Merhaba bayanlar, konumu biraz detaylandırarak paylaşmak istedim. 1.5 yıldır evliyiz ve öncesinde de 1.5 yıl sevgili ve nişanlılık dönemimiz var.Aslında ilk başta fikirlerimiz uyuşuyordu, neredeyse bakış açımız aynıydı. Birlikte yurtdışına çıkalım, oraya gidelim, bunu yapalım, ilerde çocuğumuz olunca koyacağımız isim bile içimizden geçirdiğimiz aynıydı. Eşimin evlenmeden önce farkettiğim ufak takıntıları vardı ama evlenince düzelir diye fazla kafaya takmadım. (Mesela bana ulaşamadığında telefonumu 20-30 defa ulaşana kadar arardı, ama hep yumuşak ve iyi davranırdı) Fakat evlendikten sonra bu durum ikimiz de çalıştığımız halde işten eve gelelim TV karşısında tüm zamanımızı geçirelime dönüştü. Yaptığım ev işini beğenmez oldu. İşten geç geldiğim için yemek yapmaya vaktim kalmadı, bana yardımcı olurdu ama son zamanlarda bunları yüzüme vurdu. Halbuki annesi 2 sokak ötede birer tabak fazla yapıp bize de verebilirdi. Zaman zaman kendi annem yaptı getirdi zaman yapan annesine gittik yedik vs vs... Evimiz yok az birikmiş paramız var ev alamıyoruz bari araba alalım ben işe onunla gidip geleyim dediğimde sürekli karşı çıktı. Eşimin işyeri servisi var ben toplu taşıma kullanıyorum. Ve eşim 32 (lise mezunu) bense 24 yaşındayım(lisans son sınıf ve yüksek l. yapmak istiyorum. Belirli bir İng seviyem ve mesleğim var) En son artık bana annene git ve bir daha gelme sen bu evde yaşamaya layık değilsin dedi... 15 gündür annemin evindeyim, çok üzülüyorum ama o bana ne zaman açacaksın davayı diye mesajlar atıyor. Ben asla açmam inata bindirdim diyor ve ben de çok uzatma taraftarı değilim.Çoğu konuda aslında hep kendini düşündüğünü şimdi dışardan gözle baktığımda anlayabiliyorum.Ayrıca her kavgamızda sürekli benim ailemi arayıp durumu anlatması beni de ailemi de yıldırdı. Aileleri araya katma biz aramızda halledelim diye çok defa uyardım.Yine son kavgamızda annemi de babamı da abimi de arayıp kavga ettiğimizi anlatmış. Bu kadar basitlik neden? 32 yaşındaki bir insan evlilik için böyle şeylerin sakıncalı olduğunu idrak edemiyor. Ailelerin tutumu olarak daha önceki kavgalarımızda da ben dayanamayıp annemin yanına gittiğimde 1 hafta kaldım ve ailesine söylememiş bunu gizlemişti. Daha sonra ben annesini arayıp söylediğimde öğrendiler. Ayrıca annesi biz evlenirken yeni evimize eşyalarımızı yerleştirirken bana dedi ki; oğlum erken evleniyor abisi 35 yaşında evlenmişti oğlum 30 yaşında evleniyor demişti. Nedenini bilmediğim bir şekilde beni sevmiyor ve istemiyor belki eşi öldüğü için uzun süredir benim eşim yanında kalıyordu. Bu seferki gelişimde de ailesinin her şeyden haberi var ama 1 kere ne beni ne de annemi aramadılar. Benim de büyük hatalarım var tabiki çok fevriyim sinirliyken ağzımdan çıkanı kulağım duymuyor. Bir kıza yakışmayacak sözler söyledim ama yine de bunları hakettiğimi düşünmüyorum sonuçta 'Eşşeğin canı yanarsa atı geçermiş' derler değil mi? Objektif olması açısından dürüst bir şekilde kendi hatalarımı da söylüyorum sizlere, konu ile ilgili fikirlerinizi bekliyorum...