bence calısıyorsanız bosanın bu acıyı daha fazla cekmeyın....Aahhhh.... Nerden başlasam bilemiyorum. 17 yıllık çok yorgun bir evlilik bizimki. 18 yaşındaydım evlendim aynı yıl oğlum doğdu. Eşim 22 yaşındaydı. kayınvalidemlerle oturdum 1,5 yıl eşimden kayınpederimden ne dayaklar yedim ne hakaretler işittim. Bebeğim minicikti daha baba evine döndüm. Çok kararlıydım dönmemeye. Annem yağıza bakacaktı ben çalışacak hayatımı düzene sokacaktım. Bir akşam dayım geldi. Eşim onu aramış dedi hazırlan kocanın yanına gidiyoruz. Çok ağladım çok yalvardım anne beni gönderme diye ama dinlemedi. Eski kafa işte yuvan dedi git dedi. O gün yemin ettim bir daha kan kusar bu eve gelmem dedim. Yaşadıklarım değişmedi ama ben hep savaştım. Hiç şikayet etmedim. Zamanla tabii duruluyor insanlar
Çok büyük badireler atlattık üç kez iflas ettik iki kere boşanma davası açtık. Hep birimiz korktu ve geri adım attık. Vel hasıl aslında çok kırgınım eşime. Geçen yıllar unutulmuyor malesef ama alışıyorsun.
Son iki yılda bir çok şey düzeldi sanki ekonomik olarak iyiyiz daha uyumluyuz felan ben Ocak başında hamile kaldığımı öğrendim beklenmedik bir şekilde. Çok mutlu oldu el üstünde tuttu her şey rüya gibiydi. Hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım sanırım. yanlız bir sorun vardı son üç haftam kabus doluydu geceleri uyuyamıyorum nefes alamıyorum kan ter içinde uyanıyorum anksiyete bozukluğu dedi aile hekimim. Beni bir Dr ye yönlendirmesi üzerine hastaneye gittim. Aynı katta kadın doğum var çok hoşuma gitti hastane zaten araştırıyorum doğum için iyi bir yer. Haydi dedim bi bakalım Dr ile tanışalım sıra beklerken. İçeri girdik ve öğtendik ki bebeğimin kalbi 7 haftalıkken durmuşyıkıldık tabii çok üzüldük ama yapacak bişi yok 10 haftalıktı yani tam üç hafta içerde kalmıştı. kabuslarımın başladığı zaman
Ertesi gün kürtaj oldum eve geldim. O geceden sonra eşim benle konuşmadı. Çok saçma bir sebepten kavga çıkardı. Gece itti beni kalktım salonda uyudum. Konuşmaya çalıştım bağırdı. Biliyorum bebek öldüğü için yapıyor bunu. Ama ben öyle kötüyüm ki toparlayamadım. Hala hamile sanıyorum kendimi unutuyorum sonra aklıma geliyor ağlama krizi başlıyor.
Yanlız geçiriyorum bu süreci. Ve tükeniyorum. Sığınamıyor teselli bulamıyorum.
Ne yapacağımı bilmiyorum. Çok yanlız çok yetersiz çok yorgun hissediyorum. Nasıl geçecek bu süreç? Nasıl hayatıma devam edeceğim. Hangisi daha çok üzüyor beni? Bebeğimin gitmesi mi yoksa eşimin tavrı mı ?
Çok isterdim ama o gücü bulamıyorum kemdimde.. En azından şu anda. Kötü gün dostu olmadığı aşılar. Ne zaman dara düşsem ona ihtiyacım olsa yalnızlığa itiliyorum.
son derece üzülen bir insana, bu kadar sert yorum yapmak niye?bu adama 2. çocuk? diğer ayağına da zincir takmak için heralde.
geçmiş olsun ne diyelim. bi daha deneyin illa ki olur.
son derece üzülen bir insana, bu kadar sert yorum yapmak niye?
çok büyük konuşuyorsunuz, yapmayın bence.kendisine acımayana ben niye acıyayım. söylenecek çok şey var yine yumuşak davranmışım.
çok büyük konuşuyorsunuz, yapmayın bence.
ben de sizin yorumunuza saygı duyuyorum tabii ki. sadece konu sahibi üzgün olduğu için üslubunuz biraz katı geldi onu belirtmek istedim.yorumunuzdur, saygı duyarım. konu hakkında fikrim bu.
Dilerim kimse çaresizlikle yüzleşmek zorunda kalmaz. Kendine acımayana sen acıma elbette senin tercihin. Sen hep dik dur hata yapma kimsesiz olma. Hep en güçlü sen ol :)kendisine acımayana ben niye acıyayım. söylenecek çok şey var yine yumuşak davranmışım.
geçen hafta başladım tedaviye ilaçların etki etmesinin zaman alacağını söyledi doktorum şimdilik daha iyiye gittiğim söylenemez ama direniyorum elbette.Öncelikle çok geçmiş olsun.Bi psikoloğa gitseniz yardım isteseniz aslında çok iyi olur.Kolay değil çünkü yaşadıklarıniz.
Bi süre destek alın eşinizle ilgili kararı o zaman verirsiniz .
Boyle dik dik konusanlar varya kimbilir kendileri nasil bir evlilik surduruyolar ki hincini burdan cikarmaya calisan tipler.bence hic kaale almayin cunku bu tipler saldirgsn olurlar gucluyum ayaklariyla aslinda en aciz insanlardir.cok var boyle en iyisi seviyesine inmemek!Dilerim kimse çaresizlikle yüzleşmek zorunda kalmaz. Kendine acımayana sen acıma elbette senin tercihin. Sen hep dik dur hata yapma kimsesiz olma. Hep en güçlü sen ol :)
Biz olamadık diye kınamak haddin mş tartışılır ama mademki buraya bu konuyu açtım az biraz dertleşme ihtiyacı duydum tabii senin gibi yorum yapacakları da göze almışım demekki.
Acaba ne yapacağım diye düşünmeme gerek kalmadı adam zaten kapıyı gösterdi az önce. Bu kadarı yeter artık gururum kaldırmıyor olanları duyduklarımı. Eşyalarımı topluyorum oda felan bişiler bulup hemen gitmek istiyorum. Sonrası gelir heralde iş bakıcam. habet vermem gereken yerlere haber verdim zaten.Boyle dik dik konusanlar varya kimbilir kendileri nasil bir evlilik surduruyolar ki hincini burdan cikarmaya calisan tipler.bence hic kaale almayin cunku bu tipler saldirgsn olurlar gucluyum ayaklariyla aslinda en aciz insanlardir.cok var boyle en iyisi seviyesine inmemek!
Cok gecmis olsun hakkinuzda hayirlisi olsun kendinizi birakmayin kocanizi birakin bir kenara kendiniz icin yasayin biraz.size deger vermeyen geri kafali bir adama da bir daha cocuk vermeyin bence.cok genc yasta evlenmis ve cok cekmissiniz bence artik calisin ve kimseye muhtac olmadan yasayin
Bunlar hayal degil bu hayati yasamsk zorunda degilsiniz kocaniz olmadan da siz hayatta kalabilir cokda mutlu yasarsiniz.kendinizi bu hapishaneye mahkum etmissiniz ama caresizligi kendinize kader ilan etmeyin..
aaaAcaba ne yapacağım diye düşünmeme gerek kalmadı adam zaten kapıyı gösterdi az önce. Bu kadarı yeter artık gururum kaldırmıyor olanları duyduklarımı. Eşyalarımı topluyorum oda felan bişiler bulup hemen gitmek istiyorum. Sonrası gelir heralde iş bakıcam. habet vermem gereken yerlere haber verdim zaten.
Annem mi hayatta olmaz sokakta yatarım da gitmem oraya. Oğlum gelmez benimle okulda şimdi onu bekliyorum eşyaları taşısın arabaya diye muhtemelen tartışıcaz onunlada. İstemem zaten gelmesini benle rezillik çekecek kalsın babasındaaaa
belkide güzel günlerinizin ilk günü.
her şerde br hayır belki
oğlusda geliyormu sizle
bence oda moda değil annenize gidin.
kıyamam yaa.Annem mi hayatta olmaz sokakta yatarım da gitmem oraya. Oğlum gelmez benimle okulda şimdi onu bekliyorum eşyaları taşısın arabaya diye muhtemelen tartışıcaz onunlada. İstemem zaten gelmesini benle rezillik çekecek kalsın babasında