- Konu Sahibi hayatcokgarip
- #1
O kadar kötüyüm ki, durup dururken neden böyle oldu anlamıyorum! Biz nişanlımla ayrı memleketlerdeyiz. Dolayısıyla ne sık görüşme nede buluşma imkanımız yok. Son zamanlarda çok tartışma yaşadık, çoğu zaman benim uzattığım da oldu, onun en ufak şeye sinirlenmesinden dolayıda. Tam toparladık artık diyorum, her söylediğimi hala tartışma çıkarmak için yaptığımı sanıyor. Mesela şaka yapıyorum, şaka yaptığımı söylememe rağmen sen işte hep böylesin, her zaman tartışmak için neden arıyorsun falan diyor sonra tabi tartışma çıkıyor. Buda en son benim canıma tak etti ve gerçekten bana değer verdiğini ve beni sevdiğini hissetmedigimi söyledim ona. Tek beklentim güzel bi iki sözdü. Ailem zor ikna olmuştu bu nişana, hatta annem hala ikna olmuş değil onunla ilgili konuda açmıştım. Annemle iletişim halinde olmasını beklediğimi, bazen tek başına yorulduğumu söyledim. Bana o zaman sende benim annemle iletişimde ol dedi ki, zaten ben annesini severek arıyorum, kadınla ilgili en ufak bi sorunum yok. Bende onu karıştırma ne alaka deyince iyi o zaman sen ailenle mutlu mesut yaşa, gerçek yüzünü gösterdin işte, ailenle yaşayacak onları hergün arayacak birini bul o zaman dedi. Benim beklentim o değildiki. Ben gerçekten güzel bi iki söz bekledim. Direk böyle kestirip attı, sonrada sen Allah’a hesap vereceksin, senin için yapılanlara gram değmezsin dedi. Dünden beri ağlamaktan gözlerim şişti anneme bişey diyemiyorum, ne yapacağımı da bilmiyorum!?
