik ne kadar sağlıklı davranabilirsek o kadar sağlıklı olacaklar fazlası eksiği yok.Bence bir pedagogdan yardim almaya da cekinmeyin. Esiniz de ama sizinle ayni tarafta olmali. Bazi babalarin isine geliyor cocuklarin sadece anneye kosmasi ama o korkuluk bir baba degilse katilmak zorunda.
O yurtdışına kaçmamış mıydı ya?Evet adini verdigin kisiyi de biliyorum. Ustelik tek ayıbı da o degil. Sonradan gormeli bir suru hali var. Chanel bu herkes bilmez tarzinda, ustten ustten.
Evet su anda yurtdisindaymis. Hala bayağı tavirlari var.O yurtdışına kaçmamış mıydı ya?
Hakkında şikayetler falan olmuştu.
Bir örnek vermek istiyorum.benim oğlum yemek yemediği itiraz ettiği zamanlarda genellikle zorlamıyorum kendi haline bırakıp tensel temas kuruyorum kucağıma alıp beş dakika sarılıyorum ondan sonra anne ağlamam geçti tamam tamam yemek yiyebilirim deyip iştahla yiyor bizden fazla bişey istemiyorlar sinirli gergin sabırsız olmayalım sevgimizi esirgemeyelim yeter inanın bir gün yemek yemese hiç bişey olmaz ama bizim gerginliğimiz onların ruhlarını aç bırakıyor asıl önemli olan bu.Okurken gercek anlamda üzüldüm, çaresizliğinizi hissettim.
Bir insan yetiştirmek dünyadaki en zor iştir şüphesiz.
Vicdanınız ile mantığınız arasında sıkışıp kaldığınız çok olur. Tam o noktada doğru kararı alabilmek ise her babayiğide nasip olmaz.
Tartışmalar almış başını gitmiş.
Ben uzman degilim.
Hem eğitimci hem de anneyim.
Kusursuz yöntemlerim yok, aslında aynı kapıya çıkan ama belli kesimlerin adini ceza ya da mahrum bırakma olarak değiştirdiği, klasik yollarda yürürüm. Tadı aynı olan bir çorbaya yöre yöre isim değiştirmek gibi terim isimleri bolluğu var.
Uzmanım diyen cok uzman da benim için tırı vırı.
Her zaman icin kitaplardan okudum uyguladım çözüldü ohh bu kadar kolay da değil maalesef -keşke olsaydı.-
Ben sadece şunu söyleyeceğim.
Hayatta koşulsuz sevgi diye bir şey olmamalı hiç kimseye karşı..
Evlat, anne, baba, eş, kaynana, görümce herkes davranışlarıyla sevgiyi ya da saygıyı hakeder. Bu gercek dogru mu dürüst olalım.
Kimse sadece doğurdum o benim parçam diye bir ömür ona yük olacak, dert olacak sorumsuz, hayırsız evladi sırtlamak istemez. Hepimiz büyüsün rahat edelim, topluma, dünyaya hayirli bir insan olsun diye hayal kuruyoruz.
Ama o evladım koşulsuz severim benim yavrum cocugum diyerek bir yere varamayız. Sen seversin ama toplum sevmez. Er geç topluma karışıyor birey. Kendi evladı zarar görürken mesela ama o da çocuk koşulsuz sevelim diyen görmedim. Bir iki üç bir yere kadar sabır, anlayış. Sonunda herkes koşul sunuyor. Kabul görmenin şartları var.
Bencili, yalancısı, paraziti, tacizcisi kabul görüyor mu toplumda, kabul edebiliyor muyuz?
Elbette seveceğiz, yanlışlarını gösterip düzeltmesine yardimci olacağız.
Kızarken bile sevdiğimiz için kızdığımızı bilecekler.
Bir uzman yardımı alin elbette cok iyi araştırın.
Kolaylıklar dilerim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?