Evet eşine karsı sorumluluğu olan o ama senin insanlığın vicdanın nerdeBen kimseyi ayarttığımı düşünmüyorum. Sonuçta karşımdaki insan 42 yaşında gel şeker vereyim deyip kandırmadım yani...Ayrıca eşine karşı sorumlu olan kendisi...
Yardımınız ve fikirleriniz için teşekkür ederimYa bırak şu adamı ne hali varsa görsün, bugün karısını aldatan yarın seni aldatır boşver cocugunla keyfine bak gez toz bekar arkadaşlar edin ,evlenip boşandım diye düşünüp senden yaşça büyük biriyle veya evli adamlarla olma ,sen artık bekarsin,kendi kafana uygun bekar bir adam bulduğun da evlenmek istersen evlen ,hayat başkalarında kendinizde kullandırtmak üzmek için çok kısa, kullandırtmak derken şunu diyum evli bir erkek erkeksi hislerini tatmin etmek için genelde başka kadınlara yönelir zaten karısına aşkı sevgisi bitmiş erkek baskisyla ilişki yaşamadan boşanmış olurdu ,Allah yardımcın olsun umarım doğru yolu bulur ,ilerde kızına ben doğru olanı yaptım diyebilirsin .
Gerçekten sizin yazdıklarınızı okudukça ben bıraktım onun hastalıklarının suçlusu ben değilim diyorum. Çok teşekkür ederimGebersin , bu adamın yapacağı öncelik size ilgisi olduğunda uygun dille konuşarak eşinden boşanmak ve sizle evlenmekti. Değer veren kıymet veren bunu yapar. sizi metresi yapmaz! kendinize bunu itiraf edin önce. Hem karısını bırakmıcak gerek aile gerek maddi her ne durumdansa hemde sizle keyfini sürücek.. kendinizi kullanılıyor gibi hissetmediniz mi hiç ? gündüz senle gece karısının koynunda. Bunu hakediyor musunuz? Bunu kendinize yakıştırıyor musunuz? Hataların neresinden dönseniz kardır. Dünyanın en iyi insanı olabilirsiniz, sevginiz güçlü de olabilir duygudur bu engel de olamamışsınızdır. ama ahlakınız gururunuz daha güçlü olsun...
Daha erdemli ve ahlaklı bir hayat yaşamanızı öneririm. Yaşamadan bilemezsiniz.Ben sizler yargılayın diye yazmadım buraya. Yardım istedim sadece ancak görüyorum ki herkes içindeki nefreti kusma peşinde...kimse kimseyi aynı şeyleri yaşamadan anlayamaz...
Nazik cevabınız için teşekkür ederimDaha erdemli ve ahlaklı bir hayat yaşamanızı öneririm. Yaşamadan bilemezsiniz.
Neymişsin sen herkes peşinde vay be 24 yaşındayım böyle pesimden koşan olmadı yazik sanaMerhaba biliyorum şimdi anlatacaklarım birçok kişi tarafından olumsuz karşılanacak ancak lütfen durumlara benim tarafımdan bakarak yorum yaparsanız memnun olurum...
Ben eşinden ayrı bir kızıyla yaşayan biriyim. 2009 yılında aynı işyerinde çalıştığım üstelik abi dediğim biriyle arkadaşlarımızın da yönlendirmesiyle beraber olmaya başladım. Ne yazık ki bu kişi evliydi ancak zaman içerisinde birbirimizi o kadar çok sevdik ki kopamadık. Her günümüz, her anımız beraber geçiyor ve birbirimiz olmadan hiçbir şey yapamıyorduk. İnanın çoğu kaydının hayal bile edemeyeceği derecede güzel şeyler yaşadık. İlişkimiz iki yılını doldurduğunda eşi öğrendi ve zorlu süreçlerimiz başladı. Eşinden ayrılmak istiyor ancak iki çocuğu olmasından dolayı ben razı gelmiyordum. Biz ayrılalım dediğimde ise resmen koca adam yataklara düşüyordu. Biz de kimseyi kırmadan devam etme kararı aldık ve bu iki seneden sonra ilişkimiz 7 sene daha devam etti. Yani toplamda 9 senedir beraberdik.
Yeni iş yerimde ise 6 senedir benimle olmak isteyen birisi vardı ama aklımın ucundan bile geçmiyordu.
Sonrasında sevgilimin kıskançlıkları o kadar arttı ki arkadaşlarım ile otururken 5-10 dk bir aramalar, sürekli nerede kiminle olduğumu kontrol etmeler ve artık iş ben telefon ile konuşurken o ararsa onu da telefon görüşmemi dinlemek için hatta dahil etmeye kadar ulaştı. Zaten zor bir beraberlik yaşarken bu şekilde davranması beni çok bunalttı. İyice çıkmaza girmeye başladım. Derken işyerinde benimle ilgilenip benim olumlu bakmadığım kişi birgün aniden beni öptü. Çok kızdım ama o kadar bunalmıştım ki tatlı geldi bu ilgisi.
Ben kesinlikle iki kişiyle aynı anda beraber olabilecek birisi değilim. Bu olayların üzerine 9 yıllık sevgilimi resmen ortada bıraktım. Hiçbir sorun yokken terk ettim. Defalarca aradı, ağladı yalvardı ama dönmedim.
Sonrasında bu yaptığımdan çok pişman oldum ama yapacak birşey kalmamıştı. Diğer kişiyle beraberdim. Resmen 9 yıllık sevgilime içim taşlaşmıştı. Ama ne zaman arkadaş ortamında adı geçse hüngür hüngür ağlardım. Hala da ağlıyorum. Ayrılalı nerdeyse 2 yıl bitecek. Bu sürede 6-7 kez konuştuk çeşitli sebeplerle.
En son dün Whatsaap ta yaptığım durum sonrası yazdı bana ve telefonda konuştuk. Sesini duyunca o kadar kötü oldum ki tutamadım kendimi ağlamaya başladım. O ise hala beni çok sevdiğini, benim onu terk ettiğimi ama kızamadığını filan söyledi. Daha önceki konuşmalarımızda birgün karşılıklı oturup konuşalım şeklinde söz vermiştim onu hatırlattı bana.
Şimdi kafam çok karışık. Biliyorum ki hala beni seviyor ve tek bir adımımla koşar gelir. Bende onu seviyorum ama bir taraftan da bir anlık hatayla beraber olduğum ve çok iyi niyetli bir insan var. Offffff çok karışığım ne yapacağım bilmiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var.
Kimsenin peşimde olması için ne bir çaba harcıyorum nede önemsiyorum...Belki de bu yüzden peşimdeler...sana da böyle davranmanı tavsiye ederim...Neymişsin sen herkes peşinde vay be 24 yaşındayım böyle pesimden koşan olmadı yazik sana
Ahahaaaha tavsiyede verirmiş senin gibi olmaktansa intihar etmek daha mantıklı bir secenekKimsenin peşimde olması için ne bir çaba harcıyorum nede önemsiyorum...Belki de bu yüzden peşimdeler...sana da böyle davranmanı tavsiye ederim...
O kızın da büyüyecek biliyorsun değil mi... sadece bunu diyeyim not olarak. Tabii ki aşk senin de hakkın ama aşk bu değil aşkın da adı kirlendi. Aşk bu saatten sonra çocuğuna verimli bir anne olmaktan geçiyordu. Sen başka yolu tercih ettin. Sadece birgün onun da büyüyeceğini ve büyüdüğünde annesinden utanmayan bir birey olarak yetişmesini sağlamalısın, sağlamalısın ki senin yaptığın hatalara o da düşmesin. Ya da büyüdüğünde senden nefret edecek şeyler yaşamasın. Bazı kadınlar oooy anne de olduysak kendimi ona mı adadım düşüncesindeler ama evet adamak zorundasın, zorundasınız. Çocuk sorumluluktur her şekilde. Varsa kendinden çok çok ödün vermen gerekir aşk konusunda, sırf onun için bile seçici olman gerekirdi. Ona güzel bi hayat sunmak için zamanın varken neden sadece kendin?? Bunları sor kendine. Ben seni yermiyorum farkedersen olan olmuş yapacağını yapmışsın bu saatten sonra onları geri alamazsın ama belki bu dediklerimi düşününce kendini sorgularsın.Merhaba biliyorum şimdi anlatacaklarım birçok kişi tarafından olumsuz karşılanacak ancak lütfen durumlara benim tarafımdan bakarak yorum yaparsanız memnun olurum...
Ben eşinden ayrı bir kızıyla yaşayan biriyim. 2009 yılında aynı işyerinde çalıştığım üstelik abi dediğim biriyle arkadaşlarımızın da yönlendirmesiyle beraber olmaya başladım. Ne yazık ki bu kişi evliydi ancak zaman içerisinde birbirimizi o kadar çok sevdik ki kopamadık. Her günümüz, her anımız beraber geçiyor ve birbirimiz olmadan hiçbir şey yapamıyorduk. İnanın çoğu kaydının hayal bile edemeyeceği derecede güzel şeyler yaşadık. İlişkimiz iki yılını doldurduğunda eşi öğrendi ve zorlu süreçlerimiz başladı. Eşinden ayrılmak istiyor ancak iki çocuğu olmasından dolayı ben razı gelmiyordum. Biz ayrılalım dediğimde ise resmen koca adam yataklara düşüyordu. Biz de kimseyi kırmadan devam etme kararı aldık ve bu iki seneden sonra ilişkimiz 7 sene daha devam etti. Yani toplamda 9 senedir beraberdik.
Yeni iş yerimde ise 6 senedir benimle olmak isteyen birisi vardı ama aklımın ucundan bile geçmiyordu.
Sonrasında sevgilimin kıskançlıkları o kadar arttı ki arkadaşlarım ile otururken 5-10 dk bir aramalar, sürekli nerede kiminle olduğumu kontrol etmeler ve artık iş ben telefon ile konuşurken o ararsa onu da telefon görüşmemi dinlemek için hatta dahil etmeye kadar ulaştı. Zaten zor bir beraberlik yaşarken bu şekilde davranması beni çok bunalttı. İyice çıkmaza girmeye başladım. Derken işyerinde benimle ilgilenip benim olumlu bakmadığım kişi birgün aniden beni öptü. Çok kızdım ama o kadar bunalmıştım ki tatlı geldi bu ilgisi.
Ben kesinlikle iki kişiyle aynı anda beraber olabilecek birisi değilim. Bu olayların üzerine 9 yıllık sevgilimi resmen ortada bıraktım. Hiçbir sorun yokken terk ettim. Defalarca aradı, ağladı yalvardı ama dönmedim.
Sonrasında bu yaptığımdan çok pişman oldum ama yapacak birşey kalmamıştı. Diğer kişiyle beraberdim. Resmen 9 yıllık sevgilime içim taşlaşmıştı. Ama ne zaman arkadaş ortamında adı geçse hüngür hüngür ağlardım. Hala da ağlıyorum. Ayrılalı nerdeyse 2 yıl bitecek. Bu sürede 6-7 kez konuştuk çeşitli sebeplerle.
En son dün Whatsaap ta yaptığım durum sonrası yazdı bana ve telefonda konuştuk. Sesini duyunca o kadar kötü oldum ki tutamadım kendimi ağlamaya başladım. O ise hala beni çok sevdiğini, benim onu terk ettiğimi ama kızamadığını filan söyledi. Daha önceki konuşmalarımızda birgün karşılıklı oturup konuşalım şeklinde söz vermiştim onu hatırlattı bana.
Şimdi kafam çok karışık. Biliyorum ki hala beni seviyor ve tek bir adımımla koşar gelir. Bende onu seviyorum ama bir taraftan da bir anlık hatayla beraber olduğum ve çok iyi niyetli bir insan var. Offffff çok karışığım ne yapacağım bilmiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var.