geçenlerde buna benzer bir konuda yaptığım yorumda bir arkadaş olumsuz şey her ne ise ondan vermiş...sorunum o olumsuz kutumudur,puanmıdır nedir anlamam..hiç işim olmaz öyle şeylerle...sorunum şu: şimdi biz kadınlar anne oluncaya kadar hataları olabilecek,eleştirilebilecek konumda iken...anne sıfatını alır almaz pürü pak hatasız ve kusursuz mu oluyoruz...biranda dokunulmaz!! ...ben buna asla inanmadım asla itibar etmedim...üstelik çok sevdiğim bir annem ve yine uğurlarında ölebileceğim iki evladım var iken...hani ikisinden birinden eksik olsam "hıı tabii arızası var" denilebilirdi...ama her iki sıfatımda var buda baan konuşma hakkı verir...yaşımda 41 yeterince olgunda sayılırım..21 yılı deviren bir anneliğimde var...öyle kızıyorumki nesiller boyunca dayatılmış düşünceleri bu kadar sorgulamadan kabullenmeyi,nasıl bir düşünme tembelliği bu anlamıyorum....herkes doğurabilir,ama herkes anne olamaz...herkes anneliği mükemmel yapamaz...annelik kavramı değil belki ama anneliği yapış şekli eleştirilebilir...anneler olağanüstü potansiyele sahip sevgi kaynağıdır...normalde....ama normal olmayanları gözardı mı edeceğiz.şimdi namus diyerek su gibi evladını zehirleyip ölmeyince boğan bir anne ile benim veya sizin anneliğinizi sırf "anne" diye aynı sepetemi atacağız....yada her gittiği yerde bir çocuk peydahlayıp,sonrada onları ardında bırakıp giden annelerle,yada çocuğuna yapılan tacizlere göz yuman annelerle,yada çocuğuna fiziksel ve duygusal şiddette bulunan annelerle...aaaa bunlar başka,uç noktada örnekler mi diyeceksiniz...değil efendim sayıları hiçte azımsanmıyacak durumdalar....üstelik giderek çoğalıyorlar...ama annelik kadına saygınlık kazandırır aynı zamanda değil mi?? o zaman egolara bu kadar hizmet eden bir kavramın eleştirilmesi işimize gelmez...çok kızıyorum hemde çok çocukların üstünden bu kadar beslenmek bana çok riyakar geliyor...her anne mükemmel değildir...her kadın anne duyguları taşımaz...çok farklı amaçlarla dünyaya çocuk getiren bir sürü kadın var... yada istemediği halde...hürmeti ve saygıyı hak eden,sırtta taşınacak annelerde var,iyi bir meydan dayağı atılacak annelerde var...yıllarca erkekleri bile bu güçlü duyguyla ezip geçtik yalanmı?? çünkü söz konusu anne,annelik olunca el kol,dil bağlanıyor...aaa ne ayıp anneye!! kimse bu kişinin annelik sıfatını ne kadar dolduruyor düşünmüyor...sonrada ortalıkta bir sürü arızalı çocuklar ve bireyler dolaşıyor...sonra onlarda o arızaları ile anne oluyor...hadi bunları uç nokta diyelim,dönüp kendimize bakalım çocuklarımızı uğurlarına ölecek kadar sevmemiz bile bizi sıfır hataya taşırmı? tabiiki hayır..ben kusursuz bir anne değilim,şüphesiz hatalarım vardır..ama ben hatalarımdan korkmuyorum ve altlarında ezilmiyorum ..çünkü ben önce insanım tabii hatalarım olacak ..ama hatalarımı annelik kavramının arkasına gizleme gibi bir derdim yok..sadece onları çok seviyorum onlarda bunu biliyor...hatta bazen hatam olunca kendimle dalga geçiyor ve onlara hataların insanlara mahsus bir şey olduğunu,zaman zaman çok sevsekte bizimde hatalı olabileceğimizi ve eğer bizde hata görüyorlarsa bunu bizimle paylaşmaları gerektiğini doğrusunu tartışarak bulabileceğimizi söylüyorum..bunu uygun şekilde yaparsak otoritemizde sarsılmıyor ...çünkü bir noktada otoritede gerekli....annelik eleştirilemez,ve koşulsuz şartsız hürmet ve saygı gösterilmesi gereken bir kavramsa o zaman aynı şeyi kocalarımızın annesine niye yapamıyoruz....şu sitede girin "derdim var"a en çok kaynana şikayet topiği var...söz konusu kendi annelerimizse "mükemmellik" var,ama kayınvaldelerse bir dokun bin ah işit...ama onlarda anne...onlarda annelerinizin sizi sevdiği kadar,oğullarını seviyordur heralde...ama yok "şekerim nasıl anne,nasıl baablar anlamıyorum...sanki oğulları değilde bir yabancı...nasıl dayanıyorlar anlamıyorum..vs vs..."burda eleştirilen "anne" değil mi...veya yaptığı annelik...ama bizim annelerimiz kusursuz....kayıtsız şartsız hürmet...halbuki bizim annelerimizde kusurlu onları kusursuz kılan bizim annemiz olması!!
annelerimiz eğer normal anne iseler şüphesiz sevgi ve saygıyı hakederler...saygısızlık tek anneye değil kime olursa olsun çok çirkin bir davranış...edepli ve saygılı olmak değerli bir kazanımdır...öyle olmaya bakalım olalımda ...ama bu annelerimizin kusur ve hatalarına kör olmamızı gerektirmez...yada onları usulunce uyarmamıza...edepli bir şekilde uyarmak saygısızlık veya hürmetsizlik değildir...sengözlerimebaksanabtabiiki bir yerde yanlış bir şey varsa veya bir hata, tepkide olması doğal...burda önemli olan usluptur....uslubun iyi,güzel ve kararında olmasıda sadece anneler karşı değil,hayatın her alanında olması gerekli olan şeydir....siz doğruları yapmaya çalışan,sevgi dolu bir anne iseniz,o evlat zaten bir gün hakkınızı teslim eder.....ama öyle olmayan annelerde bırakın hakettikleri sonuçları yaşasınlar...insanlar annede olsa hataları ile yüzleşir birgün...