- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Ne yapsam olmadı artık gurursuz hissediyorum.
- Konu Sahibi Pluiee
- Başlangıç Tarihi
o kadar yoruldum ki artık, kendi çapımda o kadar çabaladım ki daha da bir şey yapacak gücüm kalmadı. Ruhen yorgun hissediyorum. Ben biraz da korkuyorum sanırım. Bana ben söylemeden ta ilk günlerden beri attığı her adımı söyledi. Ben şimdi ona söylemezsem o da bana söylemez diye çekiniyorum. onun istemediklerini yaparsam o da benim sevmeyeceğim şeyleri yapar diye korkuyorum. Gerçi artık elde ne kaldı ki. :) Zaten biteceği kesin. bu yüzden bitirecekse de bitirsin değil mi? :) Gidip rujlu güzel bir profil resmi koyayım mı whatsapp a?
Gencim daha değil mi
obiviyante :) Sorun şu ki kişiliği çok düzgün. Ama ne yapıyım ben beni sevmeyen, ilgisiz, değer vermeyen ama kişiliği çok düzgün adamı. Gerçi beni üzdüğünü bile bile böyle davranan insanın da kişiliği müthiş denilemez ya neyse...
Allah razı olsun. Senin gibilerde de saygı yok. Zaten her şeyin farkındayım ben ve sonuç da belli artık. Yorumun için sağol yine de.
Sanki elimden gelen her şeyi yaptım gibi hissediyorum.
Erkek arkadaşımla 6 aydır birlikteyiz. İlk sevgilim. Ben 21, o 26 yaşında. Farklı şehirlerdeyiz. Son 1 aydır normal değil. Huy değiştirdi resmen. Beni çok sevdiğini söyleyen ve bunu da açıkça belli eden biriydi. Bunu bana o kadar iyi hissettiriyordu ki. Tavırlarıyla, davranışlarıyla, konuşmalarıyla... Sürekli konuşuyorduk uzun uzun, arıyordu soruyordu. Ama biz çok kavga ediyorduk o zamanlar. Sonra değişti. İlgisi gittikçe azaldı. "Neden?" diye sordum. Bana, çok kavga ettiğimizi, bunun uzaklaştırdığını söyledi. Kavgaları bitirmek adına özen gösterdim. Beni üzen, gururuma dokunan konularda bile sustum, çok kez alttan aldım. Kavgalar gittikçe azaldı. Ama o da gittikçe uzaklaştı. İlgisizleşti.
Kendimce düşündüm. Ben daha fazla ilgi göstereyim dedim. Düzelir gibi oldu ama tam anlamıyla düzelmedi. En ufacık bir şeyde puf diye eski haline döndü. Eskiden sürekli beni sevdiğini söyleyen adam artık söylemiyor. Aşkını sürekli dile getiren adam artık belli etmiyor. 2 temmuzdan beri beni aramıyor sadece mesajlaşıyoruz ama onlar da artık azaldı. En son birkaç gün önce ben aradım onu... Onun dışında telefon görüşmesi olmadı.
Kendisine söyledim. İlgisizleştiğini, değiştiğini söyledim. Ama bana sadece kızmakla yetiniyor. Kızıyor, kalbimi kırıyor. Ama hala şikayetlerimi göz önünde bulundurup bir şeyler yapmak için çabalamıyor. Dedim acaba bende ona aynısını yapsam düzelir mi? Aynen öyle davrandım bende. Uzak, soğuk. Daha da beter bir hale geldik.
Saatlerce aklına gelmiyorum belki de kızlar. Kendisi şu an çalışmaya başlamadı ve evde. Yani tüm gün evdeyken insan bana da bir şeyler yazmaz mı? Birlikte oynadığımız bir oyun var. O oyuna giriyor sürekli, görüyorum ama bana tek kelime yok. Eski sıcaklığını sevgisini hissedemiyorum. Sevgisinden aşkından şüphe ediyorum artık. Bunu da söyledim açık açık: "Sevmiyor musun?" dedim. Sevdiğini söyledi. İnsan sevdiğinin sesini duymak, onunla konuşmak istemez mi?
Bu arada kendisi beni başından beri birçok konuda kısıtladı. Giyimimden makyaja, sürdüğüm ojeden dışarıya eşofmanla çıkmama, gitmek istediğim okul gezisinden bahar şenliklerinden tutun da sesli gülmeme (kahkaha atan bir insan değilim), bacak bacak üstüne atıp oturmama, hatta whatsappta konuşurken kullandığım surat ifadelerine kadar... Çok acayiptir ki ben idare edebildim tüm bunları. Ama kendisine bunun binde birini yapmadım. Konserine de gitti, arkadaşlarıyla çok geç saatlere kadar da buluştu. Ama ben belli bir saatten sonra dışarda olamam ona göre. Bunu şu yüzden anlattım size, Ben ufacık bir kısıtlama yapmaya kalksam "boğuluyorum, bunalıyorum, hala tanıyamadın mı beni?" gibi cümleler kuruyor. Artık rahatsız olduğum bir şey yapsa bile konuşma hakkım olmayacakmış gibi geliyor.
Artık çok yorulduğumu hissediyorum arkadaşlar. İyi davrandım olmadı, uzak davrandım olmadı, konuştum derdimi anlattım olmadı, kızdım olmadı. Başka ne yapılır ki? Zamanı geriye çevirip o kavga anlarına gidip tek tek silemem ki onları... Sanki en ufacık bir şeyde kopacakmışız gibi artık. Bazen bir yanım ayrıl gitsin diyor sanki nikahlı kocan, çocuklarının babası mı da bu kadar düşünüyorsun? Sonra başkalarıyla olacağı düşüncesi geliyor aklıma, başka kimseyi sevemeyecekmişim gibi geliyor. Çok yüz verdim sanki ben ona bu şekilde çabalarken. Gurursuz hissediyorum artık. Sanki yapılması gereken şey belli, ayrılmak. Ama yapamıyorum. Bende kendimi güçlü bilirdim.
Tavsiyeleriniz neler? Ayrıl daha ne uğraşıyorsun dediğinizi duyar gibiyim.
Inanmak istemiyorsunuz su an belki ama ilişkiniz bitecek. Benzerini yaşadım ilk sevgili ilk aşk dedim. Bitmesin istedim. Ama şimdi dönüp bakıyorum uçurumdan dönmüşüm. Geriye sadece alttan almalarım, üzüntülerim kaldı. Su an sadece kendime kızıyorum nasıl bu kadar kıymet bilmez birisine kör oldum göremedim de bu kadar kıymet verebildim diye.
Siz ağırlığını koyun ve ayrılın. Havanız olur hem de.
Zor geliyor biliyorum ama bitmiş iliskiniz bunu görün. Lütfen görün.
Sanki elimden gelen her şeyi yaptım gibi hissediyorum.
Erkek arkadaşımla 6 aydır birlikteyiz. İlk sevgilim. Ben 21, o 26 yaşında. Farklı şehirlerdeyiz. Son 1 aydır normal değil. Huy değiştirdi resmen. Beni çok sevdiğini söyleyen ve bunu da açıkça belli eden biriydi. Bunu bana o kadar iyi hissettiriyordu ki. Tavırlarıyla, davranışlarıyla, konuşmalarıyla... Sürekli konuşuyorduk uzun uzun, arıyordu soruyordu. Ama biz çok kavga ediyorduk o zamanlar. Sonra değişti. İlgisi gittikçe azaldı. "Neden?" diye sordum. Bana, çok kavga ettiğimizi, bunun uzaklaştırdığını söyledi. Kavgaları bitirmek adına özen gösterdim. Beni üzen, gururuma dokunan konularda bile sustum, çok kez alttan aldım. Kavgalar gittikçe azaldı. Ama o da gittikçe uzaklaştı. İlgisizleşti.
Kendimce düşündüm. Ben daha fazla ilgi göstereyim dedim. Düzelir gibi oldu ama tam anlamıyla düzelmedi. En ufacık bir şeyde puf diye eski haline döndü. Eskiden sürekli beni sevdiğini söyleyen adam artık söylemiyor. Aşkını sürekli dile getiren adam artık belli etmiyor. 2 temmuzdan beri beni aramıyor sadece mesajlaşıyoruz ama onlar da artık azaldı. En son birkaç gün önce ben aradım onu... Onun dışında telefon görüşmesi olmadı.
Kendisine söyledim. İlgisizleştiğini, değiştiğini söyledim. Ama bana sadece kızmakla yetiniyor. Kızıyor, kalbimi kırıyor. Ama hala şikayetlerimi göz önünde bulundurup bir şeyler yapmak için çabalamıyor. Dedim acaba bende ona aynısını yapsam düzelir mi? Aynen öyle davrandım bende. Uzak, soğuk. Daha da beter bir hale geldik.
Saatlerce aklına gelmiyorum belki de kızlar. Kendisi şu an çalışmaya başlamadı ve evde. Yani tüm gün evdeyken insan bana da bir şeyler yazmaz mı? Birlikte oynadığımız bir oyun var. O oyuna giriyor sürekli, görüyorum ama bana tek kelime yok. Eski sıcaklığını sevgisini hissedemiyorum. Sevgisinden aşkından şüphe ediyorum artık. Bunu da söyledim açık açık: "Sevmiyor musun?" dedim. Sevdiğini söyledi. İnsan sevdiğinin sesini duymak, onunla konuşmak istemez mi?
Bu arada kendisi beni başından beri birçok konuda kısıtladı. Giyimimden makyaja, sürdüğüm ojeden dışarıya eşofmanla çıkmama, gitmek istediğim okul gezisinden bahar şenliklerinden tutun da sesli gülmeme (kahkaha atan bir insan değilim), bacak bacak üstüne atıp oturmama, hatta whatsappta konuşurken kullandığım surat ifadelerine kadar... Çok acayiptir ki ben idare edebildim tüm bunları. Ama kendisine bunun binde birini yapmadım. Konserine de gitti, arkadaşlarıyla çok geç saatlere kadar da buluştu. Ama ben belli bir saatten sonra dışarda olamam ona göre. Bunu şu yüzden anlattım size, Ben ufacık bir kısıtlama yapmaya kalksam "boğuluyorum, bunalıyorum, hala tanıyamadın mı beni?" gibi cümleler kuruyor. Artık rahatsız olduğum bir şey yapsa bile konuşma hakkım olmayacakmış gibi geliyor.
Artık çok yorulduğumu hissediyorum arkadaşlar. İyi davrandım olmadı, uzak davrandım olmadı, konuştum derdimi anlattım olmadı, kızdım olmadı. Başka ne yapılır ki? Zamanı geriye çevirip o kavga anlarına gidip tek tek silemem ki onları... Sanki en ufacık bir şeyde kopacakmışız gibi artık. Bazen bir yanım ayrıl gitsin diyor sanki nikahlı kocan, çocuklarının babası mı da bu kadar düşünüyorsun? Sonra başkalarıyla olacağı düşüncesi geliyor aklıma, başka kimseyi sevemeyecekmişim gibi geliyor. Çok yüz verdim sanki ben ona bu şekilde çabalarken. Gurursuz hissediyorum artık. Sanki yapılması gereken şey belli, ayrılmak. Ama yapamıyorum. Bende kendimi güçlü bilirdim.
Tavsiyeleriniz neler? Ayrıl daha ne uğraşıyorsun dediğinizi duyar gibiyim.
Insanız hata yapıyoruz kör oluyoruz. Üzülmeni çok çok iyi anlıyorum nasıl neden sorularıyla geçiyordur vaktin. Çok klişe ama hakikaten "değmez".
Bitince yaşam enerjin geri gelecek. Gözlerinin içi gülecek bak gör.
Koy koy bol kırmızı rujlusundano Gidip rujlu güzel bir profil resmi koyayım mı whatsapp a?
Sevgililik , nişanlılik zamanları en güzel geçmesi gereken zamanlar.sanki 20 yıllık evlilikmis gibi kemiklesmis sorunlar varmış gibi karamsar üzüntülü Sevgililik mi olur.sevgi_li adı üstünde sevgiyle geçen zamanlar yani.bari ayrılan siz olun bu adamın gözü kapıya bakıyor, kapıyı siz carpin defleyin bari de içiniz soğusun.
Aynı apartman iyimiş :)ben 6 yıl okumuştum.6 ayda bu haldeyse bilemedim en iyisi sokağa bırak bunu kaç kurtul
olması gereken sevgiyi ne güzel anlatmışınız
Kiziyormus kisitliyormus bir de.sen elin kızına ne hakla kiziyorsun kisitliyorsun sevgili olunca ne oluyor yani.anasi babası bilir hak iddia edebilir sadece bu konularda.kim oluyor yani sevgili olunca.eee onu da hakkıyla yapamiyor mutsuz ediyor.gonderin bence bunu siz.zaman sarfı.
Sizde hanginiz ayrıldı? Teşekkür ederim yorum için.
Ama cok sinirleniyorum böyle gördükçe yaşn cok genc niye kendine bunu yapiyosun ki ? Herseyn farkindasin birak gitsin. Valla kirdiysm ozur dilerim ama lutfen kendine gel ve ezdirme kimseye kendini..
Koy koy bol kırmızı rujlusundan
bunu akşam yapıcam büyük ihtimalle. Hayır hiçbir çabası yok ya. o düşünüyor mu ben şunu yapsam pluiee ne tepki verir diye. Ben niye bu kadar kasıyorum anlamıyorum.
Teşekkürler tüm yorumlarınız için. Evet sevgililik dönemi sözde. çok sağolun.
Benzer Konular
- Kilitli
