Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum 😢

Hanımlar öncelikle herkese selamlar, kimsem olmadığı için bu postu yazıyorum. En azından anlaşılmak ve dinlenilmek için çünkü çevremde bunu yapacak kimsem yok.
28 yaşındayım ve 2,5 senelik evliyim. Annemi 23 yaşındayken kaybettim, babamın annemin kanserinin son evrelerinden itibaren görüştüğü bir özel “arkadaşı” vardı. Annem ölünce de, toplumun gelinlik çağda kızını evlendirmeden sen evlenemezsin ayıp kaçar benzeri düşünceleri yüzünden evde benim evlenmem için her türlü baskı ortamı oluştu. Yeri geldi yediğim bir lokma ekmek başıma kakıldı. Evde benim kaldığım odaya karanlık,apartman boşluğuna bakan bir odaydı sırf babamın bana sataşmalarını dinlememek için 3 sene güneş yüzü görmeden odamdan çıkmadan yaşadım. Sonra da çoook büyük akıllılık edip benim evlenmek isteyen ilk insanla koşa koşa evlendim, en azından azar işitmem yediğim ekmek yüzünden diye. Şimdi hanımlar, hayatımda gene her şey aynı. 2,5 senedir evde kal...’tan s... git’den başka kelime işitmiyorum. Her gün ne kadar tembel, ne kadar işe yaramaz olduğumu işitiyorum (bu arada çalışan bir bayanım ki maaşım onun kadar değil diye onunla bile dalga geçiliyor.) Bir TV dizisi izleyeyim bir müzik dinleyeyim hemen ne kadar basit ne kadar aptalca olduğundan bahsediyor. Çok fazla aile üyem yok ona rağmen, kimsenin yanına gitmek istemiyor (komşu, arkadaş vb) bütün gün yüksek sesle oyun oynuyor ki bu esnada ben örneğin mutfakta İş yapıyorsam ve gürültü Yaptıysam gene küfrü ve azarı yiyorum. Kendime biraz huzurlu vakit ayırmak için fare gibi geceyi bekliyorum ki o uyusun ben bir bardak çayı huzurla içeyim. (Annem vefat ettikten sonra babamla da aynı süreci yaşadım.Evde babam uyusun diye dört gözle beklerdim. )
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin hanımlar ama o kadar çok dolmuşum ki. Henüz çocuğumuz yok, istemiyorsa. Ben de olsun hiç istemiyorum, çocukları çok severim ama bu kadar saygısız, sevgisiz bir ortama bir çocuk getirmek ziyan olur. İnanın tüm bunları yaşadıktan sonra hiç bir erkek istemiyorum. Tek istediğim azarlanmadan sövülmeden bir hayat yaşamak. Aranızdan böyle bir hayat yaşayıp de cesarete gelip kendi ayakları üzerinde yeni bir hayat başlatan oldu mu? Maaşım oldukça az, kardeşim, teyzem, halam vs yok. Babamın da etrafa hava atmak dışında bana gerçekten sahip çıkacağını zannetmiyorum. Sizden cesaretlendirici deneyimlerinizi ve fikirlerinizi bekliyorum. Bu kadar uzun yazdığım için de tekrar özür dilerim. Sadece mutlu, huzurlu bir kadın olmak istiyorum.
Nolursun boşan kendine bunu yapma bu adamdan çocuğunun olmamasına sevindim
 
Sizinkine benzer bir hayat yaşıyorum.Eşiniz demek istemedim o adamın malı mülkü varsa boşanın.mallar eşyalar ortak bölünsün.Yoksa da bir süre bekleyin şu virüs bitsin en azından iş bulamama ya da çıkma tehlikeniz olmasın sonra boşanın.Hiç gerek yok gençsiniz.Ben iyi bilirim yemek yediğin için küfür duymayı ya da onlar görmeden buzdolabından yemek yemeği.Gece aç uyumayı...
ne zamana kadar böyle sürdürceksiniz, size yazık değil mi
 
Çok üzüldüm durumunuza. Neden karşılık vermiyorsunuz? Olay fiziksel şiddete dönmez ise hakkınızı arayın resmen meydanı boş bulmuş koşuyor. Evimde bir çay içtim ya da canım kahve istedi ama yaparken ses çıktı diye laf işitirsem karşılığını veririm. Ama iş fiziksel şiddete varacaksa veremem tabi. Durumunuzu bilmiyorum ama bu kadar yüz vermeyin. Nerenin paşasıymış.
İnş en kısa zamanda kurtulursunuz o evden.
Karadeniz’in paşası kendisi, aile yapısını da yazayım da belki bir genç kız okuyordur onlara fikir olur aynı hatalar yapmazlar.
İlini vermeyeyim eşimin ailesi orta Karadeniz’de kasaba gibi bir yerde yaşıyor ve hala hayvancılık vb yapıyorlar. Eşim ailenin tek okuyanı, öğretmen çıkmış. Ailesine karşı aşırı bir kibiri var, onları cahil görüyor küçümsüyor. Yeğenleri var çok tatlı hepsi onlara bile hiç destek çıkmaz. Ailesi çok iyi mütevazi insanlar ama onlar da oğlum okudu, kardeşim okudu öğretmen oldu diye hayran hayran ağzının içine bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. (Şehirlerde belki biz anlamıyoruz üniversite okumanın önemini ama köylerde çok başka anlam ifade ediyor insanlara). Tamam çok aileci de olmasın ama kızlar ne olur ailesine saygısız insanla birliktelik kurmayın. Ben ailesi ile olan ilişkilerini de düzeltirim diye çok optimist davrandım ama hayat böyle işlemiyor ne yazık ki 😔
 
Karadeniz’in paşası kendisi, aile yapısını da yazayım da belki bir genç kız okuyordur onlara fikir olur aynı hatalar yapmazlar.
İlini vermeyeyim eşimin ailesi orta Karadeniz’de kasaba gibi bir yerde yaşıyor ve hala hayvancılık vb yapıyorlar. Eşim ailenin tek okuyanı, öğretmen çıkmış. Ailesine karşı aşırı bir kibiri var, onları cahil görüyor küçümsüyor. Yeğenleri var çok tatlı hepsi onlara bile hiç destek çıkmaz. Ailesi çok iyi mütevazi insanlar ama onlar da oğlum okudu, kardeşim okudu öğretmen oldu diye hayran hayran ağzının içine bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. (Şehirlerde belki biz anlamıyoruz üniversite okumanın önemini ama köylerde çok başka anlam ifade ediyor insanlara). Tamam çok aileci de olmasın ama kızlar ne olur ailesine saygısız insanla birliktelik kurmayın. Ben ailesi ile olan ilişkilerini de düzeltirim diye çok optimist davrandım ama hayat böyle işlemiyor ne yazık ki 😔
Aile ilişkilerine bir şey diyemem ama keşke evliliğini ilk zamanları o size hakaret edip psikolojik baskı yapmaya başladığı karşılık verseydiniz belki böyle olmazdı. Şimdi adam istediğini diyor çünkü karışıklık vermek yok o hakaret ettikçe yatağa gidip yatıyorsunuz. Artık olan olmuş kurtarın kendinizi bu heriften
 
Hanımlar öncelikle herkese selamlar, kimsem olmadığı için bu postu yazıyorum. En azından anlaşılmak ve dinlenilmek için çünkü çevremde bunu yapacak kimsem yok.
28 yaşındayım ve 2,5 senelik evliyim. Annemi 23 yaşındayken kaybettim, babamın annemin kanserinin son evrelerinden itibaren görüştüğü bir özel “arkadaşı” vardı. Annem ölünce de, toplumun gelinlik çağda kızını evlendirmeden sen evlenemezsin ayıp kaçar benzeri düşünceleri yüzünden evde benim evlenmem için her türlü baskı ortamı oluştu. Yeri geldi yediğim bir lokma ekmek başıma kakıldı. Evde benim kaldığım odaya karanlık,apartman boşluğuna bakan bir odaydı sırf babamın bana sataşmalarını dinlememek için 3 sene güneş yüzü görmeden odamdan çıkmadan yaşadım. Sonra da çoook büyük akıllılık edip benim evlenmek isteyen ilk insanla koşa koşa evlendim, en azından azar işitmem yediğim ekmek yüzünden diye. Şimdi hanımlar, hayatımda gene her şey aynı. 2,5 senedir evde kal...’tan s... git’den başka kelime işitmiyorum. Her gün ne kadar tembel, ne kadar işe yaramaz olduğumu işitiyorum (bu arada çalışan bir bayanım ki maaşım onun kadar değil diye onunla bile dalga geçiliyor.) Bir TV dizisi izleyeyim bir müzik dinleyeyim hemen ne kadar basit ne kadar aptalca olduğundan bahsediyor. Çok fazla aile üyem yok ona rağmen, kimsenin yanına gitmek istemiyor (komşu, arkadaş vb) bütün gün yüksek sesle oyun oynuyor ki bu esnada ben örneğin mutfakta İş yapıyorsam ve gürültü Yaptıysam gene küfrü ve azarı yiyorum. Kendime biraz huzurlu vakit ayırmak için fare gibi geceyi bekliyorum ki o uyusun ben bir bardak çayı huzurla içeyim. (Annem vefat ettikten sonra babamla da aynı süreci yaşadım.Evde babam uyusun diye dört gözle beklerdim. )
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin hanımlar ama o kadar çok dolmuşum ki. Henüz çocuğumuz yok, istemiyorsa. Ben de olsun hiç istemiyorum, çocukları çok severim ama bu kadar saygısız, sevgisiz bir ortama bir çocuk getirmek ziyan olur. İnanın tüm bunları yaşadıktan sonra hiç bir erkek istemiyorum. Tek istediğim azarlanmadan sövülmeden bir hayat yaşamak. Aranızdan böyle bir hayat yaşayıp de cesarete gelip kendi ayakları üzerinde yeni bir hayat başlatan oldu mu? Maaşım oldukça az, kardeşim, teyzem, halam vs yok. Babamın da etrafa hava atmak dışında bana gerçekten sahip çıkacağını zannetmiyorum. Sizden cesaretlendirici deneyimlerinizi ve fikirlerinizi bekliyorum. Bu kadar uzun yazdığım için de tekrar özür dilerim. Sadece mutlu, huzurlu bir kadın olmak istiyorum.
Çok gençsin, kimseye muhtaç-yapışık yaşamak zorunda değilsin. Tek yaşamak elbette maddi-manevi zor ama bir ev arkadaşı bul, gerekirse ek iş bul, ya da şu an ki işin ne bilmiyorum, işinde yükselmeye çalış. Ama bir kez geleceğin hayata kimsenin seni değersiz hissettirmesine izin vermeden yaşa.
 
Aile ilişkilerine bir şey diyemem ama keşke evliliğini ilk zamanları o size hakaret edip psikolojik baskı yapmaya başladığı karşılık verseydiniz belki böyle olmazdı. Şimdi adam istediğini diyor çünkü karışıklık vermek yok o hakaret ettikçe yatağa gidip yatıyorsunuz. Artık olan olmuş kurtarın kendinizi bu heriften
Bilemiyorum belki ben beceriksizim ama inanın ulaşamıyorum. Böyle sinirlenip kendini kaybeden bir adam değil, üstten üstte küfrediyor hakaret ediyor. Örneğin ben sinirlensem sesimi yükseltsem “kapa çeneni” , “şirret” “kendini düzelt” cevabını alıyorum, ağlasam beyefendinin morali bozuluyormuş, enerjisi çekiliyormuş her yere “dram” getiriyormuşum. Evliliğimizin ilk yollarında bazen dayanamayıp eşyalara zarar veriyordum sinirimle ama onda da eşyama zararım oluyor, gene kimse takmıyor. O yüzden bu sitede siz güzel değerli hanımlara yazıyorum çünkü kendimi sesimi hiç kimseye duyuramıyor gibi hissediyorum. (Ağlasam da bağırsam da çıldırsam da). Yatağa girip kulak tıkama olayım da böyle çıktı zaten, Madem kendimi duyuramıyorum, onun söylediklerini duymayayım da kendimi koruyayım üzülmekten, sinirlenmekten diye. Ama inanın dünden beri sizlerle dertleşmek o kadar iyi geldi ki Allah hepinizden ayrı ayrı razı olsun. Ayağınıza taş gözünüze yaş değmesin inşallah.
 
28 yasindasiniz ve cocuk yok bu harika aslinda..Egitim durumunuz nedir? Hangi sehirdesiniz? Daha dun ilanlara bakarken, Ankara da 600 700 gibi rakamlara kadin ev arladasi arayanlari gördüm. Kurulu ev size de bir oda veriyorlar.Boyle bisey bulabilirsinizHem calisirsiniz hem de egitiminize devam edebilirsiniz.Acikogretim okuyabilirsiniz ya da mesleginiz varsa ilerleyeceginiz kursa vs gidersiniz.Azimle yol alirsaniz kpss kasip memur olabilirsiniz. Ne diyordu sarkida HAYAT SENIN ELLERINDE
 
Çocugun yokmuş sakında yapmayin sonunda hep olan çocuklara oluyor çünkü..
Eşinizle konuşmaya çalışın sakin bir şekilde..
belki bir aile terapistine gidebilirsiniz..
Bir çözüm bulunabilir..
 
Yağmurdan kaçarken doluya tutulmuşsun. Bu adamla ömür geçmez zaten. Birine ihtiyacın yok ki. Bosanabilirsin ve tek başına hayatını devam ettirebilirsin. Biraz cesaret lazım sadece
 
senin yapmaya korktuğun şeyi ben bir çocuk ve asgari ücretle yaptım. ailem başlarda hiç destek olmadı, sadece çocuğa bakarız hafta sonu da çalış dediler. hafta içi kendi işim haricinde hafta sonları ev temizliğinden stand hostesliğine kadar 3 işte birden haftanın 7 günü çalıştım. he sonra 1 senenin sonunda ailem kararlılığımı ve cesaretimi anlayıp maddi olarak da manevi olarak da destek oldular ama tek başıma da yapardım. inan sen de yapabilirsin,
he benim tek artım eski eşim evden gitti ben yeniden bir düzen kurmadım tek olumlu yanım buydu senden fazla olarak ama sen bunu da yapabilirsin.1+0 evler var uygun kirası hatta eşyalı bile olabilir başta eşyasız bir kanepe bile yeter sana, zamanla kendini toplayınca üç beş bir şeyler alırsın kurarsın düzenini. yeter ki kendini kurtar!
isteyen insanın yapamayacağı hiçbir şey yok. lütfen kararlı dur.
çocukları çok seviyomuşsun ama ricam bu adamdan çocuk yapma, boşanırsın ilerde başka bir evlilik yapıp o zaman huzurlu bir şekilde çocuk sahibi olabilirsin.
kendine güven, sen çok güçlü bir kadınsın arkadaşım, hepimiz gibi!
 
Çocuk yok, işin var imkanların tam başını alıp gitmelik kendine istediğin hayatı kurmalık ama kendine güvenin yok. Neden olmasın denedin de başarısız mı oldun? Az maaşla aile geçindiren insanlar varken sen niye yapamayasın. Ayağını yorganına göre uzatırsın, azıcık aşım ağrısız başım huzurla yaşarsın. Sevgisiz eşinden, huzursuz yuvasından kaçmak için senin yerinde olmak isteyen kaç kadın var biliyor musun? Mis gibi de yaşar gidersin, inan öyle üstten üstten atmıyorum. Bal börek yemezsin de makarna, çorba yersin. Ama inan şu ruh halinden çok daha sağlıklı ve dinç olursun.
Belki bir gün yine seversin, sevgiyi değeri bilen bir adamla karşılaşır yeniden bir yuva kurarsın. Neden kendine bu kötülüğü yapıyorsun.
Allah sana bir kader yazmış evet ama birde önüne yollar, imkanlar sunmuş. Mantığına, cesaretine göre seçimini kendin yapacağın.
 
maaşınız, mesleğiniz var çok şükür illa herkes öğretmen, doktor, mühendis olmak zorunda değil. çalıştığınız yerde müdür-patrondan bile ev için yardım isteseniz yardım eder mutlaka. evinde çok eşya olmasına gerek yok. azıcık aşım ağrısız başım gül gibi de geçer hayat
 
Karadeniz’in paşası kendisi, aile yapısını da yazayım da belki bir genç kız okuyordur onlara fikir olur aynı hatalar yapmazlar.
İlini vermeyeyim eşimin ailesi orta Karadeniz’de kasaba gibi bir yerde yaşıyor ve hala hayvancılık vb yapıyorlar. Eşim ailenin tek okuyanı, öğretmen çıkmış. Ailesine karşı aşırı bir kibiri var, onları cahil görüyor küçümsüyor. Yeğenleri var çok tatlı hepsi onlara bile hiç destek çıkmaz. Ailesi çok iyi mütevazi insanlar ama onlar da oğlum okudu, kardeşim okudu öğretmen oldu diye hayran hayran ağzının içine bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. (Şehirlerde belki biz anlamıyoruz üniversite okumanın önemini ama köylerde çok başka anlam ifade ediyor insanlara). Tamam çok aileci de olmasın ama kızlar ne olur ailesine saygısız insanla birliktelik kurmayın. Ben ailesi ile olan ilişkilerini de düzeltirim diye çok optimist davrandım ama hayat böyle işlemiyor ne yazık ki 😔
Onu okutan böbürlendiği mesleğini yapmasını sağlayan ailesine üstten bakan, merhamet etmeyen eşine hiç etmez.
2*2 =4 kadar net...
 
Istediğim zaman kahve yapıp içemeyeceksem,
Huzurla çay yudumlayamayacaksam çalışıp kazandığımın anlamı ne?

Kv tatlı kadın demissiniz.
Biliyorlar mi boyle yaşadığınızı?

Ayı diyeceğim ama ayıyla yaşasanız daha iyi.
Kafasına bir cezve bir çaydanlık indirip öyle terk edin lütfen!
 
Hanımlar öncelikle herkese selamlar, kimsem olmadığı için bu postu yazıyorum. En azından anlaşılmak ve dinlenilmek için çünkü çevremde bunu yapacak kimsem yok.
28 yaşındayım ve 2,5 senelik evliyim. Annemi 23 yaşındayken kaybettim, babamın annemin kanserinin son evrelerinden itibaren görüştüğü bir özel “arkadaşı” vardı. Annem ölünce de, toplumun gelinlik çağda kızını evlendirmeden sen evlenemezsin ayıp kaçar benzeri düşünceleri yüzünden evde benim evlenmem için her türlü baskı ortamı oluştu. Yeri geldi yediğim bir lokma ekmek başıma kakıldı. Evde benim kaldığım odaya karanlık,apartman boşluğuna bakan bir odaydı sırf babamın bana sataşmalarını dinlememek için 3 sene güneş yüzü görmeden odamdan çıkmadan yaşadım. Sonra da çoook büyük akıllılık edip benim evlenmek isteyen ilk insanla koşa koşa evlendim, en azından azar işitmem yediğim ekmek yüzünden diye. Şimdi hanımlar, hayatımda gene her şey aynı. 2,5 senedir evde kal...’tan s... git’den başka kelime işitmiyorum. Her gün ne kadar tembel, ne kadar işe yaramaz olduğumu işitiyorum (bu arada çalışan bir bayanım ki maaşım onun kadar değil diye onunla bile dalga geçiliyor.) Bir TV dizisi izleyeyim bir müzik dinleyeyim hemen ne kadar basit ne kadar aptalca olduğundan bahsediyor. Çok fazla aile üyem yok ona rağmen, kimsenin yanına gitmek istemiyor (komşu, arkadaş vb) bütün gün yüksek sesle oyun oynuyor ki bu esnada ben örneğin mutfakta İş yapıyorsam ve gürültü Yaptıysam gene küfrü ve azarı yiyorum. Kendime biraz huzurlu vakit ayırmak için fare gibi geceyi bekliyorum ki o uyusun ben bir bardak çayı huzurla içeyim. (Annem vefat ettikten sonra babamla da aynı süreci yaşadım.Evde babam uyusun diye dört gözle beklerdim. )
Çok uzun oldu hakkınızı helal edin hanımlar ama o kadar çok dolmuşum ki. Henüz çocuğumuz yok, istemiyorsa. Ben de olsun hiç istemiyorum, çocukları çok severim ama bu kadar saygısız, sevgisiz bir ortama bir çocuk getirmek ziyan olur. İnanın tüm bunları yaşadıktan sonra hiç bir erkek istemiyorum. Tek istediğim azarlanmadan sövülmeden bir hayat yaşamak. Aranızdan böyle bir hayat yaşayıp de cesarete gelip kendi ayakları üzerinde yeni bir hayat başlatan oldu mu? Maaşım oldukça az, kardeşim, teyzem, halam vs yok. Babamın da etrafa hava atmak dışında bana gerçekten sahip çıkacağını zannetmiyorum. Sizden cesaretlendirici deneyimlerinizi ve fikirlerinizi bekliyorum. Bu kadar uzun yazdığım için de tekrar özür dilerim. Sadece mutlu, huzurlu bir kadın olmak istiyorum.
Kadın sığınma evi ya da bazen yatılı bakıcı arayan kişiler oluyor. Gece orda kalıp gündüz işe gidebilirsin. İş ilanlarını bi kurcala. Boşu boşuna vakit kaybetme o kalitedeki bir adamla.
 
İs guc sahibisiniz niye cekiyorsunuz ki? Alin kiyafetinizi ozel esyanizi cikin gidin, maasi olana her yer ev
Maaşın miktarı da önemli ev tutabilmek için. Mesela benim yaşadığım ilçede kiralar 1200den başlıyor. Bunun elektriği suyu doğalgazı mutfak masrafı da var. Bekara karı boşamak kolay muhabbetine dönmesin iş
 
Karadeniz’in paşası kendisi, aile yapısını da yazayım da belki bir genç kız okuyordur onlara fikir olur aynı hatalar yapmazlar.
İlini vermeyeyim eşimin ailesi orta Karadeniz’de kasaba gibi bir yerde yaşıyor ve hala hayvancılık vb yapıyorlar. Eşim ailenin tek okuyanı, öğretmen çıkmış. Ailesine karşı aşırı bir kibiri var, onları cahil görüyor küçümsüyor. Yeğenleri var çok tatlı hepsi onlara bile hiç destek çıkmaz. Ailesi çok iyi mütevazi insanlar ama onlar da oğlum okudu, kardeşim okudu öğretmen oldu diye hayran hayran ağzının içine bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. (Şehirlerde belki biz anlamıyoruz üniversite okumanın önemini ama köylerde çok başka anlam ifade ediyor insanlara). Tamam çok aileci de olmasın ama kızlar ne olur ailesine saygısız insanla birliktelik kurmayın. Ben ailesi ile olan ilişkilerini de düzeltirim diye çok optimist davrandım ama hayat böyle işlemiyor ne yazık ki 😔
Ortası olsa keske
 
Maaşın miktarı da önemli ev tutabilmek için. Mesela benim yaşadığım ilçede kiralar 1200den başlıyor. Bunun elektriği suyu doğalgazı mutfak masrafı da var. Bekara karı boşamak kolay muhabbetine dönmesin iş
İlla ki onemli ama su durumdaki insana dort dortluk ev olmasa da olur. Yaninda cocugu yok bir seyi yok, ogrencilerin veya bekarlarin apartlarinda dahi kalabilir. Ben de simdi kiraya cikayim desem 2000 liradan baslar kalabilecegim evler ama bende cocuk var. Cocugum olmasa apartlar 1000 lira elektrik su esyasi da icinde. Asgari ucretli vatandas bile gecinir tek basina
 
X