Gercekten demek ıstedıgımı cok guzl dile getırdınız. Bır yandan ogluma laf anlatıp bır yandan yazınca cumleleri tam dokemedım.. Ben anlarım sen anlarsın o anlar mısal ama basına gelmeyen o zor durumu yasamayan anlayamıyor. Buda cok normal olabılır. Herles artık kendi derdinde farketmeyebılırler
Hayır tabiki. Ama konudan engelledin zaten daha fazla bişey diyemez ben devamını okumadım bile yorumun başını görünce. Sana bu şekilde çıkış yapan birine de derdini anlatamazsın zaten. O yüzden sen doğru olmadığını bildiğin cümleleri kafana takma gereksiz yere
Çok teşekkür ederim anlayışınız için
Ya bu konuda bende çok gerginim. Çok fazla kendi başıma çocuğumla yolculuk etmek zorundayım. Çikolata telefon değilde oğlumu korkutup parmak sallayanlara bende çok kızıyorum. Yani demek ki kendi çocuklarını da böyle yetiştirdiler ki biz şu an bu noktadayız diye geçiyor aklımdan
Gercekten hadsiz ınsam da cok. Dedıgım gıbı bebeklere annelerine cemkırıp kendı cusselerınden buyuk densızlere de ses cıkarmıyorlar. Bu konuyu da prenses cocuk sendromu ıle karıstran oluyor. Ama bu o degıl kı. O bambaska boyut.
Gerçekten öyle. Yani ben böyle bi sorun yaşayacağımı tahmin ederek yola çıkıyorum bilerek bu eziyeti kendime neden yapayım. Aynı şeyi asansörde bile yapıyolar. Kocaman bebek arabasına öncelik işaretinin önünde duruyor ama önünde 2 kere gidip gelecekte bana anca öyle sıra gelecek kadar kuyruk oluyor. Hepsi de genç yani güvenlik izin verse o yürüyen merdiveni arabayla ben kullancam o kadar sinirleniyorum bazen bi kere geri çevrildi de sinirlenip yürüyen merdivene giderken
Metrodan inmem gerekip taksiye binmem gerekiyormuş.
Ben ezıyorum aaa pardon gormedım diyorumGerçekten öyle. Yani ben böyle bi sorun yaşayacağımı tahmin ederek yola çıkıyorum bilerek bu eziyeti kendime neden yapayım. Aynı şeyi asansörde bile yapıyolar. Kocaman bebek arabasına öncelik işaretinin önünde duruyor ama önünde 2 kere gidip gelecekte bana anca öyle sıra gelecek kadar kuyruk oluyor. Hepsi de genç yani güvenlik izin verse o yürüyen merdiveni arabayla ben kullancam o kadar sinirleniyorum bazen bi kere geri çevrildi de sinirlenip yürüyen merdivene giderken
engellı yada bebek arabaları ıcın o avm asansorlerı hastane asansörleri. Ufak bır arkadan ıttırmeyle.. Bırde kaldırım sıkıntımız var. Kaldırım yok malesef. Yola cıkıyorum gecmek için bu seferde suruculer tepki veriyor.
de ki parasını ver hemen binerim taksiye
Bizim burda da kaldırım problem. Yani kaldırım var da ya ağaçlar ya direkler ya işletmelerin masası falan bi ton engel. İnsan çileden çıkıyor. Yani hastane biraz daha anlaşılabilir kalıyo sonuçta hastalar geliyo ama özellikle bi avmnin asansörüyle metrolar çok sorun bu konuda. Beni çıldırtıyorlar. Ezmiyorum ama çok öyle önnüe atlayıp aradan girdiğim insan kimse de ses edemez. En çok şeye sinir oluyorum. AVM asansörüne doluşuyo yetişkinler bende sığamayıp kapıda bekliyorum bi asansörde bi tane yetişkin alacak boşluğa bakıyolar bi bana arabaya. O an kafam atıyo işte. Kısa mesafelere arama kullanmıyorum ama İstanbul gibi bi yerde yolculukta da mümkün değil hala bırakmak. O günü iple çekiyorumBen ezıyorum aaa pardon gormedım diyorum
Bebek arabası büyük rahatlık oluyor.Geçen metrobüsün asansöründe kadın ‘kızın büyümüş ne arabası’ dedi.
Evet rahatlık öğlen uykusu uyuduğu sürece de bırakamayız ama merdiven kullanmayı çok özledim yani o asansör sıralarından gına geldi 2 senede. Hamile karnım buenumdayken bile asansör kullanmıyodum ne bileyim ben böyle olacak
Yani inanın özgür dolaşmayı ben de çok özlüyorum.En azından kızımla sohbet ede ede yürüyerek gidebilmek istiyorum
Din otobüste 5-6 yaşlarında kızı olan bi kadın vardı. Kız birşeyler diyo anlamadım ama kadın bi duraksadı sonra sendeki akıl bende olsa dedi içimden çok güldüm ona
Arabamız yok
