Ben sözü attım 5 gün önce. Ayrılan ben oldum. Maddiyat konusunda akrabayız diye birşey istemedim.
Öyle ki söz yüzüğü bile gümüş olsun demiştik; ama onlar altın takmıştı istemede amcası olacak diye.
Maddiyat kısmı önemli değildi ancak sonradan önemli olmaya başladı. Nişanı bile 2 ay sonraya attılar.
Maddiyat olmadan olmuyor diyeceğim o. Cimrilik yapılmayacak bu dönemde. Yapılan şeyler de çoğu zaman elalem kendi akrabaları için yapılıyor. Oysa doğrusu kız mutlu olsun, ailenin kendine olan saygısından dolayı yapılmaz mı?
Benim ayrılma nedenim maddiyat değildi. Karakteri sinirliydi, yüzükten sonra beni kölesi gibi görmesiydi. Aileme ağzına geleni saymasıydı. Ancak sizde de bir gelecek göremiyorum. Çünkü yarın birgün bunun evliliği var.
Oğlan tarafı sizi kızı gibi görmüyor bence, ben kendimde de öyle düşündüm. Kendi kızlarına neler yapmazlardı.
Bana alınan 1 yüzük, 2 kazak. Böyle olunca enayi gibi hissediliyor. Onların kızı var mı? Onlar kızına herşeyi ister,
ne yapalım yapacaklar tabi demezler miydi? Her aile için böyledir galiba. Ben şahsen bu deneyimden şu sonuca vardım.
Cimri insanarın yanından geçilmicek. Düğün yapmaya, nişan yapmaya kenarda parası olmayan aile nasıl oluyor da istemeye gelebiliyor, bu da çok saçma. Baştan sorulcakmış, varsın paragöz desinler. Bana bakabilicek misin? Bilezik takabilcek misin? Düğün yapabilecek misin? Evine eşya alabilecek misin? diye sorulup öyle tanışmak gerekiyormuş.
